ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκεφτόμουν πώς το καταφέρνουν γυναίκες που σχεδόν δυναστεύουν τους συντρόφους τους, δηλαδή, δεν τους αφήνουν να βγουν βράδυ μόνοι με τους φίλους τους, ξεσπούν σε σκηνές ζηλοτυπίας ακόμα και για το like που τους πάτησε κάποια άγνωστη στο fb, ελέγχουν κρυφά τα κινητά τους, τους ζαλίζουν με 3769 τηλεφωνήματα την ημέρα(ακόμα και στην δουλειά) για να τσεκάρουν πού είναι και τι κάνουν, γκρινιάζουν αν δεν τις κάνουν κι εκείνοι 3769 τηλεφωνήματα την ημέρα για να τους πουν "μωράκι μου, σε σκέφτομαι πολύ", πώς λοιπόν καταφέρνουν αυτές οι γυναίκες και παρ' όλη την καταπίεση που ασκούν στους συντρόφους τους εκείνοι κολλάνε όλο και περισσότερο μαζί τους; Έχω πολλά τέτοια παραδείγματα από φίλες μου αλλά κι από τη νύφη μου, οπότε, κατά μια έννοια, μπορεί να θεωρηθεί ότι γνωρίζω εκ των έσω.Κι αμέσως κάνω τη σύγκριση με εμένα που ποτέ δεν έκανα τίποτα από τα παραπάνω σε κανέναν από τους τρεις συντρόφους που είχα στην μέχρι τώρα ζωή μου, αλλά παρ' όλα αυτά από τους δυο τελευταίους έφαγα κρυφά τέτοιο κέρατο, που ακόμα κλαδεύω τα κερατιάτικά για να μπορώ να περνάω από τις πόρτες! Και μετά ευθής αναρωτιέμαι με παράπονο "τι στο καλό κάνω εγώ λάθος;"Πιστεύετε πως η πολλή εμπιστοσύνη τελικά βλάπτει και σού γυρίζει μπούμερανγκ, καταλήγοντας να είσαι για τον άλλον δεδομένη; Μήπως αυτό που χρειάζεται είναι να κρατάς έστω και λίγο τα λουριά σφιχτά μέσω της ζήλιας και της καχυποψίας; Ή μήπως ψάχνω άσκοπες δικαιολογίες ενώ αυτό που φταίει είναι ότι απλώς είμαι μια τέρμα αφελής κοπέλα που παθαίνει αυτό που τραβάει ο οργανισμός της;