Όταν κάποιος ακούει "Αλέξης Τσίπρας" σήμερα του έρχεται αμέσως στο μυαλό (εκτός από κατάρες) και η λέξη "ψεύτης". Οι πολιτικοί του χειρισμοί έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτά που έλεγε προεκλογικά σε βαθμό που να αμφισβητούμε ακόμη και τα πιο απλά πράγματα που λέει. Έτσι, μου γεννήθηκε και εμένα η απορία "είναι όντως άθεος ο Τσίπρας;". Γιατί οι πράξεις του κλασσικά άλλα δείχνουν.
Βλέποντας τις πολιτικές του ενέργειες είναι εύκολο να συμπεράνουμε πως ο Τσίπρας μια χαρά θρήσκος είναι. Όχι μόνο δεν επεδίωξε το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, αλλά ούτε καν έκανε σημαντικά βήματα για την πλήρη φορολόγηση της εκκλησίας. Πέρα από αυτά (για τα οποία δεσμεύτηκε προεκλογικά), τον βλέπουμε και συχνά πυκνά να συναντιέται με παπάδες. Εν ολίγοις, δεν παρουσιάζει καμία διαφορά από τους προηγούμενους πρωθυπουργούς οι οποίοι δήλωναν Χριστιανοί. Κρίνοντας από αυτά σίγουρα δε θυμίζει άθεο.
Ας δούμε όμως και την προσωπική του ζωή. Ο Τσίπρας έχει παραδεχτεί δημοσίως πως είναι άθεος δηλώνοντας παράλληλα πως σέβεται την εκκλησία και τους Χριστιανούς: "Είμαι άθεος και δεν πιστεύω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σέβομαι τη θρησκεία και κυρίως τους κληρικούς που δίνουν μάχη καθημερινά, ειδικά στην επαρχία διατελώντας ένα πολύ δύσκολο έργο. Σέβομαι τους παπάδες και το κοινωνικό τους έργο. Σε κάθε περιοχή, χωριό, που πηγαίνω συνομιλώ μαζί τους και ανταλλάσσουμε απόψεις. Με τον αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο οι σχέσεις μου είναι πολύ καλές και έχουμε σε πολύ υψηλό επίπεδο συζητήσεις για όλα τα θέματα. Εκτιμώ και σέβομαι τα πιστεύω τους αλλά έχω την δική μου κοσμοθεωρία και δεν μου αρέσει να κρύβομαι". Επίσης, ο ίδιος δεν παντρεύτηκε με θρησκευτική τελετή ενώ δεν βάπτισε και τα δύο του παιδιά. Η προσωπική του, λοιπόν, ζωή θυμίζει άθεο.
Τελικά τι είναι; Η πολιτική του διαδρομή (από τις 25 Ιανουαρίου 2015 και μετά) παραπέμπει σε ένθεο άνθρωπο ενώ η προσωπική του ζωή σε άθεο. Ο ίδιος δηλώνει άθεος. Τι από αυτά ισχύει τελικά; Αυτό δε θα το μάθουμε ποτέ αν και δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε πως ο Τσίπρας είναι όντως άθεος αλλά δεν το αποδεικνύει με την πολιτική του δράση λόγω της πολιτικής του ανικανότητας αλλά και λόγω των αντικειμενικών δυσκολιών (σιγά μην δεχτεί διαχωρισμό και φόρους η εκκλησία έτσι εύκολα).
