ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν νιώθω γιορτές, δεν νιώθω τίποτα χρόνια, παρά μόνο ένα θυμό και μια πικρία που δεν έχει να κάνει σχέση με τους άλλους αλλά με μένα. Δεν ζηλεύω κανέναν με την κακιά έννοια. Απλώς δεν χαίρομαι τον άνθρωπό μου είμαστε μακριά, είμαστε και άνεργοι συν διάφορα οικογενειακά προβλήματα που μας φορτώνουν και μας απομακρύνουν. Έχω και ένα θυμό με το Θεό που κάποτε τόσο πίστευα και αγαπούσα. Τώρα είμαι γεμάτη πικρία και τα βάζω μαζί του που τόσο πολλά μου επέτρεψε και υπέφερα. Δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτά...είναι πολύ βαριά να ακούσει κάποιος, ίσως και να μην πιστέψει ότι είναι αληθινά. Παρόλα αυτά, δεν βλασφήμησα ποτέ τα θεία και απλά σέβομαι χωρίς να συμμετέχω ενεργά στη πίστη. Νιώθω πολύ αδικημένη που υπέφερα σκληρά και Εκείνος δεν ήταν πουθενά όταν του ζητούσα να με βγάλει από το σκοτάδι. Ήμουν απλώς ένα καλό και ευγενικό παιδί που στήριζα τους άλλους και μένα κανείς. Μόνο η μητέρα μου ήταν και είναι πάντα δίπλα μου βιώνοντας στο πετσί της το παρελθόν μου και ο αρραβωνιαστικός μου που μιλάμε στο άψυχο τηλέφωνο. Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος βιώνει το ίδιο , αλλά ομολογώ ότι έχω μια πικρία, μια πληγή στη ψυχή μου που δεν κλείνει με τίποτα. Άθελά μου ανέφερα τη λέξη πικρία τρεις φορές και τώρα τέταρτη. Ίσως γιατί αυτό τελικά αισθάνομαι...ίσως γιατί είμαι καταθλιπτική και άργησα να το καταλάβω.