ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω ερωτευθεί ποτέ πραγματικά..Και αναρωτιέμαι και αν ποτέ θα συμβεί αυτό.. Είναι πρόβλημα δικό μου; Φταίω εγώ που είμαι επιλεκτική ή που δεν αφήνομαι όταν γνωρίζω κάποιον; Και είναι τόσο παράλογο που προτιμώ την μοναξιά από το να είμαι με κάποιον που δεν μου βγάζει τίποτα;Επίσης αναρωτιέμαι πως ζω τόσο καιρό χωρίς έρωτα.. Εγώ που είμαι ερωτευμένη με την ιδέα του να είσαι ερωτευμενος Γιατί ο έρωτας είναι τρέλα, είναι το πιο ωραίο συναίσθημα, σε κάνει να πετάς , να νιώθεις ότι είσαι στην κορυφή του κόσμου.. Νιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου.. Και από την άλλη βλέπω τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, τον αγώνα για επιβίωση και της δικής μου οικογένειας αλλά και τόσων άλλων.. Την αδικία , την ατιμωρησία, την υποκρισία των ανθρώπων που μας κυβερνούν , τον ξεπεσμό, τους ανθρώπους γύρω μου που γίνονται πρόβατα (και που δεν αντέχω να τους βλέπω, να τους ακούω ) Τον αγώνα τον δικό μου, μέσα στο άγχος και την παράνοια, να ολοκληρώσω τις σπουδές μου ..Και το απίστευτο άγχος που υπάρχει για το τι θα κάνω μετά ; Τι θα κάνω με την ζωή μου; Με έχουν αναγκάσει να είμαι πάντα βάρος στην οικογένεια μου και στην κοινωνία; Όλα αυτά τα πραγματικά προβλήματα εκμηδενίζουν το βασικό μου πρόβλημα.. Και καταλήγω να μην το σκέφτομαι.. Δεν ψάχνομαι πλέον, δεν προσπαθώ να ερωτευθώ, να δεθώ με ανθρώπους, παγώνω τα συναισθήματα μου για τα πάντα..Αισθάνομαι κενή και το ότι το συνηδειτοποιώ είναι ακόμα χειρότερο, γιατί βλέπω πως δεν μπορώ να το αλλάξω.. Είμαι σε δρόμο χωρίς επιστροφή; Έχει νιώσει κανείς κάτι παρόμοιο; Δεν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που αισθάνεται το ίδιο, κάποιος να με ακούσει κ να τον ακούσω; Να μου δώσει μια ώθηση, ένα κίνητρο, κάτι, να γίνω ο άνθρωπος που ήμουν.. Να παλέψω και να κάνω την ζωή μου όπως πραγματικά την θέλω;..Μια ζωή με ενέργεια, έρωτα , τρέλα.. Υπάρχει κανείς οεο;;; Υ.Γ Δεν ξέρω αν κούρασα , απλά ήθελα κάπως να τα πω..