ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχαμε τον ετήσιο χορό του χωριού μου πριν μερικές ημέρες σε ένα κέντρο, πήγα εκεί και είδα την Αιμιλία, το μεγάλο έρωτά μου από παιδί, καθόταν σε άλλο τραπέζι από μένα, χαιρετηθήκαμε και μιλήσαμε λίγο, είδα ότι δε συνοδεύεται αν και δεν μπορώ να είμαι βέβαιος για το ποιοι ήταν στο τραπέζι της.Ποτέ δεν της είχα μιλήσει για τα αισθήματά μου για εκείνην, οπότε βρήκα τη χρυσή ευκαιρία: έγραψα ένα σημείωμα που έλεγε: ''Είσαι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου από χρόνια, σε θέλω πραγματικά'', το έδωσα σε ένα γκαρσόνι και της το έστειλα, παρακάλεσα το γκαρσόνι να μην πει τίποτε για το ποιος ήμουν. Την κοίταζα μετά απορημένη να κοιτάζει γύρω της, εγώ καθόμουν ατάραχος κα σοβαρός στο δικό μου τραπέζι. Η απορία της συνεχιζόταν μέχρι που έφυγε.Τι λέτε; κατάλαβε ποιος είμαι; πώς θα νιώθει τώρα με αυτή την κίνησή μου; καλή δεν ήταν;