ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτη φορά τον είδα στο τραίνο, καταλάθως ακούμπησα το χέρι μου πάνω στο δικό του, γύρισα είδα ποιος ήταν μου είπε ’’Καλη χρονιά’’ και εγώ του απάντησα από μέσα μου. Μια μέρα ήρθε εκεί που καθόμουν μόνη μου και αρχίζει να μου μιλάει. Αν και τον είχα ξεχωρίσει από πριν έφαγα τεράστιο κόλλημα. Πάρα πολλά κοινά, ειλικρινά δεν φαντάζεστε πόσα. Τον θαύμαζα και τον θαυμάζω. Είχε και έχει κοπέλα αλλά τον έπιανα να με κοιτάει , βασικά να με περιεργάζετε , σαν να εβλεπε κάτι δικό του μέσα μου. Μου είχε πει πως του θυμίζω τον εαυτό του σε θηλυκή και πιο μικρή έκδοση. Αν και είναι ελάχιστα μεγαλύτερος μου έδινε την αίσθηση πως μου ρίχνει χρόνια.Οταν μιλάγαμε αισθανόμουν μια τόσο έντονη χημεία, όχι ερωτική όπως το εννούμε συνήθως αλλα έντονη , σαν να μην υπάρχει τίποτ’αλλο στον κόσμο, που σίγουρα αισθανόταν και αυτός. Σαν κλειδί και κλειδαριά να ενώνονται. Δεν ξέρω αν τον έβλεπα ερωτικά. Την μία φανταζόμουν πως θα ήταν να με αγκαλιάζει, την άλλη πως είμαστε απλά φίλοι και την άλλη πως είναι ο μεγάλος αδερφός που δεν έχω. Ήταν πολύ περίεργο. Δεν είχαμε μιλήσει πολλές φορές και όλες ήταν με δική του πρωτοβουλία. Πάντως το ένιωθα πως με ένιωθε. Ο τύπος πρέπει από μέσα του να μου έχει βγάλει ολόκληρο ψυχολογικό προφιλ. Πέρασε ο καιρός και πρέπει να φύγει, την τελευταία φορά που μιλήσαμε, με έκανε να σκεφτώ κάποια πράγματα και να πάρω μια πολύ σημαντική απόφαση για την ζωή μου. Μια απόφαση που πραγματικά θα οδηγήσει την ζωή μου σε εντελώς διαφορετικό δρόμο από αυτόν που τόσο καιρό νόμιζα. Μου είπε πράγματα που και άλλοι προσπάθησαν να μου πουν αλλά τους αγνόησα. Να τελικά τι ήταν, ούτε έρωτας, ούτε φίλος... Ένα ξυπνήτηρι με ξύπνησε , έπαιξε τον ρόλο του στην ζωή μου και τέλος. Τελευταία φορά τον είδα ξανά στο τραίνο. Με χαιρέτησε με ένα τεράστιο χαμόγελο και έφυγε. Τον κοίταζα μέσα από το τζάμι να ξεμακραίνει και ήξερα, ξέρω πως δεν θα τον ξαναδώ σύντομα. Κάτι μου λέει μέσα μου πως μια μέρα θα ξαναβρεθούμε. Κάποτε όταν μεγαλώσω και αυτός μεγαλώσει λίγο περισσότερο. Σε ένα τραίνο ίσως.