Στο σημερινό «Α μπα»: εκβιασμοί και παυσίπονα

Στο σημερινό «Α μπα»: εκβιασμοί και παυσίπονα Facebook Twitter
52

 

__________________
1.


πόσο πιο δύσκολο είναι μεγαλώνοντας να βάζεις νερό στο κρασί σ για να κρατήσεις φιλίες μόνο κ μόνο για να μη μείνεις μόνος σου? Μάλωσα με κάποια προσπάθησα να δώσω δεύτερη ευκαιρία που δύσκολα ρίχνω τη μούρη μου αλλά το έκανα και όχι μόνο έφαγα πόρτα αλλά έφταιγε κιόλας. επιδεικνύοντας πόσο καλά περνάει στο fb εγώ νιώθω απόκληρος και σπίτι-δουλειά,δουλειά-σπίτι.ειμαι 4 χρόνια μόνη κ προσφατα χωρίς φίλους

Αν βάζεις νερό στο κρασί σου μόνο και μόνο για να μη μείνεις μόνος σου τότε υποκρίνεσαι. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα είναι κάτι παραπάνω από εμφανές στους άλλους, και αυτό σου αφαιρεί αξιοπιστία, ακόμα και αν αρχικά έφταιγε ο άλλος. Τώρα πλέον φταις εσύ.


Ο συμβιβασμός (το νερό στο κρασί, όπως το λες) είναι ικανότητα, είναι ταλέντο, είναι μεγάλης αξίας εφόδιο. Οι ιδιαίτερα ικανοί άνθρωποι σε αυτό το πεδίο ακριβοπληρώνονται από ολόκληρους οργανισμούς, από ολόκληρες χώρες, ενίοτε. Αν το θεωρείς τιμή σου και καμάρι σου να μην δίνεις δεύτερες ευκαιρίες και το περιγράφεις ως «ρίξιμο μούρης», μη ρίχνεις τη μούρη σου ποτέ, να δεις τι θα γίνει.


Μάλλον όμως ξέρεις ήδη.

__________________
2.


Αμπα, βλεπω καποιες κοπελες που οποιαδηποτε ωρα της ημερας εχουν μακιγιαζ παρα πολυ εντονο. Ειναι θεμα ανασφαλειας πιστευεις;

Θα ήθελες να σου κάνουν άλλοι ψυχογράφημα βασισμένοι στο μήκος του παντελονιού σου;

__________________
3.


Καλημέρα Α, μπα και αναγνώστες.
Έχω ένα θέμα με τον εδώ και 4 χρόνια φίλο μου. Θεωρεί (χωρίς βέβαια να το λέει ξεκάθαρα) ότι είναι ανώτερος από όλους τους άλλους λόγω, του ότι είναι γιατρός (προπτυχιακός). Δηλαδή, πώς να στο πω; Ο δάσκαλος, ο διαιτολόγος, ο βιολόγος, ο νηπιαγωγός, ο φιλόλογος, ο γεωπόνος κοκ δεν φτουράνε μια. Θεωρεί ότι η γνώμη του έχει μεγαλύτερο βάρος λόγω της ιδιότητάς του ακόμα και για θέματα που δεν αφορούν στην ιατρική επιστήμη, με αποτέλεσμα να υποτιμά τη δική μου γνώμη όταν προσεγγίζουμε ένα θέμα. Όταν νευριάζω και του το λέω, η απάντηση είναι ότι εγώ το παίρνω έτσι και ότι εγώ καταλαβαίνω λάθος. Όμως το θέμα είναι ότι δεν το κάνει μόνο με εμένα, αλλά με όλα τα επαγγέλματα. Ώρες-ώρες νιώθω ότι προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Καμία συμβουλή πώς να το χειριστώ αυτό;- ελέφαντας

Ενώ αν είναι θέμα που σχετικό με την ιατρική επιστήμη, τότε είναι βέβαιο ότι ξέρει την απάντηση;


Ο φίλος σου είχε την πετριά, πριν γίνει φοιτητής ιατρικής. Μπορεί μάλιστα να διάλεξε την ιατρική γι'αυτό τον λόγο, όχι για να γίνει γιατρός, αλλά για να αποδείξει σε όλους πόσο καλύτερος είναι. Με βεβαρυμένο παρελθόν μπήκε σε ένα περιβάλλον που ντρεσάρονται τέτοιες αντιλήψεις, και το έργο τέχνης ολοκληρώθηκε.


Δεν μπορείς να «χειριστείς» τον χαρακτήρα κάποιου άλλου. Μπορείς να τον δεχτείς ή να τον απορρίψεις.

__________________
4.

 

Χάλο Άμπα.

Κάθε άνοιξη στην Αθήνα, αγριολούλουδα ξεφυτρώνουν μέσα από τσιμέντα, πλάκες πεζοδρομίων και πέτρες. Σε κάνει να απορείς πώς ένα ντελικάτο λουλουδάκι βρήκε το δρόμο του μέσα από στέρεα και βαριά υλικά και βγήκε προς τον ήλιο. Δεν είναι συγκινητικό;

Συγκινητικό είναι μια λέξη που το περιγράφει, μια άλλη είναι «τρομαχτικό». Η ζωή επιμένει ακόμη και υπό τις πιο ακατάλληλες συνθήκες. Η μίζερη, καταδικασμένη ζωή, για το σύμπαν είναι καλύτερη από την καθόλου ζωή. Για τα ανθρώπινα όντα αυτό δεν είναι πάντα αυτονόητο, και αυτό είναι πηγή μεγάλων βασάνων.

__________________
5.


Έχω 10 ολόκληρα χρόνια να κοιμηθώ με κάποιον. Ο τελευταίος ήτο ένα παντρεμένο κελεπούρι, ευφυέστατος όσο και διαταραγμένος, ο οποίος με οδήγησε στα πρόθυρα της τρέλας, χρησιμοποιώντας το σεξ για να με χειραγωγήσει. Πριν από αυτόν, ένας αριθμός ήδη δεσμευμένων ατόμων προηγήθηκε, ως απότοκο μιας ολέθριας ,απόλυτα καταστροφικής σχέσης. Με απίστευτη προσωπική φθορά κατόρθωσα να σπάσω αυτό τον άθλιο φαύλο κύκλο Δεν δημιουργώ πια σχέσεις με δεσμευμένους, αλλά εξακολουθώ να τους ελκύω με τις ντουζίνες. Δεν είμαι όμορφη, σε προλαβαίνω. Μόνο δεσμευμένους και ομοφυλόφιλους έλκω. Έχω συνάψει σχέσεις με ομο ,τρεις πολύ μεγάλους έρωτες ,που ,μάντεψε, κατέληξαν τραγικά για όλους μας. Πώς θα καταφέρω να επιστρέψω στο φυσιολογικό που ήμουν κάποτε; Έχω ξεχάσει πια πώς είναι να έχεις μια ευτυχισμένη σχέση. Την αποχή μου από το σεξ την παρομοιάζω με αποχή από την ηρωίνη (την οποία ουδέποτε δοκίμασα).Όσο δεν εμπλέκομαι σε σχέσεις και σεξ, ισορροπώ, τρόπον τινά.- Rosa near

Δεν έχεις σπάσει κάποιον κύκλο με την αποχή (αξιοθαύμαστη προσπάθεια βέβαια). Ο κύκλος σπάει όταν καταλαβαίνεις τον μηχανισμό που σε κάνει να φέρεσαι όπως φέρεσαι, όταν αναγνωρίζεις τα αίτια και τις συνέπειες, τους συσχετισμούς στον τρόπο που λειτουργείς, και αλλάζεις τον τρόπο με τον οποίο κάνει συνειρμούς το μυαλό σου. Αν κατάφερες να επιβληθείς στον εαυτό σου για αποχή δέκα ετών, μπορείς να σπάσεις τον φαύλο κύκλο και στην πραγματικότητα.


Για να το κάνεις αυτό, πρέπει να πας σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

__________________
6.


Έχω μία οικογένεια προβληματική. Ο πατέρας μου (που κατά τα άλλα είναι κ αδυναμία μου) καλοκάγαθος μέχρι αηδίας μεγάλωσε χωρίς μάνα και βρήκε στη δική μου τη σύντροφο κ τη μάνα μαζί. Η μάνα μου προσπαθεί εμμέσως να γίνονται τα πάντα με το δικό της τρόπο. Ο αδερφός μου από μικρό παιδί ήταν πάντα πολύ εγωιστής, ήθελε να περνάει το δικό του και θυμάμαι να σπάει πράγματα στο σπίτι όταν θύμωνε (κάτι που συνέβαινε συχνά και συμβαίνει μέχρι τώρα που είναι 33 ετών!). Εγώ πάντα ήσυχη στη γωνιά μου να προσπαθώ να είμαι το ΄΄καλό παιδί΄΄ των γονιών μου. Λίγο πριν την κρίση οι γονείς μου αποφάσισαν να κάνουν μια μεγάλη επένδυση σε ξενοδοχείο πολυτελείας αφήνοντας το 70% της επιχείρησης στον αδερφό μου. Η οικονομική κρίση μας πήρε όλους μπάλα και τα χρέη βρέθηκαν να μην είναι βιώσιμα όταν έπεσε και η δουλειά του πατέρα μου με αποτέλεσμα ο αδερφός μου να βρεθεί ''στην παραγωγή'' χρεωμένος. Έκτοτε συνέβησαν πολλά βίαια ξεσπάσματά του με αποκορύφωμα τον τελευταίο χρόνο να κόψει κάθε επικοινωνία με τους γονείς μου θεωρώντας τους υπεύθυνους για όλα. Από τότε οι γονείς μου προσπαθούν συνεχώς να με βάζουν ενδιάμεσο για το καθετί σε σημείο να μην μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και είμαι σε καλό δρόμο, προσπαθώντας όμως να θέσω τα προσωπικά μου όρια εκείνοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι έχω το μαγικό ραβδί και οφείλω να επιλύσω την κατάσταση. Του έχω μιλήσει πολλές φορές λαμβάνοντας παράλογες απαντήσεις του στυλ: ''έβρισα ξαφνικά τη μάνα ΣΟΥ όταν την πέτυχα τυχαία στον κήπο του σπιτιού επειδή έτσι ένιωσα καλύτερα'' (μένουν σε διαφορετικά διαμερίσματα με τους ίδιους κοινόχρηστους χώρους). Εν τούτοις οι γονείς μου εξακολουθούν να με ταράζουν σε κάθε κρίση του αδερφού μου και να απαιτούν να την λύσω μιλώντας μαζί του, πότε με το άγριο, σαν υποχρέωση μου, και πότε με την κλάψα τους για τους άδικους κόπους 40 χρόνων και για το σταυρό που κουβαλάνε να μην τους μιλάει ο γιος τους. Εγώ μαζί του δεν είχα ποτέ ιδιαίτερα στενές σχέσεις όμως υπάρχει αμοιβαία αδερφική αγάπη. Θεωρώ ότι οι κρίσεις θυμού του οφείλονται σε κάτι ψυχοπαθολογικό και το έχω συζητήσει κ με τους γονείς μου και με την κοπέλα του, και ενώ όλοι συμφωνούν ως ένα βαθμό μαζί μου, κανείς δεν κάνει τίποτα γι' αυτό. Στον ίδιο φοβάμαι να το πω γιατί θυμάμαι τις βίαιες αντιδράσεις του κάθε φορά που ακούει κάτι που δεν του αρέσει και δεν ξέρω ποιος είναι ο σωστός τρόπος. Κουράζομαι αφόρητα από όλα αυτά. Σημειωτέον ότι είμαι 31 χρονών, οικονομικά ανεξάρτητη και ζω σε διαφορετική πόλη από τη δική τους. Κάθε φορά που με παίρνουν τηλέφωνο τρέμει το φυλλοκάρδι μου τι θα ακούσω πάλι ότι έγινε. Έχεις καμιά συμβουλή τι μπορώ να κάνω την επόμενη φορά που θα συμβούν τα ίδια χωρίς να νιώσω τύψεις (ότι δεν κάνω κάτι ενώ θα μπορούσα); Ευχαριστώ.- με ή χωρίς οικογένεια

Ενώ διάβαζα, σκεφτόμουν πώς να σου πω να φύγεις από αυτό το περιβάλλον και να σώσεις τον εαυτό σου. Και στο τέλος διαβάζω «είμαι 31 χρονών, οικονομικά ανεξάρτητη και ζω σε διαφορετική πόλη από τη δική τους.» Και κάνεις ψυχοθεραπεία.


Δε νομίζω ότι μπορώ να σου προσφέρω κάτι περισσότερο από την διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ούτε μπορώ να σου δώσω πρακτικές συμβουλές, διότι είσαι 31 χρονών, οικονομικά ανεξάρτητη και ζεις σε διαφορετική πόλη από τη δική τους.


Η συμβουλή μου είναι να επικεντρωθείς στην ψυχοθεραπεία, γιατί έχεις κάνει ήδη όλα τα απαραίτητα βήματα. Αν εξακολουθείς να κάνεις αυτές τις ερωτήσεις παρά την θεραπεία, ή είναι πολύ πρόσφατη η διαδικασία, ή δεν πετυχαίνει τον στόχο της. Δε νομίζω ότι επικεντρώνεσαι στο σωστό σημείο. Το θέμα δεν είναι τι κάνουν αυτοί, τι είναι αυτοί, τι λένε αυτοί, γιατί είναι όπως είναι, γιατί δεν κάνουν κάτι άλλο από αυτό που κάνουν, γιατί δεν σε ακούνε όταν τους μιλάς. Το μόνο θέμα που μπορείς να χειριστείς είναι γιατί μπαίνεις τόσο υπάκουα στο ρόλο που σου έχουν αναθέσει, αφού αυτός ο ρόλος α) είναι άδικος και παράλογος και β) σε πνίγει. Τι προσπαθείς να πετύχεις με την υπακοή σου; Γιατί απαντάς πάντα στο τηλέφωνο; Τι φοβάσαι και δεν τους λες να λύσουν τα προβλήματα τους μόνοι τους; Γιατί πιστεύεις ότι είναι υποχρέωση σου να είσαι ο ενδιάμεσος κρίκος;

__________________
7.


Αγαπητή Α, Μπα καλησπέρα.. Με λένε Ν. και είμαι 29 χρονών, εδώ και 7 μήνες είμαι μαζί με την Σοφία που είναι 25. Εγώ πριν την Σ. ήμουν μόνος μου, αλλά...αλλά η Σ. έβγαινε από σχέση ενός χρόνου όταν ξεκίνησε μαζί μου. Όπως αντιλαμβάνεσαι η σχέση αυτή της άφησε κατάλοιπα και τον πρώτο ενάμιση μήνα είχαμε πολλά θέματα να λύσουμε μέχρι να αποδεσμευτεί από αυτήν. Αφού σήκωσα μεγάλο βάρος από την προηγούμενη της σχέση πάνω μου προσπαθώντας σε εμένα να βρει και ένα στήριγμα τελικά από ένα σημείο και έπειτα η Σ. άφησε πίσω το παρελθόν της και πορευτήκαμε μαζί εώς και σήμερα. Όλα καλά; Όχι. Καλώς ή κακώς όταν μεταπηδάς από την μια σχέση στην άλλη δεν μπορείς να δώσεις πράγματα, δεν μπορείς να προσφέρεις συναισθηματικά πολύ (έτσι νομίζω τουλάχιστον). Στην δικιά μας την περίπτωση εγώ δεν είχα κάτι σοβαρό πριν, οπότε και ήθελα μια σχέση με συναίσθημα, η Σ. όμως ήθελε κάτι πιο χαλαρό, πιο θα δούμε, πιο να περνάμε καλά και βλέπουμε.
Η διαφορά αυτή στο τι θέλουμε μας έχει επιφέρει πολλές τριβές, εντάσεις και τσακωμούς. Αν σκέφτεσαι να μου πεις ᾽᾽γιατί δεν το αφήνεις τότε;᾽᾽ να σου πω πως το προσπάθησα δύο φορές και μετά από πολύ κλάμα και στεναχώρια από την Σ. έμεινα. Έμεινα όμως και δεν είμαι καλά εγώ.
Εγώ δεν κάνω εκπτώσεις ἠ έστω δεν θέλω να κάνω εκπτώσεις, δεν μπορώ να απαιτήσω να με ερωτευτεί ή να με αγαπήσει η εν λόγω κοπέλα. Μπορεί να μην της το βγάζω εγώ, μπορεί να μην μπορεί γενικά ή οτιδήποτε άλλο.
Την απόφαση μου την έχω πάρει, όσο πιο ορθολογικά μπορούσα, ᾽᾽άλλο θέλεις, άλλο θέλω, άλλο μπορείς, άλλο μπορώ οπότε ας πάμε παρακάτω᾽᾽. Ενώ την έχω πάρει όποτε έχω πάει να την ανακοινώσω από κοντά γίνεται ένα παράλογο σκηνικό, όπου δεν με αφήνει να φύγω ή κλαίει κτλ.
Δεν θέλω να το κάνω από το κινητό, δεν με τιμάει ούτε εμένα, ούτε την κοπέλα και ούτε αυτό που είχαμε.
Όταν την γνώρισα ήτανε σε κακή κατάσταση από την προηγούμενη της σχέση. Σκιά του εαυτού της, και της υποσχέθηκα ότι δεν θα την πλήγωνα ποτέ, δεν θα την στεναχωρούσα, δεν θα της έπαιζα παιχνίδια, θα ήμουν εκεί. Θα την πρόσεχα, θα την φρόντιζα, θα της παρείχα ότι μπορούσα να της παρέχω για να είναι καλά.
Και αγαπητή μου α,μπα; μάντεψε. Επειδή ακριβώς της τα προσέφερα όλα σκοτώθηκε ο έρωτας μέσα της. Δηλαδή, να είσαι σωστός, να είσαι από πάνω της, να την προσέχεις, να την φροντίζεις και στο τέλος να σου λέει ᾽᾽ε εντάξει, παρα ήσουν καλό παιδί᾽᾽.Καλό; Τέλοσπάντων. Απλά αν έχεις κάποια σκέψη για το πως να λήξει, την ακούω με χαρά.

ΥΓ: Τελικά ίσως ισχύει το όσο φτύνεις τόσο κολλάει ο άλλος. Αλλά καλά αυτά στα 19,20 όχι και στα 30.

«Καλώς ή κακώς όταν μεταπηδάς από την μια σχέση στην άλλη δεν μπορείς να δώσεις πράγματα, δεν μπορείς να προσφέρεις συναισθηματικά πολύ (έτσι νομίζω τουλάχιστον)».


Αγαπητέ φίλε, λάθος νομίζεις.


Αν κάποιος νομίζει ότι δεν μπορεί να δώσει πράγματα και δεν μπορεί να προσφέρει συναισθηματικά, για όποιον σοβαρό και ασόβαρο λόγο πιστεύει, τότε οφείλει να κάτσει στα αβγά του και να είναι μόνος του μέχρι να μπορεί. Αλλιώς χρησιμοποιεί τους άλλους για παυσίπονο.


Εσύ κακώς δέχτηκες κάτι τέτοιο ως φυσιολογικό, κακώς υποσχέθηκες – γιατί τα μεγάλα λόγια; Γιατί τόση σιγουριά; Γιατί ανοίχτηκες έτσι; Μια άγνωστη σου ήταν. Πώς ήξερες ότι το άξιζε;


Αυτή πίστευε ότι είσαι εύκολος και βολικός για να νιώσει λίγο καλύτερα μετά από μια καλή χυλόπιτα. Νομίζω όμως ότι κι εσύ κατά βάθος πίστεψες ότι αφού είναι σε κακή κατάσταση, αν εσύ είσαι καλός μαζί της, θα είναι επίσης εύκολη και βολική. Ή σου άρεσε η ιδέα να είσαι ο σωτήρας της, που είναι πάνω κάτω το ίδιο πράγμα. Η σχέση σας βασίστηκε σε λάθος υποθέσεις και από τις δύο πλευρές, και δε νομίζω ότι καταφέρατε να συναντηθείτε στα αλήθεια.


Σε χρησιμοποίησε, και τώρα σε ελέγχει με τα κλάματα και τις τύψεις που σου δημιουργεί. Ξέρει τι θέλεις από αυτή. Αν θέλει να το δώσει, ας το κάνει. Τα κλάματα γιατί χρειάζονται; Για να είσαι μαζί της με τους δικούς της όρους;

52

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1Ποσο καλές φίλες ήσασταν και γιατί μαλλώσατε;Εξισώνεις το γεγονός ότι είσαι μόνη(χωρίς σχέση προφανώς),το ίδιο,με το ότι γενικώς δεν δημιουργείς εύκολα φιλίες,επομένως να παραδεχτείς ότι οι άλλοι σε βλέπουν ως δύσκολο άνθρωπο ή,μήπως είσαι κιόλας;Άρα έχεις ένα μερίδιο ευθύνης για την μοναξιά σου;Οι καλές φιλίες και σχέσεις είναι πολυπαραγοντικό θέμα: επιλογής ανθρώπων που μας ταιριάζουν και θέλουν να δημιουργήσουν σχέση μαζί μας,χαρακτήρων, συγκυριών, υποχωρήσεων(πάλι θέμα χαρακτήρων δηλαδή)και τα λοιπά. Τι βαραίνει περισσότερο για σένα,πόσο υποχωρητική είσαι ή άλλα πράγματα;Και γιατί τα τοποθετείς ψηλότερα;
7. Νιώθεις πως σε απέρριψε και τώρα το απολαμβάνεις που τη φτύνεις και κολλάει. Αλλά αυτή η απόλαυση δεν είναι για ώριμους ενηλίκους, όπως σωστά είπες. Σύγκρουση λοιπόν. Σύγχυση. Εσύ το είπες. Ή την απόλαυση ή τη συμπεριφορά ενηλίκου θα κρατήσεις τελικά. Δε γινεται και τα δυο.
2. Άμπα σε αγαπώ για την απάντησή σου! Όπως λεει και ο Goss (Wayne Goss) στο τέλος της ημέρας το μακιγιάζ σβήνει, μην το παίρνετε τόσο σοβαρά. Ίσως δεν κρύβει απαραίτητα κάτι ο άλλος όταν βάφεται, ίσως του αρέσει να πειραματίζεται με τα χρώματα, τον εαυτό του, είναι λίγο η εμφάνιση, λίγο το καλλιτεχνικό και λίγο το χόμπι! Γιατί κατευθείαν να το αποδίδουμε σε ανασφάλεια? Είναι το πρόσωπό μου, και να το μακιγιάζ κρύβει/ καλυτερεύει χαρατκηριστικά, βάφομαι μόνο γι αυτό? οχιιιι,,, αγαπάω τον εαυτό μου και δοκιμάζω πάνω του!!!6. Σκέψου οτι ο αδερφός σου είναι άρρωστος (εννοώ θέλει βοήθεια), μη νιώθεις τύψεις, δνε είσια η μαμά όλων! Αν έπαιρνε βοήθεια θα ήταν πιο ήρεμες οι αντιδράσεις του, σκέψου οτι το δράμα οφείλεται στις δικές τους μη ψύχραιμες αντιδράσεις, δε σημαίνει οτι θα γίνει κάτι άσχημο αν δ εμεσολαβήσεις. Να σπάσει τα πράγματα του σπιτιού του, εσύ αλλού μένεις. Μη σε πανικοβάλλει η υστερία τους, εσύ τα χειρίζεσαι αλλιώς στη ζωή σου!!7. Πρέπει να το πάρεις απόφαση αν θες να χωρίζεις μια και καλή, να είσια προετοιμασμένος για τα κλάματα ώστε να μην ενδώσεις! Επίσης η 'φροντίδα' για την οποία μιλάς μόνο εμένα μου ακούγεται σαν συναισθηματικός βράχος? Εννοώ οι ισότιμες σχέσεις δε χρειάζονται κάποιον να γατζώνεται στον άλλο (κατά τη γνώμη μου πάντα)7.
#6 Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ,όταν υπάρχει σ ένα οικογενειακό περιβάλλον ένα προβληματικό άτομο το οποίο δεν εννοεί να δεχτεί ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα και να πάει για ψυχοθεραπεία,πάνε οι υπόλοιποι από το περιβάλλον του!Ευχής έργον ,ότι δεν ζεις στην ίδια πόλη και γενικώς δεν εξαρτάσαι από αυτούς.Δευτερευόντως,δεν οφείλεις να εφημερεύεις τηλεφωνικώς.Εξήγησε ήρεμα ότι δεν είσαι σε θέση να απαντάς στο τηλέφωνο ανά πάσα ώρα και το σπουδαιότερο,να το εφαρμόσεις.Θα διαμαρτυρηθούν,θα αντιδράσουν, άλλα θα πρέπει να το τηρησεις εσύ πρώτη.Τρίτον,και σπουδαιότερο,θα τους καταστήσεις σαφές ότι είναι απολύτως αναγκαίο,να δει έναν ειδικό ψυχικής υγείας ο αδερφός σου.Πρέπει να πάει,πριν διαλύσει τους πάντες.Ποιος έχει τύψεις από τους δυο γονείς σου,τον καλύπτει και ανατροφοδοτεί όλο αυτό;Δεν είσαι εφημερευων ψυχίατρος εσύ,οπότε τους το διευκρινίζεις και παίρνεις αποστάσεις .Η ανοχή όλων σε αυτή την κατάσταση επιταχύνει πολύ δυσάρεστες εξελίξεις.Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών,αλλά τίποτα θετικό δεν διαγράφεται στον ορίζοντα.Ο αδερφός σου επιβάλλεται να δεχτεί βοήθεια. Προσανατολίσου σ αυτήν την κατεύθυνση,πίεσε συστηματικά τον πιο συνεννοήσιμο ,μαμά μπαμπά,την φίλη του και αν δεν εισακουστεiς ,επέβαλλε μορατόριουμ στην επικοινωνία για ένα διάστημα.Δεν κατανοούν λες,ότι σε αναστατώνουν ή έχουν επαναπαυτεί στα τηλέφωνα;
#6 Υπάρχουν δύο λύσεις. Ή σταματάς να σηκώνεις το τηλέφωνο ή το σηκώνεις και μόλις σου αρχίσουν τα συνηθισμένα, πες τους να κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν. Εσύ δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις το διαμεσολαβητή. Αυτό το πράγμα σε φθείρει. Κοίταξε τη δική σου ζωή.
#3 Στη χώρα μας υπάρχει μια συνήθεια που όλοι θέλουν να σπουδάσουν γιατροί ή δικηγόροι, καθώς αυτά τα δύο επαγγέλματα προσφέρουν υψηλό κοινωνικό status, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να έχουν μια υπεροψία τύπου εγώ είμαι και κανένας άλλος. Πες του, λοιπόν, ή να ξεκαβαλήσει το καλάμι ή να το πάρει και να πάει στη μαμά του.
3.Ένα από τα σημάδια επερχόμενου νευρικού κλονισμού είναι όταν πιστεύει κανείς ότι η δουλειά του είναι φοβερά σημαντική.Bertrand Russell*Επίσης θα του προτεινα να διαβασει το "η ζωη ειναι αλλου" του μιλαν κουντερα
Στην 7 μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί η Σοφία κλαίει όταν της λέει πως δε θέλει να συνεχιστεί αυτή η χαλαρή, η πιο βλέπουμε σχεση; Εκείνος είδε, κατάλαβε δε θέλει άλλο. Αυτή γιατί κλαίει; Εκείνη δεν είπε να είναι πιο βλέπουμε η σχεση;Δε θα πω ήθελες και τα έπαθες , θα πω πως αυτοί οι άνθρωποι τα κάνουν εκεί που βρίσκουν και ελπίζω από εδώ και στο εξής να διαλέγεις άτομα που εκτιμούν πως είσαι ξεκάθαρος με τα αισθήματα σου, συμπονετικος σε προβλήματα (κι ας μην είναι δικά σου).
#3 Ήθελα να πω και για τους νέους γιατρούς στην Ελλάδα που γνωρίζω κοινωνικά ότι προσπαθώ να διευκρινίζεται πάντα: ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΜΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ή ήρθατε(ως αγγλόφωνος ή οτιδήποτε άλλο) από πανεπιστήμιο χώρας του πρώην ανατολικού μπλοκ; Πείτε με προκατειλημμένο κι υπερόπτη...
_aLLa_, Συμφωνώ, οι Πανελλαδικές είναι μόνο μια "είσοδος", πλην όμως έχει διαφορά να μπεις ΜΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΣΟΥ, μελετώντας(όλα σου τα μαθητικά χρόνια), απ' αυτήν, απ' το να μπεις από κάποιο αλλοδαπό "παραπόρτι", ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑ(ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ/ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ) ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΣΟΥ...Δε χρειάζεται ΟΛΟΙ να γίνουν επιστήμονες(άνεργοι στην Ελλάδα...)...
# Και 'γω πάντα έτσι σκεφτόμουν για αυτά τα λουλουδάκια: πως τα κατάφεραν, για δες τι θαρραλέα. Και συγκινούμουν πολύ και τα θαύμαζα, τα λυπόμουν όμως και λίγο έτσι μόνα τους ανάμεσα στις πλάκες.Και τώρα παπ! Ταρακούνημα σκέψης!
#4 Δεν ξέρω αν η κατάλληλη λέξη είναι συγκινητικό, αφού ουσιαστικά αυτή είναι η φύση, έτσι λειτουργεί. Υπάρχει ζωή ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες, στην έρημο, ή ακόμη και σε θερμές πηγές που η θερμοκρασία φτάνει τους 80 βαθμούς Κελσίου. Αυτή είναι και η ομορφιά της φύσης, νομίζω. Ζωή υπήρχε στον πλανήτη πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος, και πιστεύω πως θα συνεχίσει να υπάρχει, ακόμη κι αν (ή όταν) εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος. Αφήνουν μια γλυκόπικρη αίσθηση αυτές οι σκέψεις, έτσι δεν είναι; Ο κόσμος συνεχίζει να κινείται προς τα μπροστά, ακόμη κι αν εμείς μείνουμε πίσω. Αυτή είναι η ομορφιά και η τραγωδία της ζωής.. (πολλή φιλοσοφική διάθεση μεσημεριάτικα και θα πέσει βαριά στο στομάχι :P )
#7 Αγαπητέ Ν., εσύ και η κοπέλα σου θέλετε τελείως διαφορετικά πράγματα από τη σχέση σας. Η Σ. θέλει κάποιον να τη φροντίζει και να ασχολείται μαζί της, κι εσύ θέλεις μια τρυφερή σχέση με κάποια που θέλει να δώσει και να πάρει πράγματα, και όχι μόνο να παίρνει. Η κοπέλα κλαίγεται όταν προσπαθείς να της πεις να χωρίσετε, γιατί δε θέλει να ξεβολευτεί. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι δεν έκατσε μόνη της να ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά της μετά το χωρισμό με τον πρώην της, αλλά τα φόρτωσε σε σένα κι εσύ προσπάθησες να λύσεις τα δικά της προβλήματα. Αν θέλεις να χωρίσεις την κοπέλα σου, πρέπει να το κάνεις αποφασιστικά. Όχι πισωγυρίσματα επειδή κλαίγεται. Μπορεί να ακούγομαι σκληρή, αλλά αν πραγματικά θέλεις να χωρίσετε δεν υπάρχει άλλος τρόπος, αφού προσπαθεί να σε τραβήξει πίσω με τέτοια τεχνάσματα.
#7.Είστε 7 μήνες μαζί και τον πρώτο 1,5 μήνα περάσετε εμπόδια-δυσκολίες απο την προηγούμενη σχέση της Σ.και μέσα σε 5.5 μήνες έχεις προσπαθήσει να χωρίσετε δύο φορές. Και ταυτόχρονα προλάβατε να ερωτευτείτε, να επουλώσετε πληγές, να της πεις μεγάλα λόγια και υποσχέσεις και αυτή να είναι τόσο εξαρτημένη που δεν θέλει να χωρίσετε και σε πιέζει με κλάματα. Και είσαι 30 χρονών. Εσένα όλο το παραπάνω σου φαίνεται φυσιολογικό? Ή εσύ έχεις μεγαλοποιήσει αυτό που έχετε ή η Σ. έχει βρει τον τρόπο να σε χειραγωγεί ή και τα δυο. Αλλά στο τέλος της ημέρας είστε 7 μήνες μαζί και στην ουσία σοβαρή σχέση έτσι όπως την ψάχνεις δεν είχατε ποτέ. Τι δεν καταλαβαίνεις λοιπόν?
#1To θέμα της φιλίας και των συμβιβασμών είναι μια μεγάλη ιστορία όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος. Στις μικρές ηλικίες αυτά που δένουν τους φίλους είναι πολύ διαφορετικά από αυτα που δένουν τις μεγαλύτερες ηλικίες. Όσο μεγαλώνουμε τόσο αλλάζουν τα δεδομένα στη ζωή και στις φιλίες μας. Νομίζω ότι όσο μεγαλώνουμε αποζητάμε άλλα πράγματα απο τους φίλους μας, πιο σταθερά, πιο βαθιά, πιο πραγματικά. Κάνουμε ξεκαθαρίσματα και εκτιμάμε τις αληθινές καταστάσεις. Συχγωράμε τους αληθινούς φίλους και απορρίπτουμε πιο ευκολα αυτούς που δεν είναι τελικά και τόσο φίλοι μας. Σαφώς και χρειάζεται να βάζουμε νερό στο κρασί μας γιατί όλοι οι άνω των -άντα περνάμε δύσκολες ζωές με προβλήματα, οπότε θέλουμε δίπλα μας αυτούς που αγαπάμε. Η φιλία όπως κάθε σχέση θέλει προσπάθεια. Έαν θες πάλι τη φίλη σου και εαν τη θεωρείς πραγματική σου φίλη, προσπάθησε ξανά. Οι σχέσεις που έχουν ανεπτυχθεί με αγάπη, δεν χαλάνε τόσο ευκολα.
#5,Rosa, Πώς γίνεται τρεις ομο να συνάψουν τρεις σχέσεις - πριν ή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας αποχής; - ,να ζήσετε τρεις πολύ μεγάλους τραγικούς έρωτες(μονόπλευρους;), τ' αφήνω στον ψυχολόγο ή την αστυνομία τρολ...Εάν δεν είσαι τρολ, μην αμελήσεις τον ψυχολόγο, κάνε τα μποτέ σου και ψάξε κάνα straight ελεύθερο να στανιάρεις...
#6 Πολύ με στεναχώρησαν τα λεγόμενά σου, είναι πολύ λυπηρό κορίτσι μου να ταλαιπωρείσαι ψυχολογικά και συναισθηματικά από μικρή ηλικία και παράλληλα να φορτώνεσαι και τύψεις μήπως και δεν κάνεις όσα πρέπει. Τύψεις θα έπρεπε να αισθάνεσαι έναντι του εαυτού σου, που επιτρέπεις να τον αντιμετωπίζουν σαν σάκο του μποξ. Λυπάμαι να βλέπω γονείς να αντιστρέφουν τους ρόλους και να απαιτούν να τους κανακέψουν και να τους δώσουν λύσεις, όχι όλα τα παιδιά τους, αλλά αυτή που προορίζεται για το αποκούμπι των γερατειών και η νοσοκόμα" δηλ. η κόρη. Η οποία πρέπει να είναι "το καλό παιδί", όπως εσύ για να κερδίσει την αγάπη τους, ενώ ένας αδελφός που σπάει και ξεσπάει βίαια λεκτικά, είναι de facto αποδεκτός. Έδωσαν το 70% (!!!) της επιχείρησης στον αδελφό σου και τώρα απαιτούν από εσένα να εξομαλύνεις τις μεταξύ τους σχέσεις; Δεν σου είναι ξεκάθαρο ότι δεν σας αντιμετωπίζουν ισότιμα σαν παιδιά τους; Για ποια υποχρέωσή σου αισθάνεσαι τύψεις ακριβώς; Που σε βάζουν και οι δύο πλευρές στην μέση; Ξέρεις τι θα έπρεπε να αισθάνεσαι; Ανακούφιση, χαρά και υπερηφάνεια που είναι οικονομικά ανεξάρτητη και μακριά από αυτή την τοξική κατάσταση. Αποστασιοποιήσου και συναισθηματικά. Και σε όποιον έχει αντιρρήσεις και επιμένει να σε εμπλέξει, απάντησε με ηρεμία αλλά αποφασιστικά, ότι πλέον θα πρέπει να τα βρούνε μόνοι, χωρίς την δική σου μεσολάβηση, γιατί δεν είσαι ούτε η ψυχολόγος, ούτε υποχρεωμένη να λύσεις τίποτα για κανέναν. Εν ανάγκη, αγνόησε τις κλήσεις τους. Πίστεψέ με, δεν θα πάθουν απολύτως τίποτα. Btw, ο αδελφός σου έτσι συμπεριφέρεται, όσο γνωρίζει ότι έτσι σας χειρίζεται. Όταν τον αγνοήσεις, θα δεις πώς θα εξαφανιστούν τα "ψυχοπαθολογικά" του.