1.
Το 'Battle of the Bastards' δεν έκρυβε πολλές εκπλήξεις, είναι η αλήθεια, αλλά ήταν τόσο εντυπωσιακό σε μεγέθη που σε αποζημίωνε στο τέλος.
Από τη Μαρία Παππα
Λίγο, πολύ το αποτέλεσμα της «Μάχης των Μπάσταρδων» ήταν αναμενόμενο. Να κάνω μια μικρή παρένθεση σε αυτό το σημείο και να πω ότι o τίτλος του προτελευταίου επεισοδίου της 6 σεζόν του Game of Thrones είναι από τους πιο πετυχημένους – αν όχι ο πιο πετυχημένος - ολόκληρης της σειράς. Επίσης, για την ειρωνεία, η προβολή του συνέπεσε με την παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα.
Είδαμε επομένως ένα γεμάτο επεισόδιο με ιστορίες για κακούς πατεράδες, μαθήματα εξουσίας και πολέμου, μια σημαντική συμμαχία, δύο συναρπαστικές μάχες και βουνά από πτώματα στην κυριολεξία. Ήταν απολαυστικό για όσους είναι φαν των δράκων. Επιτέλους, τους βλέπουμε σε φουλ δράση στο πεδίο μάχης να κατατροπώνουν τον στόλο των Αφεντών, δίνοντας μια εύκολη νίκη στην Daenerys. Η Μηρήν σώζεται εν ολίγοις με θεαματικό τρόπο.
Δεν είναι τυχαίο που η συζήτηση που έχουν στην αρχή του επεισοδίου ο Tyrion με την Θυελλογέννητη για τα χαοτικά σχέδια του τρελού πατέρα της να πάρει μαζί του στον άλλο κόσμο όλους τους υπηκόους του αν έπαιρναν την πρωτεύουσα οι Lannister, προϊδεάζει τον τόνο όλου του επεισοδίου.
Το ‘Battle of the Bastards’ δεν έκρυβε πολλές εκπλήξεις, είναι η αλήθεια, αλλά ήταν τόσο εντυπωσιακό σε μεγέθη που σε αποζημίωνε στο τέλος. Πρέπει να έριξαν το μισό budget στο στήσιμο του. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο προσεκτικά μελετημένα επεισόδια που μας έχει προσφέρει το GOT μέχρι τώρα. Δεν είναι τυχαίο που η συζήτηση που έχουν στην αρχή του επεισοδίου ο Tyrion με την Θυελλογέννητη για τα χαοτικά σχέδια του τρελού πατέρα της να πάρει μαζί του στον άλλο κόσμο όλους τους υπηκόους του αν έπαιρναν την πρωτεύουσα οι Lannister, προϊδεάζει τον τόνο όλου του επεισοδίου. Η Daenerys πρέπει να αποκτήσει μια διαφορετική προσέγγιση από το να ισοπεδώνει πόλεις, αν θέλει να έχει κάποιο νόημα η βασιλεία της.
Από την ίδια σκοπιά, ο Ramsay Bolton δεν ενδιαφέρεται για τους στρατιώτες του. Ενδιαφέρεται μόνο να νικήσει και αυτή η υπερφυσική αλαζονεία του είναι ο θρίαμβος του για λίγη ώρα αλλά καταλήγει να είναι και η καταστροφή του. Ναι, ο πιο σαδιστικός χαρακτήρας μετά τον Joffrey Baratheon βρίσκει το χειρότερο τέλος. Και το πιο ικανοποιητικό. Θα ήταν απαίσιο για τις επόμενες δυο σεζόν που απομένουν το κοινό να υπομείνει το ειρωνικό μειδίαμα ενός από τους πιο μισητούς χαρακτήρες του. Οι ήρωες έπρεπε να τον κερδίσουν πάση θυσία, με κάποιο τρόπο και επιπλέον επειδή όλοι μαντεύαμε την τύχη τους αν δεν το έκαναν.
Γινόμαστε έτσι μάρτυρες της πιο κλειστοφοβικής μάχης που έχουμε δει ποτέ στην μικρή οθόνη – ίσως και στην μεγάλη - κι ας γίνεται σε ένα λιβάδι. Ο Jon Snow επιβιώνει κουτσά, στραβά αφού πρώτα αναδύεται λουσμένος στο αίμα και την λάσπη από ένα βουνό από νεκρούς στρατιώτες και των δύο πλευρών. Η μάχη είναι εστιασμένη πάνω στις κινήσεις του και στα όσα συμβαίνουν γύρω του. Από την άσκοπη προσπάθεια να σώσει τον ετεροθαλή αδερφό του Rickon - αντίο μικρέ Σταρκ, η ζωή σου στο σόου ήταν πολύ σύντομη - από τα βέλη του Ramsay, μέχρι την τελευταία στιγμή που φαίνεται ότι δεν θα γλυτώσουν από τον στενό κλοιό που τους έχει κλείσει ο αντίπαλος. O Ramsay σχεδιάζει με ευφυή τρόπο την στρατηγική του. Είναι ιδιοφυής στο πεδίο της μάχης εκτός από αδίσταχτος όπως προειδοποιεί τον αδερφό της νωρίτερα η Sansa. Εκεί όμως που δεν ποντάρει ο Ramsay είναι στην αποφασιστικότητα της.
Το GOT δεν φημίζεται για την καλή μεταχείριση των γυναικείων χαρακτήρων του. Δεν θα την έλεγες και φεμινιστική σειρά. Βρισκόμαστε στο Γουέστερος εξάλλου όπου οι γυναίκες είναι έρμαια των επιθυμιών και των σχεδίων των ανδρών. Αυτό άνετα μπορεί να θεωρηθεί ώς το πιο φεμινιστικό επεισόδιο που έχει προβληθεί στο πλαίσιο του σίριαλ. Έχουμε την πιθανή άνοδο ακόμη δύο γυναικών στην εξουσία του Βασιλείου. H Yara με τον Theon βρίσκονται σε καλό δρόμο για τα Iron Islands. Συμφωνούν με τους όρους της Μητέρας των Δράκων. Η Yara φλερτάρει ακόμη και μαζί της - λέτε να τα φτιάξουν τελικά; Και τέλος η Sansa αν και κορίτσι κατακτά το Βορρά. Η μάχη σώζεται με την παρέμβαση της. Φέρνει μαζί της τον Littlefinger και τον στρατό του. Ακόμη και ο Τζον σταματάει το ράπισμα μέχρι θανάτου του Ramsay όταν την βλέπει. Και εκείνη παίρνει την σκληρή εκδίκηση της. Tον ταΐζει στα μόνα πλάσματα που έχει αγαπήσει ποτέ, τα σκυλιά του. Μια μοίρα που πολύ πιθανότατα προόριζε για εκείνην.
Σε μια από τις πιο όμορφες κριτικές που έχουν γραφτεί για το επεισόδιο η Alyssa Rosenberg γράφει στην Whasington Post:
«Ο Ramsay δεν είναι λάθος όταν λέει στη Sansa ότι: ‘Δεν μπορείς να με σκοτώσεις. Είμαι πλέον μέρος του εαυτού σου τώρα’. Εκείνη χρησιμοποιεί τα κυνηγόσκυλα και τις δικές του τακτικές για να τον αφανίσει ώστε να μην μείνει τίποτα από αυτόν για να θάψουν. Αλλά αν ο Ramsay δημιούργησε την Sansa που βλέπουμε σήμερα, δεν κατάφερε ποτέ να την κάνει απόλυτα ένα δικό του υποχείριο. Την βασάνισε, την έδειρε, την βίασε αλλά αντίθετα από τον Theon, δεν απέκτησε μια εντελώς άλλη προσωπικότητα. Αυτό που ήταν η Sansa Stark παλιά, άλλαξε. Η Sansa όμως έθεσε τους όρους αυτής της αλλαγής. Όταν το GOT τελειώσει, υποθέτω ότι η ιστορία της θα μείνει ως μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες ενός θύματος βιασμού σε μια εποχή που η τηλεόραση είναι γεμάτη από αυτές. Φυσικά η αιματηρή απελευθέρωση της Sansa είναι ένα ταιριαστό κλείσιμο για ένα επεισόδιο που ανάμεσα στις εντυπωσιακές μάχες είναι αφιερωμένο στην ερώτηση αν είναι δυνατό να κυβερνάς ένα βάρβαρο κόσμο χωρίς να μην γίνεσαι εντελώς απάνθρωπος στην πορεία. Η απάντηση που δίνει το GOT είναι ότι η εξουσία δεν διαφθείρει πάντοτε, αλλά καμιά φορά διαβρώνει».
Πολλοί φαν αισθάνθηκαν απογοητευμένοι επειδή έχει αρχίσει και γίνεται αρκετά προβλέψιμο αλλά ας χαρούμε και λίγο. Βέβαια με το Game of Thrones δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να συμβεί στην συνέχεια. Μπορεί να θεωρήσεις ένα επεισόδιο βαρετό μέχρι να έρθουν τα τελευταία λεπτά και να σε στείλουν στον αγύριστο όπως συνέβηκε φέτος. Κάθε νίκη ή ήττα ή απόφαση μπορεί να έχει τεράστιο προσωπικό κόστος κυρίως για τους χαρακτήρες του συν τα λίτρα αίματος και τους νεκρούς. Προς το παρόν πάντως, φαινομενικά όλα κυλάνε καλά στο Βορρά και στο Νότο και οι πάντες φαίνεται ότι πήραν αυτό που ήθελαν και τους αξίζει ακόμη και μεις, ως θεατές μέχρι το επόμενο τελευταίο επεισόδιο της σεζόν.
2.
Μόνος στο μέσον του πεδίου μάχης, ο Jon Snow φαίνεται έτοιμος για το δεύτερο ταξίδι του στον άλλο κόσμο.
Από τον Αλέξανδρο Τοπιντζή
(avopolis.gr)
Με το κοινό και τα fan-sites να προσπαθούν να μαντέψουν την έκβαση της Μάχης των Μπάσταρδων όλη αυτήν τη βδομάδα, έναν γύρο πριν το τέλος της 6ης σαιζόν, η αγαπημένη μας σειρά απλώνει σε περίπου 45 λεπτά μία εκ των συγκλονιστικότερων πολεμικών σκηνών που έχουν παίξει σε γυαλί ή πανί.
Πριν μπούμε στο κυρίως πιάτο της χθεσινής βραδιάς, πήγαμε μια μικρή βόλτα μέχρι το βομβαρδισμένο Meeren. Ενώ βρέχει φωτιά στις στράτες της πόλης, η Khaleesi παραμένει ψύχραιμη στα υψηλά ανάκτορα της πυραμίδας, αναζητώντας τη βέλτιστη λύση για τα σχέδιά της. Το meeting με τους άρχοντες φιξάρεται και, λίγες σεκάνς αργότερα, η Daenerys, μαζί με το γνωστό παρεάκι της και λιγοστούς Άσπιλους, διαπραγματεύονται την παράδοση των πρώτων, άνευ όρων.
Αφού δεν πείστηκαν αρχικά οι άρχοντες των Astapor, Yunkai και Pentos για τη δύναμή της, καταφθάνει ο δράκος ο σιτευτός και επακολουθεί ανελέητο «Drakarys» στον στόλο. Υπόψιν, από τον βομβαρδισμό έχουν ελευθερωθεί και οι άλλοι δύο δράκοι που συμμετέχουν στον δρακοχαβαλέ, ενώ ταυτόχρονα, από ξηράς, η ορδή του khalasar ξεσπάει πάνω στους Sons of the Harpy που ξεκοιλιάζουν σκλάβους, αμέριμνοι. Τελικό αποτέλεσμα: Daenerys - Άρχοντες: 4-0. Τέτοιο σκορ δεν έχουμε δει στο Euro, ούτε για πλάκα, μη μου πείτε... Στις καθυστερήσεις, ο αρχι-Άσπιλος εκτελεί τους δύο από τους τρεις άρχοντες και κλείνει εύκολα η συμφωνία μεταξύ Theon, Yara Greyjoy και της Daenerys για παροχή υπηρεσιών μεταφοράς στο Westeros.
Η Mάχη των Μπάσταρδων ουσιαστικά ξεκινά με τη συνάντηση των Jon Snow/Sansa Stark με τον Ramsay Bolton, στα πλαίσια μιας τυπικής συνάντησης πολιτικών αρχηγών, πάνω σε άλογα. Αφού δεν βρέθηκε λύση, μιας και ο Ramsay αρνήθηκε να μονομαχήσει με τον Snow (ποιος ψάχνει για μαλάκες;), το ξημέρωμα δεν θα τους βρει αγκαλιασμένους. Η Sansa διαισθάνεται ότι θα γίνει μακελειό, μιας και υστερούν σε δυνάμεις, και κάνει μια μίνι υστερία στον αποκαρδιωμένο ετεροθαλή αδερφό της, ο οποίος αρχίζει να μην γουστάρει και πολύ τη νεκρανάστασή του. Οι στρατοί παίρνουν τις θέσεις τους και ο Ramsay φέρνει μαζί του, δεμένο, τον κακομοίρη τον Rickon. Τον αφήνει βέβαια ελεύθερο να τρέξει προς την ελευθερία, αλλά δεν τον πιστεύει ούτε ο παπάς. Ο Snow καλπάζει με δύναμη προς τον αδερφό του, αλλά με το που φθάνει σε αυτόν, ένα βέλος τον διαπερνά –τον Rickon, όχι τον Snow.
Μόνος στο μέσον του πεδίου μάχης, ο Jon Snow φαίνεται έτοιμος για το δεύτερο ταξίδι του στον άλλο κόσμο. Ο Ramsay διατάζει πυρ κατά ριπάς και ταυτόχρονα προέλαση του ιππικού του. Ευτυχώς, o Davos Seaworth είχε ήδη καταφθάσει με το ιππικό του οποίου ηγείται, οπότε ακολουθεί ανηλεής μάχη, με τη βροχή από βέλη να μην σταματά, μέχρι να πεθάνει και ο τελευταίος. Ο Ramsay, χαλαρός και από απόσταση ασφαλείας, διατάζει στο πεζικό να τελειώσει τη δουλειά. Περικύκλωση με βοήθεια από τα πτώματα που έχουν κάνει ένα μικρό ύψωμα, καμία ελπίδα πλέον και οι Άγριοι ποδοπατούν τους υπόλοιπους για να καταφέρουν να ξεφύγουν από τον κλοιό.
Όμως από την ανατολή ακούγεται η σάλπιγγα του ιππικού του Gandalf –επ, συγγνώμη του Littlefinger εννοώ. Οι ιππότες του Vale διαλύουν σαν τουβλάκια ντόμινο το πεζικό των Boltons και ο Ramsay κλειδαμπαρώνεται στο Winterfell. Το βαρύ σέντερ των Αγρίων, ο γίγαντας Wun Weg Wun Dar Wun (κρατήστε το όνομα, είναι πιθανό draft σε λίγες μέρες) ανοίγει την πόρτα σαν σακουλάκι πατατάκια και ο Jon Snow κάνει τη μούρη του Ramsay κιμά. Πραγματικό κιμά. Μια σκηνή μετά, η Sansa τον αφήνει να τον φάνε τα σκυλιά του και σκάει χαμογελάκι. Πλέον είναι μια αυθεντική Βόρεια. Και ξεμπερδέψαμε και από τον αχώνευτο…
3.
Το επεισόδιο ενθουσίασε με το αποτέλεσμα φέρνοντας εκατομμύρια φαν να παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα.
Από τη Δήμητρα Κατωπόδη
GoTGRFans
Το 9ο επεισόδιο του GoT μας έδωσε την μάχη που περιμέναμε με τον ωραιότερο τρόπο και η δράση αποτέλεσε μια από τις καλύτερες που έχουμε δει στην μικρή οθόνη! Το επεισόδιο «χωρισμένο» σε δύο περιοχές, το Μιρίν με τους δράκους και το Γουίντερφελ με την μάχη, ενθουσίασε με το αποτέλεσμα φέρνοντας εκατομμύρια φαν να παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. Το σενάριο ήταν μεν προβλέψιμο αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να καθηλώσει, ειδικά χωρίς ιδιαίτερη χρήση εφέ για το μέγεθος του στηριζόμενο στις πραγματικές τοποθεσίες, ερμηνείες, φωτογραφία και σκηνοθεσία.
Η σκηνοθεσία του επεισοδίου με τον Miguel Sapochnik να ξεπερνά τον εαυτό του στηρίχθηκε και απόδωσε υπέροχα Ρωμαϊκές μάχες, την φρίκη του 2ου Παγκόσμιου και σώμα με σώμα Μεσαιωνική βιαιότητα όπως η φάλαγγα των Μπόλτον και οι σοροί πτωμάτων. Κορυφαίο στοιχείο της μάχης ο τρόπος που ακολουθούσαμε τον Τζον από το πρώτο λεπτό αντιμέτωπο με το εχθρικό ιππικό, το σημείο που ασφυκτιά και βρίσκει τη δύναμη να βγει πάνω από τους άλλους παίρνοντας ζωτικές ανάσες και στο τέλος μπαίνοντας πλέον στο Γουίντερφελ αντιμετωπίζοντας τον Ράμσεϊ. Η δικαίωση που ήρθε μέσω της Σάνσα και ο «ποιητικός» θάνατος του Ράμσεϊ με τον ίδιο τρόπο βασανισμού που χρησιμοποιούσε έφερε ικανοποίηση στους Σταρκ φαν και όχι μόνο ολοκληρώνοντας την επιστροφή των Σταρκ στο Γουίντερφελ μετά την συγκινητική τοποθέτηση των λάβαρων τους. Οι χαρακτήρες των Τόρμουντ, γίγαντα Wun Wun, Ντάβος και το κύμα ιπποτών Άρρυν πρόσθεσαν στην μάχη καλές, συγκινητικές και στιγμές ενθουσιασμού.
Από την άλλη μεριά οι δράκοι έκαψαν το πλοίο γρήγορα, «φλογερά» και έβαλαν την Ντάνυ στο μεγάλο παιχνίδι. Τα CGI των δράκων δεν έχουν ξανα-υπάρξει καλύτερα από το 9ο επεισόδιο με το HBO να μην σκέφτεται τα έξοδα. Η χημεία των Ντάνυ και Γιάρα άφησε πολλές υποσχέσεις για την μελλοντική συνεργασία τους ικανοποιώντας με την νέα γυναικεία δυναμική που μας υποσχέθηκε η παραγωγή από την εποχή γυρισμάτων.
σχόλια