ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.7.2016 | 12:43

Πως τελειωνεις μια σχεση που για σενα δεν εχει τελειωσει;

Τα είχαμε 4 χρόνια. Την προηγουμενη Κυριακη μου ειπε να χωρίσουμε και πως ηταν οριστικό. Το δεχτηκα και συμβιβαστηκα με το γεγονος οτι δεν μπορουσα να κανω πολλα. Μετα απο δυο μερες μου ειπε οτι θελει να μιλησουμε. Βρεθηκαμε και μου εξηγησε τι τον ωθησε σε αυτη την επιλογη, ότι καταλαβε πως ηταν το μεγαλυτερο λαθος την ζωης του και πως πιστευει οτι αυτο που τον ωθησε στον χωρισμο ειναι κατι το οποιο διορθωνεται και πως μπορουμε να το παλεψουμε μαζι. Τις επομενες μερες νιωσαμε και οι δυο να ερωτευομαστε ξανα. Δεν ηταν τοσο αυτα που ελεγε οσο αυτα που εδειχνε και εκανε. Με κοιταζε και χαμογελαγε οπως όταν τα ειχαμε πρωτοφτιαξει και μου ελεγε οτι ειμαι κουκλα και με φιλαγε λες και φοβοταν μην με χασει φαινοταν λαιμαργος σαν εναν ερωτευμενο που θελει να παρει οσα περισσοτερα μπορει απο τον αλλον.Μετα απο 4 μερες απο την μερα που τα ξαναβρηκαμε μου παραδεχτηκε οτι ειναι παρα πολυ μπερδεμενος! Μου ζητησε χρονο και εγω χωρις να σκεφτω τον εδωσα. Μετα απο λιγο όμως το μετανιωσα και του ζητησα να χωρισουμε! του ειπα οτι δεν θελω αλλα νιωθω ότι εκεινος με ωθει προς τα εκει και η αληθεια ειναι οτι δεν μπορουσα να ζω με την ιδεα της αναμονης. μου τα ελεγε πολυ μπερδεμενα. στην αρχη μου ειπε οτι απλα ζητησε λιγο χρονο και οτι δεν καταλαβαινει γιατι του λεω να χωρισουμε και απλα δεν του τον δινω (ελαφρως εκνευρισμενος). του εξηγησα οτι ειχε τον χρονο που ηθελε και επελεξε να μην τον εκμεταλλευτει και να γυρισει σε εμενα για να τα ξαναβρουμε. πραγματικα καταλαβα ποσο βαθια μπερδεμενος ειναι και γι αυτο δεν μπορω να του κρατησω κακια αλλα ουτε και να τον βοηθησω. Για μενα αυτες τις 4 μερες ηταν ξεκαθαρο οτι υπηρχαν συναισθηματα πολυ δυνατα και απο τις δυο μεριες. προσπαθω να τα βλεπω αντικειμενικα τα πραγματα και να μην δινω ψευτικες ελπιδες στον εαυτο μου αλλα θα ηθελα πολυ την αποψη ανθρωπων που ειναι ή ηταν σε μακροχρονιες σχεσεις και εχουν περασει κατι παρομοιο. Βαθια μεσα σου δεν ξερεις οταν εχει τελειωσει κατι απο την πλευρα του αλλου? Δεν γινεται απομακρος, κυνικός χωρις να το ελεγχει?
8
 
 
 
 
σχόλια
Τόσο συχνό αυτό που βιώνεις στις σχέσεις. Σε ακούω όμως αντί να εστιάζεσαι περισσότερο στον εαυτό σου και στο τι θέλεις εσύ και τι ανάγκες έχεις εσύ να εστιάζεσαι περισσότερο στον σύντροφό σου. Οκ είναι μπερδεμένος. Οκ δεν ξέρει τι θέλει. Οκ να τον κατανοήσεις. Όμως ακούγεται τόσο εγωκεντρικό εκ μέρους του. Εσύ δηλαδή πρέπει να τον κατανοείς μόνο;; Αυτός δεν χρειάζεται να κατανοήσει ότι κι εσύ έχεις ανάγκες και ότι είναι σημαντικό για σένα μια σταθερότητα και συνοχή στις διαπροσωπικές σου σχέσει;;;
Κοίτα εγώ είμαι το άτομο στην σχέση που ξέρει ότι δεν θέλει να χωρίσει ενώ ο άλλος είναι μπερδεμένος και σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ ότι είναι δική μου θέση να ακούσω τις ανάγκες του άλλου και να προσπαθήσω να τον βοηθήσω και να βοηθήσω και την σχεση μας.Παρόλα αυτά όμως ακριβώς επειδή και εγω το βρήκα εγωκεντρικό, για τον απλό λόγο ότι δεν ένιωσα ότι μου ζήταγε βοήθεια αλλά ότι ήταν κάτι που έπρεπε να περάσει μόνος, αποφάσισα να τον χωρίσω γιατι πραγματικά ένιωθα ότι απλά κόλωνε να το κάνει και επίσης σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να σκεφτεί χωρίς να έχει στο κεφάλι του ότι εγω περιμένω.
Κοίτα, καλά έκανες. Κατά τη γνώμη μου για να είναι μια σχέση υγιής πρέπει να υπάρχει επικοινωνία και να υπάρχει μια κάποια ισοτιμία. Είναι άλλο να είναι μπερδεμένος και να φοβάται και να στο επικοινωνεί και να ζητάει τη βοήθειά σου και άλλο να είναι μπερδεμένος και να σε κρατάει σε απόσταση. Φυσικά και αυτό που γίνεται δεν είναι ισότιμο καθόλου νομίζω γιατί για να είστε μαζί φαίνεται ότι θα πρέπει εσύ να το πάρεις τελειως πάνω σου και να μπεις σε μια θέση κατανόησης. Απλά αναρωτιέμαι κατά πόσο εσύ επικοινωνείς όλα αυτά που νιώθεις κατι σαν "Κοίτα Κώστα μου. Οκ είσαι μπερδεμένος και με αποφεύγεις. Όμως κι εγώ θέλω περισσότερη προβλεψιμότητα στις σχέσεις μου και θέλω να ξέρω τι σκέφτεσαι αν είναι να είμαστε μαζί. Το να με αποφεύγεις ή να χωρίζουμε κάθε τρεις και λίγο με κάνει να νιώθω ανασφάλεια και δεν νιώθω καλα με αυτό και με απομακρύνεις από κοντά σου ενώ δεν θέλω.(το κανα σήριαλ όπως καταλαβαίνεις :)
Υ.Γ. το θέμα όμως είναι ότι φυσικά και περιμένεις και έχεις ανάγκες για να γράφεις εδώ και ξέρεις οι ανάγκες σου δεν είναι λιγότερο σημαντικές από τις δικές του. Καλά έκανες και τον χώρισες όμως αισθάνομαι ότι χώρισες για τους λάθος λόγους. Να χωρίσεις επειδή δεν είναι δίκαιο για τις δικές σου ανάγκες και θέλεις πιο ξεκάθαρα και απλά πράγματα είναι. Να χωρίσεις όμως για να μην σε έχει πάνω από το κεφάλι του τόση αυτοθυσία πια; Και ξέρεις τι; Εφόσον εσύ η ίδια δεν θεωρείς ότι οι δικές σου ανάγκες είναι εξίσου σημαντικές ο άλλος γιατί να μην νιώσει ότι τον παίρνει να σου κάνει τέτοια κόλπα εφόσον ακούγεσαι έτοιμη να ανεχτείς σχεδόν τα πάντα. Τις περισσότερες φορές είναι φρίκη αυτό που του συμβαίνει και όταν του είναι ξεκάθαρο θα σε προσεγγίσει πάλι και έντονα. Τι θέση θα κρατήσεις εσύ όμως που σε έχει ταλαιπωρήσει τόσο με το εμμονικό του μπέρδεμα;
Όλα τα πράγματα συνήθως έχουν μία απλή εξήγηση, πάντα αυτή αναζητώ στη ζωή. Δεν αναφέρεις ποιος ήταν ο λόγος που σου ζήτησε να χωρίσετε και αυτό δυσκολεύει λίγο την κρίση μου, αλλά μήπως παίζει κάτι άλλο και αυτό τον ''μπερδεύει'';
Καταρχας ευχαριστω για την απαντηση σου. Η αληθεια ειναι πως ακομα και εγω δεν ξερω σιγουρα ποιος ειναι ο ακριβης λογος. Θεωρω ομως, και απο αυτα που μου εχει πει, οτι επαιξαν ρολο αρκετα πραγματα τα οποια συνεθεσαν, όπως αυτός χαρακτήρισε, μία κακια ρουτίνα. Και έχει δίκιο γιατι και οι δυο καναμε επιλογές με γνώμονα τον αλλον και κάπου το χασαμε το μέτρο και καταλήξαμε να κανουμε τα πάντα μαζι ακόμα και όταν μπορεί να μην το θέλαμε, απλα απο συνήθεια. Η αλήθεια είναι ότι αυτο το ένιωθα κι εγω πολλές φορες και του έκανα πολλες φορες κουβεντες οτι δεν βγαινει καθολου με φιλους του κλπ. Απλα βολευτήκαμε. Όταν μου είπε να τα ξαναβρούμε συμφωνήσαμε και οι δύο ότι έπρεπε να κανουμε κάτι για αυτό και εκει ήταν που μου είπε κιολας πως θεωρεί ότι κάτι τετοιο διορθώνετε και οτι καταλαβε οτι δεν χρειαζοταν να με χωρισει. Τις επόμενες μερες όμως και εγω και εκείνος δεν κρατήσαμε εκείνη την υπόσχεση και βρισκόμασταν καθε μερα και ίσως αυτό κάπου τον τρόμαξε γιατι να πω την αλήθεια και εμένα μου φαινόταν λάθος απλά ήταν η γαμημένη η αναγκη. Βέβαια όλα αυτά μπορεί να είναι και μαλακίες και τελικά να είναι κάτι άλλο.Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν υπήρχε ασυμφωνία χαρακτήρων, ταιριάζαμε πολύ και μπορούσαμε να συνυπάρξουμε όπου κι αν μας έβαζες, αγαπιόμασταν πολύ, θαυμάζαμε ο ένας τον άλλον για να επιτεύγματά του και πραγματικά από την αρχή της σχέσης κληθήκαμε να ξεπεράσουμε κάποια μεγάλα εμπόδια και τα καταφέραμε. Οπότε όλα αυτα μαζί με κάνουν να έχω αμφιβολίες για το κατα πόσο δεν μπορούμε να σώσουμε τα πράγματα.(Σορρυ για το τραγικα μεγάλο ποστ)
Δεν είναι πάντα τόσο εμφανές. Μπορεί να νιώθεις οτι αγαπάς κάποιον (η συνήθεια, η οικειότητα και η ασφάλεια μπορούν να ξεγελάσουν ως προς αυτό), αλλά να έχουν τελειώσει άλλα πράγματα στη σχέση, όπως η επιθυμία, το πάθος, η περιέργεια να γνωρίσεις τον άλλο ακόμα καλύτερα κτλ.Σε περιπτώσεις που έρχεται το σημείο να δοθεί και καλά χρόνος, έχει επέλθει κορεσμός. Μπορεί οι 4μέρες να ήταν πυροτέχνημα, ο χωρισμός λειτούργησε διεγερτικά αφού νιώσατε οτι χάνει ο ένας τον άλλον. Στην ουσία αποζητούσατε μια εμπειρία με κάτι/κάποιον όχι και τόσο οικείο, ώστε να νιώσετε πράγματα ξανά.Αν δεν υπάρχουν αξεπέραστα εμπόδια (πχ ασυμφωνία χαρακτήρων) και θέλετε να είστε μαζί, υπάρχει δυνατότητα να ζείτε πιο συχνά την ένταση αυτή, χωρίς να είστε χωρισμένοι και να παλινδρομείτε. Απλά έχει δουλίτσα.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon