ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: ο κακός μου εαυτός

Στο σημερινό «Α μπα»: ο κακός μου εαυτός Facebook Twitter
45

 

__________________
1.


Αγαπητή Λένα και αναγνώστες,

Είμαι αλλεργικός στους σκύλους. Όταν μπαίνουν στο ασανσέρ ή στο μετρό άνθρωποι με ζώα, συνήθως απλά βγαίνω, αλλά δεν είναι άδικο να κάνω εγώ συνέχεια πίσω; Μπορώ να πω κάτι χωρίς να παρεξηγηθώ; Ακόμα κι αν είναι σκύλος- οδηγός, δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα και οι δύο; Πειράζει να τους πω να πάρουν το επόμενο;

Παλιά δεν με πείραζε, αλλά πλέον δουλεύω σε ουρανοξύστη και μπορεί αν χάσω ένα ασανσέρ πραγματικά το πρωί να καθυστερήσω μισή ώρα.- Αλλεργικός

Δεν θα έβαζα τον σκύλο-οδηγό και τον άνθρωπο που οδηγεί, δηλαδή κατά πάσα πιθανότητα έναν τυφλό, στην ίδια κατηγορία με έναν αλλεργικό. Σε αυτή την περίπτωση μου φαίνεται αυτονόητο ότι εσύ πρέπει να κάνεις πίσω. Έχετε ίδια δικαιώματα, αλλά όχι τους ίδιους περιορισμούς.


Για τις άλλες περιπτώσεις η απάντηση είναι ότι μπορείς φυσικά να πεις κάτι, αλλά μην περιμένεις να μην παρεξηγηθείς. Είναι σχεδόν αδύνατον να πεις σε κάποιον να βγει από το ασανσέρ για να μείνεις εσύ χωρίς να παρεξηγηθείς, και στην δική σου περίπτωση τα πράγματα είναι χειρότερα γιατί ο σκύλος φαίνεται, ενώ η αλλεργία σου είναι αόρατη. Δεν λέω ότι έχεις άδικο. Απαντώ στην ερώτηση που έκανες «μπορώ να πω κάτι χωρίς να παρεξηγηθώ», που είναι «μπορείς, αλλά να είσαι προετοιμασμένος να παρεξηγηθείς» και στην ερώτηση «πειράζει να τους πω να πάρουν το επόμενο» η απάντηση είναι «είναι πολύ πιθανό να πειράξει αυτούς, οπότε προετοιμάσου».

__________________

2.


Αγαπητή α Μπα.
Είμαι 33, παντρεύτηκα πριν 1 χρόνο ένα πολύ καλό παιδί, στην ηλικία μου. Το πρόβλημα μου είναι ο πατέρας του. Και να εξηγήσω. Οι δικοί του είναι στην ηλικία των 68-70 και μένουν σε χωριό της Πελοποννήσου, κοντά σε θάλασσα. Ε λόγω οικονομικών πήγαμε εκεί για μερικές μέρες το καλοκαίρι. Όλα καλά μέχρι που κατάλαβα ότι ο πεθερός μου με γλυκοκοιτάζει. Όταν φορούσα κανένα φόρεμα με ντεκολτέ δε, το βλέμμα του ήταν καρφωμένο εκεί, όταν οι άλλοι δεν μπορούσαν να τον δουν. Δεν είχα πρόβλημα με αυτό ώσπου ένα μεσημέρι που ήμασταν έτοιμοι να πάμε για μπάνιο, κατέβηκα στην κουζίνα να πάρω νερά από την κατάψυξη και αυτός καθόταν στο τραπεζι της κουζίνας, με το εσώρουχο μόνο και εμφανώς ερεθισμένος!! Ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση, έκανα πως δε το είδα αλλά δε κρυβόταν και τίποτε άλλωστε!! Ζήτησα από τον άντρα μου να φύγουμε την επόμενη μέρα με δικαιολογία ότι δεν αισθανόμουν καλά και γενικά δε του είπα τίποτε.
Φέτος επιμένει να ξαναπάμε εκεί!! Δε θέλω να του πω τίποτε αλλά δε ξέρω και πως να το διαχειριστώ! Να του το πω;;; Τι θα κάνει;; Κι αν τον δικαιολογήσει;;; Πως θα αποφύγω την κατάσταση αυτή;;;- Nifi_gia_klamata

Χμ, δεν πολυκαταλαβαίνω γιατί δεν είχες πρόβλημα με το να γλυκοκοιτάζει το ντεκολτέ σου, κάτι που ελέγχει απολύτως και κάνει ενεργά όσο είσαστε στον ίδιο χώρο, αλλά έχεις πρόβλημα με κάτι που έγινε ίσως και παρά τη θέληση του (οι στύσεις προκύπτουν έτσι κι αλλιώς, δεν απευθύνονται πάντα σε συγκεκριμένο πρόσωπο) και σε κάθε περίπτωση ήταν μόνος του σε ένα δωμάτιο του σπιτιού του, κι εσύ μπήκες απότομα για να πάρεις νερό, δεν είναι ότι παραμόνευε. Εκτός αν πιστεύεις ότι παραμόνευε μέχρι να μπεις για να ανοίξεις το ψυγείο, οπότε αλλάζει η αφήγηση.


Στον άντρα σου μπορείς να πεις ότι ο πατέρας του καλύτερα να φοράει κάτι περισσότερο από σώβρακο, γιατί αλλιώς η συμβίωση είναι κάπως αμήχανη. Αυτό ας πούμε ότι λύνεται. Για μένα το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι σε κοιτάζει με λάγνο βλέμμα, και αυτό δεν αποδεικνύεται.

__________________
3.


Πιστεύεις πως υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο στην σωστή ανατροφή ενός παιδιού;

Γίνεται ένας άνθρωπος να ολοκληρωθεί χωρίς να κάνει καμία άσχημη σκέψη (ώριμη και συνειδητοποιημένη, όχι σε φάσεις όπως η εφηβεία) για τον τρόπο που μεγάλωσε;

Πρόσφατα το συζητούσα με μία φίλη, που δεν είχε ως έφηβη τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα της. Οι σχέσεις τους πλέον (στα 30+) άρχισαν να φτιάχνουν.

Σε μία προσπάθεια να της μαλακώσω τις σκέψεις υποστήριξα πως μου φαίνεται εξωπραγματικό ένας γονιός να μην κάνει λάθη, που θα οδηγήσουν σε "λάθος" συμπεριφορές του παιδιού.

Αλλά τελικά δεν ξέρω αν πραγματικά το πιστεύω.

Εσείς τι λέτε;- Jerry

Η «σωστή ανατροφή» είναι ένα τεράστιο θέμα με άπειρες σχολές και θεωρίες που αντιμάχονται, που εξελίσσεται συνέχεια με νέες μελέτες και παράλληλα με την εξέλιξη της κάθε κοινωνίας. Άλλη θεωρείται σωστή ανατροφή από έναν λευκό Γάλλο που ζει σε μια μεγάλη πόλη και άλλο από έναν πατέρα και μέλος μιας φυλής στον Αμαζόνιο.


Οπότε, όχι, δεν υπάρχει αντικειμενικό και αλάνθαστο κριτήριο στην σωστή ανατροφή, και αυτό δεν είναι θέμα άποψης, δικής μου ή άλλου. Υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές ίσως, που κι αυτές συζητήσιμες είναι, γιατί ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα πολυπαραγοντικό, και κανείς ακόμα δεν έχει βρει τον τρόπο να ξεχωρίσει τις επιρροές της γονικής ανατροφής από τις υπόλοιπες επιρροές. Άλλωστε ο άνθρωπος ανατρέφεται και από το σχολείο, και από τους συγγενείς, και από τους φίλους, και από την τηλεόραση ακόμα (από το τάμπλετ, έστω). Αλλά ακόμα και αν ένας γονιός κάνει λάθη στην ανατροφή, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί θα αποκτήσει ελαττώματα. Από ρόδο βγαίνει αγκάθι και από αγκάθι ρόδο, λέει η παροιμία. Κανείς δεν είναι καταδικασμένος εξαιτίας των γονιών του.


Οι γονείς είναι άνθρωποι, και οι άνθρωποι είναι ημιτελείς. Είναι κάτι που συνειδητοποιούμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, ως μέρος της ενηλικίωσης και μας πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι, γιατί είναι πιο βολικό να τους θεωρούμε Θεούς, αλάνθαστους, παντοδύναμους, και υπεύθυνους για τα πάντα στη ζωή μας. Η φίλη σου όπως φαίνεται άρχισε να περνάει αυτή τη φάση στα 30+. 

__________________
4.

Α μπα και αναγνώστες, έχω μια φίλη που έχει θέμα με τους ομοφυλόφιλους. Τύπου αν δούμε κάποιον που της φαίνεται για γκέι στο δρόμο αμέσως θα το θίξει με γελάκια και άλλα τέτοια σαχλά. Εγώ κανένα πρόβλημα δεν έχω με αυτούς τους ανθρώπους Ίσα ίσα τσαντίζομαι με τους ομοφοβικούς και με τις απόψεις τους. Η φίλη μου επειδή ξέρει πολύ καλά την άποψη μου κρύβει τις δικιές τις απόψεις και όταν μιλάμε γι'αυτό η απάντηση της είναι δεν ξέρω, δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι αλλά ο ρατσισμός δεν κρύβεται. Το αγόρι της πάλι της ίδιας νοοτροπίας. όταν μου λέει η φίλη μου να βγούμε και να είναι και το αγόρι της δεν ξέρω τι να της πω. Αυτός είναι τρεις φορές χειρότερος: άντρας κομμωτής είναι αυτόματα γκέι άρα δεν είναι κομμωτής αλλά ''κομμώτρια'' σύμφωνα με τα λεγόμενα του. Και καλά αυτόν, πες πως τον γράφω κανονικά τον παπάρα Με τη φίλη τι γίνεται? πώς της εξηγώ ότι αυτά που πιστεύει όχι μόνο προσβάλλουν τους άλλους αλλά και την ίδια? Αν εξαιρέσεις αυτό το ελάττωμα της είναι μια χαρά κοπέλα.. Δεν θέλω να χάσω τη φίλη μου αλλά πώς να μην νοιάζομαι γι'αυτό το (για μένα τουλάχιστον)τεράστιο χάσμα απόψεων?

Το «αν εξαιρέσεις αυτό είναι μια χαρά κοπέλα» είναι μια νέα μορφή του «με καταπιέζει και με ζηλεύει, κατά τα άλλα είναι πολύ καλό παιδί».


Ο ρατσισμός είναι φόβος, και ο φόβος προκύπτει από την άγνοια. Η άγνοια μπορεί να υπάρχει λόγω έλλειψης ευκαιριών για περισσότερη γνώση, μπορεί να είναι αποτέλεσμα πνευματικής ή/και ψυχικής αδυναμίας, μπορεί να είναι τεμπελιά για προσωπική εξέλιξη, μπορεί να συντηρείται επίτηδες για ενίσχυση της αυτοπεποίθησης. Μπορεί να είναι και ένας συνδυασμός αυτών. Ο ρατσισμός όμως δεν είναι ελάττωμα, για να τον συγχωρούμε όπως συγχωρούμε αυτούς που είναι λίγο εγωιστές ή που μιλάνε δυνατά σε δημόσιο χώρο. Είναι επιλογή.


Δική σου είναι η επιλογή αν θέλεις να την βοηθήσεις να βγει λίγο από την άγνοια που της δημιουργεί αυτόν τον φόβο που την κάνει να τον αντιμετωπίζει με «χιούμορ». Υπάρχουν πολλά που μπορείς να της πεις, να της προτείνεις να διαβάσει, ταινίες που μπορεί να δει, μελέτες και έρευνες για να δει, και μουσική για να ακούσει. Δεν χρειάζεται οργανωμένο σχέδιο. Εσύ δώσε τις ευκαιρίες, και ό,τι κι αν πιάσει, καλό θα είναι.

__________________
5.


Είμαι λίγο τσαντισμένη. Βγήκα χθες το βράδυ με την παρέα μου σε μαγαζί του κέντρου. Δύο κορίτσια απ'την παρέα δεν ήθελαν να πιουν αλκοόλ γι'αυτο και παρήγγειλαν κάτι άλλο. Η σερβιτόρα όμως με μια πολύ ωραία τσατίλα μας ανακοίνωσε οτι το μαγαζί δεν σερβίρει μη αλκοολούχα. Η ώρα ήταν 10.Και ρωτάω: αν δηλαδη κάποιος δεν πίνει αλκοολ δεν έχει δικαίωμα να βγει ένα βραδυ με τους φίλους του και να πιει ότι γουστάρει? ή αν πίνει κάποια αντιβίωση? τι διακρίσεις είναι αυτές? τέλος να σου πω οτι αυτο μας το εχουν ξαναπει και σε αλλα 2-3 μαγαζια..εσυ τι πιστευεις?ειναι λογικο/σωστο?υπαρχει κάτι που δεν βλέπω και τσάμπα τσαντιζομαι?

Πολύ δικαίως τσαντίζεσαι, ούτε λογικό είναι, ούτε σωστό είναι. Μην ξαναπάτε σε αυτά τα μαγαζιά (ελπίζω να δηλώσατε τις αντιρρήσεις σας και να φύγατε) και πείτε το σε όλους σας τους φίλους για να το ξέρουν.


Τα μαγαζιά αυτού του τύπου κάνουν ό,τι τους παίρνει. Παίρνουν και εύκολα μαθήματα. Χρειάζονται όμως πελάτες με πυγμή που δεν επιβραβεύουν τέτοιες τακτικές με την απάθεια τους.

__________________
6.


εφτασα μεχρι την πορτα του ψυχολογου αλλα δεν μπηκα μεσα..δεν ξερω τι φοβαμαι.νομιζω οτι εχω καταθλιψη εδω και αρκετα χρονια αλλα φοβαμαι να κανω το πρωτο βημα και να παω σε ψυχολογο.δεν ξερω απο που να αρχισω,τι να πρωτοπω,απο που να πιασεις το κουβαρι?πως θα τα καταφερω να ανοιξω την πορτα του και οχι μονο να πηγαινω μεχρι απέξω και να φευγω?- κοτα

 

Έχεις κάνει προ πολλού το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις ότι θέλεις να πας σε ψυχολόγο. Έκανες και το επόμενο βήμα, που είναι να κλείσεις το ραντεβού. Τεράστιο βήμα. Τώρα πρέπει να χτυπήσεις την πόρτα. Δε νομίζω ότι είναι το πιο δύσκολο στάδιο. Κάποια μέρα θα νιώσεις αρκετά καλά ώστε να το κάνεις, η στιγμή θα έρθει χωρίς προειδοποίηση, και ξαφνικά, μια μέρα, θα σου φανεί πολύ πιο εύκολο. Δεν είσαι κότα. Φοβάσαι επειδή το παίρνεις στα σοβαρά, και πολύ καλά κάνεις.


Μη σε νοιάζει από πού να αρχίσεις και τι να πεις και πώς να ξεμπλέξεις το κουβάρι. Αυτά είναι δουλειά του ψυχολόγου.


__________________
7.


Αγαπητή α μπα,
Σος! Θέλω την επείγουσα βοήθεια σου. Σε εκτιμώ και με έχεις βοηθήσει και στο παρελθόν για αυτό σου Στέλνω στη μια το βράδυ και από το κινητό! Α μπα, είμαι 28 στα 29 γκευ άντρας στο εξωτερικό. Σε ένα σαιτ γνωριμιών μ μιλάει ένα 19χρονο. Του εξηγησα από την αρχή ότι δεν με ελκυουν οι μικροί. Εκεί που μιλάμε και είναι ενα σοβαρό παιδί προκύπτει ότι είναι και όμορφο. Ωστόσο εγώ μιλάω σαν δάσκαλος όλο αυτό το διάστημα ενώ αυτός μου την πέφτει. το παρασύνθημα: φοβάμαι ότι σε αυτή την ηλικία που είναι, οποιαδήποτε μαλάκια μου μπορεί να τον επηρεάσει ιδιαίτερα αρνητικα! Αν και μου αρέσει αν και φαίνεται σοβαρός φοβάμαι ότι αν καποια στιγμή ξενερωσω θα φερθω σαν μαλακ*ς και θα του χαλασω τη διάθεση και ίσως τον επηρέασω ασχημα, με την έννοια ότι ένας 29χρονος αντιμετωπίζει τη χυλοπιτα διαφορετικά από έναν 19χρονο. Και ως εκ τούτου φοβάμαι ότι ενθουσιάζεται με την εικόνα μου ως πιο σοφού (λέμε τώρα) και έμπειρου και ότι θα μπορούσα να γίνω χειριστικος απέναντι του. Νιώθω μια παράξενη αίσθηση ευθύνης απέναντι του που με κάνει να φοβάμαι να κάνω το επόμενο βήμα. Αλλά δυο φίλοι που τους είπα την περίπτωση μου λένε να το κάνω, δεδομένου ότι δεν είμαι ελεύθερος εδώ και καιρό κ ότι αυτός είναι ενήλικος νομικά. Σε παρακαλώ απαντά μου σε προτεραιότητα :)! Αν μπορείς Αυτή την εβδομάδα γιατί μου ζητά ραντεβού κ θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί του. Υγ: σορρυ για ορθογραφικά, συντακτικά γράφω από κινητό. Υγ2: Iris prismatica: σε αγαπώ!

Του εξήγησες ότι δεν σε ελκύουν οι μικροί, μόνο που τελικά όπως φαίνεται, τελικά σε ελκύουν. Έτσι νόμιζες, γιατί ίσως δεν σου είχε τύχει ξανά να σε φλερτάρει ένας μικρότερος. 28 είσαι, δεν είσαι 88 για να είσαι σίγουρος τι σε ελκύει σε τούτη τη ζωή.


Οι χυλόπιτες ποτέ δεν είναι εύκολες. Για την ακρίβεια, όσο μεγαλώνεις, τις καταπίνεις όλο και πιο δύσκολα. Πρόσεχε πολύ, γιατί το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Μην υποτιμάς κανέναν. Δεν είναι κάποιος εύπλαστος μόνο και μόνο επειδή είναι πιο μικρός από σένα, δεν είναι κάποιος πιο αδύναμος επειδή είναι πιο μικρός από σένα. Εσύ είσαι σε δυσκολότερη φάση από αυτόν, επειδή όσο μεγαλώνεις, έχεις όλο και λιγότερα περιθώρια, και πιο συγκεκριμένα, όταν λέω «λιγότερα», εννοώ «χρόνο», «αντοχές» και «ελπίδες».


Ενθουσιάζεται τώρα με τον εικόνα του σοφού και του έμπειρου, μέχρι να καταλάβει ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Ως πιο έμπειρος θα έπρεπε να ξέρεις ότι αν κάτι μαθαίνει κανείς μεγαλώνοντας, είναι ότι οι ανθρώπινες αδυναμίες του δεν λιγοστεύουν. Μην βιάζεσαι να μπεις τόσο πρόθυμα στο ρόλο που σου αναθέτει.


Αν σου αρέσει, βγες μαζί του, και αν δεν θέλεις να σου βγει ο κακός σου εαυτός, στο χέρι σου είναι.


45

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5 Το πόσο συγχύστηκα με το μπαρ δεν λέγετε. Οι θαμώνες οδηγοί τι πίνουν σε αυτό το μαγαζί; Μπίρες και ουίσκια και μετά πάνε και στουκάρουν; Οι έγκυες γυναίκες;
Zητάς τον υπέυθυνο του μαγαζιού,του ζητάς να δεις την άδεια του καταστήματος ζητώντας να σου δείξει που ακριβώς γράφει απαγορεύεται η πώληση μη οινοπνευματωδών και ταυτόχρονα καλείς την αστυνομία. Το ίδιο ισχύει σε μαγαζιά που αρνούνται να σερβίρουν καφέ μετά από κάποια ώρα.Εφόσον ένα μαγαζί έχει άδεια καφετέριας,όπως τα περισσότερα, είνα υποχρωμένο να σερβίρει καφέ μέχρι να κλείσει. Και φυσικά μπορείς να κατονομάσεις το περιστατικό σε fb,twitter κτλ ώστε να φάνε και από κει το απαραίτητο κράξιμο και μποϊκοτάζ!
#2 - Εκεί που κάθεστε όλοι μαζί και ο γέρος σε καρφώνει με το βλέμμα, ρίξε ένα "Κυρ-Μήτσο, μην με κοιτάς έτσι γιατί ματιάζομαι". Τότε θα κόψεις αντιδράσεις όλων των παρευρισκόμενων και αναλόγως πορεύεσαι. Δεν μπορείς να κρύβεις από τον σύζυγό σου αυτό που σε ενοχλεί.Πάντως, τις καύλες του καθενός δεν μπορούμε να τις ενοχοποιήσουμε, από την στιγμή που ήταν μέσα από το εσώρρουχο.
Πολλές φορές κάτι τέτοια ξεμπροστιάματα μεταξύ σοβαρού κι αστείου αποδεικνύονται αποτελεσματικά.Αυτός που πρέπει να πάρει το μήνυμα,το παίρνει,κι οι υπόλοιποι,που δεν έχουν χαμπαριάσει,νομίζουν ότι είναι καλαμπούρι.Και όρια μπαίνουν και παρεξηγήσεις αποφεύγονται.
#7.Μην το δένεις και κόμπο ότι το χειριστικό πρόσωπο σε μια τέτοια σχέση είναι απαραίτητα ο μεγαλύτερος σε ηλικία.Ως μεγαλύτερος κάποιος,μπορεί να επιφορτιστεί και με ευθύνες,που δεν του αναλογούν.Η ανωριμότητα και η απειρία του νεότερου μπορεί να λειτουργεί σαν άλλοθι για συμπεριφορές σε βάρος του μεγαλύτερου.Πώς το έλεγε κάποτε η μαμά μας,όταν παίζαμε με κανένα πιο μικρό παιδάκι και μας έπαιρνε όλα τα παιχνίδια;"Ε,με το μωρό θα τα βάλεις;Εσύ που είσαι μεγάλος και καλό παιδί,ε";Τώρα,που είσαι πραγματικά μεγάλος και δε χρειάζεται να κάνεις πίσω για το βλαμμένο ξαδερφάκι πχ,καλύτερα να παίζεις μπάλα με κάποιον,που δε θα του χαρίζεσαι στο παιχνίδι,για να μην κλαίει.
#6 Και εγώ το ίδιο ένιωθα. Αλλά κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ζήσω άλλο.Και το τόλμησα. Ηταν τόσο δύσκολο να πάω στο πρώτο ραντεβού που από την στιγμή που το έκλεισα,και σε μία εβδομάδα,έχασα πέντε κιλά.Όμως πήγα. Και σώθηκα. Εβγαλα φτερά στους ώμους. Είναι η πιο σημαντική και συνειδητή απόφαση,που έχω πάρει στην ζωή μου.
#7 Νομικά δεν υπάρχει θέμα. Γενικώς ,ίσως υπάρχει.Δέκα χρόνια διαφορά σ αυτή την ηλικία 29-19 είναι υπολογίσιμη,κυρίως λόγω εμπειριών οι οποίες διαμορφώνουν χαρακτήρα, βοηθάνε ν ανακαλύψει κανείς τα όριά του και να προχωρήσει. Επιπλέον ,επαγγελματικά, σίγουρα έχεις δρομολογήσει κάποια πράγματα, έχεις σπουδάσει, δουλέψει, ταξιδέψει,εν ολίγοις,το εμπειρικό υπόβαθρο δεν συγκρίνεται.Αν φοβάσαι ότι μπορεί να γίνεις χειριστικός,υπάρχει λόγος.Ο πανέμορφος μικρός,είναι δέλεαρ,αν είναι τόσο πανέμορφος και αν είσαι επιρρεπής σε σχέσεις εξουσίας, γιατί είναι πιθανό να εξελιχθεί ως τέτοια.Σκέψου τον εαυτό σου στη θέση του και αν βασίμως δεν σε εμπιστεύεσαι,ξανασκέψου το.Η άποψη ότι ωριμάζει κανείς μέσα από σχέσεις και εμπειρίες είναι σωστή,στο βαθμό που μπορούμε να διαγνώσουμε και να ελέγξουμε ότι δεν θα πληγωθεί ή θα πληγώσει κανείς τον άλλο.Αν αυτό είναι ορατό ευθύς εξαρχής,να επιφυλάσσεσαι.Θα ήθελες να ήσουν στη θέση του;Είναι ακατανίκητη η σεξουαλική έλξη;Να το κάνεις,αν είσαι βέβαιος,ότι δεν θα αφήσεις συντρίμμια πίσω σου.Ως μεγαλύτερος ,έχεις ένα αυξημένο ποσοστό ευθύνης για την εξέλιξη.Και δεν το γράφω ως απότοκο συντηρητικής συλλογιστικής.Θυμίσου τον εαυτό σου στην ηλικία του.Δεν είναι μωρό και έχει την ευθύνη του,αλλά,μπορείς να τον φέρεις στο σημείο που θες.(Ήδη σε θαυμάζει).
#3 Πριν από 6 χρόνια είχα παρακολουθήσει μια σχολή γονέων που ομολογώ με βοήθησε πάρα πολύ, ακόμα και σε προσωπικά μου θέματα. Απευθυνόταν σε γονείς παιδιών δημοτικού θα έπρεπε όμως να γίνεται υποχρεωτικά και πιο νωρίς πιστεύω. Μεταξύ άλλων πάντως είχαμε πει εκεί (φυσικά εξαιρούνται οι ακραίες περιπτώσεις) πως είναι σημαντικό για ένα παιδί οι γονείς του να έχουν το ίδιο σύστημα αξιών ώστε να μην μεγαλώνει μπερδεμένο. Εμένα με είχε βοηθήσει πολύ αυτό, γιατί χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει αυτό ήταν ένα από τα προβλήματα που είχαμε.
#2 Μπορεί να τον αιφνιδίασε και να μην παραμόνευε αλλά δεν προσπάθησε και να κρυφτεί! Τώρα βέβαια γιατί δεν σε ενοχλούσε το βλέμμα του και μάλιστα όταν δεν ήταν άλλοι μπροστά, δεν ξέρω. Κολακεύτηκες; Αν και το πιθανότερο είναι ότι έπεισες τον εαυτό σου πως δεν σε πειράζει γιατί δεν είχες κουράγιο να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα ή να παραδεχτείς πως υπάρχει. Έτσι μας έχουν μάθει να φοβόμαστε να αντιδράσουμε και σε αυτό πατάει και αυτός πέρα από το ότι ξέρει ότι δύσκολα θα σε πιστέψει ο γιος του ή οποιοσδήποτε άλλος. Δύσκολο να το πεις στον άντρα σου ευθέως μπορείς να ζητήσεις πιο κόσμια εμφάνιση γιατί νιώθεις άβολα κι εδώ που τα λέμε όταν έχουμε φιλοξενούμενους δεν κυκλοφορούμε με τα σώβρακα στο σπίτι. Η περίπτωση σου μου θύμισε κι ένα παλιότερο ανάλογο ερώτημα που ο παππούς είχε αρχές άνοιας , μήπως:
#5Έχω πάθει κάτι παρόμοιο και η σερβιτόρα μου πρότεινε να πιω κοκτειλ virgin. Δεν σέρβιρε ούτε χυμούς, ούτε αναψυκτικά. Τελικά η μόνο λύση είναι το perrier το οποίο υπάρχει σε όλα τα μπαρ. Απλά στα μαγαζιά που δεν σερβίρουν μη αλκοολούχα ποτά και δεν έχουν εναλλακτικές για όσους δεν πίνουν αλκοολ, καλό θα ήταν να τα επιβραβευουμε με την απουσία μας.
Γιατί χυμούς ή αναψυκτικά δεν εχουν;Φυσικά και έχουν και τα βάζουν στα ποτά.Σου λένε όμως το vrigin κοκτέιλ ή το perrier γιατι αυτά τιμολογούνται πολύ πιο ακριβά από μια κοκα κόλα για παράδειγμα.Πάντως Θεσσαλονίκη δεν έχω συναντήσει πουθενά αυτή την τακτική και αν ποτέ το συναντούσα θα γινόταν καυγάς τρικούβερτος!
#4 Αν εξαιρέσεις.Πολύς κόσμος δεν θα το εξαιρούσε.Θέμα νοοτροπίας,παιδείας και ανοχής προς το συγκεκριμένο σύμπλεγμα που έχει.Αυτό μόνο το σύμπλεγμα έχει;Ή και άλλα;Θα τα εξαιρέσεις κι αυτά;
#1 Όχι φίλε.Αν είναι σκύλος οδηγός,δεν έχετε τα ίδια δικαιώματα.Οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες και νομικά και πρωτίστως ανθρωπιστικά, προηγούνται.Εγώ θα στο μάθω αυτό;
#4 "Μια χαρά και δυο τρομάρες" Για το θέμα των ομοφυλόφιλων έχω να πω 3 πράγματα:1. Φιλία και "κρύβει τις δικές τις απόψεις" δεν πάνε μαζί. 2. Εγώ, προσωπικά, εάν δεν εγκρίνω το σύντροφο κάποιου(δεν αναφέρομαι σ' απλές περιπέτειες), ψυλλιάζομαι ότι ΛΟΓΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ να εγκρίνω και τον ίδιο τον κάποιο, η επιλογή συντρόφου είναι πολύ σημαντική κι αντανακλά ευθέως πάνω μας(π.χ. διακόψαμε επαφή κακήν κακώς με πρώην παιδική φίλη με σύντροφο πλέον νεοναζιστή και χρυσαυγίτη).3. Το θέμα των gay δεν μπορούν και δε χρωστάνε να το διαχειρίζονται μόνο οι gay, επειδή αυτούς καίει...άνθρωποι όπως η #4 μπορούν και πρέπει να τολμούν να κάνουν τη διαφορά(και σ' άλλα θέματα) ο καθένας στο μικρόκοσμό του. As the saying goes ΚΑΝΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ
#3Mακάρι να υπήρχε ¨τελειότητα" στην διαπαιδαγώγηση.Δεν υπάρχει για όλους τους λόγους που περιγραφει η Αμπα.Είμαστε όλα οσα μάθαμε(αν τα μαθαμε σωστά), ειμαστε όσα ξέρουμε (αν τα ξερουμε σωστά) και ο,τι εχουμε στο τέλος επιλέξει να ειμαστε (αν έχουμε επιλέξει σωστά). Θέλω να πιστεύω πως όταν η ασφάλεια και η αγάπη χωρίς ανταλλαγματα -που τόσο εχει αναγκη ένα παιδί- μετουσιωθούν σε σεβασμό για κάθε επιλόγη του τα έχεις παει καλά. Αν μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχεις περασει και το μηνυμα της τόλμης του να προσπαθείς να καταφέρεις ο,τι θελήσεις με θάρρος και δουλειά, ότι η αποτυχία ειναι οκ και πάμε πάλι, οτι οι συνέπειες και η αυτοκριτικη ειναι εργαλεια του επόμενου στόχου και οτι κάπου εκεί στο βάθος είσαι εκεί αν σε χρειαστεί για να πάρει φόρα ξανά να πετάξει-χωρίς αλυσίδα στο πόδαράκι του aka καρδερίνα-τα έχει πάει περιφημα... ανάμεσα στα αμέτρητα λάθη που σίγουρα θα έχεις κάνει..
#7"Αλλά δυο φίλοι που τους είπα την περίπτωση μου λένε να το κάνω, δεδομένου ότι δεν είμαι ελεύθερος εδώ και καιρό κ ότι αυτός είναι ενήλικος νομικά"αυτο με μπερδεψε.εισαι ΗΔΗ σε σχεση και αναρωτιεσαι αν θα πρεπει να κανεις μια ευκαιριακη γνωριμια με τον νεαρο που περιγραφεις?ο΄τι κι αν αποφασισεις να του πεις αμεσα το οτι εισαι σε σχεση, αν ισχυει. μην περιμενεις να γνωριστειτε, πρωτα.κατα τα αλλα, ΤΕΛΕΙΑ η απαντηση της abba, αλλα μηπως κατα βαθος τα ξερεις πολυ καλα αυτα που σου λεει κι αυτο που πραγματικα φοβασαι ειναι η δικη σου μελλοντικη απογοητευση κι οχι η δικη του?
#7Φίλες της στήλης, συχνά διαβάζω να παραπονιέσθε για τους άντρες σας που' ναι straight και την ευρεία παλέτα των ώριμων κι ωραίων συμπεριφορών τους...σήμερα ένα καλό παράδειγμα ότι κι οι άντρες gay/bi μπορούν να' ναι κι αυτοί μια απ' τα ίδια(και χειρότερα, και μη χειρότερα), σε βαθμό να βγαίνουμε κάποιοι απ' τα ρούχα μας...Ρε φίλε, στέλνεις στην Α, μπα; ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ, για να κλείσεις ραντεβού στο gayromeo π.χ.; Ποιος είναι ο 19χρονος να τον πιάσω εγώ προσωπικά να του πω ΜΑΚΡΙΑ...Ειλικρινά, βρίσκω αυτήν την κίνηση σου ενδεικτική μεγάλης ανωριμότητας για τα 28 σου χρόνια και κάπως...γελοία...Δηλαδή βάζω τον εαυτό μου στη θέση του 19χρονου και φρίττω στην ιδέα να προχωρούσα με κάποιον που θέλει τη γνώμη της Α, μπα, του χ, του ψ, για να προχωρήσει λόγω της ιδέας του ότι μπορεί να γίνει μα..κας! Για να το φοβάσαι,κάτι θα ξέρεις! Άστον ήσυχο, δε σου φταίει σε τίποτε...Και δεν είναι ΕΝΑ 19χρονο, αλλά ΕΝΑΣ 19χρονος, όχι άλλη επιβεβαίωση(ψυχολογική/σεξουαλική) σε βάρος νέων παιδιών...Και κάτι ακόμη, εάν ανησυχείς ότι θα μπορούσες να γίνεις χειριστικός απέναντι του, μην ανησυχείς, αυτό είναι θέμα προσωπικότητας, κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορείς, αυτοί που μπορούν να' ναι χειριστικοί δεν ανησυχούν γι' αυτό...
#1define το "αλλεργια" λιγακι αν θελεις, το θεωρω πολυ σημαντικο.εχω συναντησει ΠΟΛΛΑ ατομα που μιλανε για αλλεργια στα ζωα αλλα εννοουν ειτε οτι τα σιχαινονται , ειτε οτι τα φοβουνται.εσυ τα αντιπαθεις, η εχεις πραγματικα διεγνωσμενη αλλεργια?κι αν εχεις αλλεργια, σε πιανει μια φαγουρα, η καταληγεις στα επειγοντα ενος νοσοκομειου με δυσπνοια?αν εχεις πραγματικη αλλεργια, να το λες, αλλα μονο οταν πηγες εσυ πρωτος στο ασανσερ και μονο αν δεν ειναι ο αλλος ατομο χρειζον βοηθειας, οπως ενας τυφλος. τοτε του δινεις προτεραιοτητα οπως κανουν παντου.αν απλα τα αντιπαθεις η τα φοβασαι, ειναι δικο σου το προβλημα, η πηγαινε σε εναν θεραπευτη να το λυσεις, η περιμενε παντα να ανεβει αυτος με το ζωο. γιατι πρεπει να σου παραχωρουν προτεραιοτητα, δηλαδη?οσο για τον χαμενο χρονο σου, να ξεκινας νωριτερα για να εχεις το περιθωριο να περιμενεις αν χρειαστει.
Όταν άρχισα να βγαίνω βράδυ, εποχή που ακόμα δεν έπινα, ήμουν με παρέα σε μπαρ και ζήτησα ice tea. Η σερβιτόρα μου είπε ελαφρώς κοροιδευτικά ότι δεν έχουν τέτοια ώρα. Δεν είχαν ούτε αναψυκτικά. Δεν πήρα τιποτα και έμεινα να τους πιάνω τζάμπα χώρο.Όταν ήρθα αθήνα έμαθα ότι είναι διαδεδομένη τακτική. Νομίζω αν συμβαίνει πρέπει να φεύγεις και να κάνεις ξεκάθαρο και τον λόγο αλλά αμφιβαλλω για το αν θα τους προβληματίσει. Γιατί ξέρω επίσης κόσμο που θα έμενε για την παρέα και γιατί κάποιος άλλος θα περιμένει από έξω και τα ποτά είναι έτσι κι αλλιως πιο ακριβά.
Βγαίνεις από το μπαρ, πας στο πλησιέστερο περίπτερο, αγοράζεις πεντέξι τσάγια/χυμούς/αναψυκτικά, ξαναμπαίνεις μέσα στο μπαρ με την νάυλον σακουλίτσια περιπτέρου, την απιθώνεις πάνω στο τραπέζι/στη μπάρα και τους αμολάς ένα, "Έτσι είστε; Να κι εγώ!"