ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορώ να βρώ έναν άντρα που να με τρελαίνει πλέον. Έχω να ερωτευτώ απ'την πρώτη γυμνασίου που και τότε το αγόρι (2 χρόνια μεγαλύτερος) ντρεπόταν και δεν ανταλλάξαμε ούτε κουβέντα. Πέραν του ότι δεν βρίσκω κάποιον που να με ενθουσιάζει εξωτερικά (και δεν μου αρέσουν τα μοντέλα) που και αυτό δεν με ενδιαφέρει τόσο, δεν βρίσκω κάποιον που να μπορώ να μην τον βγάλω από το μυαλό μου. Όσοι άλλοι άντρες μου αρέσουν είναι για λίγο καιρό και δεν με ενθουσιάζουν. Το κακό με εμένα δεν είναι ότι δεν μου αρέσει κανένας αλλά πως όσοι μου αρέσουν είναι άπιαστο όνειρο. Μένουν μακρία, είναι γνωστοί και έχουν σχέση. Δεν λέω έχω και έγω ψηλά τα standards μου αλλά δεν ζητάω τίποτε παραπάνω από έναν ψηλό, μελαγχρινό, εντυπωσιακό, ευχάριστο, δουλευταρά άντρα, με υψηλούς στόχους, χιούμορ ή έστω αίσθηση του χιούμορ που να μπορούμε να κάνουμε μαζί απο κοτσομπολιό μέχρι και συζητήσεις υψηλού πνευματικού επιπέδου. Δεν με νοιάζει καθόλου το επάγγελματα του και η κοινωνική του θέση, αρκεί να είναι ο καλύτερος σε ότι κάνει και φυσικά να "στροφάρει". Είναι τόσα πολλά όλα αυτά;;;;