ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ήμουν έτοιμος να σε δω σήμερα.Ύστερα από τόσο καιρό...Ένας άνθρωπος με τον οποίο βρέθηκες ποιο κοντά από οποιοδήποτε άλλον, και όμως ακόμα και αυτή η μικρή απόσταση που μας χώριζε όταν σε είδα σήμερα έμοιαζε γκρεμός. Γκρεμός που εσύ η ίδια δημιούργησες...Κάθε στιγμή που περνάς από τη σκέψη μου, συνοδεύεται από μια πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων. Πόνος,θλίψη, μελαγχολία... Και όμως σήμερα ένιωσα ένα κάψιμο στη καρδιά τη στιγμή που το βλέμμα μου έπεσε επάνω σου. Ελπίζω πως με είδες και σε ευχαριστώ που μπήκατε στο μαγαζί.Δεν ήθελα να σου μιλήσω...Δεν θα μπορούσα...Δεν ξέρω τι θα σου έλεγα,ούτε πως θα φερόμουν... Εν τέλη έχω πάψει να πιστεύω πως νιώθεις κάτι για μένα, εχω πάψει να ελπίζω πως με νοιάζεσαι πραγματικά. Μετανιώνω για ό,τι έγινε.Μετανιώνω που έπρεπε να ζήσω τον πόνο της προδοσίας,που αυτό είναι η τελευταία γεύση που θα μου άφηνες. Μετανιώνω που γράφω μια γαμημένη εξομολόγηση,άγνωστος μεταξύ αγνώστων, πιστεύοντας πως εσύ επηρεάστηκες αρκετά από το γεγονός οτι με είδες, ώστε να νοιαστείς για το πως είμαι,να ψάξεις έστω και ένα ίχνος μου,να δεις αυτό το γράμμα.Εγώ προχώρησα πραγματικά παρόλο που ακόμα υπάρχεις στη σκέψη μου.Εσύ βρήκες νέο αγόρι, ναι, τον πρώην σου. Όμως το μόνο που κατάφερες είναι να επιστρέψεις στο παρελθόν που σε στοίχειωνε.Εγώ ήμουν εκείνος που σε αγκάλιαζε όταν έκλαιγες όχι εκείνος. . Την επόμενη φορά που θα νιώθεις άσχημα για ένα τσακωμό μαζί του,την επόμενη φορά που θα ψάχνεις μια αγκαλιά, να ξέρεις πως κάποιος-χαζός και ανώριμος τότε,ανίκανος να αντιμετωπίσει το αποτέλεσμα των αποφάσεων σου - σε είχε αγαπήσει ολόψυχα και αληθινά. Και θα πέθαινε για σένα αν ήταν να είσαι εσυ καλά.Το ξέρω γιατί θα το έκανε ακόμη και τώρα. Ίσως και να σε αγαπάω ακόμα..Δεν ξέρω πως νοιώθω...Μου έχει λείψει τόσο πολύ η χαρά και η αγάπη στη χροιά της φωνής σου.