__________________
1.
Χθες ημουν με φιλους καιχαζευαμε στην τηλεοραση. Ειχε ενα επεισοδιο μια σιειρας που λεγεται "Το σοι σου" και αυτο το επεισοδιο ειχε εναν αντρα που ηταν μοντελο (μαναρακι απο τα λιγα, βασικα). Εγω αυτο το ειχα ξαναδει και καθως καποιοι αντρες λεγανε ναι καλα ολοι θαυμαζετε τους γυμνασμενους, κουκλους κλπ, αυτοι εχουν τα περισσοτερα κουσουρια, εγω ειπα οτι το μονο του κουσουρι ειναι οτι στο τελος του επεισοδιου ντυνεται (Σε ολο το επεισοδιο κυκλοφορει με μια μπεζ πετσετουλα) Ε και αυτοι αρχισανε μολις εφυγα να λενε οτι απο τοτε που χωρισα και δεν κάνω σεξ, ειμαι διψασμενη για π*τσο και σε λιγο θα τα παίξω αν δε με γ***σει καποιος συντομα. Μου τα μετεφερε μια φιλη. Αυτοι δεν ειναι κολλητοι μου αλλα ειναι στην παρεα και δν μπορω να τους αποφυγω γιατι αποφευγω και τους υπολοιπους αναγκαστικα και επομενως δεν ξερω τι αν κάνω γιατι ενω ξερω την αποψη τους αυτοι δεν θα την πουν ποτε μπροστα μου και αν τους πω οτι ξερω θα μπλεξει η φιλη μου. Πως να το χειριστω;;- Maria.me.ta.kitrina
Πώς να χειριστείς τι; Τον μισογυνισμό στην σύγχρονη κοινωνία; Δεν μπορείς να το λύσεις αυτό το πρόβλημα μόνη σου. Μπορείς να περιφρουρήσεις όμως τον δικό σου κόσμο.
Δεν χρειάζεται να τους πεις τι μισογυνιστικά αμφίβια είναι, αρκεί που το ξέρεις. Αυτές οι απόψεις δεν είναι χωρίς άλλες παρενέργειες, συνοδεύονται και από άλλες ανάλογου μίσους για άλλα πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις. Οπότε δες τους συνολικά, για να αναγνωρίζεις τους ομοίους τους στο μέλλον, και αναρωτήσου γιατί οι κολλητοί σου κάνουν παρέα με τέτοια άτομα, και κατά πόσο συμφωνούν ή διαφωνούν ή είναι αδιάφοροι.
Μερικές φορές νομίζουμε ότι πρέπει να χειριστούμε ή να αντιμετωπίσουμε κάτι επειδή «έτσι είναι» τα πράγματα, όπως οι καταιγίδες και οι σεισμοί. Όχι, δεν είναι έτσι. Δεν είναι όλοι μισογύνηδες, δεν είναι όλοι ομοφοβικοί, δεν είναι όλοι ρατσιστές, και δεν είναι δική μας δουλειά να χειριστούμε όσους είναι, αυτό είναι εντελώς αδύνατο. Δεν θα τους κάνεις εσύ να δουν πόσο ζηλεύουν τους καλοσχηματισμένους άντρες και πόσο νιώθουν να απειλούνται από τις γυναίκες που λένε ευθέως ότι τους αρέσουν οι καλοσχηματισμένοι άντρες. Βρες τους ανθρώπους που δεν σκέφτονται έτσι, και γίνε φίλη με αυτούς. Οι κάφροι αυτοί μιλάνε έτσι γιατί δεν έχουν καμία συνέπεια. Αξιοπρεπείς και λογικοί άνθρωποι τους κάνουν παρέα γιατί νομίζουν ότι μερικοί απλώς «έτσι είναι» και ψάχνουν τρόπους για να τους «χειριστούν». Ας τους στην σπηλιά τους. Αν κάποτε θελήσουν να βγουν, δεν θα τους εμποδίσει κανένας.
__________________
2.
Ήμουν 4 χρόνια με κάποιον για τον όποιον "έλιωνα", με κάποιον τον όποιον τον ερωτευόμουν ξανα απο την αρχη καθε φορα που τον κοιτούσα στα μάτια. Η χημεία ηταν απίστευτη, σχεδόν μαγική και ακομα κ τωρα μετα απο τοσο καιρο ενα βλέμμα αρκεί για να καταλάβει και να νιώσει ο ένας απόλυτα τον άλλον. Δεν είχαμε τα ίδια όνειρα, κοινούς στόχους κλπ και πολυ φιλικά χωρίσαμε επειδή δεν θέλαμε τα ίδια πράγματα. Μετα απο καιρο συναναστρέφομαι με εναν εξαιρετικό άνθρωπο, που έχουμε (λόγω κοινού επαγγέλματος) κοινές βλέψεις για το μέλλον, όνειρα, φιλοδοξίες, κοινο τρόπο σκέψης κ αντίληψης για τη ζωη. Ενώ περνάω όμορφα κ λατρεύω την παρεα του, αλλα δεν ειμαι ερωτευμένη, δεν νιωθω αυτη τη φλόγα, τη λάμψη, τη μαγεία. Δεν νιωθω τιποτα απο ολα όσα ένιωθα πριν... Και ΑΛΗΘΕΙΑ δεν το σκέφτομαι συγκριτικά. Απλα σκέφτομαι οτι ενώ εχω τόσα κοινά με αυτο τον ανθρωπο δεν ειμαι στο ελάχιστο ερωτευμένη. Ερωτώ... Μπορούν να συνυπάρξουν αυτα τα δυο; Ειναι θέμα τύχης ή συγκυρίας να συναντηθεις με κάποιον και να μπορούν να ισχύουν κ τα δυο ταυτόχρονα;- Δεν πιςτευω στο αλλο μισο, πιςτευω ομως πολυ στον έρωτα
(Ποια είναι η διαφορά της τύχης με τη συγκυρία;) Όλες οι συναντήσεις στη ζωή είναι θέμα τύχης και ταυτόχρονα δεν είναι. Το ποιος θα είναι ένα βράδυ σε ένα μπαρ είναι ζήτημα τύχης, αλλά ποιος θα σου τραβήξει την προσοχή από όσους είναι στο μπαρ δεν είναι τύχη, ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να είναι ζήτημα τύχης.
Μια πρόχειρη απάντηση γι' αυτό που ρωτάς θα ήταν ότι πρέπει να βρεις τον τρίτο, με τον οποίο θα συνεννοείσαι και θα είσαι ερωτευμένη, αλλά ποτέ δεν είναι καλές οι πρόχειρες απαντήσεις. Νομίζω ότι έχεις εξιδανικεύσει την σχέση με τον «μεγάλο έρωτα» και γι' αυτό δεν μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω. Αν υπήρχε τόσο μεγάλος έρωτας και συνεννόηση με μια ματιά, ο ένας θα ήθελε το καλύτερο για τον άλλον, και ο ένας δεν θα μπορούσε χωρίς τον άλλον – δεν κολλάει με τίποτα ο φιλικός χωρισμός επειδή «δεν θέλατε τα ίδια πράγματα». Σε άφησε στα κρύα του λουτρού και δεν θέλεις να το παραδεχτείς; Τον άφησες εσύ στα κρύα του λουτρού επειδή δεν κάλυπτε κάτι κοινωνικό και δεν θέλεις να το παραδεχτείς; Η μαγική χημεία και ένα μαγικό βλέμμα εις τους αιώνες των αιώνων το μόνο που δείχνει είναι ότι η σχέση σας, παρά τα τέσσερα χρόνια, δεν κατάφερε να περάσει στο στάδιο της πραγματικότητας.
Πέρα από αυτά, ναι, γίνεται να είσαι ερωτευμένη με κάποιον και να έχεις και κοινό όραμα ζωής, μόνο που ο κόσμος δυσκολεύεται πάρα πολύ να αποδομήσει και να ερμηνεύσει γιατί ερωτεύεται αυτούς που ερωτεύεται και το αφήνει όπως είναι, ακατέργαστο, να λειτουργεί κυρίως εναντίον του, και μετά, δεν ξέρει ποιο είναι το δικό του όραμα ζωής, οπότε πόσο μάλλον το κοινό όραμα. Οπότε μιλάμε για την τελική πίστα με τον δεινόσαυρο που φυλάει το χρυσάφι, ενώ ακόμα δεν έχουμε πάρει ούτε το πρώτο dagger (έχω μάθει γι'αυτό το Pokemon Go αλλά είμαι μεγάλη για να το εντάξω στο λεξιλόγιο μου. Ευτυχώς έχουμε ακόμα το Game of Thrones που είναι της μόδας.)
__________________
3.
Αγαπητή Α, μπα,
τον τελευταίο καιρό είμαι με μία κοπέλα, με την οποία περνάω πολύ ωραία. Μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει να την ερωτεύομαι. Ωστόσο, το κορίτσι αυτό έχει πολύ άγχος, πολλές άσχημες σκέψεις και ίσως κάποιο ψυχικό νόσημα. Παλιότερα έπαιρνε αγωγή, την οποία και σταμάτησε μόνη της. Εγώ από την πλευρά μου προσπαθώ με κάθε τρόπο να τη βοηθήσω και να την πείσω να πάει σε κάποιον ειδικό, κάτι που αποφεύγει.. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω. Φοβάμαι πως αν ψάξω εγώ για εκείνη κάποιον γιατρό, θα νευριάσει και θα μου πει να μην ασχολούμαι. Πώς μπορώ να διαχειριστώ την όλη κατάσταση;
Ρωτάς πώς να διαχειριστείς την όλη κατάσταση λες και είναι δική σου για να τη διαχειριστείς, αλλά δεν είναι. Δεν μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση του άλλου, παρά μόνο τη δική σου. Ψάξε, βρες γιατρό, και ετοιμάσου για κάθε είδους αντίδραση από μέρους της. Αν αυτό που θέλεις είναι να πάει σε γιατρό, σκέψου τι σκοπεύεις τι θα κάνεις αν δεν πάει. Είναι το μόνο που μπορείς να ελέγξεις, και όχι το τι θα κάνει αυτή. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, παρά μόνο τις αντιδράσεις μας σε αυτά που κάνουν.
__________________
4.
Πρόσφατα ανέφερε η μητέρα μου ότι συνάντησε έναν παλιό μου φιλόλογο, που ήταν ε-ξαι-ρε-τι-κός καθηγητής και επί τη ευκαιρία της λέω με άνεση "ξέρεις δεν ήταν όλοι λαμπροί" και αραδιάζω τα παραδείγματα: του παιδερ.. γυμναστή στο Γυμνάσιο που την έπεφτε στυγνά στις όμορφες κοπελίτσες κι ήταν και στις μόνες που έδινε καλό βαθμό ο σάτυρος· του αναπληρωτή δασκάλου μου στην 5η δημοτικού που φρόντισε να σαπίσει στο ξύλο όσους δε διάβαζαν (στα 80s ήταν ακόμη ψιλονορμάλ, άκουσον άκουσον!)· τους καθηγητές που αδιαφορούσαν παντελώς για όσους δεν ήταν στη Δέσμη που ήταν το μάθημά τους,.. Έμεινε κάγκελο, "αυτά δε μου τα είχες πει", μου είπε και με το δίκιο της. Την άφησα προβληματισμένη. Και πού να της έλεγα αυτό που δεν τόλμησα, ότι δηλ ο προπονητής μου στα 13 μου μου είχε ζητήσει δις "φιλάκι στο μάγουλο;"! Πάντως τα άλλα τα ξεστόμισα με άνεση. Δεν απορώ γιατί όταν ήμουν 8-13-15-17 ετών δεν ενημέρωσα τους μεγαλύτερούς μου παρόλη την οικειότητα που είχα τουλάχιστον με τους γονείς μου και με τους οποίους συζητούσα συχνά για γενικότερα θέματα εκφοβισμού, ρατσισμού, κτλ . Γιατί, πρώτον, ποιος θέλει να ανοίξει πόλεμο με καθηγητή του, δεύτερον, ορισμένα πράγματα ως ανήλικο δεν τα καταλαβαίνεις εις βάθος και οι αμφιβολίες σε κρατάνε στη μούγκα, τρίτον, γιατί υποψιάζεσαι τις συνέπειες πανταχόθεν. Τώρα πια, εάν ποτέ ξανασυναντήσω κανέναν από τους παλιούς αυτούς εκπαιδευτικούς, σκέφτομαι να τους πω δυο ήρεμα αλλά ειλικρινή λογάκια. Για το γαμώτο. Ή να περιμένω το (ανύπαρκτο) κάρμα να αναλάβει;- Κοντοχωριανή
Έχεις καταλάβει γιατί δεν μίλησες όταν συνέβησαν όλα αυτά, οπότε αυτό δεν το αναλύουμε άλλο. Αν ξανασυναντήσεις κάποιον από όλους αυτούς, κάνε ό,τι σου έρχεται, για το γαμώτο.
Αλλά μην περιμένεις να επέμβει το κάρμα. Είσαι ενήλικας. Τώρα είναι η δική σου σειρά να προστατέψεις την επόμενη γενιά. Ό,τι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι, έχεις τώρα την ευκαιρία να κάνεις καλύτερα. Ξέρεις γιατί τα παιδιά δεν μιλάνε, άρα δεν πρέπει να περιμένεις από τα παιδιά να σου αποκαλύψουν από μόνα τους τι συμβαίνει. Όλοι έχουμε παιδιά γύρω μας, δεν είναι ανάγκη να είναι μόνο δικά μας. Μίλα τους, ρώτα, ξέρεις τι πρέπει να ρωτήσεις, πώς να το ρωτήσεις. Χρειάζεται διακριτικότητα, ηρεμία, ψυχραιμία. Αναλόγως, ξέρεις τι ενήλικες υπάρχουν, σε πόσο ευαίσθητες δουλειές βρίσκονται μερικές φορές ακατάλληλοι άνθρωποι. Αν υποψιαστείς ποτέ κάτι, ξεμπρόστιασε τους, μίλα με τους γονείς, με δασκάλους.
__________________
5.
Γεια σου αμπαα! Είμαι τέρμα ενοχικός άνθρωπος και φέρομαι ευγενικά εκεί που δεν υπάρχει λόγος, δηλαδή πολλές φορές προσπαθώ να μην προσβάλω κανέναν, δεν τσακώνομαι φορές που θα έπρεπε.. Γενικά σου έχει τύχει να έρθουν άνθρωποι είτε προβληματικοί είτε απλά άτομα που δε θα θαύμαζες να σου πιάσουν την κουβέντα? Ε, εκεί που όλοι θα έκαναν οτι δεν άκουσαν, εγώ κάθομαι και απαντάω για να μη θίξω τα συναισθήματα του άλλου, καταντάω να δίνω ψεύτικο αριθμό άμα με προσεγγίσει πχ ένας ηλικιωμένος κύριος και είμαι πολύ ντροπαλή για να του πω οτι δεν ενδιαφέρομαι, κλπ. Είμαι τέρμα ηλίθια γιατί πρόσφατα μπήκα σε αμάξι αγνώστου επειδή ήμουν τόσο μα τόσο μαλάκας και δε μου κοψε να πω οχι ξεκάθαρα.. Εμ ο άνθρωπος ψαχνότανε, με πήγε στο σημείο που ήθελα πάλι καλά δεν προέκυψε τίποτα περίεργο, αλλά άμα το ξανακάνω θα καταλήξω σε πολύ δυσάρεστη/επικίνδυνη θέση.. και το έχω ξανακάνει γιατί ήμουνα πολύ δειλή για να επιμείνω και να πω οχι. Και τώρα το ξέρω οτι θα μου πεις απο το χέρι σου περνάει, αλλά πολύ φοβάμαι μην το ξανακάνω. Πχ, φοβάμαι οτι εκείνη τη στιγμή πάλι θα με τουμπάρει κανένας, τι να κάνω να έχω έτοιμη δικαιολογία με περιμένουν οι γονείς μου και να ψυχραθώ να φύγω??(20 είμαι) Σε παρακαλώ βρίσε με! Εμ επίσης άμα μου πιάνει κάποιος απλά την κουβέντα και βαριέμαι να τον ακούω ποια είναι τα όρια του είμαι γαϊδάρα-το θύμα που έκατσε να ακούει την ιστορία της ζωής του αγνώστου? Και ποια τ αγόρια του να είναι ένας άνθρωπος φιλικός-προβληματικός? Γιατί έχω αρχίσει και σχηματίζω την εντύπωση οτι οι πολυ available άνθρωποι τελικά κάποιο θέμα θα έχουν. Επίσης, στο τέλος νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου γιατί έχει τύχει να μιλάω με τέτοια περίπτωση ανθρώπου μπάστακα σε ταξί και να πετύχω γνωστούς.. κι εκεί σκέφτομαι οτι πόσο χαζή είμαι που το επιτρέπω συνέχεια να γίνεται. Επίσης κάτι τελευταίο, μήπως οι άνθρωποι αυτοί δεν πλησιάζουν φυσιολογικούς ανθρώπους, άρα είμαι περίεργη κι εγώ? Πώς να το κόψω μια και καλή? Ευχαριστώ!
Είναι κάτι που έχεις μάθει στην οικογένεια σου; Είναι κάτι που μιμείσαι, ή που έχεις νιώσει ότι είσαι υποχρεωμένη να κάνεις; Ποιος ξέρει. Ούτε εσύ ξέρεις. Περιγράφεις με ακρίβεια την συμπεριφορά σου, αλλά δεν δίνεις ούτε μια χαραμάδα εξήγησης για το γιατί είσαι έτσι. Τι φοβάσαι ότι θα γίνει αν σταματήσεις να είσαι έτσι; Ότι θα σε απορρίψουν; Ότι θα είσαι μόνη σου; Αυτά και πολλά άλλα θα συζητήσεις με όποιον διαλέξεις για ψυχολόγο σου.
Για ανακεφαλαίωση, όταν θέλουμε να αλλάξουμε ένα μοτίβο συμπεριφοράς που μας κάνει κακό, ή που κάνει κακό στους άλλους, και δεν ξέρουμε από πού έχει προκύψει για να το ξεριζώσουμε και να το επαναπροσδιορίσουμε, ο μόνος δρόμος είναι ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος.
__________________
6.
Ά μπα? Σου αρέσει το Ολυμπιάδα για όνομα της κόρης μου, ή θα είναι από εκείνα τα παιδάκια που τα κοροϊδεύουν οι Φαιδρες Κ οι Λυδιες επειδή τα λένε Φροξυλανθη κλπ? Δεν είναι όνομα γιαγιάς, εγώ το διάλεξα γιατί μου αρέσει πολύ..
Αφού ρωτάς εμένα, το «Φαίδρα» και το «Λυδία» ως λέξεις μου φέρνουν στο μυαλό ανθρώπους, ενώ το «Ολυμπιάδα» μου φέρνει στο μυαλό είναι Α.Σ. Ολυμπιάδα Άσσου-Λέχαιου 2004, Σκακιστική Ολυμπιάδα, Α.Σ. Ολυμπιάς Παπάγου, Γ.Ο. Ολυμπιάδα 96 Θεσσαλονίκης, και τα λοιπά, δηλαδή, όχι ανθρώπους.
__________________
7.
Πάντα έλεγα και το πίστευα ότι αν σηκώσει ο σύντροφός μου χέρι πάνω μου θα φύγω εκείνη τη στιγμή και δε θα ρίξω ματιά πίσω μου. Ήμουν τυχερή μέχρι τώρα κι ο φόβος μου δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Από προχτές το βράδυ όμως είμαι ο άνθρωπος που σήκωσε χέρι. Τον χαστούκισα δυνατά και το μετάνιωσα την ίδια ώρα. Είπε κάτι το οποίο θεώρησα εξαιρετικά προσβλητικό και αντέδρασα μ' αυτό το βίαιο τρόπο. Δεν αναφέρω την -κατά τη γνώμη μου- προσβολή, γιατί δε θέλω να σχετικοποιηθεί σε καμία περίπτωση η πράξη μου. Δε θέλω κανείς να σκεφτεί ότι εντάξει, υπάρχει μια κάποια δικαιολογία. Δεν υπήρξα ποτέ βίαιη. Ούτε στη φαντασία μου δε χαστούκιζα ανθρώπους, είχα γενικά αυτοσυγκράτηση και στο τσακίρ κέφι ενός ξεσπάσματος έβαζα καμιά φωνή. Ο φίλος μου δεν το πήρε κατάκαρδα, δεν το θεώρησε καν μείζον ζήτημα, μόνο μια απλή στιγμιαία παραφορά, που αφού τη μετάνιωσα προχωράμε παρακάτω. Εγώ αισθάνομαι τόσο φρικτά, που έφυγα από το σπίτι και μένω σε ξενοδοχείο αυτές τις δύο μέρες. Στη δουλειά δεν εμφανίστηκα προφασιζόμενη ασθένεια. Έχω κλείσει το τηλέφωνο μετά την τελευταία μας κλήση, στην οποία του ανακοίνωσα ότι χωρίζουμε. Τι με συμβουλεύεις να κάνω α μπα μου; Ντρέπομαι τόσο πολύ να γυρίσω. Μπορώ να έχω δύο μέτρα και δύο σταθμά σε σχέση με την άσκηση σωματικής βίας; Νιώθω ότι μετά από αυτό δε θα πρέπει να με ξαναεμπιστευτεί ο φίλος μου και η εξάχρονη ανέφελη σχέση μας άλλαξε ριζικά χαρακτήρα μετά την πράξη μου. Θα εκτιμούσα αφάνταστα μια σύντομη απάντησή σου.
Η βία δεν είναι ποτέ μέρος μιας υγιούς σχέσης. Το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να ζητήσεις συγνώμη, και μετά να απομακρυνθείς μέχρι να είσαι σίγουρη ότι ελέγχεις τον εαυτό σου.
Όλοι θυμώνουμε, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι τι κάνουμε με τον θυμό μας. Ο θυμός γίνεται φυσική βία όταν αισθανόμαστε οι ίδιοι αδύναμοι. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με την κατάσταση που περνάς τώρα, ή με κάτι που έχεις μάθει στο παρελθόν. Είναι σημαντικό να καταλάβεις τι προκάλεσε τέτοιο θυμό και πώς θα μάθεις να τον διαχειρίζεσαι, γιατί θα ξαναθυμώσεις στο μέλλον, αυτό είναι βέβαιο. Σκέψου τι έγινε εκείνη τη στιγμή. Τι ήταν διαφορετικό από τις άλλες φορές; Πώς χειρίζεσαι συνήθως τους τσακωμούς με τον φίλο σου; Δεν είναι θέμα σχετικοποίησης, ούτε δικαιολογείται η βία από τις περιστάσεις, αλλά πρέπει να καταλάβεις τι σου άναψε τα λαμπάκια τόσο πολύ, και γιατί ένιωσες ότι η μοναδική αντίδραση ήταν να τον χτυπήσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς από ανέφελη σχέση έφτασες σε αυτό το σημείο. Εσύ μπορείς να καταλάβεις;
Δεν είσαι αυτόματα φρικτός άνθρωπος όταν κάνεις κάτι φρικτό που μετανιώνεις. Μάθε από αυτό που έγινε, μάθε για τον εαυτό σου, και ετοίμασε στρατηγικές για το μέλλον. Ζήσε τη ντροπή και την μεταμέλεια σε βάθος, ώστε να κάνεις τις αλλαγές που πρέπει. Αν φοβάσαι τον εαυτό σου και πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το χειριστείς μόνη σου, πήγαινε σε ψυχολόγο.
(Επειδή ξέρω ότι θα κατηγορηθώ για δύο μέτρα και σταθμά στις απαντήσεις μεταξύ αντρών και γυναικών, και ως απάντηση για όσες φορές έχω λάβει σχόλιο στυλ «γιατί για αυτόν είπες αυτό, ενώ για τον άλλον που είπε κάτι παρόμοιο απάντησες κάτι άλλο» η σφοδρότητα των απαντήσεων μου εξαρτάται από το κατά πόσο αυτός που ρωτάει έχει καταλάβει τι έχει κάνει λάθος, και πόσο το έχει μετανιώσει. Όχι το φύλο του.)
