Είναι πολύ μεγάλο το θέμα που ανοίγεις...Είναι κ ατομική η ευθύνη, φυσικά! Ως προς το πως θα λειτουργείς εσύ (ή εγώ) σαν ανθρωπος, μες στο κοινωνικο σύνολο, ως προς το πως θα μεγαλώσεις τα παιδιά σου, τι αξίες κ αρχές θα τους δωσεις...κλπ.Δε νομίζω όμως πως (σε πολλά θέματα γυρω απ αυτό που λες) παίζει κ τόσο ρόλο η ατομική ευθύνη. Απο την αποψη ότι ζούμε σε διαμορφωμενες κοινωνίες, λειτουργούμε βάσει ενός συστηματος...Το οποίο ή είναι αδύναμο να χειριστει καποιες καταστασεις ή τις εκμεταλλεύται με διαφορους τρόπους...
12.8.2016 | 21:21
Πως θα εξελιχθεί αυτή η κοινωνία;
Βλέπεις εφήβους να διακινούν τσιγαριλίκι, κοριτσάκια με κομμάτια υφάσματος να καλύπτουν ίσα-ίσα τα οπίσθια τους, αγοράκια να βλασφημούν και να μην σέβονται ούτε γονείς ούτε δασκάλους. Νέους να βαριούνται τη ζωή τους, να τα θέλουν όλα και να μην είναι με τίποτα ευχαριστημένοι. Να είναι έρμαια της τεχνολογίας, να πάσχουν απο κατάθλιψη, να μην έχουν φίλους, να μην διασκεδάζουν, να είναι η ίδια η ζωή μα ζωή να μην έχουν.Να περνούν οι μέρες, οι βδομάδες και τα χρόνια χωρίς καμία δημιουργική απασχόληση.Οι μεγαλύτεροι επιρρίπτουν τις ευθύνες όπου βρουν, δεν νουθετούν ούτε αφοσιώνονται αρκετά στα παιδιά τους.Επιβιώνουν μονάχα οι πονηροί, οι απατεώνες και οι ψεύτες. Που κρύβεται η καλοσύνη;Ίσως την ανατίναξε κάποια βόμβα στη Συρία...Ίσως πνίγηκε μαζί με χιλιάδες πρόσφυγες που αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον...Ίσως είναι μέσα σου μα φοβάσαι να την χαρίσεις...Ίσως φταίω εγώ που είσαι επιφυλακτικός.Και εσυ έχεις μερίδιο ευθύνης, τόσο όσο η αγάπη που αξίζεις.Εγώ θα προσπαθήσω, εσύ;
10
