ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα είχαμε 4 χρόνια. Την προηγουμενη Κυριακη μου ειπε να χωρίσουμε και πως ηταν οριστικό. Το δεχτηκα και συμβιβαστηκα με το γεγονος οτι δεν μπορουσα να κανω πολλα. Μετα απο δυο μερες μου ειπε οτι θελει να μιλησουμε. Βρεθηκαμε και μου εξηγησε τι τον ωθησε σε αυτη την επιλογη, ότι καταλαβε πως ηταν το μεγαλυτερο λαθος την ζωης του και πως πιστευει οτι αυτο που τον ωθησε στον χωρισμο ειναι κατι το οποιο διορθωνεται και πως μπορουμε να το παλεψουμε μαζι. Τις επομενες μερες νιωσαμε και οι δυο να ερωτευομαστε ξανα. Δεν ηταν τοσο αυτα που ελεγε οσο αυτα που εδειχνε και εκανε. Με κοιταζε και χαμογελαγε οπως όταν τα ειχαμε πρωτοφτιαξει και μου ελεγε οτι ειμαι κουκλα και με φιλαγε λες και φοβοταν μην με χασει φαινοταν λαιμαργος σαν εναν ερωτευμενο που θελει να παρει οσα περισσοτερα μπορει απο τον αλλον.Μετα απο 4 μερες απο την μερα που τα ξαναβρηκαμε μου παραδεχτηκε οτι ειναι παρα πολυ μπερδεμενος! Μου ζητησε χρονο και εγω χωρις να σκεφτω τον εδωσα. Μετα απο λιγο όμως το μετανιωσα και του ζητησα να χωρισουμε! του ειπα οτι δεν θελω αλλα νιωθω ότι εκεινος με ωθει προς τα εκει και η αληθεια ειναι οτι δεν μπορουσα να ζω με την ιδεα της αναμονης. μου τα ελεγε πολυ μπερδεμενα. στην αρχη μου ειπε οτι απλα ζητησε λιγο χρονο και οτι δεν καταλαβαινει γιατι του λεω να χωρισουμε και απλα δεν του τον δινω (ελαφρως εκνευρισμενος). του εξηγησα οτι ειχε τον χρονο που ηθελε και επελεξε να μην τον εκμεταλλευτει και να γυρισει σε εμενα για να τα ξαναβρουμε. πραγματικα καταλαβα ποσο βαθια μπερδεμενος ειναι και γι αυτο δεν μπορω να του κρατησω κακια αλλα ουτε και να τον βοηθησω. Για μενα αυτες τις 4 μερες ηταν ξεκαθαρο οτι υπηρχαν συναισθηματα πολυ δυνατα και απο τις δυο μεριες. προσπαθω να τα βλεπω αντικειμενικα τα πραγματα και να μην δινω ψευτικες ελπιδες στον εαυτο μου αλλα θα ηθελα πολυ την αποψη ανθρωπων που ειναι ή ηταν σε μακροχρονιες σχεσεις και εχουν περασει κατι παρομοιο. Βαθια μεσα σου δεν ξερεις οταν εχει τελειωσει κατι απο την πλευρα του αλλου? Δεν γινεται απομακρος, κυνικός χωρις να το ελεγχει?