ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαρετό. Ότι και να κάνω, όπου και να βρίσκομαι, τίποτα δεν έχει ουσία. Είμαι έτσι για λίγο καιρό τώρα. Έχω να τον δω τρεις εβδομάδες, αποφάσισα να κόψω επικοινωνία εδώ και δύο μέρες. Ο χρόνος έχει παράξενη διάσταση όταν είμαι μακρυά του.Του είχε περάσει, αυτό ήταν το μόνο που μου είχε πει μια μέρα αφότου μου είχε εκμυστηρευτεί πως φοβόταν ότι με ερωτευόταν. Δεν τον πίστεψα βέβαια αλλά ούτε μπορούσα να αρνηθώ πως με αναζητούσε περισσότερο τον τελευταίο καιρό πριν τον χωρισμό. Ήταν πιο ρομαντικός. Απλά δεν ήθελε να βρεθούμε. Δεν είχε κέφι.Μου είχε πει ότι ήταν παράξενο άνθρωπος, δεν ήταν πως δεν το είχα πιστέψει, ήταν περισσότερο ότι δεν είχα δώσει τόση έμφαση. Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό σκεφτόμουν και εγώ τον χωρισμό. Καθόταν δίπλα μου και έστελνε σε μια άλλη το ηλιοβασίλεμα που βλέπαμε μαζί. Γιατί ήμουν ακόμα μαζί του;Το σκέφτηκα πολύ. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να παρατήσω τον ρομαντισμό, δεν ήταν πως είχαμε και τίποτα σοβαρό. Ήταν μια σχέση τεσσεράμισι μηνών, η πρώτη μου σχέση αλλά και πάλι. Είχαμε συμφωνήσει πως θα το παίρναμε χαλαρά, όπου πήγαινε. Γι' αυτό δεν ήθελα να με αγκαλιάσει μετά το σεξ, δεν επιδίωξα ποτέ να κρατάμε χεράκια. Εκείνος όμως επέμενε. Και τη στιγμή που το δοκίμασα ένιωσα πως εκεί ήταν η θέση μου. Άρχισα να συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πως εκεί άνηκα. Αργότερα έμαθα πως η συμφωνία που είχα κάνει ήταν ελεύθερη σχέση, παρόλο που του είχα εξηγήσει πως δεν θέλω να βλέπουμε άλλα άτομα πριν το σφραγίσουμε. Υποθέτω πως τα ψέματα είναι στο παιχνίδι όταν ο άλλος θέλει να σε ρίξει. Άλλωστε απλά περνούσαμε καλά, σωστά; Απλά είχα βαρεθεί τους πάντες και τα πάντα γύρω μου και ήθελα μια διαφυγή. Και αυτός ήταν ακριβώς αυτό. Η καλύτερη διαφυγή για ένα όμορφο καλοκαίρι.Δεν ήταν πως ένιωσα απατημένη. Δεν ένιωσα αηδία όπως είχα ακούσει τόσες και τόσες να λένε. Ναι... πόνεσε, όμως ξαφνιασμένη συνειδητοποίησα πως δεν με ένοιαζε, όχι όσο εγώ ήμουν αυτή στην οποία γυρνούσε. Όχι όσο εγώ ήμουν αυτή που πραγματικά ήθελε. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα πως εξαπατούσα τον εαυτό μου. Γιατί ήξερα πως δεν ήμουν. Παρ' όλα αυτά προσπάθησα να διαγράψω το πως ένιωθα. Είχα περισσότερο ανάγκη το παράθυρό μου σε έναν άλλο κόσμο παρά τους συναισθηματισμούς. Ξέρω, ακούγεται παράξενο αλλά έτσι ήταν.Όλοι περιμένουν από εμένα να φερθώ σαν εκείνο το καλό κορίτσι, την ευαίσθητη κοπέλα. Να αντιδράσω όπως θα αντιδρούσαν εκείνοι. Αυτό είναι το θέμα όμως, το πως αντιδρώ ήταν ο μόνος λόγος που δέχτηκα να ξαναβγώ μαζί του εξ αρχής.Δεν είμαι αυτό το κορίτσι. Δηλαδή, μπορώ να είμαι... αλλά όχι στα αλήθεια. Όχι όλη την ώρα.Αν και κάπως παχουλή, η εμφάνιση μετράει για εμένα. Δεν το θέλω, αλλά το ψάχνω. Το χρήμα το ίδιο. Ξέρω, πάντα κατηγορούσα όλες εκείνες που έψαχναν για κάποιον ματσο. Αλλά δεν είναι έτσι. Απλά δεν θέλω την γκρίνια που έρχεται με το να μην έχεις αρκετά για να κάνεις όσα θες, όταν το θες... όπως το θες. Δεν είναι πως θέλω να αρμέξω τον άλλον, αλλά θεωρώ δεδομένο πως αν είμαι μαζί σου, θα πιάσεις τον λογαριασμό και τον επόμενο. Και αυτόν μετά.Είμαι μεγάλη κοπέλα, μπορώ να προσέχω τον εαυτό μου. Δεν είναι ότι δεν μπορώ, απλά είναι καλύτερα όταν ο άλλον το κάνει για εσένα. Πόσο μάλλον όταν το κάνει καλύτερα. Μια ζωή φοβάμαι. Φοβάμαι ότι δεν θα είμαι αρκετά καλή για να αντεπεξέλθω, ότι αφήνω τον χρόνο να περνάει χωρίς να τον αξιοποιώ στο έπακρο, ότι θα χάσω τα άτομα που αγαπάω. Όλα αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν κάθε μέρα. Πρόσφατα όμως αποφάσισα πως πρέπει να γίνω πιο δυνατή, βελτιώνοντας τον εαυτό μου όσο περισσότερο μπορώ. Είτε με ένα καλύτερο σώμα, καλύτερα μαλλιά, μια παραπάνω γλώσσα... αλλαγή συμπεριφοράς. Μόνο έτσι θα σταματήσει εκείνο το αχόρταγο συναίσθημα, ακόμα και τότε όμως θα επιμένω πως υποχρέωση του άντρα είναι να φροντίζει κάθε λεπτομέρεια όταν βγαίνει με τη γυναίκα του. Ακούγεται σκληρό, το ξέρω. Αυτός δεν ήταν ο σκοπός μου. Δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι, αλήθεια όμως πως μπορεί κανείς να αλλάξει τον εαυτό του.Τον τελευταίο καιρό το μόνο που ακούω είναι ότι έχω αλλάξει. Όχι, απλά παραδέχομαι πράγματα που έκρυβα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν θα ήμουν πιο γλυκιά αν τα κρατούσα κρυμμένα; Καμία γυναίκα δεν χρειάζεται έναν άντρα να πληρώσει για εκείνη, αυτά είναι πεπαλαιωμένα και χαζά- δεν ακούγεται καλύτερο; Η ομορφιά δεν παίζει ρόλο, το χρήμα δεν παίζει ρόλο; Σωστά λοιπόν. Συμφωνώ απόλυτα, απλά για να με κάνεις να το πω και να το πιστέψω θα πρέπει να νοιστώ για εσένα. Πολύ. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, έχω βγει με άσχημους, έχω βγει με μπατίρηδες. Δεν είναι απαραίτητα πως τους βάζω στη μαύρη λίστα, απλά δυσανασχετώ. Και αν δεν μου δώσεις κάποιον άλλο λόγο να μείνω, σοβαρό λόγο, δεν θα το κάνω. Δεν μιλάω απαραίτητα για συναισθήματα,όχι αν είναι καλό το σεξ. Μου αρέσει να ακούω για τις φαντασιώσεις των άλλων. Μου αρέσει όταν προσπαθούν με κάθε ίνα του σώματός τους να μάθουν τις δικές μου και εγώ να μην τους λέω. Μου αρέσει να μιλάω ανοιχτά με αυτόν που έχω διαλέξει να γαμήσω. Θέλω πολλά, το ξέρω. Αλλά τα είχα βρει όλα. Και τώρα τα χάνω και δεν καταλαβαίνω το γιατί.Έχω ευγενική ψυχή λέει, είμαι τόσο γλυκιά λέει. Να το βράσω όταν δεν είναι δίπλα μου.Αν ενδιαφερόταν θα το έδειχνε, σωστά; Αν ενδιαφερόταν δεν θα με άφηνε να φύγω. Αν απλά περνούσαμε καλά γιατί πονάει τόσο πολύ; Γιατί τίποτα δεν έχει ουσία πια; Τι κάνω από εδώ και στο εξής; Το επιτρέπω να περάσει έτσι; Πώς το αλλάζω; Είναι η πρώτη μου σχέση, έτσι το ήθελα. Δεν ήθελα να νοιαστώ για περισσότερα άτομα, να αλλοιωθώ σε όλο αυτό ξανά. Και γιατί να το κάνω αφού βρήκα αυτά που ήθελα σε ένα άτομο; Κανείς δεν είναι τέλειος, δε λέω αυτό. Και δεν εξαπατούμε πιστεύοντας πως τον έμαθα στους πέντε αυτούς μήνες, δεν με άφησε. Απλά δεν θέλω να το αφήσω. Είναι πείσμα ή κάτι άλλο; Είμαι αφελής ή απλά κακομαθημένη;υπάρχουν τόσο χειρότερα πράγματα στον κόσμο. Άνθρωποι να ψάχνουν τα σκουπίδια για μια μπουκιά φαγητό, μητέρες να χάνουν τα παιδιά τους, άστεγοι και αδέσποτα στο κρύο. Παλαιστές της ζωής για λίγα χρήματα, αρρώστιες. Όλοι τρέχουμε γύρω από κάτι αλλά στο τέλος της ημέρας, τι έχουμε κάνει πραγματικά;Πόσο θα ήθελα να είμαι από αυτούς τους ανθρώπους γεμάτους ενέργεια, πόσο ζηλεύω τη δύναμη ψυχής τους. Πώς το κάνουν άραγε; Θέλω και εγώ να χαμογελάω, θέλω να χορεύω στη βροχή αντί να περιμένω την καταιγίδα να περάσει φοβισμένη.Όλα γίνονται για κάποιον λόγο, σωστά; Αυτό δε λένε; Κάποτε το έλεγα και εγώ, κάποτε πίστευα πως δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Είχα όμως τόσα σημάδια να μη φύγω, να μείνω μαζί του. Γιατί; Για να με αφήσει αυτός; Γιατί έπρεπε να κάνω τόση υπομονή, να μάθω να δέχομαι αν όλα ήταν για το τίποτα;Τι κάνω; Που είμαι; Ποια είμαι; Είναι τόσο χαζό να μην ξέρω;Υ.Π. Ειμαι 26 και εκεινος μεγαλυτερος