ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα:) ειμαι 18 χρονων, και γραφω πρωτη φορα εδω με την ελπιδα να λαβω ορισμενες γνωμες πανω σε θεματα που με απασχολουν.. επισης για πρωτη φορα, δινω πανελλαδικες εξετασεις, κ οπως οι περισσοτεροι ισως γνωριζετε ηδη εχουμε γραψει εκθεση κ αρχαια, κ ακολουθουν ιστορια και λατινικα (ανθρωπιστικων σπουδων). Φετος, λοιπον, απο τον μαρτιο, δυο μηνες σχεδον προτου αρχισουν οι εξετασεις, και μεχρι σημερα, μου συνεβησαν πολλα ασχημα. Καταρχην, εχασα οοολη μου την παρεα επειδη ολο το χρονο διαβαζα -οντας μαθητρια του 19- κ εκεινοι θεωρησαν πως εγω τους απομακρυνα. Εξ αιτιας αυτου του γεγονοτος εκλαιγα συνεχως, πλεον ουτε καλημερα στο σχολειο δε μου λεει κανεις απ τους πρωην κολλητους μου, κ λογω της στενοχωριας μου σταματησα να διαβαζω.. επειτα απο αυτο, οι γονεις μου βρηκαν χρονικη περιοδο (τωρα που δινω εξετασεις) να τσακωνονται καθημερινα ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ μεσα στο σπιτι, και εντελει χωριζουν οριστικα. Αλλος ενας λογος για τον οποιο στενοχωρηθηκα και σταματησα το διαβασμα, οσο και αν προσπαθουσα, δε μπορουσα να συγκεντρωθω. Επιπροσθετως, πριν λιγες μερες πεθανε ο παππους μου και δν μπορεσα να παω στην κηδεια του γιατι ηταν εκτος αθηνας, μακρια, πραγμα που επισης με λυπησε ιδιαιτερα. Το θεμα μου ειναι, πως οπως προανεφερα, ειμαι μαθητρια του 19. Ολοι μου οι καθηγητες κ οι γονεις κ οι συγγενεις μου πιστευαν σ εμενα, οτι θα περασω ψυχολογια παντειου, που τοσο πολυ επιθυμω απο μικρη. Δυστυχως ομως, μη εχοντας διαβασει καθολου 2 μηνες δε θα καταφερω σιγουρα να περασω, κ του χρονου θα ξαναδωσω λογικα. Απλα στενοχωριεμαι, φοβαμαι πως θα απογοητευτω πληρως, αναρωτιεμαι πως θα ειμαι με ενος χρονου μικροτερα παιδια στο πανεπιστημιο, πως θα κανω φιλους εκει (αφου οι αλλοι με αφησαν αδικα κ εξακολουθω τοσο καιρο μετα να κλαιω..), πως θα ειναι να ξαναδινω....? :( συγγνωμη αν κουρασα με την εκταση, κ ευχαριστω εκ των προτερων για τις οποιες γνωμες σας πανω στα ερωτηματα μου♡♡