Έχεις δίκιο σε αυτά που αναφέρεις να νιώθεις ανασφάλεια, ζήλια και θυμό με το σύντροφό σου. Εκείνος φταίει που στα δημιούργησε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Φταίει και η άλλη που πηγαίνει βόλτες μαζί του γνωρίζοντας ότι έχει δεσμό. Τουλάχιστον ο ένας από τους δύο θα έπρεπε να προτρέψει τον άλλον να γνωριστείτε από κοντά. Αν είναι όντως χρόνια φίλοι πάει και έρχεται, αλλά και πάλι είναι λάθος αυτές οι συναντήσεις βραδιάτικα. Αν συνεχίζει εκείνος και δεν σου ξεκαθαρίζει κάποια πράματα και δημιουργούνται συνέχεια ανασφάλειες δικαιολογημένα μέσα σου καλύτερα να τον αφήσεις. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει φιλία μεταξύ των δύο φίλων, αλλά μπορεί και να υπάρχει σπανίως βέβαια.
16.9.2016 | 01:12
??
Έχω έναν μικρούλη, νεοελληνικό, μη εξευρωπαϊσμένο εγκέφαλο, έχω πιθανώς μια τάση για το δράμα, το μελόδραμα και την τραγωδία, είμαι οπισθοδρομική και κολλημένη, ζηλιάρα και εγωίστρια, ανταγωνιστική και καχύποπτη, ΔΙΟΤΙδεν ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ πώς γίνεται να μου λέει ο άλλος ότι έχει γυναίκες φίλες, αλλά όχι κάτσε, δεν είναι ακριβώς αυτό....δεν είναι ότι στην παρέα του υπάρχουν ΚΑΙ γυναίκες, είναι ότι έχει ατομικές, αποκλειστικές φίλες που μπορεί να τις ξέρει από παλιά ή και όχι, οι οποίες μπορεί να τον πάρουν στις 10 το βράδυ για να πάνε να περπατήσουν παρεούλα να πούμε. Και Ω! τι υπέροχο να μαθαίνεις μετά από 3 ώρες ότι ο φίλος σου για τον οποίο ξεροστάλιαζες πάνω από το τηλέφωνο, έκοβε βόλτες με την φίλη του. "Θα στην γνωρίσω και θα ηρεμήσεις", Ω, τι τιμή, τι δόξα, τι, τι, τι!!!!! "Όλο για σένα της μιλούσα, την έπρηξα", Τώρα τρέμω απ'την συγκίνηση"Μου λέει: ερωτευμένος είσαι", Δεν μας το λες εσύ, μας το λέει αυτή για σένα μέσω εσού, μας έβαλε και σφραγίδα να το πιστοποιήσουμε; Εντάξει, μπορεί να είμαι ηλίθια γλάστρα που σκέφτομαι έτσι, οι μισοί εδώ μέσα θα σκεφτείτε ή θα γράψετε από έναν ύμνο για τη φιλία η οποία δεν γνωρίζει φύλο και δεν κάνει διακρίσεις....Και μπορεί και να ισχύει, ίσως, ναι.....Όπως άλλο τόσο ισχύει το πώς ξαφνικά ο μισός πλανήτης αρχίζει και βλέπει τον φίλο/η του ερωτικά, το πόσο φοβάται μην καταστρέψει τη φιλία ετούτη αν κάνει καμιά κίνηση....Από την άλλη ο αγαπητός και λατρεμένος μου, ζηλεύει τις ΦΙΛ-ΕΣ μου (γυναίκες παρακαλώ). Όταν εγώ ζηλεύω τις ΦΙΛ-ΕΣ Του, είμαι η τρελή κι η αλλοπαρμένη. Διότι, αγαπητά μου παιδιά, νιάτα μου προοδευτικά και μη, παραδέχομαι ότι ζηλεύω και το λέω ευθαρσώς αλλιώς καίγεται ο κώλος μου και δεν έχω περιθώριο. Ποια είσαι εσύ κυρά μου που έχεις το δικαίωμα να παίρνεις τον γκόμενό μου νυχτιάτικα να του προτείνεις βόλτες τα δυο σας; ("Κλειστόμυαλη, χωριάτα, μ' εμένα κάνει παρέα 25 χρόνια, εσένα σε ξέρει 2 μήνες"). Κάντε μου μια πλύση εγκεφάλου, μια πλύση στομάχου, μια πλύση αυτοκινήτου, δεν αντέχω να παλεύω με "φίλίες" και "φίλες" και "τι, ζηλεύεις;" και "δεν την είδα ποτέ ερωτικά, ούτε αυτή εμένα", "ναι, έχουμε δει και ταινίες στο σπίτι της, και;". Τι "και", μωρέ; Τι "και"; ΥΓ: του κάνω πλάκα ότι θα βρω κι εγώ έναν άντρα φίλο να λέμε τις ιστορίες της ζωής μας τα δυο μας στο μπαλκόνι, εντελώς φιλικά πάντα, και η απάντηση είναι "αν θες να σου κόψω τα πόδια, κάντο". Μονά, ζυγά δικά του, και τα ρέστα παγωτό κι αν βγάλω άκρη κλά*τε με, το Ψ ή το Σ εναποτίθεται στην γενναιοδωρία σας.
6
