__________________
1.
Αγαπητή Αμπα καλησπέρα
Λοιπόν............ Εδώ και τρία χρόνια έχω ξεκινήσει να κάνω ψυχανάλυση με έναν θεραπευτή τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και έχουμε καλή χημεία θεραπευτή-θεραπευόμενου. Πέρυσι μετά το Πάσχα είχα μια έντονη ψυχολογική κατάπτωση, και είχα την επιθυμία να πάρω χημικά σκευάσματα (αντικαταθλιπτικά χάπια) για να ισορροπήσει κάπως η καθημερινότητά μου. Ο ψυχαναλυτής μου ήταν αντίθετος, ωστόσο επειδή επέμενα πάρα πολύ, μου πρότεινε να επισκεφτώ κάποιον ψυχίατρο, γιατί ο ίδιος δεν μπορεί να γράψει χάπια (αφού δεν είναι ψυχίατρος). Μου σύστησε λοιπόν, έναν "αξιόλογο ψυχίατρο". Τη μέρα του ραντεβού, έπαθα ΤΟ ΣΟΚ. Αυτό που αντίκρισα ήταν ένας άνθρωπος απεριποίητος, παρατημμένος, με λερωμένα ρούχα, που δεν μπορούσε να βγάλει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Ελεγε συνεχώς "εεεεε......." και αυτά που έλεγε δεν έβγαζαν νόημα, ήταν ασυνάρτητα και δεν μιλούσε ξεκάθαρα. Τέλος πάντων, μου εγραψε τα χάπια (που μετά από ένα χρόνο τα σταμάτησα και όντως με βοήθησαν), ωστόσο ο ψυχίατρος αυτός ήταν από τους πιο αποκρουστικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Την επόμενη φορά που είχα συνεδρία με τον ψυχαναλυτή μου (μετά το ραντεβού με τον ψυχίατρο) λέω στον ψυ μου "Ντάξει, ελπίζω να ήταν μια καλοστημένη πλάκα αυτή που μου κάνατε! Ή ένα πείραμα! Τι άνθρωπος ήταν αυτός!", και ο ψυ μου είπε ότι "Είναι λίγο περίεργος και πολύ μορφωμένος". Και δεν το ξανασυζητήσαμε. Ωστόσο, βρε αμπα, μετά από τόσο καιρό, ώρες-ώρες αναρωτιέμαι πώς μπορώ να εμπιστεύομαι τη θεραπεία μου σε έναν άνθρωπο που με παρέπεμψε σε έναν ΤΕΤΟΙΟ άνθρωπο. Δηλαδή αν πριν τη συνάντηση με τον ψυχίατρο εκτιμούσα και εμπιστευόμουνα τον ψυχαναλυτή μου 100%, μετά τη συνάντηση με τον ψυχίατρο τον εκτιμώ 80%.
Πιστεύεις λέει κάτι για τον ψυχαναλυτή μου το ότι μου πρότεινε έναν αποκρουστικό και γλοιώδη άνθρωπο;
Να τονίσω ότι επειδή ο ψυχίατρος δούλευε σε δημόσιο νοσοκομείο, έδωσα ένα πολύ μικρό συμβολικό αντίτιμο, δεν είναι δηλαδή ότι ο ψυ μου μπορεί να μου πρότεινε τον τάδε ψυχίατρο που μπορεί να ήταν φίλος του για να τον ενισχύσω οικονομικά.- κινητή
Επειδή για σένα ήταν ο πιο αποκρουστικός άνθρωπος που έχεις δει, δεν σημαίνει ότι είναι ο πιο αποκρουστικός άνθρωπος του κόσμου, ούτε καν ότι είναι αποκρουστικός. Για τον ψυχολόγο σου είναι απλώς «περίεργος» και ο λόγος που σε έστειλε εκεί είναι ότι τον θεωρεί διαβασμένο. Δεν λέω ότι έχεις άδικο που νιώθεις έτσι – δεν θέλω να υποτιμήσω την εμπειρία σου – θέλω μόνο να σου θυμίσω ότι ό,τι είναι για μας, δεν είναι για τους άλλους, και τούμπαλιν.
Δεν πειράζει που η εκτίμηση για τον ψυχολόγο σου πήγε από το 100% στο 80%. Και το 80% πολύ καλό είναι, μακάρι να ήταν όλοι τόσο ευχαριστημένοι από τους ψυχολόγους τους. Κράτα αυτή την εμπειρία στην άκρη. Μπορεί να σου χρειαστεί στο μέλλον, ή να γίνει κάτι που θα την εξηγήσει. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι εσύ και ο ψυχολόγος σου κρίνετε διαφορετικά τους ανθρώπους. Δεν είναι παράξενο. Ο ψυχολόγος σου είναι, δεν είσαστε φίλοι για να συμφωνείτε σε αυτά (ούτε χρειάζεται να γίνετε).
__________________
2.
Πολυαγαπημένη μου Αμπα!
Από τον Αύγουστο βρέθηκα σε μια εταιρεία στη νότια Ελλάδα (κάπου στην Πελοπόννησο). Γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στη Θεσσαλονίκη, και γενικά εκεί έχω τη ζωή μου. Απλώς για να αποκτήσω ένα καλό χαρτί στο βιογραφικό μου, πήγα εκεί. Έχω ζήσει για διάφορες περιόδους σε άλλες πόλεις, εράσμους ένα εξάμηνο στην ισπανία, μεταπτυχιακό στο Βόλο, εξάμηνη πρακτική στην Αυστραλία. Δηλαδή το έχω ζήσει το αλλού (εκτός Θεσσαλονίκης) με επιτυχία – όπου βρισκόμουν έκανα φίλους παρότι ήξερα ότι η παραμονή μου στα μέρη εκείνα θα έχει ημερομηνία λήξης.
Το πρόβλημα που έχω εδώ που βρίσκομαι τώρα είναι ότι: δεν με συμπαθούν καθόλου οι συνάδελφοί μου. Όταν πρωτοήρθα, ήμουν πολύ φιλική, προσπαθούσα να δημιουργήσω σχέσεις καλές, έκανα προσκλήσεις για εξόδους και τσάι-καφέ σπίτι μου......αλλά τίποτα. Η πλήρης αδιαφορία. Όχι απλά αδιαφορία, αλλά μη συμπάθεια. Και το δείχνουν καμιά φορά. Για παράδειγμα, ένας συνάδελφος με τον υποδιευθυντή έκοψαν μια σελίδα από την ατζέντα μου ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΣΟΦΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΑΝ ΠΑΝΩ. Εγώ τους είπα ότι δεν είναι ευγενικό αυτό που κάνετε και αυτού απλά γέλασαν. Από τότε ειδικά έχουν συσπειρωθεί όλοι εναντίον μου. Και μάλιστα μια κοπέλα που τώρα έφυγε από την εταιρεία μου είπε "να ξέρεις αυτοί μαζεύονται συχνά σε σπίτια και σε κουτσομπολεύουν"!!!!
Το συμβόλαιό μου λήγει τον Αύγουστο και εννοείται πως δεν σκοπεύω να κάτσω παραπάνω εδώ. Δηλαδή από Αύγουστο και μετά φεύγω. Το χω πάρει απόφαση ότι δεν θα κάνω φίλους εδώ, οπότε έρχομαι κάνω τη δουλειά μου και φεύγω. Ούτε καλημέρα λέω ούτε καλησπέρα ούτε στην υγειά σου ούτε καλή όρεξη. Η ερώτησή μου είναι: αυτούς του έξι μήνες που μου απομένουν, να διατηρήσω μια τελείως ουδέτερη σχέση, δηλαδή να μην έχω κανένα πάρε δώσε μαζί τους, ή καμιά φορά να κάνω τις κατινιές που μου έρχονται στο κεφάλι.
Για παράδειγμα, θέλω να κόψω κι εγώ μια σελίδα από την ατζέντα του συνάδελφου που έκανε το αντίστοιχο σε μένα. Όταν το σκέφτομαι λέω "όχι μην το κάνεις δεν είναι σωστό" αλλά καμιά φορά μου έρχεται έντονη η επιθυμία. Οπότε:
Να είμαι όσο το δυνατόν πιο ήσυχη και απόμακρη και ουδέτερη
Ή
Να κάνω πράξεις για να πάρω το αίμα μου πίσω; Και αν ναι, τι προτείνεις εσύ και οι αναγνώστες;;;;;;;;
Σε πιστεύω ότι δεν σε συμπαθούν, άλλωστε σου το κάρφωσε κάποιος που έφυγε από τη φωλιά, αλλά από όλα τα καψόνια που έχω ακούσει, από τις αγένειες που έχω δει μπροστά μου και μου έχουν περιγράψει, το σκίσιμο μιας σελίδας από την ατζέντα για να πέσουν πάνω τσόφλια θα ήταν στον πάτο της λίστας. Βασικά δεν ξέρω καν αν θα έμπαινε στη λίστα. Εκτός αν η ατζέντα μου ήταν αυτή. Ή αν σε εκείνη τη σελίδα είχε υπογράψει ο Πολ Όστερ «στη Λένα, τον πιο έξυπνο άνθρωπο που έχω γνωρίσει στη ζωή μου». Κάτι τέτοιο. Θέλω να πω, αν κάποιος είχε κόψει μια σελίδα από την ατζέντα μου (αν είχα) μάλλον δεν θα το είχα προσέξει. Ήταν σελίδα ατζέντας κενή, ή με το πρόγραμμα της ημέρας; Αλλά και πάλι. Για την ατζέντα;
Οπότε είμαι πολύ μαζί σου στην ανταπόδοση της αγένειας, αλλά μήπως έχεις κάποιο καλύτερο παράδειγμα από την ατζέντα; Ή υπάρχει κάτι στο ατζέντα-γκέιτ που δεν βλέπω;
__________________
3.
Καλησπέρα Α, μπα κ αναγνώστες! Λόγω σοβαρής περιπέτειας υγείας του πατέρα μου, αναγκαστικά μένει στο σπίτι. Πάμε καμιά βόλτα για περπάτημα όσο μπορεί κ αν το επιτρέπει ο καιρός. Το πρόβλημα είναι ότι ήταν ένας άνθρωπος που ήταν φευγάτος όλη μέρα απ το σπίτι, δούλευε, αθλούνταν, τον πλάκωναν οι τοίχοι. Τώρα στεναχωριέται πολύ και είναι σαν τιμωρημένος με αυτόν τον περιορισμό. Τι μπορούμε να κάνουμε για να τον αναπτερώσουμε;;; Δεν του αρέσει η τηλεόραση, ουτε οι ταινίες, δεν βλεπει καλά για να διαβασει, δεν θέλει επισκέψεις γιατί νιώθει ότι οι άλλοι τον λυπούνται. Του αρέσει το ραδιοφωνο κ ακούει όλη μέρα. Μας είπαν ότι παίζει σπουδαίο ρόλο η καλή ψυχολογία στην περίπτωσή μας, αλλά δυσκολευόμαστε να τη βρούμε. Σε ευχαριστώ για την παρέα που μου κάνεις!
Αυτό που μπορείτε να κάνετε, και είναι το πρώτο και το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, είναι βρείτε μέσα σας την πιο ατελείωτη υπομονή. Υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα: έχει σοβαρό θέμα υγείας. Δεν γίνεται να κάνετε ότι δεν υπάρχει, και δεν γίνεται να του φέρεστε σα να μην υπάρχει. Πρώτα, αναγνωρίστε το πρόβλημα. Είναι εκεί, και είναι χάλια. Το τι θα κάνετε για να του αναπτερώσετε το ηθικό παρά το πρόβλημα είναι καλύτερη ερώτηση από το «πώς να του αναπτερώσουμε το ηθικό».
Εξαρτάται πάρα πολύ από τον ίδιο τι θα γίνει, για να μην πω ότι εξαρτάται μόνο από τον ίδιο. Οι άνθρωποι αντιδρούν πολύ διαφορετικά στα προβλήματα και οι δραστήριοι που δεν μπορούσαν να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους είναι οι χειρότεροι ασθενείς. Δεν ξέρω τι να προτείνω γιατί δεν ξέρω τον πατέρα σου. Αν του αρέσει το ραδιόφωνο, μήπως να του δείξετε τις δυνατότητες του online ραδιοφώνου, από όλη την Ελλάδα, ή από όλη τη γη; Η τεχνολογία δίνει πάρα πολλές δυνατότητες, ακόμη και για ανθρώπους που δεν βλέπου καλά.
Το άλλο που θα πρότεινα να κάνετε, είναι, όταν σας λένε ότι «η καλή ψυχολογία παίζει σπουδαίο ρόλο στην περίπτωση σας» να μην το αφήνετε έτσι και να στριμώχνετε αυτόν που το λέει. Δηλαδή; Ρωτήστε τον, με στοιχεία και αποδείξεις. Πώς μετρήθηκε η καλή ψυχολογία σε αυτή την περίπτωση; Εννοούν να είναι κανείς χαρούμενος; Ή να μην ταράζεται; Αν είναι ντεμί σεζόν, τι γίνεται; Υπάρχουν μελέτες; Ποιες; Να τις ζητήσετε για να τις διαβάσετε. Έχει μετρηθεί η «κακή» ψυχολογία; Τι γίνεται αν δεν υπάρχει καθόλου καλή ψυχολογία; Γιατί αν θέλουν να σας πουν ότι είναι καλύτερα να είναι χαρούμενος από το να μην είναι, χαρήκαμε πολύ, Χαιρόπουλος. Αν θέλουν να ισχυριστούν ότι η καλή ψυχολογία είναι αποδεδειγμένα ένα μέρος της θεραπείας, να είναι πάρα πολύ σίγουροι γι'αυτό που λένε πριν σας ρίξουν πάνω σας δέκα φορτηγά ευθύνης και άγχους για την «καλή ψυχολογία» ενός άλλου (που καταστρέφει την ψυχολογία όλων).
__________________
4.
"Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ιστορία δεν είναι αυτό. Είναι ότι θέλεις να μπλέξεις με συνάδελφο, αλλά άσε, αυτό θα το καταλάβεις μόνη σου έτσι κι αλλιώς, αν το προχωρήσεις."8/3/2016
Α γεια σου ρε Λένα, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, δεν θέλω να μπλέξω με συνάδελφο και ενώ η δήλωση αυτή θα έπρεπε να είναι αρκετή (και ναι, το δείχνω και με τη στάση μου) αλλά δώσε και εσύ τους λόγους να τους λέω και με έχουν κουράσει όλοι αυτοί (φίλοι, συνάδελφοι) που λένε να δώσω στο παιδί μια ευκαιρία και θα το μετανιώσω αν δεν το κάνω.- Συνάδελφος!
Μην λες τους λόγους, μια χαρά τους ξέρουν. Πες τους ότι αν βαριούνται και θέλουν λίγη ίντριγκα και ψάχνουν για κουτσομπολιό, να πιέσουν κανέναν άλλον.
Εκτός κι αν είναι ο άντρας της ζωής σου και πρέπει να το σκεφτείς καλύτερα. Αλλά λέω ότι αν ήταν, θα μας έλεγες ότι λιώνεις αλλά κρατιέσαι. Για χλιαρά πράγματα, ούτε συζήτηση.
__________________
5.
Γεια σου α-μπα-Λένα!
Θα ήθελα να διαβάσω σχετικά με τον φεμινισμό και το μισογυνισμό στις μέρες μας. Έχεις να προτείνεις κάποιο βιβλίο για "αρχάριους" επί του θέματος. Να είσαι καλά!- stella di mare
Αν εννοείς δοκίμια και ακαδημαϊκά κείμενα, δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Είμαι του ελαφρολαϊκού, δεν διαβάζω τέτοια. Μπορώ να σου προτείνω όμως όλες τις γυναίκες που έχουν γράψει βιβλία. Όλες όσες έχουν διακριθεί, για τον φεμινισμό και για τον μισογυνισμό γράφουν. Όχι επειδή είναι ταγμένες. Αλλά επειδή οι άριστοι συγγραφείς γράφουν αυτά που βλέπουν και οι άλλοι κάνουμε ότι δεν βλέπουμε, ή δεν μπορούμε να δούμε.
Ως αφετηρία σου προτείνω τα βιβλία της Μάργκαρετ Άτγουντ και της Τζόις Κάρολ Όουτς. Διάβασε συνεντεύξεις τους και θα βρεις τους συγγραφείς που έχουν επηρεάσει τις ίδιες. Μην διαβάσεις όμως το τουίτερ της Τζόις, είναι μια απελπισία. Τόσο έξυπνη γυναίκα, αλλά η τεχνολογία είναι άτιμο πράγμα, δεν είναι ρευστή στον σχετικό χωροχρόνο του καθένα.
Α – μα ξέχασα το πιο άμεσο, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον. Είναι το «Ένα δικό σου δωμάτιο» της Βιρτζίνια Γουλφ. Τώρα μου φαίνονται πολλά αυτονόητα από αυτά που γράφει, αλλά όταν το είχα διαβάσει, τα άκουγα για πρώτη φορά, και θυμάμαι ακόμα το σοκ που μου είχε προκαλέσει η άγνοια μου.
__________________
6.
Μετά από σχέση 6 χρόνων εκ των οποίων τα 2 συζούμε έχουμε χτίσει κάτι όμορφο και σταθερό. Λόγω καταγωγής μου, οι γονείς μου μένουν μόνιμα σε χώρα της βόρειας Ευρώπης. Που κολλάει αυτό θα μου πεις ? Ο σύντροφός μου λοιπόν δεν τους έχει γνωρίσει ακόμη πέρα από το Skype. Μια με δύο φορές τον χρόνο καταφέρνω και τους επισκέπτομαι και πάντα του ζητάω να έρθει και εκείνος. Λόγω δικών του θεμάτων (πλήρης συναισθηματικής αποξένωση από δικούς του γονείς) δεν κατανοεί την επιθυμία μου να ξέρουν οι γονείς μου με τι άνθρωπο έχω επιλέξει να συνυπάρχω. Θεωρεί ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε μια βαριά δέσμευση για εκείνον (γνωρίζω τους γονείς!!! Spooky..) ενώ από κοινού έχουμε ήδη δεσμευτεί αρκετά και έχουμε κοινό όραμα για το μέλλον. Και προς Μεγαμακαρονοτέρας, δεν θέλω να τους γνωρίσει για καμία επισημοποίηση ή οτιδήποτε παρεμφερές, απλά σαν φυσική εξέλιξη μιας και είμαι αρκετά δεμένη μαζί τους. Είμαστε και οι δύο στα 30. Μήπως να μην το αναφέρω άλλη φορά μιας και δεν είναι κάτι φοβερό και αν και όποτε συμβεί από μόνο του? Ξέρω αμπάκι, μακάρι όλος ο πλανήτης να είχε τα θέματα μου... Σε διαβάζω χρόνια και σε φιλώ σταυρωτά τρεις φορές.- Δυο και ο κούκος
Αν έχετε δεσμευτεί μεταξύ σας, θα γίνει αυτή η γνωριμία, αργά ή γρήγορα. Είναι καλύτερο να γίνει έτσι ώστε να είναι αυτός άνετα, γιατί εσείς, οι υπόλοιποι, είσαστε άνετα, οπότε δεν είναι σωστό να είσαστε σε διαφορετική αφετηρία. Θα ήταν αλλιώς αν μένατε στην ίδια πόλη. Ένα απόγευμα είναι άλλο από ένα ταξίδι σε μια οικογένεια, φιλοξενούμενος σε ξένο σπίτι. Ναι, δεν είναι κάτι τόσο φοβερό και θα γίνει κάποτε, αν γίνει. Πες του το για να μην το νιώθει σαν σπαθί πάνω από το κεφάλι του. Πες του ότι υπάρχει ανοιχτή πρόσκληση.
__________________
7.
Γεια σου αμπούλα,
Θα ήθελα να με βοηθήσεις όσο μπορείς με την άποψή σου - κ εξηγώ τον προβληματισμό μου:
Μένω στο εξωτερικό εδώ κ κάποια χρόνια κ προς το παρόν σχεδιάζω να παραμείνω εδώ. Ο προβληματισμός μου αφορά τη μητέρα μου. Από τότε που έχω φύγει από Ελλάδα, περνάει κάπως μια δύσκολη περίοδο. Λίγο η κρίση που έχει μειώσει το εισόδημα της οικογένειας κατά πολύ, λίγο τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα της κλιμακτηρίου, λίγο (υποθέτω εγώ) το empty nest syndrome συνειδητοποιώντας πως δύσκολα θα επιστρέψω στην ελλάδα, έχει αλλάξει η συμπεριφορά της κατά πολύ. Συγκεκριμένα, ασχολείται συνέχεια κ σε υπερβολικό βαθμό με τα προβλήματα της Ελλάδας κ το χρέος, όμως σε βαθμό που τα συνδέει με κάθε θέμα συζήτησης κ αγχώνεται για τη χώρα παρα πολύ. Μην παρεξηγηθώ, δεν λέω να είναι στον κόσμο της κ ξέρω πως δεν είναι εύκολο να καταρρέει σχεδόν μια χώρα κ νά σαι εσύ μες την τρελή χαρά. Όμως έχουμε κάνει συζήτηση στην οποία έβαζε τα κλάματα κ μου έλεγε πως έχασε τον ύπνο της γιατί η Ευρώπη ζητάει μια Χ δόση αυτή τη βδομάδα κ πώς θα τα βρει η Ελλάδα τα λεφτά αυτά να τα δώσει; Ό,τι κ να της πεις αναγάγεται σε 'καλά αυτά δεν έχουν σημασία, εδώ εμείς σε λίγο δεν θά χουμε να φάμε', καθιστώντας αδύνατο να έχεις μια νορμαλ συζήτηση μαζί της. Να πω σ αυτό το σημείο ότι σαν οικογένεια έχουμε δικό μας σπίτι (κ εξοχικό), το αυτοκίνητό μας, δεν έχουμε χρέη κλπ, σε αντίθεση με πάρα πολύ κόσμο στην ελλάδα που αυτή τη στιγμή δεν έχει να τα βγάλει πέρα.
Στον πατέρα μου φέρεται απαίσια μέσα στο σπίτι , με φωνές κ γκρίνιες κ απαξίωση. Όποτε εγώ κ η αδελφή μου (η οποία σπουδάζει σε άλλη πόλη της Ελλάδας) πηγαίνουμε να δούμε τους γονείς μας, η μητέρα μου μας κάνει κριτική για τον τρόπο που ντυνόμαστε ή κάνουμε τα μαλλιά μας πχ γιατί φοράς τζιν κ όχι κάτι άλλο, βάλε ένα φουστανάκι τόσα ωραία ρούχα έχεις, τί τά πιασες τα μαλλιά σου καλέ άστα κάτω κλπ κλπ σε σημείο υπερβολικό κ ασχολείται σχεδόν μανιωδώς όλη μέρα με αυτό, ενώ πολλές φορές της έχουμε πει να σταματήσει να το κάνει συνέχεια. Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να της μιλήσουμε, αλλά πάντα αρπάζεται, μας λέει αχάριστες, βάζει τα κλάματα κ ξεκινάει το τροπάρι 'λίγα έχω κάνει εγώ για εσάς κ μου φέρεστε έτσι;'. Γενικότερα έχει μια συμπεριφορά σχεδόν καταθλιπτική, παρολαυτά έχει επισκεφθεί γιατρό κ της είπε πως δεν πάσχει από κατάθλιψη αλλά είναι σύμπτωμα της κλιμακτηρίου. Εμένα δεν μου φαίνεται φυσιολογικό να έχει γίνει η συμπεριφορά της τα τελευταία χρόνια τόσο αρνητική, μίζερη κ κατακριτική προς τους άλλους, κ αυτή η μανία που την πιάνει για το πώς θα ντυθούμε μου φαίνεται περίεργη. Το συζητούσα με μια φίλη μου κ μου είπε ότι θα μπορούσε αυτή η συμπεριφορά να είναι αρχικά στάδια Αλτσχάιμερ, κρίνοντας από παρόμοια περίπτωση στο οικογενειακό περιβάλλον της φίλης μου. Με προέτρεψε να προσπαθήσω να επισκεφθούμε έναν νευρολόγο. Έψαξα στο google για αρχικά συμπτώματα αλλά δεν βρήκα κάτι που να σχετίζεται ούτε στο ελάχιστο κ δεν ξέρω πώς να το φέρω για να την πείσω – τί να της πω; 'φέρεσαι περίεργα πάμε να σε δει ένας νευρολόγος;' Έχεις μήπως κάποια συμβουλή, κάποια κατεύθυνση να δώσεις; Ή κάποιος αναγνώστης με παρόμοιο πρόβλημα; Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ κ πλέον με επηρεάζει τόσο πολύ που δεν θέλω καν να επισκέπτομαι την οικογένειά μου πλέον αν δεν είναι ανάγκη.
Ο γιατρός που είπε ότι είναι «η κλιμακτήριος» δε νομίζω ότι ασχολήθηκε πάνω από ένα δευτερόλεπτο, ούτε ότι είναι ψυχίατρος – αν είναι, δεν είναι καλός. Το «η κλιμακτήριος» για κάτι τόσο εκτεταμένο, είναι η σημερινή «υστερία» του 18ου αιώνα που βγάζανε τις γυναίκες τρελές και τους έδιναν άλατα (και ένας Θεός ξέρει τι είχαν στην πραγματικότητα).
Μην κάνετε διάγνωση μεταξύ σας, είναι απαραίτητος ο γιατρός αν βλέπετε μεγάλη διαφορά στην συμπεριφορά, αλλά διαλέξτε καλά τον γιατρό, γιατί είναι πολύ συνηθισμένο να απορρίπτονται γυναίκες ασθενείς με επιπολαιότητα ως «κλιμακτηριακές». Ο νευρολόγος δεν είναι καθόλου κακή ιδέα για πρώτη επίσκεψη αλλά και πάλι, διαλέξτε κάποιον με προσοχή. Πείτε της ότι θέλετε να πάτε σε έναν νευρολόγο για τσεκ απ, ότι ήρθε η ώρα. Άλλωστε δεν είναι και ψέματα. Οπωσδήποτε πήγαινε κι εσύ μαζί της στην επίσκεψη.
σχόλια