ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ πάλι να κοιτάζω τον ουρανό και να χάνομαι............Με τρώει ο καρκίνος,το νιώθω και όσο σιχαίνομαι τις χημειοθεραπείες συνέχεια μπροστά μου.Τα μαλλιά μου.Αχ τα μαλλιά μου........Μου πήρε ο πατέρας μου περούκα,χωρίς να τη ζητήσω και σκέφτηκα.Μηπως είναι εκείνα που είχα δωρίσει; Ένιωσα λίγη δύναμη.Με τρώει,το ξέρω.Αδυνάτισα πολύ.Δεν έχω όρεξη για τίποτα πια.Δεν έχω όρεξη για όλους εκείνους τους φίλους που με βλέπουν και βουρκώνουν.Το βλέπω στα μάτια τους πως με αγαπούν,μα δε θέλω να με λυπούνται.Και ο πατέρας μου το πε και το έκανε.Είναι πάντα εδώ,σιωπηλός για μια αγκαλιά στην πριγκίπισσα του.Κοιτάω τον ουρανό,μέσα από το παράθυρο αυτή τη φορά.Κι όμως κρατιέμαι,το παλεύω,έχουμε ακόμα.Δε λυγιζω ποτέ μπροστά στον κόσμο.Θελω να είμαι για πάντα το supergirl τους.Α ρε μαμά,που είσαι.Δε βλέπω αστέρια στον ουρανό.Φοβάμαι πια.Ποια εγώ ή δυνατή!Αυτά.Σας στέλνω όση θετική ενέργεια μου έχει απομείνει.Καλό ξημέρωμα να έχουμε και απόψε.Υ.Γ: Είδα όλα τα μηνύματα την προηγούμενη φορά.Ευχαριστω για το χρόνο σας και ελπίζω να είστε όλοι καλά.