ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το επάγγελμα του γιατρού. Ακούω συνεχώς, πως δεν σου αφήνει αυτή η απασχόληση χώρο για τίποτα στην ζωή σου, δηλαδή πως κάτα κάποιον τρόπο γίνεται η ζωή σου... Θα ήθελα κάποιος να μου απαντήσει με ειλικρινια, αν αυτό ισχύει. Απ'ότι καταλαβαίνω, όλες οι δουλειές πλέον έχουν γίνει δύσκολες, για να έχεις έστω την ελπίδα να προσληφθείς κάπου, θες πτυχίο, μεταπτυχιακό , προυπηρεσια , υπάρχουν δυσάρεστες συνθήκες εργασίας, απλήρωτες υπέρωριες , πενιχροί μισθοί, μεγάλος ανταγωνισμος κλπ κλπ κλπ... Θέλω να πω τίποτα δεν είναι πια εύκολο για να βαφτίσουμε την ιατρική εξαιρετικά δύσκολη. Σαν άνθρωπος, δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα χρήματα, ούτε το κύρος ,ούτε είμαι ιδιεταίρα φιλόδοξος. Σκέφτομαι να γίνω γιατρός, γιατί απλά από όσα επαγγέλματα έχω κατά νου, αυτό μου φαίνεται το ποιο ενδιαφέρον. Δεν έχω θέμα να δουλέψω και ξέρω πως αν τελικά καταλήξω εκεί, θα κάνω την δουλειά μου σωστά μόνο και μόνο γιατί έχει να κάνει με άλλους ανθρώπους...Αλλά η σκέψη του πως δεν θα έχω χρόνο για άλλα πράγματα με τρομάζει και με αποθαρρύνει. Αυτό που θέλω είναι μια ισορροπημένη ζωή, να δουλεύω αλλα και να έχω χρόνο για τους ανθρώπους μου και τον εαυτό μου. Είναι αυτό εφικτό με την ιατρικη?