ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οι φίλοι και γνωστοί, ο κύκλος μου γενικότερα δε με ξέρει και δε θέλει να με μάθει. οι περισσότεροι αναπαράγουν τη φάση του facebook και στην πραγματική ζωή, δηλαδή "μιλάω μόνο για τον εαυτό μου" κι άλλοι δε συζητάνε, απλώς κουτσομπολεύουν, τους νοιάζουν οι άλλοι, πάντα οι άλλοι... είμαι τυχερός όμως, γιατί έχοντας φύγει έξω με διάφορα προγράμματα είτε για εθελοντισμό είτε για σπουδές, έχω γνωρίσει φανταστικά άτομα, τα οποία με έβρισκαν ενδιαφέρον και μου έκαναν ερωτήσεις για να με γνωρίσουν όπως έκανα κι εγώ δηλαδή. είχαν δει τον τρελό κι αυθόρμητο εαυτό μου, γιατί έτσι είμαι κανονικά απλώς στην Ελλάδα δεν έχω κόσμο για να με ακολουθήσει στην τρέλα. τα παιδιά απ'το εξωτερικό μου είχαν πει ότι χαίρονται που με έχουν στη ζωή τους κι ότι νιώθουν τυχεροί, αυτό με συγκινεί, γιατί δεν το είχα ξανακούσει. ήταν φανταστικά άτομα, συνδύαζαν δουλειά και σπουδές, ταξίδευαν με την πρώτη ευκαιρία που είχαν, δεν τους ενδιέφερε η γνώμη του κόσμου και όταν βγαίναμε έξω, βγαίναμε για μας κι όχι για να μας δει ο τάδε ή για να το γράψουμε στο facebook, όπως κάνουν τα παιδιά στην πόλη μου. κάναμε χαμό, κάναμε τρέλες, ήμουν επιτέλους ο εαυτός μου. κάναμε παρέα και με κοπέλες, ενώ πίσω άπαξ κι έκανα με κάποια ή που θα μου την έπεφτε κατευθείαν ή που θα μου τα έπρηζε κάποιος άλλος να κάνω κάτι κι όταν του εξηγούσα ότι τη βλέπω σαν φίλη, μου έλεγε "οκ, αφού είσαι χαζός θα κάνω εγώ". μου λείπουν αυτά τα παιδιά ρε γαμώτο, είχαν όρεξη για ζωή. πίσω είναι τόσο αχάριστοι, παίρνουν χρήματα απ' τους γονείς για να πηγαίνουν για καφέ κάθε μέρα σχεδόν, δεν πατάνε σχολή, είναι επιφανειακοί. *δεν υπάρχουν δουλειές γενικότερα κι ειδικότερα στο αντικείμενο μας, αλλά μένουμε σε ένα νησί με χιλιάδες τουρίστες κι εγώ όταν ήρθα φοιτητής ξεκίνησα να δουλεύω και πιστέψτε με όταν λέω πως υπάρχουν πολλές σε τουριστικά μαγαζιά ή καφετέριες που είναι δουλειές αποκλειστικά για φοιτητές...