Σε μια κοινωνία τόσο κυνική και καχύποπτη όσο η δική μας βλέπουμε με μεγάλη ευκολία αυτό που πάει στραβά και προσπερνάμε (επίσης με μεγάλη ευκολία) ό,τι καλυτερεύει, ό,τι φτιάχνει, ό,τι ξεστραβώνει /
αυτό δεν είναι ένα (ακόμα) αυθαίρετο συμπέρασμα ή μια εσωτερική ανάγκη να δω το ποτήρι μισογεμάτο /
αν πάρουμε τα δελτία ειδήσεων, παρατηρεί κανείς μια διεστραμμένη εμμονή στα δυσάρεστα και σε ένα είδος καταστροφολαγνείας /
στη σπάνια περίπτωση που όντως υπάρχει μία λίγο πιο αισιόδοξη είδηση, τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από ένα δυσοίωνο «αλλά» ή «την ίδια ώρα», για να ακολουθήσει το συνηθισμένο γαϊτανάκι της απελπισίας /
παράδειγμα: «αμυδρό φως στο τούνελ δείχνουν τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, μπλα, μπλα...» (ακολουθεί το σχετικό ρεπορτάζ), για να συνεχίσει ο δημοσιογράφος, «την ίδια στιγμή, όμως, νέα ρεκόρ καταγράφει η ανεργία...» /
κανείς δεν είπε να ωραιοποιήσουν την πραγματικότητα ή να την αποκρύψουν, ούτε ότι θα αλλάξει στη μισοχρεοκοπημένη Ελλάδα του 2013 ο τρόπος που φτιάχνονται ή παρουσιάζονται οι ειδήσεις /
πάντα η είδηση, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου (εκτός ίσως από το ευτυχές Μπουτάν), είχε μια αναπόδραστη έλξη για το τραγικό και το μοιραίο /
γι' αυτό και το σχετικό ρητό «καλή είδηση είναι η κακή είδηση» (good news is the bad news ή good news is no news) /
όμως, όπως είμαστε ακόμα μουσκεμένοι από την καταιγίδα που μας βρήκε απροετοίμαστους, διακρίνω σημάδια που δείχνουν ότι αλλάζουμε σιγά σιγά πίστα /
δεν αναφέρομαι στη «μεγάλη εικόνα», στις επιδόσεις της οικονομίας ή στις δηλώσεις του Στουρνάρα στο BBC ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας /
βλέποντας γύρω μου, συνειδητοποιώ ότι, ναι, παρά τις μικρές ή μεγάλες συμφορές, τα προβλήματα και τις δυσκολίες, ο παράδοξος αυτός ανθρωπότυπος που λέγεται «Έλληνας» ή «Αθηναίος» γίνεται μέρα με τη μέρα καλύτερος /
ξέρω, πολλοί είστε έτοιμοι να πέσετε κάτω και να χτυπηθείτε στα γέλια, αλλά δώστε μου ένα λεπτό /
μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση η αλλαγή συμπεριφοράς πολλών οδηγών /
εκεί που παλιότερα στις διαβάσεις πεζών δεν υπήρχε περίπτωση να σε αφήσουν να προηγηθείς, τώρα βλέπω συγκινητικές εικόνες με πρώην «Ελληνάρες» να δίνουν προτεραιότητα σε φανάρια και όχι μόνο /
άλλη συναρπαστική αλλαγή σε ένα υποτιμημένο πρόβλημα της αθηναϊκής ζωής: τα περιττώματα των κατοικιδίων (με συγχωρείτε, αν διαβάζετε την στήλη, ενώ τρώτε) /
καθώς μένω κοντά σε ένα παρκάκι που μαζεύονται αγέλες συμπαθών τετράποδων με τα αφεντικά τους, που πια γνωρίζονται μεταξύ τους και σχηματίζουν μικρές, χαριτωμένες συντροφιές εδώ κι εκεί, ξέρω πολύ καλά και από πρώτο χέρι το «παλαιό καθεστώς» /
και το ξέρετε κι εσείς /
τους τελευταίους μήνες η ευαισθητοποίηση των αφεντικών στο θέμα «μαζεύω ό,τι αφήνει πίσω ο λατρεμένος μου Αζόρ» είναι πραγματικά αξιοσημείωτη /
όχι πως λύθηκε το πρόβλημα, φυσικά /
καμία σχέση /
αλλά πάντα μιλάμε συγκριτικά με το «πριν» /
και κάτι άλλο: την περασμένη εβδομάδα μια φίλη κέρδισε πιθανότατα μια θέση στα ρεκόρ Γκίνες, πετυχαίνοντας άθελά της διπλό Όσκαρ γκαντεμιάς: μέσα σε δύο ημέρες την τράκαραν ισάριθμες φορές έξω από το σπίτι της /
το αυτοκίνητο παρκαρισμένο, η ίδια αμέριμνη στο σπίτι της /
και στις δύο περιπτώσεις οι υπαίτιοι του τράκου άφησαν σημειώματα με τηλέφωνα, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά (που λέει ο λόγος) /
δεν θέλω να βγάλω αυθαίρετα ή δακρύβρεχτα συμπεράσματα ότι η «κρίση μας έκανε καλύτερους» /
απλώς καταθέτω μερικές σκηνές από το επόμενο (πιθανότατα) έργο που δεν θα είναι η κρίση, αλλά το τι θα κάνουμε με τις ζωές μας και ο ένας με τον άλλο, όταν η κρίση δεν θα είναι πια ο βολικός σκουπιδοντενεκές για όλα τα κακά της μοίρας μας.
σχόλια