ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πρέπει να πω και εγω χρόνια πολλά στον πατέρα αυτόν που θυμάται οτι έχει μια κόρη για να:-μου κάνει φασαρία και να μου δίνει οδηγίες για το αμάξι;-που με θυμάται οταν θέλει να δει κάτι στον υπολογιστή;-που με πλησιάζει όποτε κολλάει με το κινητό;-που όποτε χωρίζω μου λέει στα μούτρα μου οτι με παράτησε και αυτός χωρίς να ξέρει τι έχει προηγηθεί, ότι μπορεί να με έβρισε ή να με χτύπησε αλλά σημασία έχει μόνο το οτι με παράτησε, επειδή πάντα οι άνδρες με παρατάνε και ποτέ εγω;-το οτι με κάνει ρεζίλι πηγαίνοντας μόνος του σε διάφορα μαγαζιά χωρίς να το ξέρω ή χωρίς να με ενδιαφέρει το αντίστοιχο αντικείμενο, για εργασία και να λέει στους εργοδότες οτι μπορώ μόνο συγκεκριμένες ώρες να δουλεύω λόγω λεωφορείου(!) και έτσι να φεύγω στις 8 άσχετα αν κλείνουν στις 9 ή στις 10 ή μέχρι όσο πάρει, επειδή δεν θέλει να δώσει το αμαξάκι του να μην του το τρακάρω;Δεν τον αισθάνομαι καθόλου για πατέρα μου, απλώς είναι μια αντρική παρουσία μέσα στο σπίτι. Και στεναχωριέμαι να βλέπω κορίτσια και πατεράδες που έχουν μια καταπληκτική σχέση ή ακόμα και άνδρες με κόρες που δεν είναι δικές τους, να τις προσέχουν, αν τις συμβουλεύουν... Γιατί όπως και να το κάνουμε, αυτός είναι ο πρώτος άνδρας στην ζωή του κοριτσιού.