ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν νομίζω πως το κριτήριο διαχωρισμού είναι η καύλα. Αν κάποια εμπιστεύεται τον σύντροφό της και όλη μέρα πουτ@ν@ να την λέει επειδή έτσι του αρέσει (και της αρέσει φυσικά), ποτέ δεν θα αναρωτηθεί αν πραγματικά είναι.Το κριτήριο είναι η εμπιστοσύνη.Ο εξευτελισμός/ταπείνωση έχει να κάνει με την κατάρριψη του κοινωνικού ''εγώ''. Φρουδική εκδοχή μπλιαχ, αλλά είναι αλήθεια. Οι αποδέκτες νιώθουν πως ''κάνουν κάτι κακό'' εκείνη την στιγμή, ενάντια στην ηθική γι'αυτό και είναι τόσο καυλωτικό εν τέλει. Ο πομπός πάλι κάνει άφεση σε αρχέγονα ένστικτα και χρησιμοποιεί τις βρισιές ως μέσω επιβολής.Διαφωνώ λίγο ως προς τον ορισμό της ισότιμης σχέσης γενικά, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Με λίγα λόγια: Είμαστε ίσοι, αλλά δεν είμαστε ίδιοι. Και το δεν είμαστε ίδιοι μπορεί και να αναλυθεί στο οτι κάποιοι έχουν το ρόλο του αποδέκτη και άλλοι του πομπού.Αυτό μόνο εξευτελιστικό δεν είναι. Ίσως είναι φύση.

Προφανως και δεν τον εμπιστευεται,εξου και ρωταει...Αρα ειναι κριτηριο διαχωρισμου η καυλα...Οσο για το ισοτιμη σχεση νομιζω καταλαβαινεις πως το εννοει...

Γνώμη μου είναι πως το ερώτημα της είναι περισσότερο φιλοσοφικό παρά επί προσωπικού. Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος. Απλά αξίζει να αναφερθεί πως οι ερωτικοί άνθρωποι πολλές φορές φέρονται και έτσι όλοι μέρα, όχι μόνο όταν έχουν καύλες. Οπότε ναι μεν τα όρια είναι δυσδιάκριτα αλλά ταυτόχρονα με την ύπαρξη εμπιστοσύνης.. ανύπαρκτα. Με την έννοια πως δεν χρειάζονται καν.Y.Γ Φυσικά και αν δεν τον εμπιστεύεται, θα αναρωτιέται αλλά δεν ξέρω αν αναρωτιέται η ίδια ή η ηθική της μήπως και πέσει στα μάτια των ισότιμων γυναικών.