ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς γύρναγα από διακοπές και ετοιμαζόμουν να επιστρεψω στην τότε εργασία μου. 1 μήνα μετά έπαθα την πρώτη κρίση πανικού - άγχους μέσα στο γυμναστήριο..Για τους επόμενους μήνες δεν κοιμόμουν μόνη μου, δεν έμενα μόνη μου, δεν έβγαινα μόνη μου. Οι κλειστοί χώροι με έπνιγαν, φοβόμουν πως θα πεθάνω από την καρδιά μου ( παρόλο που είμαι χρόνια αθλήτρια με ετήσια καρδιολογικά τσεκ απ ) . ΦΟΒΟΜΟΥΝ. Είχα γίνει ένα με τους γονείς και τα αδέρφια μου, δεν πήγαινα γυμναστήριο, έβαλα κιλά... ήμουν έτοιμη να παρατήσω την προετοιμασία μου για το proficiency γιατί με άγχωνε και αυτό. Χάνω τη δουλειά μου (που με το ζόρι πήγαινα και σιχαινόμουν). Από τον 1ο κι όλας μήνα άρχισα συνεδρίες με μία πολύ καλή ψυχολόγο. Π'ηγαινα καλά.. Μετά από ένα γεγονός παίρνω την κατηφόρα. Απευθύνθηκα σε ψυχίατρο σε συνεργασία με ψυχολόγο... 10 μήνες μετά είμαι με το proficiency στα χέρια, με έναν υπέροχο σύντροφο από τον Ιούνιο, με μία καινούργια δουλειά, με γυμναστήριο ( ναι, εκεί που νόμισα που θα πεθάνω, εκεί ξαναπήγα γιατί τους φόβους μας του κοιτάμε κατάματα). Ξεκινάω προπονήσει και πάλι στο άθλημα που λάτρευα. Μέσα σε αυτούς τους μήνες δεν έμαθα απλά να ξαναμπαίνω στο μετρό και το τρένο, δεν έμαθα απλά να διαχειρίζομαι το άγχος και τους φόβους μου... έμαθα τον εαυτό μου, τις δικές μου ανάγκες και θέλω. Με έβαλα πάνω απ'όλα κι όλους. Και συγκρούστηκα. Και στεναχώρησα. Αλλά με αγάπησα. Γιατί το μόνο άτομο που είναι μαζί μου 24 ώρες το 24ωρο είμαι εγώ. Μου έδωσα χρόνο. Έχω ακόμα δουλειά βέβαια. Αλλά χαμογελάω. Να ακούτε το σώμα, το μυαλό και την καρδιά.. Αυτα ξέρουν καλύτερα ;)M24