ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι με ένα παιδί 3 χρόνια. Η αλήθεια είναι πως όταν μπήκα σε αυτή τη σχέση δεν ήμουν ερωτευμένη. Απλά είχα ενθουσιαστεί με το πόσο καλό παιδί φαινόταν και το ποσο όμορφα με έκανε να νιώθω. Ενώ όλα αρχικά ήταν ρόδινα έπειτα από μήνες άρχισε να βγάζει τρελές ανασφαλειες, να ζηλεύει, να μου βάζει απαγορεύσεις, να είναι περίεργος. Του είχα ζητήσει να χωρίσουμε αρκετές φορές αλλά πάντα γυρνούσα. Πείτε το λόγο συνήθειας, λόγω αγάπης δεν ξέρω. Όταν ήρθε το καλοκαίρι εγώ έφυγα για διακοπές με τους γονείς μου. Ενώ είχε κάνει αρκετές προσπάθειες να αλλάξει συμπεριφορά με την απόσταση έγινε ακόμα πιο ανασφαλης και ζηλιάρης. Μου έλεγε καθημερινά εξωφρενικά πράγματα (και κάτι τέτοιες στιγμές θυμόμουν την άλλη που είχε πάει στην Αννίτα και ζήλευε το καπάκι της τουαλέτας που καθόταν ο άντρας της :S ) και εγώ προσπαθούσα να τον κάνω να μην σκέφτεται βλακειες αλλά έπειτα από κάποιο σημείο αντιδρουσα και εγώ. Μου έλεγε να γυρίσω πίσω και δεν μπορεί. Τελικώς γύρισα για χάρη του και η αλήθεια είναι πως μου είχε λείψει. Πίστευα.... Αλλά είμαι εδώ μόλις τρεις μέρες και δεν νιώθω τίποτα. Νιώθω ότι έχω ξενερώσει τόσο πολύ με όλη αυτή τη συμπεριφορά του. Δεν μου κάνει πλέον αίσθηση να βρεθούμε, να κάνουμε έρωτα. Θέλω να χωρίσω ! Αλλά πως να του το πω? Κάνει τρελά σχέδια για μας. Μου έχει πει ότι το βλέπει και σοβαρά. Αλλά άμα το θέλει μόνο ένας πως θα γίνει? Εγώ πλέον φαντάζομαι την ζωή μου χωρίς εκείνον. Είμαι τέταρτο έτος και δεν έχω ζήσει τίποτα από φοιτητικά χρόνια. Δύο χρόνια τώρα είμαι αποκλειστικά για αυτόν. Κάπου βαρέθηκα. Κάπου θέλω να φτιάξω την ζωή μου. "Ελεύθερη". Εκείνος 24 εγώ 22.