ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μοναχοπαίδι και δε λέω έχω τα πάντα απο υλικά αγαθά. Ένα σπίτι να μένω σχεδόν μόνη μου, μπορώ να φέρνω τους φίλους μου όποτε θέλω, το αγόρι μου.. Όλα τα χρήματα της οικογένειας κάποια στιγμή σε μένα θα καταλήξουν, αλλά... Όταν ανοίγω το φβ και βλέπω μια φίλη μου που έχει άλλα 3 αδέρφια να βγάζουν συνέχεια φώτο όλοι μαζί, να κάνουν παρέα, ταξίδια, μεγάλα τραπέζια...αυτοί δεν χρειάζονται θείους και γιαγιάδες για να γεμίσει το τραπέζι, έχουν τα αδέρφια τους.. Και παρολαυτα είναι μια χαρά κοινωνικοι όλοι τους, έχουν και φίλους. Δεν είμαι αχάριστη. Ευτυχώς έχω καλούς (μετρημένους) φίλους που μου στέκονται στα δύσκολα, μα ξέρω πως τη χαρά που μπορούν να μου δώσουν αυτοί μετρημένα λόγω καθημερινότητας, αυτοί που εχουν αδέρφια την έχουν καθημερινά σπίτι τους. Μια άλλη μου φίλη έχει 2 αδέρφια και κάθε βράδυ βλέπουν μαζί ταινίες, παιζουν επιτραπέζια.. Σε μια δυσκολία υγείας των γονιών είναι ολοι εκεί. Εγώ όταν αρρώστησε η μάνα μου, στο νοσοκομείο ήμουν με το θείο μου, άντε και τις κολλητές που όποτε μπορούσαν ερχόντουσαν. Αλλά στο σπίτι ήμουν μόνη. Μπορεί ο περίγυρος να προσπαθούσε να μου καλύψει το κενό, αλλά ήμουν μόνη. Ένιωθα απίστευτα απροστατευτη. Και για το μέλλον νιώθω έτσι.. Δεν θα χω πάντα τη μαμά μου ούτε ενα θείο να είναι δίπλα μου. Βλέπω τη μαμά μου και τη σχέση με τα αδέρφια της και ζηλεύω! Χαίρομαι που το βλέπω στην οικογένεια μου αυτό, αλλά στεναχωριέμαι που όταν φτάσω στην ηλικία τους, το καλύτερο που θα χω θα ναι ενας άντρας. φοβαμαι πως αμα φύγει και η μαμα μου από τη ζωή δεν θα χω κανεναν. Ακόμα και το βάρος της διαχείρισης των αποκτηθεντων των γονιών μου με φοβίζει. Το οτι δεν έχω σταθερή δουλειά για να ζήσω επίσης, και το ότι δεν θα χω έναν άνθρωπο κομμάτι του σώματος μού να μοιραστώ το οτιδήποτε. Καλοί οι φίλοι, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την οικογένεια. Εσείς που έχετε αδέρφια, όσο και να σας κουράζουν, να ξέρετε ότι πάντα θα έχετε έναν άνθρωπο, μια αγκαλιά, κάποια σκιά που θα σας νοιάζεται. Και ας μην το δείχνουν μερικοί τώρα