Πω, πω κουράστηκα με τις ηθικολογίες, τις κριτικές και τα τετριμμένα. Χάνετε την ουσία του ζητήματος.ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ. Κοπέλα μου, η καρδιά του προβλήματος σου είναι στη ματαιοδοξία σου. Πρακτικά τα πράγματα (και πέρα από τις ηθικολογίες) έχουν όπως τα είπες. Αντιλαμβάνεσαι, όμως ότι το πρόβλημά σου βρίσκεται εδώ: "Ακομα και αν μου εχει τονισει πολλες φορες οτι δεν θα χωρισει ποτε. Εγω παντα μεσα μου ηλπιζα". Εσύ πάντα μέσα σου ήλπιζες για ποιο πράγμα ακριβώς; Για το ανέφικτο; Γιατί έχεις την ανάγκη να ελπίζεις για το ανέφικτο; Υπάρχει μια αντικειμενική κατάσταση που έχει ως έχει, κι εσύ προβάλλεις σε αυτήν μια δική σου ψυχολογική ανεπάρκεια. Η ανεπάρκεια αυτή δεν προέρχεται από την κατάσταση. Έχει να κάνει με δικά σου ψυχολογικά θέματα. Θα σου βγει και σε άλλες σχέσεις και με άλλους τρόπους. Αυτό είναι το πρόβλημα, κατ' εμέ, που χρειάζεται να λύσεις.
25.8.2016 | 17:03
Νιώθω απαίσια γι'αυτό που κάνω
Αλλα αφού άρχισα δεν μπορω να σταματησω. Ειμαι 20 χρονων και εδω και ενα χρονο τα εχω με παντρεμενο. Δεν λεω οτι δεν το ηξερα, το ηξερα πολυ καλα απο την αρχη της σχεσης μας. Μην βιαστείτε να με κρινεται, στον ερωτα και στ παθος εγω δεν μπορω να ασκησω κριτικη. Περναμε πολυ καλα μαζι, μου προσφερει οτι θελω. Δεν ειχα παραπονο μεχρι προσφατα που εμαθα πως η γυναικα του περιμενει παιδι.Τρελαθηκα. Ισως επειδη περιμενα πως ο γαμος του ειναι μια προσωρινη κατασταση. Ακομα και αν μου εχει τονισει πολλες φορες οτι δεν θα χωρισει ποτε. Εγω παντα μεσα μου ηλπιζα. Εχω αρχισει λοιπον να παιρνω τηλεφωνο την γυναικα του περιεργες ωρες για να την υποψιασω. Δεν μπορω να το σταματησω μου εχει γινει εμονη. Σκεφτομαι μαλιστα να την πιασω και να της τα πω ολα. Αλλα τοτε μπορει να τον χασω μια για παντα. Τι να κανω; Ειμαι σε απελπισια.
28