ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.7.2016 | 17:28

Χρειάζομαι βοήθεια

Καλησπέρα..χρειάζομαι μια συμβουλή...κυρίως από κάποιον που έχει περάσει κάτι παρόμοιο.Με τον φίλο μου ήμασταν πολύ καλά.Όσο περνούσε ο καιρός. .τον απασχολουσε ένα πολύ σοβαρο θέμα υγειας που είχε ο πατέρας του. .Ο οποίος τελικά συγχωρεθηκε προσφατα..όλον αυτόν τον καιρό. .(ένα μήνα πριν εφυγε ο πατέρας του)αυτός έχει χάσει τον εαυτό του..προσπαθούσα με κάθε τρόπο να τον χαλαρώσω και να τον επαναφερω αλλά...τίποτα..πλέον δεν ξέρω τι να κάνω. Όσο περνάνε οι μέρες. .τόσο χειρότερα γίνεται..ζει με τις σκέψεις πως ο ίδιος δεν αξίζει τίποτα..Δεν θέλει τίποτα πια στη ζωή του..ώσπου τελικά μου είπε ότι θέλει να μείνει μόνος του..Τον άφησα,πριν δύο μέρες. .από τότε δεν μπορώ να ηρεμησω,δεν νιώθω καλά. .πονάω, είμαι χαλια,δεν μπορώ αλλο..δεν ξέρω τι να κάνω. .ξέρω ότι θα πάρει καιρό μέχρι να συνέλθει(και αν)..Θεέ μου..
4
 
 
 
 
σχόλια
Συμφωνώ με Katinara, η απώλεια του γονιού είναι τεράστιο σοκ, προσωπικά δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Θέλει τον χρόνο του. Για συμβουλές, προτείνω να τηλεφωνήσεις σε κάποια γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης ώστε να σου δώσουν συμβουλές για εκείνον αλλά και για τη δική σου ψυχική ηρεμία. Με ένα γκουγκλάρισμα, θα βρεις αρκετές.
Γνώμη μου είναι να τον αφήσεις να πενθήσει για όσο διάστημα και με όποιον τρόπο νομίζει.Η θλίψη μετά από μια απώλεια είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό.
Γνώμη μου είναι να τον αφήσεις να πενθήσει για όσο διάστημα και με όποιον τρόπο νομίζει.Αν κάποια στιγμή δεις ότι η κακή του διάθεση παρατραβάει σε χρόνο και ένταση, ε δεν μπορεί κατάθλιψη θα έχει.Τότε μόνο να επέμβεις.Γενικά όμως μην τραγικοποιείς το θέμα,η θλίψη μετά από μια απώλεια είναι κάτι φυσιολογικό
Έχω έναν φίλο που ήταν στη ίδια κατάσταση... Δεν ήθελε πότε η σχέση του να τον κάνει να διασκεδάσει για να ξεπεράσει τον πόνο του. Με την διασκέδαση ένοιωθε ότι κοροϊδεύει τον εαυτό του. Άστον μόνο του και κάποια μέρα πάρτον τηλέφωνο για να δειτε μια ταινία που πεθαίνει ο πατέρας του πρωταγωνιστή ώστε να μπορείτε να ταυτιστείτε με την ταινία και να μπορείτε νε κλάψετε μαζί, να το βγάλει απο μεσα του αυτος κ συ να τον "νιώσεις" έστω κ λιγο, σε αυτο που περνάει..και κράτα τον αγκαλιά όλο το βράδυ...
Scroll to top icon