ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν 2.5 χρόνια με ένα παιδί στο λύκειο. Ήμουν πραγματικά ερωτευμένη μαζί του. Τον ήθελα στην ζωή μου. Είναι αυτό που έχεις, που είσαι ενθουσιασμένος με έναν άνθρωπο και νομίζεις πως αυτός είναι ο ένας και μοναδικός αλλά τελικά δεν είναι. Χωρίσαμε αρκετούς μήνες πριν τις πανελλήνιες για να έχουμε χρόνο να διαβάσουμε. Γιατί αισθανόταν οτι τον πίεζα να βγαίνουμε βόλτες ή δεν ξέρω και εγω τι. Όταν μου τα έλεγε τον καταλάβαινα. Ήθελα και εγώ να τα πάω καλά. Ήθελα να σπουδάσω κάτι. Μόνο που τελικά γράψαμε και δεν μου ξαναμίλησε ποτέ για εμάς. Είμαστε σε κοινή παρέα και έτσι τον έβλεπα όλη την ώρα αλλά είχε σταματήσει να μου δίνει σημασία. Τον περίμενα οκτώ μήνες αλλά δεν έκανε ποτε ξανά κίνηση. Από την πλευρά μου δεν ξαναπροσπάθησα. Αφού έβλεπα πως δεν ήθελε απλά συνέχισα την ζωή μου. Έκανα κάτι με κάποιον παλιό συμμαθητή μας και αυτό μαθεύτηκε όπως καταλαβαίνετε. Η αντίδραση του ήταν ουδέτερη δεν είπε τίποτα και εγω δεν νοιάστηκα. Μετά απο λίγο καιρό όμως,η κολλητή μου, μου είπε πράγματα που της είχε πει για εμένα. Άσχημα πράγματα. Για προσωπικά γεγονότα που είτε είχαμε κάνει είτε ήταν της φαντασίας του. Έλεγε ψέματα για να με ρίξει στα μάτια των φίλων μου. Με κατηγορούσε πως ενώ ήταν να κάνουμε κάτι εγώ βρήκα άλλον και ότι τον χρησιμοποίησα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα έχει πει όλα αυτά. Νευρίασε που έκανα κάτι με κάποιον άλλον και έπρεπε να με ξεμπροστιάσει και καλά μπροστά στους φίλους μου; Με απώτερο σκοπό τι; Να με απομακρύνει απο την παρέα που είχα χρόνια πριν τον γνωρίσω; Τον έπιασα και του τα είπα όλα όσα έμαθα και ζήτησα εξηγήσεις μετά απο λίγο καιρό όμως μου τα αρνήθηκε. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω αλλά δεν θέλω να χάσω τους φίλους μου ώστε να σταματήσω να τον βλέπω.