Εχω ακριβως το ιδιο...νομιζω δεν νιωθουμε αβολα με τους αντρες αλλα με την αρρενωποτητα και την εννοια που αυτη αποκτα σε μια παρεα μονο με αντρες.Για να γινεις αντρας πρεπει με το ζορι να το παιζεις σκληρος, να μειωνεις τους αλλους αντρες, να προσπαθεις να κρυβεις τα συναισθηματα και τους φοβους σου, να μιλας και να φερεσαι με συγκεκριμενους τροπους.Για μενα πολλοι αντρες καταπιεζονται για να ακολουθουν αυτους τους ρολους και εγω με τον ιδιο τροπο δεν νιωθω πως ανηκω σε μια τετοια ομαδα αντρων και ουτε μπορω να τους συνανατραφω.Ετσι και αλλιως επειδη ειμαι γκει και το ξερω απο μικρος νιωθω πως δεν θα ανηκα σε μια τυπικη αγοριτικη παρεα, αλλα βλεπω πως με αλλους αντρες που δεν εχουν ματσιλα και ψευτοαρρενωποτητα μπορω να κανω μια καποια παρεα...Επισης το πολυ σημαντικο ειναι πως αν παρατηρησεις αντρες που ειναι ετσι, ματσο και αρχιδατοι και κουλ στις παρεες, αν τους δεις εξω απο το πλαισιο της αντρικης παρεας και πχ κατσετε μονοι σας για καποια ωρα, οι περισσοτεροι ειναι πολυ διαφορετικοι..δεν εχουν πιεση ή να αποδειξουν τιποτα εκεινη την ωρα και μπορει και να ανοιχτουν σε εσενα πιο πολυ απ οτι στους κολλητους τους.
18.9.2016 | 16:28
Αισθηματα κατωτεροτητας (?)
Ειμαι αντρας και εχω προβλημα με τους αντρες. Τι εννοω? Απο μικρος θυμαμαι οτι δεν εκανα πολυ παρεα με τα αγορια, παντα ενιωθα οτι ηταν πολυ διαφορετικα απο εμενα, οτι δεν ταιριαζα μαζι τους. Για παραδειγμα ποτε δεν μου αρεσε η μπαλα η καποιο αλλο αθλημα, ποτε δεν υπηρξα τοσο επιθετικος και τοσο καφρος οσο ηταν τα αλλα αγορια της ηλικιας μου και για αυτους τους λογους νομιζω δεν με συμπαθουσαν και αυτα αν και παντα εβρισκα εναν που θα ταιριαζαμε και θα καναμε παρεα. Αργοτερα στο γυμνασιο και στο λυκειο τα πραγματα εγιναν λιγο χειροτερα για μενα, ακριβως επειδη δεν ημουν σαν τους αλλους αρχισα να "ξεχωριζω" και συνεπως να πεφτω θυμα λεκτικης (και πιο σπανια σωματικης) βιας σε καθημερινη βαση. Αν και παλι βρηκα ενα παιδι που ταιριαξαμε αυτη ηταν η μονη μου επαφη με ατομα του ιδιου φυλου. Οταν τελειωσα το λυκειο και πηγα σε ΙΕΚ τα πραγματα ηταν πολυ καλυτερα, αφενος γιατι η ειδικοτητα που διαλεξα ειχε ελαχιστους αντρες, αφετερου γιατι οι περισοτεροι ηταν ανω των 25. Παρολα αυτα ανακαλυψα οτι ειχα αρχισει να νιωθω πολυ αβολα οταν ηταν και αυτοι μπροστα, βεβαια ειχα κανονικες σχεσεις με τους περισοτερους (γιατι δεν γινεται να ταιριαξουμε και με ολους) αλλα πολλες φορες προτιμουσα να τους αποφυγω παρα να κατσω μαζι τους. Για να μην σας τα πολυλογω σημερα εχω τελειωσει την σχολη και δεν εχω ουτε εναν φιλο αντρα, μονο γυναικες, οχι οτι με ενοχλει ισα ισα με τις γυναικες περναω παρα πολυ καλα και νιωθω οτι ταιριαζω περισοτερο μαζι τους αλλα θα ηθελα να εχω και κανα δυο φιλους. Μονο που οταν βρισκομαι σε χωρο με πολλους αντρες νιωθω αβολα, μειονεκτικα και θελω να φυγω. Αυτα. Ζητω συγνωμη για το μεγαλο κειμενο :)
2
