__________________
1.
Α μπα γεια σου! Θα ήθελα για άλλη μια φορά την άποψη σου για το θέμα που με καίει. Ο αδελφός μου έχει σοβαρό πρόβλημα. Είναι 30 χρονών και δεν έχει κάνει ποτέ οποιαδήποτε σχέση με κοπέλα, ούτε καν απλά σεξ, με αποτέλεσμα να νιώθει μειονεκτικά και να έχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση. Να διευκρινίσω ότι έχει ερωτευτεί 5-6 φόρες στην ζωή του, και άλλοτε από δειλία δεν έκανε κίνηση και άλλοτε δεν ήταν αμοιβαία τα αισθήματα. Από την άλλη αποκλείει να κάνει σεξ με μια που δεν είναι ερωτευμένος, γιατί θεωρεί ότι συμβιβάζεται. Γενικά είναι κοινωνικό άτομο, ήταν στο εξωτερικό κάποια χρόνια, και τώρα έχει επιστρέψει και κάνει το διδακτορικό του μένοντας με τους γονείς μας. Μετά την τελευταία ματαίωση με κοπέλα έχει πέσει στα πατώματα και μου λέει ετοιμάσου να με γηροκομήσεις. Εγώ χρόνια του λέω ότι πρέπει να πάει σε έναν ψυχολόγο γιατί κυρίως εκείνος προκαλεί την δυστυχία του. Επίσης του αναφέρω ότι δεν είναι δυνατόν να μένει πάλι με γονείς, που πιστεύω τον πάει πίσω γενικά, ενώ τόσα χρόνια ήταν ανεξάρτητος, άλλα μου προβάλλει το επιχείρημα της έλλειψης χρημάτων. Το έχεις πει πολλές φόρες ότι μονό ο καθένας τον εαυτό του μπορεί να βοηθήσει, αλλά βλέπω το πρόβλημα τόσα χρόνια να γιγαντώνεται και νιώθω ότι δεν κάνω αρκετά από την μεριά μου. Μια άποψη παρακαλώ..- Γλυκό μανταρίνι
H άποψη μου είναι ότι αν δεν καταλάβει ο ίδιος ότι μόνος του προκαλεί τα προβλήματα που έχει, δεν θα πάει σε ψυχολόγο, και ο ψυχολόγος είναι το μοναδικό που μπορείς να του προτείνεις. Από τη μεριά σου μπορείς να βρεις έναν ψυχολόγο, να κλείσεις ένα ραντεβού μαζί του και να πεις στον αδερφό σου «σου έκλεισα ραντεβού στον τάδε ψυχολόγο την τάδε μέρα, πήγαινε». Αν δεν πάει, ξαναπροσπάθησε μερικούς μήνες αργότερα. Χρειάζεται προσοχή στην επιμονή σου, γιατί αν το παρακάνεις, μπορεί να σταματήσει να σου λέει τις σκέψεις του, αλλά από την άλλη αν δεν κάνεις τίποτα, θα νιώθεις ότι άφησες τον αδερφό σου να μαραζώσει, κάτι που αισθάνεσαι από τώρα.
__________________
2.
Α, μπα μου θέλω τη γνώμη σου για το contouring. Είδα ένα σχετικό βίντεο και έμεινα άλαλη. Βάφομαι σε 1 λεπτό (πούδρα, μάσκαρα και ρουζ, αντε κ κραγιόν σε βραδινή έξοδο) και, σκέφτομαι είμαι τεμπέλα τελικά; Αναγνωρίζω ότι είναι μια τέχνη/ τεχνική όλο αυτό, αλλά αλήθεια το κάνει πολύ κόσμος αυτό για να βγει; Μπορείς εσύ και οι σχολιαστές να μας πείτε; Θα μου πεις δε θα αλλάξει κ τίποτα σε μένα (γιατί μάλλον δε θα το κάνω ποτέ), αλλά έχω περιέργεια να μάθω :)- contour-ίεργη
Δεν είναι τεμπέλης όποιος δεν αφιερώνει ένα απόγευμα στο βάψιμο, όπως δεν είναι προκομμένος όποιος μπορεί να κάνει contouring για να πάει να πάρει εφημερίδα. Τι εννοείς «αλήθεια το κάνεις πολύς κόσμος αυτό για να βγει;» Τι θα πει «πολύς κόσμος», τι θα πει «για να βγει» (για να πάει πού;) και είτε είναι «ναι» η απάντηση, είτε είναι «όχι», τι σημασία έχει αυτό για τη ζωή σου; Μόνη σου λες ότι δεν θα το κάνεις ποτέ.
Το βάψιμο είναι έκφραση, είναι διασκέδαση, είναι καλλωπισμός, και είναι επιλογή. Δεν χαρακτηρίζει προσωπικότητες, δεν σημαίνει κάτι για την εξυπνάδα ή την μόρφωση ή τον ελεύθερο χρόνο κάποιου, και είναι γούστο και καπέλο του καθένα και της καθεμίας το πώς θέλει να παρουσιάζεται στον κόσμο.
Επίσης, το contouring είναι ήδη ξεπερασμένο, τώρα είναι της μόδας το strobing ή μάλλον πλέον, το non-touring.
__________________
3.
Αγαπητη μου Α μπα ή Λενα ,
αρχικα ομολογω οτι ευχαριστιεμαι να σε διαβαζω γιατι τα λες ωραια και σταρατα. Ηρθε κι εμενα λοιπον η σειρα μου να σου βγαλω καποια εσωψυχα. Ειμαι 25. Προσφατα περασα μια περιοδο καταθλιψης και τα γεγονοτα δεν με βοηθουσαν και ιδιαιτερα αφου μια μερα συνερχομουν κ 20 γυρνουσα στην μαυριλα . Το αντιμετωπισα ομως χωρις να καταλαβει κανεις τιποτα κ τωρα εχω ηρεμησει αρκετα. Το τελευταιο διαστημα βγαινω με καποιον αλλα ωρες ωρες νιωθω οτι δεν ταιριαζουμε . Πολυασχολη, εργαςιομανης με ονειρα κ στοχους εγω .. Εκεινος (συνομηλικος) απλα εχει βολευτει στην δουλεια του σερβιτορου που κανει απο τα 18 . Κουβεντα για αλλη δουλεια ή καποια ονειρα που μπορει να εχει . Πιο πολυ δειχνει να νοιαζεται για τα ποτα και τις εξοδους του παρα για το μελλον του . Απο την αλλη οταν ειμαστε οι δυο μας ειναι ο πιο γλυκος ο πιο τρυφερος ανθρωπος π εχω γνωρισει, ενω μπροστα στους φιλους του προσπαθει συνεχως να με μειωνει και γινεται ο χειροτερος καφρος !!! Το ερωτημα ειναι μηπως λογω της καταθλιψης που περασα μεγαλοποιω καταστασεις ; Μηπως ειμαι λιγο αδικη μαζι του ;- Ελισαβετ
Αν νιώθεις ότι σε μειώνει μπροστά στους φίλους σου, έτσι είναι. Μπορεί να μην είναι η πρόθεση του, μπορεί και να είναι, αλλά αυτό που πρέπει να προσέχεις είναι να μην αμφισβητείς ποτέ αυτά που νιώθεις (αυτά που σκέφτεσαι, ναι. Τα συναισθήματα, όχι). Όσο άγιος και να είναι μαζί σου, αυτό δείχνει κάτι για τον χαρακτήρα του, και αυτό το κάτι δεν είναι καθόλου καλό.
Και τώρα, στα πολύ σοβαρά. Δεν ξέρω με ποια έννοια έγραψες το «χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα» αλλά υποψιάζομαι ότι το γράφεις ως είδος κατορθώματος. Δεν είναι επιτυχία σου ότι δεν κατάλαβε κανείς τίποτα. Ταλαιπωρήθηκες ακόμη περισσότερο, χωρίς λόγο. Δεν είναι ντροπή να μην είσαι καλά, δεν είναι ντροπή να το λες, και οπωσδήποτε δεν είναι ντροπή να ζητάς βοήθεια.
Επειδή δεν μίλησες σε κανέναν, δεν ξέρω τι σημαίνει το «περίοδος κατάθλιψης». Η δυσθυμία και η δύσκολη περίοδος δεν είναι το ίδιο με την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι ασθένεια, σοβαρή ασθένεια, και θέλει θεραπεία. Αν η θεραπεία ήταν ελλιπής η κατάθλιψη μπορεί να επιστρέψει με ελάχιστη αφορμή και υπάρχει κίνδυνος να είναι ακόμη χειρότερο το χτύπημα. Πιστεύω ότι πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά το θέμα της ψυχικής σου ισορροπίας.
__________________
4.
Γεια σου Α,μπα;
Θα ήθελα την γνώμη σου για κάτι που με πείραξε παραπάνω από όσο θα έπρεπε.
Είμαι σχεδόν 19 και είμαι γκέι. Δεν είμαι θηλυπρεπής, ούτε γκέι τύπου Hollywood (όχι ότι κρίνω το πως είναι ο καθείς, απλά λίγες λεπτομέρειες για να καταλάβεις καλύτερα τα παρακάτω) και αν και είμαι ανοιχτός με την ομοφυλοφιλία μου, λίγοι το ξέρουν και οι περισσότεροι στην αρχή έχουν βλακώδεις αντιδράσεις τύπου "έλα ψέμματα λες, δεν σου φαίνεται καθόλου!". Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που αν και από επαρχία, δεν είχα ποτέ κάποια κακή αντίδραση από άτομο που του γινόταν γνωστό ότι δεν είμαι straight... μέχρι πρότινος ..που ένας φίλος φίλου που ήταν στο τραπέζι, άκουσε μια συζήτηση που είχα με τους κολλητούς μου, η οποία για να μην τα πολυλογώ, κατέληξε με τους φίλους μου να του λένε: "όχι όντως γκει είναι, δεν κάνουμε πλάκα".
Εκείνη την ώρα μου έριξε ένα λοξό βλέμμα λες και είχα σκοτώσει κάποιον. Δεν είπε κάτι και το έπαιξε κουλ, μέχρι που μεγάλωσε λίγο η παρέα και έπρεπε να κάνουμε λίγο χώρο για να χωρέσει μια καρέκλα ακόμη όταν τέλος πάντων μου είπαν οι φίλοι μου "ρε συ, πήγαινε λίγο πιο δίπλα" (σε αυτόν που μου είχε ρίξει το βλέμμα). Αυτός ξαφνικά είπε "ε, ε, όχι,όχι" λες και ξέρω ΄γω θα του την έπεφτα ή θα τον αποπλανούσα. Πάνω στον χαβαλέ και στην μουσική λίγοι τον άκουσαν ή τον άκουσαν όλοι και αγνόησαν παντελώς την ηλιθιότητα του.
Όμως, για κάποιον λόγο πάγωσα, ένιωσα για πρώτη φορά να μένω με ανοιχτό το στόμα και δεν μπορούσα καν να αντιδράσω, παρέμεινα ψύχραιμος και απλά δεν του έδωσα σημασία για το υπόλοιπο το απογεύματος. Γίνεται να είναι κάποιος τόσο ανασφαλής στο σημείο να γίνεται τόσο αγενής; Κάτω των 20 είμαστε, τι ιδεολογίες κουβαλάνε μερικοί; Δεν είχα δώσει δικαίωμα και ούτε έχω δώσει ποτέ γιατί είμαι γενικά ιδιότροπος, εσωστρεφής και λακωνικός, με ποια λογική αντέδρασε έτσι; Δεν παραξενεύτηκε απλώς, αλλά ενοχλήθηκε.
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η ερώτηση μου. Είμαι περισσότερο μπερδεμένος που ενοχλήθηκα από την αντίδραση ενός τρίτου που λογικά δεν θα ξαναδώ ποτέ μου.
Δεν έγινε αγενής επειδή ήταν ανασφαλής. Έγινε αγενής επειδή έχει προκαταλήψεις με τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους, κάτι τρομερά κοινό στην κοινωνία και στην χρονική περίοδο που τυχαίνει να κατοικείς τη γη.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχει τύχει ως τώρα να μην έχεις συναντήσει αρνητικές αντιδράσεις για την σεξουαλικότητα σου, αλλά μου φαίνεται εξαιρετικά απίθανο να συνεχιστεί για πολύ ακόμα η καλή σου τύχη. Η ηλικία των ανθρώπων δεν είναι εγγύηση για το προοδευτικό τους μυαλό. Τώρα το ξέρεις.
Είσαι μπερδεμένος επειδή νόμιζες ότι δεν έχεις ζήσει απόρριψη για την σεξουαλικότητα σου επειδή δεν έχεις δώσει σε κανέναν δικαίωμα να σε απορρίψει. Δυστυχώς, είναι αφελής η υπόθεση που έχεις κάνει. Η ποιότητα του χαρακτήρα σου είναι άσχετη με τις προκαταλήψεις που υπάρχουν γύρω μας, γι'αυτό άλλωστε λέγονται προκαταλήψεις: οι άλλοι έχουν γνώμη για σένα, πριν σε γνωρίσουν, βασιζόμενοι σε ό,τι γουστάρουν.
Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο να πληγώνεται κανείς από αρνητικές αντιδράσεις άλλων, ακόμα και από αντιδράσεις αγνώστων. Στην περίπτωση των αγνώστων η απόρριψη πονάει ακριβώς επειδή είναι άγνωστοι.
__________________
5.
Αυτή 36 και εγώ 30, γνωριστήκαμε πρόσφατα και τώρα είμαστε λιγότερο από ένα μήνα ζευγάρι. Δεν έχω κανένα παράπονο μέχρι στιγμής, ίσως δεν θα έπρεπε καν να γράφω, όμως οι σκέψεις με εντυπωσιάζουν και με προβληματίζουν.
Σκέφτομαι από τώρα ότι θέλω να μείνω μαζί της, να μοιραστώ τη ζωή μου μαζί της. Χωρίς να της πω βέβαια τίποτα, μου είπε και αυτή τα ίδια.
Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι σκέφτομαι έτσι. Μετά σκέφτομαι αν όντως ισχύουν όλα αυτά και η απάντηση μου είναι ότι ισχύουν. Μήπως όμως Α, μπα κάτι χάνω και δεν το βλέπω; Μήπως όντως είναι πολύ νωρίς; Ποτέ δεν ήμουν από τις κοπέλες που έπεφτα με τα μούτρα σε μία σχέση, πάντα κρατούσα κάτι. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων και η στήλη σου σκίζει.- Γάτα σε σπίτι
Αν είναι νωρίς ή όχι για να νιώθετε έτσι θα το δείξει ο χρόνος. Αν είναι έτσι ή όχι θα το δείξει επίσης ο χρόνος. Το ότι δεν έχεις ξαναζήσει κάτι δεν σημαίνει ότι αυτό το κάτι δεν υπάρχει, ούτε ότι το δημιούργησες εσύ τώρα, ούτε ότι δεν θα το ξαναζήσεις στο μέλλον. Στα τριάντα δεν ξέρεις αρκετά τον εαυτό σου για να ξέρεις τι είσαι και τι δεν είσαι. Τώρα μαθαίνεις.
Κράτα αυτό που έχεις τώρα, γιατί είναι ωραίο. Καλές και οι αμφιβολίες, φτάνει να μην βασίζονται στο απίθανο «μα εγώ δεν το είχα ξανακάνει αυτό».
__________________
6.
Διαβαζω σε αρθρα πολλες περιπτωσεις ανδρων που απηγαγαν, βιαζαν, σκοτωναν γυναικες συνηθως κια οτσααν ηταν στην φυλακη δεχονταν πολλα γραμματα απο θαυμαστριες. νας ειχε παντρευτει μια θαυμαστρια, η οποια του υποσχεθηκε οτι την στιγμη που θα εκτελεστει, θα αυτοκτονουσε. Επειδη δεν ειναι μια και δυο οι περιπτωσεις αλλα οι γυναικες που θαυμαζουν τετοιους νοσηρους ανθρωπους ανερχονται μαλλον σε χιλιαδες, σου στελνω γιατι η αποψη σου πολυ θα με ενδιεφερε.
Η άποψη μου δεν χρειάζεται, αυτό είναι θέμα που έχει ερευνηθεί. Υπάρχει ένα βιβλίο που λέγεται Women Who Love Men Who Kill, της Sheila Isenberg. Αποσπάσματα από μια συνέντευξη της δίνουν κάποιες εξηγήσεις:
«Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει διάσημους επειδή είναι διάσημοι, όπως οι Καρντάσιανς. Νομίζω ότι το πρώτο πρόσωπο που ήταν έτσι ήταν η Πάρις Χίλτον. Ήταν διάσημη επειδή ήταν διάσημη. Δεν έκανε τίποτα. Από τότε έχουμε ένα σωρό ανθρώπους που είναι διάσημοι για τη διασημότητα τους. Η διασημότητα τώρα με τα σόσιαλ μήντια είναι πάρα πολύ επιθυμητή. Οπότε σήμερα πώς θα γίνεις διάσημος αν δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να δει το Instagram σου ή να δει την σελίδα σου στο Facebook; Δεν θα γίνεις διάσημος αν γράψεις ένα γράμμα στον Μπραντ Πιτ γιατί δεν θα σου απαντήσει. Αλλά αν γράψεις ένα γράμμα στον βομβιστή της Βοστόνης, μπορεί να σου απαντήσει. Οπότε αυτός είναι ένας πολύ εφικτός τρόπος για να φτάσεις τη διασημότητα.»
«Το κοινό που έχουν αυτές οι γυναίκες είναι ότι είναι κακοποιημένες. Στην ζωή τους έχουν κακοποιηθεί, από τους γονείς, από τον πατέρα, από τους άντρες τους, και τα λοιπά. Έχουν κακοποιηθεί ψυχολογικά, σωματικά. Είναι πληγωμένες. Και όταν έχεις σχέση με έναν άντρα στην φυλακή, αυτός είναι μέσα. Δεν μπορεί να σου κάνει κακό. Έτσι είσαι πάντα σε μια κατάσταση ελέγχου γιατί εσύ είσαι έξω. Είσαι ελεύθερη. Πας και τον επισκέπτεσαι. Μπορείς να αποφασίσεις αν θέλεις να του μιλήσεις στο τηλέφωνο όταν παίρνει από τη φυλακή. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, αν και οι εγκληματίες είναι πολύ χειριστικοί, είναι στο χέρι της γυναίκας να αποφασίσει πόσο μακριά θέλει να το πάει, και ξέρει ότι δεν μπορεί να πληγωθεί.»
Ο ψυχολόγος Christian Luedke λέει ότι «οι γυναίκες που ερωτεύονται επικίνδυνους εγκληματίες συχνά υποφέρουν από κατάθλιψη. Για μερικές γυναίκες είναι πιο εύκολο να είναι σε σχέση με έναν επικίνδυνο εγκληματία παρά να αντιμετωπίσουν την δική τους ζωή."
«Είναι γοητευμένες με την σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Συχνά είναι οι ίδιες γεμάτες θυμό και επιθετικότητα. Ερωτεύονται τους άντρες που συμβολίζουν όλα όσα οι γυναίκες δεν μπορούν να ζήσουν.»
__________________
7.
Λένα γεια σου. Θα εκτιμούσα πολύ τη γνώμη σου σε έναν προβληματισμό που έχω. Ο αδερφός μου κι εγώ όταν ήμασταν μικρά βιώσαμε μια τραγική κατάσταση που μπορώ να πω μας συνέτριψε συναισθηματικά. Δε θα 'θελα να μπω σε λεπτομέρειες αλλά ζήσαμε μια κατάσταση για χρόνια που δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο.
Αν και ήμασταν 10-11 χρονών όταν συνέβη δεν μας παρακολούθησε ποτέ ψυχολόγος ούτε κοινωνικός λειτουργός παρόλο που μας έσερναν στα δικαστήρια για καταθέσεις.
Τώρα είμαστε λίγο πριν τα 40 και οι δύο. Θα έλεγα ότι κουτσά στραβά τα καταφέραμε. Είχαμε και οι δύο κατά καιρούς αυτοκαταστροφικά ξεσπάσματα αλλά δε μας τράβηξαν στον πάτο. Εγώ προσπάθησα πολύ διαβάζοντας βιβλία ψυχολογίας και μαθαίνοντας από (πολλά) λάθη. Είμαι σχετικά νορμάλ σαν προσωπικότητα και τα ελαττώματα μου βλάπτουν μόνο εμένα.
Με τον αδερφό μου δε συζητήσαμε ποτέ αυτό που μας συνέβη και γενικά δεν είναι εύκολο να κάνουμε παρέα γιατί δε ταιριάζουμε σαν άνθρωποι αλλά προσπαθούμε. Τώρα έχει μια σχέση με μια κοπέλα με την οποία τα πάμε πολύ καλά και συχνά βγαίνουμε μαζί.
Η κοπέλα του λόγω οικειότητας πολλές φορές θα μου πει τα παράπονά της γι αυτόν τα οποία τα έχω ξανακούσει και τα έχω ζήσει. Έχει μια επιθετικά παθητική συμπεριφορά, καταθλιπτικές περιόδους όπου απλά κοιμάται 13-15 ώρες, πίνει πολύ και μετά κλαίει ακατάσχετα και πολλές φορές δεν της μιλάει για μέρες. Μετά συνέρχεται από μόνος του επειδή ξεχνιέται στη δουλειά (;), δεν ξέρω, της αγοράζει δώρα της ζητάει συγνώμη και κανονίζει ρομαντικά διήμερα. Αυτή έχει χάσει τον εαυτό της έχει γίνει νοσοκόμα, μάνα και πατέρας αλλά όταν είναι καλά κανονίζει τον γάμο τους.
Φαίνεται παράλογο το ξέρω αλλά ο αδερφός μου είναι ήταν και είναι το πιο δοτικό άτομο που έχω γνωρίσει αλλά φυσικά ταυτόχρονα είναι και μεγάλος μαλάκας. Δεν ξέρω αν το ένα αναιρεί το άλλο, φυσικά μπορεί να είναι αγαπούλης-απόμακρος, επιθετικός –ευαίσθητος, τρελλαμένος-καταθλιπτικός και ο καθένας να βλέπει αυτό που θέλει να δει.
Εγώ κάποια στιγμή χρόνια πριν είχα πάρει απόφαση ότι δεν μπορώ να τον βοηθήσω, ότι μπορεί και να μην θέλω αν δεν θέλει κι αυτός έκανα μια φριχτή σκέψη ότι κάποια στιγμή θα αυτοκτονήσει γιατί είχε κάτι τάσεις (10 χρόνια πριν)και ότι έχω και δικά μου προβλήματα εξίσου σημαντικά.
Στην κοπέλα έχω πει ότι αυτός δεν θα αλλάξει, οπότε να αποφασίσει τώρα αν θέλει να περάσει τη ζωή της έτσι (αποφάσισε ότι θέλει, είναι και πολύ όμορφος ο μπαγάσας και τις τουμπάρει όλες) αλλά να μην έρχεται σε μένα γιατί δεν είμαι λυσάρι αλλόκοτης συμπεριφοράς αδερφού και να τον τραβήξει από τα μαλλιά και να τον πάει σε ένα ψυχίατρο και να πάει να τον πάρει σε 6 μήνες.
Long story short δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα οι συμβουλές μου και τώρα έχουν γίνει οριακά απαράδεκτοι και οι δύο.
Ο προβληματισμός: εντάξει τους αποφεύγω όσο μπορώ και προσπαθώ να μην σκάω, αλλά πες μου λίγο είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια να χρησιμοποιεί το τι συνέβη σαν δικαιολογία για να είναι χειριστικός κάφρος και μετά να περιμένει να τον συγχωρέσεις μόνο και μόνο για να ξανακάνει τα ίδια, να μην κάνει ούτε μια προσπάθεια να σπάσει τον φαύλο κύκλο και να συμπεριφέρεται (μόνο) σε όσους τον αγαπάνε σαν να είναι αναλώσιμοι; Υποθέτω ότι μπορεί να έχει κάποιου είδους διαταραχή, αλλά μέχρι τότε έχω άδικο να τον αντιμετωπίζω και να του φέρομαι σαν να είναι απλά μαλάκας;
Συγνώμη για το μέγεθος του κειμένου και ευχαριστώ προκαταβολικά.
Αυτό που είπες στην κοπέλα του αδερφού σου ήταν τόσο σωστό που αξίζει χρυσάφι, ελπίζω να το τηρείς απαρεγκλίτως και να μην τους αφήσεις να σε παρασύρουν στον κυκεώνα τους, γιατί είναι πιθανό να το θέλουν πάρα πολύ και να κάνουν προσπάθειες στο μέλλον.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως, γιατί φαίνεσαι πολύ έξυπνος και ικανός άνθρωπος, πράγμα που αποδεικνύεται και από την πρόοδο που έχεις κάνει μόνος σου, είναι – γιατί δεν πηγαίνεις εσύ σε έναν ψυχίατρο; Σε πιστεύω απολύτως όταν λες ότι έχεις ελαττώματα που βλάπτουν μόνο εσένα, αλλά γιατί να τα έχεις κι αυτά; Γιατί τόση επιμονή να υποφέρεις μόνος και γιατί τόση εμμονή να αλλάξεις τον εαυτό σου και να ξεπεράσεις ό,τι χρειάζεται να ξεπεράσεις χωρίς βοήθεια; Όχι μόνο θα ανακουφιστείς σταδιακά, αλλά θα απαντηθούν πάρα πολλά, ακόμη και αυτό που ρωτάς για τον αδερφό σου.
Η ερώτηση που κάνεις είναι πολύπλοκη. Ρωτάς κατά πόσο ο αδερφός σου έχει διαμορφωθεί από ό,τι έζησε, και κατά πόσο ο χαρακτήρας του είναι κακός έτσι κι αλλιώς. Ρωτάς και γιατί αυτός εξελίχθηκε έτσι ενώ εσύ αλλιώς, αφού ζήσατε το ίδιο – και ίσως μέσα σου να αναρωτιέσαι αν εσύ είσαι κορόιδο που έκανες τόσο μεγάλη προσπάθεια για να μην παρασύρεις κι άλλους στο διάβα σου, ενώ αυτός φέρεται άσχημα αλλά οι γυναίκες, ειδικά μια γυναίκα, δέχονται την ψυχοπαθολογία του και τη συμπεριφορά του και αυτή μένει μαζί του. Μπορεί να φοβάσαι μήπως αυτά που έζησες σε έχουν καταδικάσει σε μοναξιά, ενώ βλέπεις τον αδερφό σου να μην έχει προσπαθήσει καν, και να είναι μαζί με μια γυναίκα. Πολλά ερωτήματα που υποθέτω εγώ, εσύ μπορεί να έχεις αυτά ή άλλα, αλλά όλα αυτά δεν λύνονται χωρίς ψυχίατρο, όσα βιβλία ψυχολογίας κι αν διαβάσεις. Χρειάζεσαι την κουβέντα που θα σε κάνει να ακολουθήσεις διάφορα μονοπάτια σκέψης που θα είναι μόνο δικά σου, σαν δακτυλικό αποτύπωμα, και δεν υπάρχουν σε καμία στατιστική και σε κανένα βιβλίο.
Να τους αποφεύγεις όσο μπορείς και να προσπαθείς να μην σκας, αλλά πήγαινε να συνεχίσεις την δουλειά που έχεις κάνει με τον εαυτό σου, γιατί έχεις όλα τα φόντα για να μεγαλουργήσεις και είναι πολύ κρίμα να μην εκμεταλλεύεσαι τις δυνατότητες που έχεις.
__________________
7.1
"Όσο θεωρούμε αυτή τη συμπεριφορά φυσιολογική, τόσο περισσότεροι οριακοί θα ξεπηδούν και θα παίρνουν στο λαιμό τους αθώους.
Σαν άνθρωπος που πάσχει από οριακή διαταραχή προσωπικότητας , ένιωσα βαθιά προσβεβλημένη απο το παραπάνω. Ακούμε τόσα και τόσα, μόνο βιαστές δεν μας είχαν πει μέχρι σήμερα. Σε παρακαλώ, πες μου οτι δεν εννοούσες αυτό
Φυσικά και δεν εννοούσα αυτό. Με το μήνυμα σου κατάλαβα πόσο ατυχής ήταν η επιλογή της λέξης. Δεν εννοούσα «οριακός» με την ψυχιατρική έννοια. Με τη λέξη «οριακούς» εννοούσα άντρες που σε μια άλλη κοινωνία δεν θα έπαιρναν το θάρρος να είναι επιθετικοί και δεν θα θεωρούσαν αυτονόητο ότι ο κόσμος τους χρωστάει κάτι. Στο μεταίχμιο δηλαδή, με χαρακτήρα όχι ακέραιο, που θα μπορούσε να εκφραστεί διαφορετικά αν βρισκόταν σε περισσότερους περιορισμούς σχετικά με την αποδεκτή συμπεριφορά.
