Ο τύπος είναι κρετίνος κι εσύ μάζεψε το μυαλό σου. Τα πράγματα είναι απλά, αλλά δε βλέπεις τη μύτη σου, αφενός γιατί προσπαθεί να σε χειριστεί κι αφετέρου γιατί ψάχνεσαι (κακώς). Επένδυσες 3χρόνια σε μία σχέση και ξεκινάς να σχεδιάζεις μια κοινή πορεία με έναν άνθρωπο. Θέλεις να τα ανατρέψεις για...το τίποτα. Με τον άλλον δεν έχετε...τίποτα. Σκέψου.
27.8.2016 | 17:26
Το δις εξαμαρτειν..
Η ιστορια ξεκινα πριν 5 χρονια.Τον ερωτευτηκα,με προκαλεσε καποια στιγμη να του πω οσα νιωθω,του τα ειπα ολα,εριξα αμυνες και τον ρωτησα αν εχω περιθωριο να τον διεκδικησω,ειχε πολυχρονη σχεση που δεν εβγαζε πουθενα,οπως ελεγε.εγω χωρισα απο μια σχεση αδιαφορη.περνουσαμε χρονο μαζι,αλλα δεν εγινε κατι σεξουαλικο.του το ειχα ξεκοψει οτι δε θα γινω το τριτο προσωπο,διαφορετικα θα αποχωρουσα.δεν εφερε αντιρρηση,γενικα εδειχνε να περνα τελεια.νομιζα οτι θα ηθελε να ειμαστε μαζι αλλα τελικα προτιμησε να μεινει στην ασφαλεια της σχεσης του.οταν απομακρυνθηκα μετα την αποφαση του εκεινος με κυνηγησε να μη χασουμε επαφη γιατι ποτε δεν ξερεις πως ερχονται τα πραγματα.κρατησαμε μια επαφη που αραιωνε σιγα σιγα και κυριως οταν εγω γνωρισα ενα παιδι και καναμε σχεση.η αληθεια ειναι πως τον αλλο δεν επαψα ποτε να τον σκεφτομαι,αλλα ηξερα οτι δε θα γινει κατι οπως θα ηθελα εγω οποτε συνεχισα τη ζωη μου.οταν αποφασισαμε να παντρευτουμε με το συντροφο μου που ειμαστε μαζι 3 χρονια το ανεφερα σε μια κουβεντα με τον αλλο στο fb.εξαλλου και αυτος ειχε παντρευτει.απο τοτε ξεκινησε να παιρνει τηλεφωνα,να στελνει μηνυματα και να μου λεει οτι δε γινεται να ξεχασα ολα οσα ενιωθα τοτε,ολα οσα ειχαμε πει και ονειρευομασταν και οτι θα μου τα θυμισει ολα αρκει να του δωσω την ευκαιρια.δεχτηκα να τον συναντησω μετα απο παρα πολυ καιρο και ενιωσα ενα deja νυ.περασανε 2 ωρες και ενιωθα οπως τοτε,το χαζοχαμογελο και το καρδιοχτυπι,δε σκεφτομουν τιποτα και κανενα ημουν εκει και μονο.φευγοντας μου λεει πες μου οτι νιωθεις και εσυ σαν να μην περασε μια μερα;δεν ειπα κατι,μουδιασα ολοκληρη.του ειπα καληνυχτα και εφυγα.γυρνοντας σπιτι συνειδητοποιησα οτι τοσα χρονια κοροιδευα τον εαυτο μου οτι τον ξεπερασα και πελαγωσα.του εστειλα μηνυμα την επομενη μερα να μη με ξαναενοχλησει γιατι δεν ενιωθα κατι και ειναι αμαρτια να παραμυθιαζεται.βλακειες του ειπα,το ξερω αλλα δε βγαζει πουθενα ολο αυτο,ειναι παντρεμενος.αυτος μου ειπε οτι ειμαι τρελη και εχω αλλοπροσαλη συμπεριφορα και οτι θα μετανιωσω για αυτο που κανω.ειμαι πολυ μπερδεμενη..ο συντροφος μου λειπει για μια δουλεια στο εξωτερικο και εχω χρονο να βαλω σε ταξη τις σκεψεις μου.δε θελω να τον πληγωσω μου εχει φερθει πολυ καλα και ξερω οτι με αγαπαει αληθινα.αν μπορουσατε να μου δωσετε καποια συμβουλη,βρισκομαι σε πανικο!!
2