Απίστευτη κίνηση από τον Γιαννιώτη - Μπλοκάρει την ένσταση και αποδέχεται το χρυσό στον Ολλανδό

Αθλητής - πρότυπο για τον καθένα μας!

Παρολίγον χρυσό!!!Όπως κ να'χει συγχαρητήρια., έκλεισε τους τελευταίους του ολυμπιακούς με μετάλλιο.Μεγάλος αθλητής σε ένα απο τα πιο δύσκολα αθλήματα!!!

Είναι ο ίδιος ΆΝΘΡΩΠΟΣ και ΑΝΤΡΑΣ που μετά τον τερματισμό του στην 4η θέση στους Ολυμπιακους του Λονδίνου καίγονται ζητούσε συγγνώμη που μας..."απογοητευσε" μιας και δεν έφερε μετάλλιο...τι να λέμε τώρα?!τέτοιο ήθος σπανιζει πια.Χρυσή προσπάθεια,χρυσή ψυχή,χρυσός στις καρδιές μας.να νιώθεις περηφανεια που η τύχη τα έφερε να μοιράζεσαι την ίδια εθνικό τη τα μαζί του.ΕΎΓΕ,Σπύρο!!Σε ευχαριστούμε για ολα,μα πάνω από όλα για το ήθος που δειχνεις!

Εβλεπα ζωντανά την κούρσα και προς στιγμή νόμισα πως κέρδισε το χρυσό μετάλιο. Βέβαια η εικόνα έλεγε και κάτι άλλο, πως ίσως για τυπικούς λόγους ήταν δέυτερος. Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει η στάση του που είναι καθαρότερη και χρυσή καθαυτή. Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω την εντύπωση πως οι αθλήτριες / αθλητές μεγάλων απόστάσεων έχουν συχνά άλλο ήθος. ϊσως γιατί είναι μοναχικά αθλήματα, ίσως επειδή δεν έχουν τα μεγάλα φλας των εταιρειών. Ίσως για κάποιο άλλο λόγο. Ετσι και αλλιώς, μπράβο στον άνθρωπο αυτό.

Ενας τεραστιος αθλητης,ενας τεραστιος ανθρωπος.Αυτο που εκανε ο Γιαννιωτης,αυτη η υπερανθρωπη προσπαθεια στα 36 του χρονια,αγγιζει τα ορια του ηρωισμου.Εχασε το χρυσο καθαρα απο ατυχια.Αν οι χεριες των δυο αθλητων ηταν "αναποδες" θα το ειχε παρει αυτος.Εαν ομως τα λογια ειναι δυσκολο να περιγραψουν την απιστευτη προσπαθεια του ,αυτο που εκανε στην συνεχεια ξεπερναει ακομη και τα ανθρωπινα ορια.Εχοντας χασει το χρυσο σε μια κουρσα 10 χιλιομετρων κυριολεκτικα για "το τιποτα"εναντιωθηκε στην ενσταση που υπεβαλε η ομαδα για λογαριασμο του !Δεν εχω ακουσει ποτε κατι παρομοιο.Και,ειδικα σε αυτη την εποχη που ζουμε,οπου οι περισσοτεροι χρησιμοποιουν ακθε εκνομο μεσο για να φθασουν στην επιτυχια-και στα εξ'αυτης απορρεοντα ωφελη-ερχεται ενας ανθρωπος ο οποιος λεει"οχι,δεν θελω ενσταση,εχασα δικαια ,και ο αντιπαλος μου αξιζε το χρυσο".Και ολα αυτα γνωριζοντας οτι αυτη ηταν η τελευταια ευκαιρια της ζωης του για την μεγιστη δικαιωση !Ενα μονον θα πω,το οποιο δεν εχω πει ποτε για κανεναν αθλητη,οσο σπουδαιος και αν ηταν.Ειμαι υπερηφανος που εχω την τιμη να ειμαι συμπατριωτης αυτου του τεραστιου ανθρωπου,αυτης της ζωσας ενσαρκωσης του αρχαιοελληνικου πνευματος του "ευ αγωνιζεσθαι".Και τον ευχαριστω γι'αυτο απο τα βαθη της καρδιας μου.