__________________
1.
2 χρόνια πριν ήμουν με μια κοπέλα και ενώ το πρώτο καιρό όλα πήγαιναν καλά, μετά άρχισα να απομακρύνομαι, να τη γράφω και γενικά να μη της δίνω πολύ σημασία.. Αφού τα χαλάγαμε και τα ξαναβρήσκαμε ένα χρόνο μετά το τελειώσαμε οριστικά. Μετά από λίγους μήνες άρχισα να την ξαναπλησιάζω και ενώ στην αρχή ήταν ζεστή μετά μου ξεκαθάρισε οτι δε με βλέπει πλεον ερωτικά. Πλέον σπουδάζω στο εξωτερικό και μετά απο αρκετούς μήνες καθημερινών προσπαθειών, όταν γύρισα τα Χριστούγεννα τα ξαναβρήκαμε! Όλα ήταν υπέροχα, εκείνη φαινόταν χαρούμενη και εγώ είχα αλλάξει τελείως συμπεριφορά! Άρχισα να την ερωτεύομαι και 2 βδομάδες μετά απο την επιστροφή μου στο εξωτερικό, μου είπε οτι δεν αισθανόταν τόσο έντονα και ήθελε να το τελειώσουμε. Πλέον δε ξέρω τι να κάνω, την σκέφτομαι συνέχεια και δε μπορώ να επικεντρωθώ σε τίποτα άλλο παραμόνο σε εκείνη.. Κοντεύω να τρελαθώ και μετανιώνω κάθε στιγμή για τον τρόπο που φέρθηκα, ζω στις αναμνήσεις μου και με την ελπίδα οτι μπορεί να ξαναλλάξει γνώμη οπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν..- Άγγελος
Αυτό το κείμενο το έβαλα γιατί όλο και περισσότερο φαίνεται να παραβλέπεται το βασικό δεδομένο του «Α μπα»: για να δώσει κανείς απάντηση, πρέπει να υπάρχει κάποια ερώτηση. Αυτοί που λένε «θέλω τις σκέψεις σου σχετικά με αυτά που έγραψα» υπεκφεύγουν, δεν θέλουν να πάρουν θέση, δεν θέλουν να αποκαλύψουν τι τους καίει περισσότερο. Μερικές φορές το αφήνω να περάσει, τις περισσότερες φορές όμως όχι.
Η ερώτηση που βρίσκεται στο τέλος, ο τρόπος που είναι γραμμένη, οι λέξεις, η σειρά των λέξεων, ακόμη και τα σημεία στίξης, λένε πιο πολλά ακόμα και από κατεβατά εισαγωγών. Από την ερώτηση φαίνεται πολύ πιο ξεκάθαρα τι πιστεύει αυτός που περιγράφει μια κατάσταση, από ουδέτερη γίνεται πολύ συγκεκριμένη. Άγγελε, η ερώτηση θα συμπυκνώσει τη σκέψη σου. Όμως πρέπει να μας την πεις.
__________________
2.
Ποιά είναι τα είδη της αγάπης;- Κατερινα
Αυτό είναι μια απόδειξη της ρήσης «πρόσεχε τι εύχεσαι».
__________________
3.
Α μπα μου!Τους τελευταίους 10 μήνες συναναστρέφομαι με έναν τύπο άνδρα με πολλά ενδιαφέροντα και ιδιαίτερα κοινωνικό. Στο διάστημα που είμαστε μαζί είχαμε μείνει ένα μήνα χωριστά, γιατί είχα αντιληφθεί πως φλέρταρε με μια κοπέλα μέσω φβ. Μου είπε πως δεν συνέβαινε κάτι, έκανε προσπάθειες να τα ξαναβρούμε και τα ξαναβρήκαμε! Καθ'όλη τη διάρκεια της σχέσης μας με μάθαινε(και με μαθαίνει) ένα σωρό καινούρια πράγματα και γενικότερα ασχολείται πολύ μαζί μου. Το θέμα είναι πως αυτό δεν γίνεται μόνο μαζί μου. Κάθε φορά που βρίσκεται σε μια παρέα, ομάδα(κοινωνική) είναι εκείνος ο οποίος θα ασχολείται περισσότερο και να γίνεται χίλια κομμάτια για όλους και για όλες. Κάτι που τον κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή και αρεστό. Να τονίσω επίσης πως συνεχώς βρίσκεται με ένα κινητό στο χέρι αφού τα άτομα με τα οποία κρατάει επαφές και ασχολείται μαζί τους ,χωρίς υπερβολές είναι πάρα πολλά. Είναι κάτι που δεν δείχνει να τον κουράζει αλλά αντιθέτως του αρέσει πολύ. Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής! Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σε έναν τέτοιο άνθρωπο? Μήπως τον ενδιαφέρον του και τα πράγματα που κάνει για μένα δεν πρέπει να τα εκλαμβάνω ως ξεχωριστά αφού έτσι κι αλλιώς είναι δοτικός σαν άνθρωπος?- fish in the bottle
Περιγράφεις ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα με πετυχημένο τρόπο, αλλά οι προβληματισμοί σου δεν ταιριάζουν με την περιγραφή. Δεν βλέπω γιατί ο χαρακτήρας του μπορεί να δείχνει αναξιοπιστία. Αναξιόπιστος είναι αυτός που υπόσχεται και αθετεί. Αυτός θέλει να τους έχει όλους ευτυχισμένους, και το κάνει με επιμέλεια. Κάνει αυτά που υπόσχεται – αυτό δείχνει αξιοπιστία.
Αναλόγως, δεν βλέπω γιατί είναι μειωμένης αξίας η προσοχή που σου δείχνει. Δεν είναι χρήσιμο να μετατρέπεις το πλεονέκτημα ενός ανθρώπου σε μειονέκτημα. Είναι δοτικός – αυτό είναι θετικό χαρακτηριστικό. Αν είναι, θα είναι με όλους. Αν ήταν μόνο με σένα, θα ήταν πιο ανησυχητικό, γιατί θα σήμαινε ότι το κάνει επειδή αποβλέπει σε κάποιο μελλοντικό αντάλλαγμα, ή ότι το επιστρατεύει χειριστικά.
Αυτό που θα έβλεπα ως πρόβλημα, είναι ότι έχει – από όσα λες- υπερβολική ανάγκη να τον αγαπάνε. Όλοι θέλουμε να μας αγαπάνε όλοι, αλλά έχει σημασία τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να το καταφέρουμε. Ένας ισορροπημένος άνθρωπος ξέρει ότι είναι αδύνατον να αρέσει σε όλους, και διαλέγει συμβατούς συντρόφους/φίλους/συνοδοιπόρους. Η μόνιμή του προσπάθεια να είναι αρεστός και αγαπητός δείχνει κάτι (δικό του, αποκλειστικά δικό του).
__________________
4.
Τελείωσα το βασικό πτυχίο και κοιτάω να φυγω στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό. Δεν θελω να μείνω Ελλάδα γιατι θα με κρατήσει πισω, οχι απο επαγγελματικής άποψης, αλλά νομιζω οτι εχω βολευτεί και πρεπει να ξεβολευτώ. Αλλά το να φυγω μόνος μου εξω, που εχω παει μονο για διακοπές μια δυο φορες μου φαινεται βουνό, η γλώσσα, τα έθιμα, αν θα τα καταφέρω στο μεταπτυχιακό, που θα ειμαι μόνος μου... Στην τελική θα το κανω, δεν τίθεται θεμα αν θα παω, το που δεν εχω αποφασίσει, αλλά θα ήθελα απ εσένα και αλλους στο εξωτερικό λίγα λόγια για το πως ειναι, ποσο ευκολα προσαρμόζεσαι, για να καθησυχαστω. Μπορει και να το μεγαλοποιώ το θεμα αλλα δεν ειχα και ποτε τρομερό θάρρος και δεν μ' αρέσουν οι αλλαγές...
Εγώ πάλι λέω ότι έχεις πολύ θάρρος. Αποφάσισες να φύγεις στο εξωτερικό επειδή νιώθεις ότι πρέπει να ξεβολευτείς, κι ενώ δεν έχεις εμπειρία από εξωτερικό. Αυτό είναι ο ορισμός του θάρρους, νομίζω.
Οι αλλαγές δεν αρέσουν σε κανέναν, ακόμη και όταν είναι για το καλύτερο. Δεν υπάρχει μία απάντηση για το «πώς είναι στο εξωτερικό». Πού; Δεν είναι ίδια η ζωή στην Ιθάκη και στην Αθήνα. Πόσο μάλλον σε διαφορετικές χώρες. Η προσαρμοστικότητα είναι ταλέντο, είναι χάρισμα, και είναι εξάσκηση, όπως όλες οι ικανότητες. Έχει σχέση και με την ευφυία. Έχει σχέση και με τον χαρακτήρα σου, με την ανατροφή σου. Ακούς εντελώς διαφορετικές περιγραφές για πόλεις από διαφορετικούς ανθρώπους. Ο καθένας εστιάζει αλλού, και εντοπίζει διαφορετικά προβλήματα.
Μολαταύτα, το δικό μου ψήγμα γνώσης γι'αυτό το θέμα είναι το εξής: αν πας με διάθεση και στόχο να προσαρμοστείς, που σημαίνει να ψάξεις για να βρεις αυτά που σου αρέσουν, και να αφήσεις απ'έξω όλα όσα δεν σου αρέσουν (αυτό που κάνεις και στην πατρίδα σου δηλαδή), θα προσαρμοστείς.
__________________
5.
Αγαπητή Λένα,
Διάβασα πρόσφατα την απάντησή σου σε μια κοπέλα που θέλει να γίνει συγγραφέας και πήρα κι εγώ το θάρρος να σου γράψω. Εδώ και μερικά χρόνια σκέφτομαι ότι θα μου άρεσε πολύ να ήμουν σεναριογράφος. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να γράψω βιβλίο – παρόλο που διαβάζω πολύ, μου φαίνεται πολύ δύσκολο να γράψω κάτι αξιόλογο – αλλά πολλές φορές μου έρχονται ιδέες για σενάρια, που νομίζω ότι ίσως και να είχαν ενδιαφέρον. Από μικρή είχα διάφορες ιδέες, αλλά δεν είχα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά. Μπορώ να φανταστώ ακριβώς πώς θα ήταν οι σκηνές και η εξέλιξη της ιστορίας, και κάποια στιγμή μπήκα στη διαδικασία να καταγράψω κάποιες από αυτές τις ιδέες, γράφοντας περιλήψεις ή μερικές σκηνές. Δεν έχω ιδέα αν έχω ταλέντο, και επιπλέον σκέφτομαι ότι ακόμα κι αν έγραφα ένα ολοκληρωμένο σενάριο δεν θα ήξερα πού να απευθυνθώ. Δεν ξέρω αν έχει και νόημα στη σημερινή εποχή που τα κανάλια δεν κάνουν πια σειρές ή κάνουν ελάχιστες βασισμένες σε ιδέες από το εξωτερικό. Εσύ τι θα με συμβούλευες;- Ιόλη
Το «ακόμα και αν έγραφα ολοκληρωμένο σενάριο» είναι πολύ μεγάλη κουβέντα. Πρώτα πρέπει να το γράψεις. Ξέρεις πόσοι σκοπεύουν να γράψουν κάποια στιγμή; Μετά καταλαβαίνουν ότι η ιδέα είναι πιο εύκολη από τη δουλειά που απαιτείται.
Επειδή λες για «νόημα»: το νόημα της δημιουργίας είναι η χαρά, η ολοκλήρωση που νιώθει ο δημιουργός. Το νόημα δεν είναι πώς θα πουληθεί το προϊόν στο κοινό. Αυτό είναι μια άλλη, ξεχωριστή διαδικασία. Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς στην ερώτηση «γιατί γράφεις» απαντούν πάνω κάτω το ίδιο: «επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς». Αντίστοιχα, σεναριογράφοι που δουλεύουν χρόνια κι έχουν επιτυχίες, γράφουν συνέχεια, χωρίς να ξέρουν τι θα υλοποιηθεί και αν υλοποιηθεί και πότε. Έχουν δεκάδες σενάρια στα συρτάρια τους. Οι ζωγράφοι δεν ζωγραφίζουν μόνο όταν ξέρουν ότι θα συμμετέχουν σε μια έκθεση. Όλοι οι δημιουργοί δημιουργούν επειδή έτσι ξέρουν να ζουν. Επειδή το ευχαριστιούνται, και επειδή ξέρουν πόση εξάσκηση χρειάζονται, κι επειδή ξέρουν ότι ποτέ δεν θα είναι όσο καλοί θέλουν να είναι. Χρειάζονται πάντα κι άλλη δουλειά.
Αν μπορείς να κάνεις αλλιώς, αν το βασικό κίνητρο για να γράψεις ένα σενάριο είναι να το δεις στην τηλεόραση, δε νομίζω ότι έχεις το πάθος για να το γράψεις.
__________________
6.
Ειμαι 20 ειναι 32.Ειχαμε μια σχεση μονο σεξουαλικη για 4 μηνες.Καταλαβαινω οτι ανεπτυξα συναισθηματα γι αυτον και ετσι το τελειωσα γιατι δν ηθελε σχεση.Μαθαινω οτι ειμαι εγκυος.Παρολο που ειχαμε τελειωσει οτι ειχαμε ηρεμα και ωραια θεωρησα υποχρεωση μου σαν ανθρωπος να του το πω χωρις να ζητησω τιποτα.Φυσικα δεν θα το κραταγα λογω ηλικιας σχολης και κοινωνικου περιγυρου αλλα δεν επρεπε να γνωριζει;Του το λεω και δεν πιστευε οτι ειναι δικο του.Ηθελε να αποποιηθει των ευθυνων και με εβγαζε ψευτρα.Δεν ζητησα τιποτα .Ενα στηριγμα ηθελα..Μια αγκαλια οταν θα με πιανουν κρισεις και τυψεις.Μια φιλικη στηριξη.Και εκεινος με αμφισβητουσε με μειωνε.Με τα πολλα ηταν διπλα μου σχεδον απο υποχρεωση και εξαναγκασμο, φυσικα μεσω τηλεφωνου μονο, αλλα τα γραφω αυτα για να καταλαβουν οι ανθρωποι και ειδικα οι αντρεσ οτι τα παντελονια πρεπει να τα τιμας.Δεν γινετε εγω 20 χρονων κοριτσακι να μπορω να παιρνω τετοιεσ ευθυνες και να πηγαινω μονη μου για μια τετοια διαδικασια ψυχοφθορα σωματικα και ψυχολογικα και να ειναι ο 32 χρονων αντρας και να μου λεει οτι του φορτωνω προβληματα και να προτιμα να μην του το λεγα..Μαθετε λοιπον αντρες οτι τα αρχιδια κρυβονται μεσα μας.Το θαρρος δεν ειναι να πας ναα την πεσεις σε καποια στο κλαμπ.Ειναι να μπορεις να αναλαβεις την συνεπεια των πραξεων σου καταμουτρα.Αγαπητη α μπα μαθε στον κοσμο λιγη βιολογια .Ημουν εξι εβδομαδων.Η συλληψη εγινε πριν δυο μηνες.Το τι εκανα πριν τι εκανα μετα δεν τον αφορα.Γιατι να με βγαζει εμενα πουτανα;Αγορια αντρεψτε ανεξαρτητως ηλικιας και ενημερωθητε για το σεξ..Αυτον τον ψυχολογικο πολεμο που περασα μην το περασει καμια..Στο κατω κατω εκεινη την στιγμη με αυτον ημουν.Μαζι το καναμε.Ουτε με την μανα μου ημουν ουτε με καποιον φιλο μου.Αυτος επρεπε να ηταν διπλα μου στο χειρουργιο οτι και να ειχε γινει μεταξυ μας.Α μπα πεσ μου.Γιατι εγω που ειμαι μικρη και τρελη και δν μπορω να αποφασισω αν θελω μακαρονια η ρυζι να μπορω να ειμαι πιο υπευθυνη απο εναν που ειναι μεγαλοσ εχει δουλεια σπιτι αμαξι μηχανη μηχανακι σκυλια;Γιατι ο κοσμος να ειναι τοσο χεστης;Γιατι να μην μπορει να μπει στην θεση του αλλουνου;Εχει χαθει η ανθρωπια η αλληλεγγυη.Θελω να μου απαντησεις στο ερωτημα αυτο..Γιατι δεν κοιτανε πρωτα την καμπουρα τους και τα δικα τους λαθη και πανε να κατηγορησουν τους αλλους;Σευχαριστω πολυ-Μυρτίνα
Μυρτίνα, λυπάμαι πολύ γι' αυτό που πέρασες. Ελπίζω να νιώθεις τώρα καλύτερα. Μέσα στον πόνο σου όμως πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις ότι αυτό που έζησες δεν είναι «οι άντρες» και δεν χρειάζεται γνώσεις βιολογίας «ο κόσμος». Έπεσες πάνω σε πολύ άσχημη περίπτωση, αυτό έγινε. Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, και δεν φαίνονται από την αρχή. Όλοι στα δύσκολα φαίνονται.
Το άλλο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η ηλικία δεν φέρνει ωριμότητα, και σίγουρα δεν φτιάχνει χαρακτήρα. Ένας άντρας στην ηλικία σου είναι πιθανόν να φερόταν καλύτερα. Το πώς χειριζόμαστε τα προβλήματα μας, τους άλλους, δεν αλλάζει απαραίτητα επειδή αποκτήσαμε μηχανάκι και σκύλο. Αυτά είναι στολίδια. Τα αγοράζεις, τα βάζεις σπίτι σου. Δεν χρειάζεται συμμετοχή και συνεργασία με άλλους ανθρώπους. Οπότε, μην περιμένεις σωστή συμπεριφορά από κάποιον μόνο και μόνο επειδή είναι μεγαλύτερος από σένα. Κάποτε θα γίνεις κι εσύ 32 και θα δεις πόσο μικρή θα αισθάνεσαι. Περίπου όσο αισθάνεσαι και τώρα. Μάντεψε πώς θα νιώθεις στα 42 – και πάλι, το ίδιο.
Ελπίζω να έχεις φίλους και συγγενείς να σε βοηθήσουν. Θα το ξεπεράσεις. Όταν το ξεπεράσεις, σκέψου γιατί σε τράβηξε αυτός ο άνθρωπος, και αν υπήρχαν προειδοποιητικά σημάδια για τον χαρακτήρα του, που αγνόησες. Δεν υπάρχει ασήμαντη σχέση. Δεν έχει σημασία πόσο κοντά είναι κάποιος σε σένα. Κάθε άνθρωπος στη ζωή σου μπορεί να αποδειχτεί τεράστιο πρόβλημα. Γι' αυτό πρόσεχε πάντα ποιον βάζεις στη ζωή σου, ακόμα και τους γνωστούς.
__________________
7.
Δεν ξέρω πότε θα ξεσπάσω....
Είμαι 40, παντρεμένη 6 χρόνια και τον ξέρω 10. Έχουμε και την Αλίκη μας, έναν άγγελο 3 χρονών. Ο άντρας μου σπούδασε στη Μπολόνια, πήγαμε την προηγούμενη εβδομάδα διακοπές εκεί.... Προχωράμε ξέγνοιαστοι και πετυχαίνουμε μια Ελληνίδα, πρώην συμφοιτήτριά του, που δουλεύει πλέον εκεί. Χαιρετιούνται, όλα ωραία και καλά. Το βράδυ στο δείπνο μου αποκαλύπτει πως τα είχανε, ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΑΜΟΥ, αυτή αρνήθηκε και τότε χώρισαν.
Είμαι ακόμα παγωμένη, δεν ξέρω τι να κάνω.
Όχι γιατί είχε σχέσεις πριν από εμένα, αυτό εννοείται ότι το δέχομαι, αλλά γιατί αν αυτή έλεγε ναι, μπορεί εγώ τώρα να μην ήμουν μαζί του.
Τι να κάνω;
Εσύ τι θα έκανες αν μάθαινες κάτι αντίστοιχο για το σύντροφό σου;- Δάφνη
Αν αυτή έλεγε ναι, μάλλον δεν θα ήσουν μαζί του. Οπότε;
Αν αυτή έλεγε ναι, εσύ θα είχες γνωρίσει κάποιον άλλον, και θα είχες κάνει ένα άλλο παιδί. Ίσως. Μπορεί και να είχε γίνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Ποιος ξέρει τι θα είχε γίνει; Όπως ποιος ξέρει τι θα είχε γίνει, αν εσύ είχες γνωρίσει κάποιον άλλον πριν τον άντρα σου, που θα ήθελε να σε παντρευτεί, και θα ήθελες κι εσύ. Τότε ο τωρινός άντρας σου δεν θα ήταν μαζί σου. Οπότε;
Τι εννοείς «τι να κάνω;» Τι να κάνεις για την πορεία των ζωών όλων μας; Αυτό που νομίζω ότι σε σοκάρει είναι ότι η δική σας ιστορία δεν ήταν γραμμένη στα άστρα, δεν ήταν προδιαγεγραμμένη, δεν ήταν μοιραία, δεν ήταν τάμα του Σύμπαντος. Συνέβη κάπως τυχαία. Ε ναι, τυχαία έγινε, όπως όλες οι γνωριμίες. Η μυθολογία μιας σχέσης είναι σημαντικό συστατικό στην αρχή της, για να δεθούν δύο άνθρωποι, όταν πιστεύουν ότι όλα έγιναν ώστε να οδηγηθούν σε αυτή την ένωση. Εσύ όμως είσαι σαράντα χρονών, και ο γάμος σου κρατάει έξι χρόνια. Χρειάζεσαι τη μυθολογία της μοιραίας συνάντησης; Η ζωή που ζεις είναι χίλιες φορές καλύτερη, γιατί είναι η πραγματικότητα. Η συνάντηση σας ήταν τυχαία. Όμως αυτό που δεν ήταν καθόλου τυχαίο ήταν ότι εκείνη η γυναίκα είπε όχι, και ότι εσείς είπατε ναι.
σχόλια