Αυτές τις ημέρες γίνεται η δίκη δύο Ρουμάνων που κατηγορούνται για τη δολοφονία του Μένη Κουμανταρέα.
Ο δικηγόρος Αλέξης Κούγιας είναι συνήγορος του νεότερου απ' τους δύο.
Είναι πολύ λογικό το να προσπαθεί να αθωώσει τον πελάτη του, όμως απ' ό,τι φαίνεται το κάνει πετροβολώντας τη μνήμη του νεκρού Κουμανταρέα. Και επειδή δεν μπορεί κανείς, νομικά, να εκπροσωπήσει τον νεκρό στο δικαστήριο, δεν υπάρχει και καμία επίσημη αντίδραση σε όσα λέγονται.
Πολύ ενδιαφέρον έχει η καταγραφή των συμβάντων από τον αυτόπτη μάρτυρα, συγγραφέα Αλέξανδρο Ασωνίτη, ο οποίος κατέγραψε στο Press Republica όσα έγιναν στην αρχή του μήνα στο δικαστήριο.
Aκολουθεί το κείμενο:
Η δίκη για την δολοφονία του Μένη Κουμανταρέα
Έχετε ακούσει ποτέ να γίνεται δίκη χωρίς υπεράσπιση ή πολιτική αγωγή, να μένει δηλαδή χωρίς λόγο η μία πλευρά, ο ένας διάδικος;
Δεν είναι υπόθεση εργασίας, απ’ τον Μεσαίωνα, ούτε ρητορικό ερώτημα, είναι πραγματικότητα και εκτυλίσσεται στο Μικτό Ορκωτό της Αθήνας.
Παρακολούθησα την δίκη για την δολοφονία του Μένη Κουμανταρέα στις 9-6-2016 και έμεινα ενεός: Επειδή ο Μένης δεν έχει ανιόντες/κατιόντες ή αδέλφια, κι η σύζυγος του, η ευγενέστατη Λιλή, έχει πεθάνει, απαγορεύεται η παράσταση συγγενών ή κληρονόμων του στο δικαστήριο ως πολιτική αγωγή! Η δίκη για την δολοφονία του διεξάγεται, δηλαδή, χωρίς κανείς να δικαιούται να μιλήσει για τον δολοφονηθέντα! Χωρίς κανείς να μπορεί να αντικρούσει προκλητικά αναξιόπιστους μάρτυρες, όπως η Μολδαβή κάτοικος της πολυκατοικίας, ή τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς του επικεφαλής συνηγόρου υπεράσπισης!
Η παράσταση συγγενών ή κληρονόμων έχει απαγορευθεί από τον Άρειο Πάγο, υπάρχει σχετική νομολογία, αλλά το κενό στον νομικό μας πολιτισμό φαντάζει εφιαλτικό και αποτρόπαιο:
Πώς είναι δυνατόν ο νόμος να απαγορεύει την υπεράσπιση της τιμής και της μνήμης ενός δολοφονημένου; Όποιο και να είναι το σεβαστό σκεπτικό του Αρείου Πάγου, αντίκεται στον άγραφο νόμο της Αντιγόνης. Το αδύναμο μέρος, ο θανών, εν προκειμένω ο δολοφονημένος, χρήζει υπεράσπισης, επειδή ακριβώς δεν ζει για να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Με την απόφαση αυτή νομιμοποιείται, αναποφεύκτως, η δυνατότητα σκύλευσης των θανόντων.
Υπερασπιστής του νεώτερου των κατηγορουμένων ως δολοφόνων (και οι δύο είναι Ρουμάνοι) είναι ο κ. Κούγιας (συνήγορος, θυμίζω, και του δολοφόνου Κορκονέα). Βασική υπερασπιστική του γραμμή, όπως ευτυχώς την ανέπτυξε στο δικαστήριο, είναι ότι οι κατηγορούμενοι είναι αθώοι, γιατί έφυγαν από το σπίτι του Μένη στις 11:10, τότε κατέγραψε την έξοδο τους μια κάμερα, αλλά μετά μπήκαν κάποιοι άλλοι που αυτοί σκότωσαν τον Κουμανταρέα.
Εν συνεχεία, σκύλεψε την μνήμη του δολοφονηθέντος παρουσιάζοντάς τον ως παιδόφιλο (!), λόγω της γνωριμίας του από παλιά με έναν εκ των κατηγορουμένων, πάλι τού απαντήσαμε απ’ το ακροατήριο, πάλι επέλεξε την σιωπή.
Ως στοιχείο για την πρωτοφανή «καταγγελία» του επικαλέσθηκε ένα βιβλίο του Κουμανταρέα
Αλλά, απ’ ό,τι ελέχθη και απεδείχθη κατά την ακροαματική διαδικασία, η κάμερα που καταγράφει την είσοδο/έξοδο απ’ την πολυκατοικία, δεν κατέγραψε είσοδο αγνώστων ανδρών μετά την αποχωρήση των κατηγορουμένων ως δολοφόνων!Πώς μπήκαν, λοιπόν, οι κατά Κούγια άγνωστοι δολοφόνοι; Αναρριχήθηκαν; Αλλά δεν υπάρχουν ίχνη διάρρηξης. Πώς δεν τους κατέγραψε η κάμερα; Κι αν τους κατέγραψε, γιατί δεν τους αναζητά η αστυνομία; Τους κάλυψε και τους καλύπτει, συνεπώς. Αυτό συνάγεται αβιάστως, αν ακολουθήσουμε τον σεβαστό ισχυρισμό του κ. Κούγια. Κι αυτό πρέπει να τονίζεται με κάθε ευκαιρία: Πώς δεν κατέγραψε η κάμερα τους εικαζόμενους δράστες;
Εντύπωση προκάλεσε ότι το αυταποδείκτως έωλο αυτό «επιχείρημα», για την είσοδο αόρατων από την κάμερα δραστών, δεν το σχολίασε κανείς από την έδρα, που έδειχνε μάλλον ανεκτική απέναντι στον επικεφαλής συνήγορο που δικάζει χωρίς πολιτική αγωγή και προσπαθεί να επιβληθεί στους μάρτυρες και στο δικαστήριο με αμφιλεγόμενες μεθόδους.
Έτσι, επιτέθηκε, χωρίς αφορμή και με άκρως ανοίκειο τρόπο, και στην ανηψιά του Μένη Κουμανταρέα και σε άλλες γυναίκες του ακροατηρίου, και προκάλεσε και τους υπόλοιπους λέγοντάς μας, «βλέπω τις φάτσες σας». Πήρε βέβαια αμέσως την οφειλομένη απάντηση και προτίμησε την σιωπή.
Εν συνεχεία, σκύλεψε την μνήμη του δολοφονηθέντος παρουσιάζοντάς τον ως παιδόφιλο (!), λόγω της γνωριμίας του από παλιά με έναν εκ των κατηγορουμένων, πάλι τού απαντήσαμε απ’ το ακροατήριο, πάλι επέλεξε την σιωπή.
Ως στοιχείο για την πρωτοφανή «καταγγελία» του επικαλέσθηκε ένα βιβλίο του Κουμανταρέα, συγχέοντας, εσκεμμένως ή μη, την πραγματικότητα με την εικονική πραγματικότητα των βιβλίων (εκτός αν είναι επίσημες αυτοβιογραφίες), σαν να είναι εμπαθής ή αδαής «κριτικός» βιβλίου. Τι σχέση έχουν τα βιβλία, τα μυθιστορήματα με τους συγγραφείς τους; Καμμία απολύτως. Βέβαια η υπεράσπιση έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί ό,τι μπορεί για να επιτελέσει την λειτουργία της, αλλά έχουν κι οι άλλοι δικαιώματα, έστω σαν νεκροί. Και το δικαστήριο αυτά ακριβώς τα δικαιώματα προασπίζει.
Η ως άνω στρέβλωση της διαδικασίας και η κυριαρχία, χωρίς αντίλογο, του επικεφαλής συνηγόρου είναι τα οράτα αποτελέσματα της απουσίας πολιτικής αγωγής.
Η επόμενη δικάσιμος είναι στις 27 και μετά στις 29, 30 Ιουνίου. Απευθύνω έκκληση στους συναδέλφους συγγραφείς και ποιητές, στην εταιρεία συγγραφέων, στις ενώσεις εκδοτών, στην εσηεα, στις ενώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, να παραστούν στην δίκη ως οιονεί πολιτική αγωγή.
Εκεί είναι η θέση και των πολυποίκιλων ενώσεων για τα δικαιώματα και των ενώσεων των ομοφυλοφίλων, κι όχι σε καρικατούρες παρελέσεων τύπου Λας Βέγκας. Η ανδρική ομοφυλοφιλία εμπεριέχει σοβαρότατους κινδύνους που φτάνουν μέχρι την δολοφονία, παρ’ ότι τελείται με ελεύθερη συναίνεση μεταξύ ενηλίκων, κι αυτό δεν εξωραΐζεται με καινοφανούς ανοησίας συνθήματα που προκαλούν την κοινή λογική και την κοινωνία.
Επειδή οι γονείς τους γεννήθηκαν άντρες και γυναίκες, υπάρχουν σήμερα οι αδόλεσχοι που καταφέρονται κατά των φύλων και της φύσης.
Θα μετείχαν ποτέ ο Μένης Κουμανταρέας ή ο Μάνος Χατζιδάκις στο Άθενς Πράιντ;
Κι αν ναι, γιατί;
Αν όχι, γιατί;
Θα μετείχαν ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Κάρολος Κουν, ο Γιάννης Τσαρούχης;
Οι διοργανωτές του Άθενς Πράιντ θα εξελίξουν σίγουρα την σκέψη και τις πράξεις τους, αν συνειδητοποιήσουν ότι τα κοινωνικά δικαιώματα διασφαλίζουν και τα ατομικά. Τα ατομικά δικαιώματα, αντιθέτως, δεν διασφαλίζουν τα κοινωνικά, συλλογικά δικαιώματα.
Πέραν τούτων, ωστόσο, δεν είναι δυνατόν ούτε ν’ ανεχόμαστε να δολοφονούνται, απ’ τον οποιοδήποτε, ομοφυλόφιλοι φίλοι μας, ή όχι, συνάδελφοι ή όχι, ούτε να στερούνται τού μετά θάνατον σεβασμού και υπεράσπισης. Να τους δολοφονούν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι και στο δικαστήριο ν’ απαγορεύεται η εκπροσώπησή τους! Δεν είναι αναλώσιμοι, επειδή είναι ομοφυλόφιλοι.
Τι λέει σχετικώς ο ΔΣΑ και οι άλλοι νομικοί σύλλογοι; Έχουν θέσει το θέμα, που προσβάλλει και καταλύει τον νομικό μας πολιτισμό και κάθε αξιακό μας σύστημα, έχουν απαιτήσει την αναθεώρησή του; Περιμένω απάντησή τους, ώστε να απαιτήσουμε από κοινού την κατάργησή του. Τηρουμένων των αναλογιών, είναι σαν να απαγορεύουν στους συγγενείς θυμάτων των ναζιστικών στρατοπέδων συγκεντρώσης, να παρίστανται ως πολιτική αγωγή στις δίκες των ναζιστών που ευτυχώς δικάζονται ακόμη.
Θα παρακολουθούμε την δίκη και θα σας ενημερώνουμε. Στην προαναφερθείσα δικάσιμο παρευρίσκονταν οι συγγραφείς Φίλιππος Φιλίππου, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, οι ποιητές Χριστόφορος Λιοντάκης, Θάνος Φωσκαρίνης, και η Άννα Πατάκη, των ομωνύμων εκδόσεων. Όσοι παρακάλαγαν τόσες δεκαετίες τον Κουμανταρέα για μια του λέξη, ένα κείμενο ή για μια παρουσία του, έλειπαν.
***
Με την εξαίρεση της τελείως λάθος και ανενημέρωτης πεποίθησης / παρανόησης του Ασωνίτη ότι οι τάχα ακτιβιστικές γκέι οργανώσεις δεν ασχολούνται με κοινωνικά θέματα (!) αλλά μόνο με μια «παρέλαση Λας Βέγκας» που γίνεται μια φορά το χρόνο, ο συγγραφέας θέτει σημαντικά ζητήματα.
Είναι κρίμα αν κανείς με θεσμικό ρόλο μέσα στο δικαστήριο δεν καταφέρει να αποτρέψει τη μετατροπή μιας δίκης κατηγορούμενων για φόνο απ' το να καταλήξει σε δίκη του νεκρού λογοτέχνη, γεμάτη εικασίες και κουτσομπολιά.
Ελπίζω με τη δημοσιότητα που πήρε το ζήτημα δικαστές και εισαγγελέας να είναι ακόμα πιο προσεκτικοί στη συνέχεια της δίκης.
