ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 4 μήνες έκανα ένα ταξίδι. Ήθελα χρόνια να το κάνω ένα ταξίδι. Για τον ευατό μου. Να νιώσω για λίγο τον υπόλοιπο κόσμο. Τον τρόπο ζωής. Οι δικοί μου ήταν σντίθετοι σλλά εγώ ήμουν αποφασισμένος. Με επηρέασε ένα παιδί που διωργάνωσε μόνος του ένα ταξίδι στην Αφρική http://m.lifo.gr/team/gnomes/45873. Με αυτό το παιδί πηγαίναμε μαζί σχολείο και όταν έκανε αυτό το ταξίδι τον θαύμασα. Πως μπορούσε έλεγα ένα παιδί 21 χρονών να κάνει κάτι τέτοιο; Δεν μου μίλησε ποτέ για το ταξίδι εκείνο δείχνοντας100/100 επηρεασμένος από αυτό. Ακόμα κι αν δεν έκανε αυτό το παιδί το συγκεκριμένο ταξίδι εγώ θα πήγαινα εκεί. Ήθελα να κάνω και εγώ κάτι αντίστοιχο. Να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου στο οικοδόμημα αυτού του πλανήτη. Στο τμήμα που σπουδάζω γράφτηκα στην aiesec. Χωρίς να το σκεφτώ δήλωσα να πάω στην Κένυα και στην πόλη Κισούμο. Ομολογώ πως είχα ένα τρακ γιατί ήταν το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ελλάδας. Κύρια ασχολία μου στην πόλη αυτή ήταν να βοηθώ στην καταγραφή των προ'ι'όντων ενός παντοπωλείου αλλά και να βοηθώ τον ιδιοκτήτη σε διάφορα ζητήματα με υπηρεσίες. Πολύ γρήγορα εγκλιματίστηκα στον τόπο αυτό. Πολύ φιλόξενοι και καλόκαρδοι άνθρωποι. Όσο δύσκολα κι αν περνούσαν δεν σταματούσαν ποτέ να χαμογελάνε. Ήταν άξιοι θαυμασμού. Ημουν εκεί ένα μήνα ακριβώς. Με φιλοξένησε ένα αντρόγυνο με ένα πανέμορφο κοριτσάκι 3 χρονών. Μου είχαν όλα τα απαραίτητα ενώ οι ίδιοι δεν είχαν καν τα βασικά. Απαίτησα να είχα και εγώ ότι ακριβώς είχαν και εκείνοι. Πως μπορούσα εγώ να κοιμάμαι ήσυχος στο κρεβάτι μου όταν στο διπλανό δωμάτιο κοιμόταν σε ένα ράντζό το αντρόγυνο του σπιτιου; Για όλα αυτά βέβαια φρόντισε η aiesec και τους την είπα για αυτό που έγινε. Είπα χωρίς δεύτερη σκέψη το αντρόγυνο να πάει στο κρεβάτι και εγώ να κοιμηθώ στο ράντζο. Εγώ ήμουν ο φιλοξενούμενος και εκείνοι οι οικοδεσπότες.Η πρώτη μέρα μου στην δουλειά ήταν καλή. Ο ιδιοκτήτης, ένας συμπαθέστατος και αξιαγάπητος 56χρονός κύριος, ήταν από την πρώτη στιγμή δίπλα μου. Ακόμα και τότε που ήρθαν 2 μαντράχαλοι και με έβριζαν δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί ήταν και τότε ήταν δίπλα μου. Δεν είχα βέβαια ανάγκη γιατί τα έβγαζα πέρα μόνος μου. Ήξερα δηλαδή πως να αντιμετωπίζω τέτοιες καταστάσεις. Το παντοπωλείο ηταν σχετικά μικρό και τα προ'ι'όντα από τα λιγοστά ράφια καθημεμερινά καταναλώνονταν. Ερχόντουσαν και από άλλες περιοχές χιλιόμετρα μακριά. Κάθε μέρα ερχόταν ένσ φορτηγάκι και κουβαλούσαμε τα πράγματα μέσα στο παντοπωλείο. 8 ώρες την ήμερα ήμουν εκεί. Ήθελα να κάνω και κάτι άλλο για να γεμίζω την μέρα μου. Μετά από 10 μέρες αφότου πήγα εκεί λίγο πιο κάτω ο ιδιοκτήτης μου είπε ξεκινήσαν και χτίζανε ένα σπίτι. Του είπα αν μπορούσα να βοηθήσω και μου γέλασε. Μου είπε πως θα πας εσύ λευκός άνθρωπος να βοηθήσεις εκεί; Τότε του γέλασα εγώ. Δεν του είπα κουβέντα. Του έκανα μονάχα ένα νεύμα για να πάμε εκεί. Ο υπεύθυνος εκεί της οικοδομής ήταν αρνητικός γιατί είπε πως ήμουν ξένος και μπορούσε να βρει τον μπελά του. Του είπα ότι το έκανα οικιοθελώς και ότι δεν ήθελα τίποτα ως αντάλλαγμα. Με τα λίγα και τα πολλά το αφεντικό μου τον έπεισε και έτσι ανέλαβα δουλεία. 7 το πρωί με 3 το μεσημέρι στο παντοπωλείο μια ώρα ξεκούραση στο σπίτι και μετά στην οικοδομή. Όσο πήγαινε δεν με ένοιαζε. Καμια φορά ξενυχυούσα κιόλας εκεί. Οι εργάτες ήταν απόμακροι και δικαιολογημένα γιατί πρώτη φορά βλέπανε έναν ξένο στην δουλεία τους. Η χαρά μου να βοηθώ συτούς τους αθρώπους ήταν απερίγραπτη. Το σπίτι βέβαια δεν τελείωσε σε ένα μήνα αλλά χάρηκα πραγματικά που τους βοήθησα. Και αυτό το εκτίμησε ο υπεύθυνος της οικοδομής. Μια μέρα προς το τέλος του προγράμματος μου εκεί ήρθε στο παντοπωλείο μια 17χρονη κοπέλα. Πολύ όμορφη μου θύμιζε την Ναόμι Κάμπελ. Τόσο όμορφη. Πραγματικά μαγεύτηκα. Δεν ξέρω αλλά ένιωσα πράγματα γι αυτή την κοπέλα. Οσο ήμουν εκεί ήρθε 5 φορές στο παντοπωλείο. Ήταν πραγματικά αξιαγάπητη, χαμογελαστη όμορφη ψυχή. Μου μίλησε για τον ευατό της για τα όνειρα της. Ήθελε να φύγει από κει και να πάει στην Αγγλία για σπουδές. Όταν ήρθε η μέρα για να φύγω στεναχωρέθηκα. Έμεινα μόνος μου στο σπίτι και έκλαιγα. Ναι όσο παράξενο κι αν σας ακούγεται αν μου δινόταν η ευκαιρία να έμενα εκεί για πάντα θα το έκανα. Γιατί άξιζαν το καλύτερο οι άνθρωποι αυτοί. Μπορούσα να κάνω τα πάντα προκειμένου να έχουν μια κανονική ζωή. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε τα πάντα. Στέγη φαγητό νερό. Τα έχουμε όλα. Κι όμως ήμαστε δυστηχισμένοι. Γιατί δεν χορτάσαμε από αυτά που έχουμε και θέλουμε κι άλλα. Κι άλλα σπίτια, κι άλλα αυτοκίνητα, ακριβά ρούχα, κινητά και ακόμα περισσότερα. Η ουσία όμως είναι αλλού. Να είσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις. Και να μην είσαι ματαιόδοξος. Να μην έχεις ζήλεια για τον άλλον. Να αρκεστείς σε αυτά που έχεις. Έκανα μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί. Ιδιαίτερη και μεγάλη αγκαλιά πολλών λεπτών για την 17χρονη φίλη μου. Μου είπε ότι ήθελε να έρθει μαζί μου αλλά κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Δεν υπάρχει μέρα που να μην την σκέφτομαι. Σε όλο το ταξίδι έκλαιγα. Έριξα πολύ δάκρυ. Έδωσα μια υπόσχεση στον ευατό μου. Κάποια στιγμή θα ξαναπάω. Θα το κάνω. Έβαλα στοίχημα με τον ευατό μου. Ήδη μαζεύω λεφτά για να πάω μόνος μου συτήν την φορά. Για όλους θα το κάνω αλλά ένας λόγος παραπάνω για την κοπέλα. Γιατί αξίζει πραγματικά το καλύτερο.