__________________
1.
Τα τελευταια εξι χρονια ειμαι ερωτευμενη με καποιον. Μιλαμε πολυ και με εμπιστευεται. Προσπαθω να το παιζω αδιαφορη, παρολα αυτα εχει καταλαβει οτι μου αρεσει. Ωρες ωρες αισθανομαι οτι αν δεν ειχε κοπελα, κατι θα γινοταν μεταξυ μας, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα. Εχει λοιπον μια σχεση οκτω χρονια. Κατα καιρους, μου λεει οτι εχουν προβληματα, οτι εκανε υπομονη μαζι της περιμενοντας οτι θα αλλαξει, οτι ειναι μαζι της απο συνηθεια. Το μονο καλο που εχει πει για τη σχεση του αφορα τη σεξουαλικη του ζωη. Εκει ολα καλα. Η κοπελα δουλευει μαζι με μια φιλη μου. Της λεει οτι εχουν συχνα τσακωμους και προβληματα, αλλα τον πιεζει για γαμο γιατι θεωρει οτι ολα αυτα τα χρονια την ειχε μονο για το σεξ και πως ειναι καιρος να κανει παιδι, οποτε του το απαιτει. Αυτος ειπε οχι σε γαμο και παιδι. Τον χωρισε. Μετα απο μερες, της ειπε οτι δεχεται, τα ξαναβρηκαν και τωρα κανουν ετοιμασιες. Λενα πιστευεις οτι μια τετοια σχεση θα εχει μελλον; Εχει γερα θεμελια; Ειμαι καψουρα για αυτον. Αν ηταν ελευθερος...
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Είναι άλλο ερώτημα το «έχει γερά θεμέλια ένας γάμος» κα εντελώς άλλο το «πόσο θα κρατήσει ένας γάμος», κι αυτό διότι για να κρατήσει πολλά χρόνια ένας γάμος, δεν χρειάζεται να έχει γερά θεμέλια. Για να κρατήσει ένας γάμος χρειάζεται μόνο να μην θέλει κανείς από τους δύο να χωρίσει. Πολλοί αποτυχημένοι γάμοι κρατάνε για χρόνια, δεκαετίες, ή δεν λήγουν ποτέ.
Με στενοχωρείς που λες και ξαναλές «αχ, αν ήταν ελεύθερος» σα να είναι μια ευχή που δεν ελέγχει κανείς, όπως το «αχ αν είχε τρία μάτια». Δεν είναι ελεύθερος επειδή δεν θέλει να είναι ελεύθερος, και δεν άφησε εκείνη για σένα, διότι θέλει να τα έχει με εκείνη και όχι με σένα. Τώρα μάλιστα θα την παντρευτεί και θα κάνει και παιδί μαζί της. Με τη θέληση του. Δεν τον κράτησε ποτέ μακριά σου κάποια αόρατη δύναμη. Μπορεί να σε γούσταρε, αλλά όχι αρκετά για να τα φτιάξει μαζί σου. Δεν υπάρχει κάποιο παράλληλο σύμπαν στο οποίο είσαστε μαζί και είσαστε ευτυχισμένοι. Κόψε τις επαφές γιατί κινδυνεύεις να μπλέξεις τρισχειρότερα.
Και πέρα από όλα αυτά, εσύ πιστεύεις ότι είναι καλή ιδέα να βασίζεις την ευτυχία σου στην αποτυχία ενός γάμου;
__________________
2.
Γεια σου Λενα! Ηθελα να ρωτησω τη γνωμη σου για τα αντικαταθλιπτικα χαπια...ειμαι εικοσι ετων και πηγα για πρωτη φορα σε ψυχιατρο απο παροτρυνση του παθολογου εξαιτιας καποιον προβληματων υγειας που ειχα...δεν ηταν παθολογικο το θεμα και τελικα ολα προκληθηκαν απο την κακη μου ψυχολογια...εγω δεν θελω να παρω τα χαπια γιατι σκεφτομαι πως πρεπει να το αντιμερωπισω μονη...ειμαι νεα και ειναι κριμα να αφεθω στην ευκολη λυση...απλα δεν μπορω ακομα να σπρωξω τον εαυτο μου στην χαρα και την απολαυση...εσυ τι θα μου προτεινες?
-Κ.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Θα πάρεις τα χάπια όπως θα έπαιρνες την αντιβίωση που θα σου έγραφε ένας γιατρός. Δεν είναι καθόλου εύκολη λύση, όπως δεν είναι εύκολη λύση η αντιβίωση. Είναι η μόνη λύση. Ελπίζω να θέλεις μια λύση. Τα αντικαταθλιπτικά χάπια δεν θα σου δώσουν ούτε χαρά ούτε απόλαυση, δεν είναι κρακ. Είναι ένα δίχτυ για να αρχίσεις να σκέφτεσαι πάλι με λογική και ηρεμία – με τις δυνατότητες που έχεις.
Ρώτα τον γιατρό σου τι είναι τα αντικαταθλιπτικά, πώς λειτουργούν, και με ποιον τρόπο πιστεύει ότι θα σε επηρεάσουν.
__________________
3.
Καλημέρα και απο μένα! Σε διαβάζω ανελλιπώς όταν κάνω διάλειμμα από την δουλειά μου και είσαι πραγματικά αυτό, ένα ευχάριστο διάλειμμα! Μπαίνω στο ψητό όμως. Είμαι με ένα εξαιρετικό παιδί εδώ και 4 χρόνια όπου συγκατοικούμε κι όλας και έχοντας τα πάνω και τα κάτω μας όπως όλοι φαντάζομαι, είμαστε καλά. Τελειώσαμε ταυτόχρονα τις σπουδές μας όπου εγώ παράλληλα δουλεύω εδώ και 1 χρόνο σε μία πολύ καλή εταιρία και με καλό για την ηλικία μου μισθό ας πουμε... Το αγόρι πήγε φαντάρος και απ'οτι το έχουμε συζητήσει και μαζί αυτοί οι μήνες μας έδεσαν ακόμα πιο πολύ. Το θέμα είναι λοιπόν ότι το αγόρι σκέφτεται αν δεν βρεί δουλειά στο αντικείμενο του μέσα στον χρόνο να πάει για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Εγώ εννοείται τον στηρίζω. Το θέμα όμως είναι ότι ενώ η δουλειά που είμαι τώρα είναι καλή θέλω να φύγω και εγώ για μεταπτυχιακό σε ένα αντικείμενο που με ενδιαφέρει και που πιστεύω αν δεν το κάνω κάποια στιγμή θα το μετανιώσω. Είναι μεγάλο ρίσκο πιστεύω όμως. Να αφήσω μια δουλειά καλή, σε σχέση πάντα με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και να πάω να κυνηγήσω το όνειρο μου και πολύ πιθανό να βρούμε κάτι στην ίδια πόλη με το αγόρι μου ή να κάτσω στη δουλειά που σκέφτομαι ότι καλά είναι αλλά σε 20 χρόνια δεν θέλω να με φαντάζομαι εδώ... ;Είμαι άπληστη έτσι όπως είναι η Ελλάδα τώρα ενώ έχω δουλεία να σηκωθώ να φύγω; Και άμα δεν πάει καλά έξω; Θέλω όμως να πάω να ζήσω έξω ρε γαμώτο.. Το αγόρι για το φινάλε, λέει να τα παρατήσω όλα και να πάμε μαζί και θα βοηθήσει και αυτός οικονομικά γιατί ένα βασικό είναι αυτό που δεν με αφήνει να πω το ναι με όλα!! ευχαριστώ και συγνώμη για το μεγάλο κείμενο! Should i stay or should i go??
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Θέλεις να κάνεις ένα μεταπτυχιακό σε ένα αντικείμενο που σε ενδιαφέρει και πιστεύεις ότι αν δεν το κάνεις θα το μετανιώσεις.
Αν εννοείς αυτό που έγραψες, πού είναι το ρίσκο;
Το ρίσκο είναι να επενδύσεις σε μια δουλειά που δεν σου υπόσχεται κανείς ότι θα έχεις για πάντα. Είκοσι χρόνια! Ποιος ξέρει πού θα είναι η Ελλάδα σε είκοσι χρόνια. Και μιλάς για μια δουλειά που λες ότι δεν θέλεις καν να έχεις για πάντα.
Νομίζω ότι πρέπει να ξαναδιαβάσεις αυτά που έγραψες, χωρίς να βιάζεσαι.
__________________
4.
Αγαπητη Α μπα, χαιρετε! Σε ανακαλυψα εδω και λιγο διαστημα κι εχω εθιστει στο να σε διαβαζω! Μακαρι να ησουν ψυχολογος, θα ημουν η καλυτερη σου πελατισσα! Ο λογος που σου γραφω ειναι η κατα ενα χρονο μεγαλυτερη αδερφη μου, κι ενα ακομα εκρηκτικο συμβαν που ειχα προσφατα μαζι της. Μεγαλωσαμε σε λιγο ιδιαιτερες συνθηκες, καθως σε μικρη ηλικια (7 εγω) βιωσαμε την απωλεια του μπαμπα, κ επειτα δυο ακομα προσωπων μεσα στην οικογενεια. Μεγαλωσαμε σε διευρυμενη οικογενεια (με θειους/θειες), και οι ρολοι ηταν οχι πολυ σαφεις, γινοντουσαν πολλοι καβγαδες που συχνα γινοντουσαν απειλη για την παραμονη μας στο σπιτι, κ υπηρχε κ λιγη υποκρισια απο μερους των θειων (δεν θελαν τη μαμα κ κρυβονταν πισω απ το δαχτυλο τους). Στο θεμα μας τωρα, απο μικρη ηλικια ενοιωθα απ την αδερφη μου ενα ειδος ζηλειας, ομως που πολυ σπανια το εβγαζε εξω της. Μονο οταν εφτανε στο απροχωρητο μπορει να αρχιζε να τσιριζει, εχει τυχει να με χαστουκισει με ασημαντη αφορμη η να με βρισει. Υστερα, χωρις καμια συγγνωμη/εξιλεωτικη διαθεση απο μερους της(οπως γινοταν κ με τους "μεγαλους" της υποθεσης), αποσιωπουνταν το γεγονος κι ενω εγω μπορει να γινομουν χαλια, υστερα απο μερες ηταν σαν να μην ειχε γινει τιποτα, ξεχνιοταν. Τωρα, τοσα χρονια μετα, (ειμαι πλεον 30 χρονων), κι ενω εχει δικη της οικογενεια, τη νοιωθω παλι να παραβιαζει τα ορια μου ως ατομο. Ειχαμε παει σε μια αλλη πολη για βολτα, κι ενω κατεληξα να την περιμενω 3 ωρες για να φυγουμε, κι εκδηλωσα με ηρεμο τονο το παραπαπονο μου, αυτη πατησε φρενο ενω οδηγουσε, αρχισε να τσιριζει, να μου τραβαει τα μαλλια, και εμπειξε με μενος τα νυχια της στο στηθος μου... Αλλη περιπτωση, οταν λειπω, παιρνει πραγματα μου απ το δωματιο μου στο πατρικο, χωρις να της τα χω δωσει κ υστερα οταν την επισκεπτομαι, τα βλεπω, τσατιζομαι και εκδηλωνω δυσαρεσκεια, παλι αντιδρα μ αυτο τον τροπο , τσιριζοντας, βριζοντας με, λεγοντας μου να παω σε καναν ψυχιατρο που ασχολουμαι με τοσο ασημαντα πραματα... ειλικρινα εχω κουραστει μ αυτην την κατασταση, νοιωθω οτι απο μικρη σε διαφορες περιστασεις μου εχει βιασει ξανα κ ξανα την ψυχη. Και να φανταστεις οτι ειχα απαρνηθει στοιχεια του εαυτου μου που κοροιδευε, για να με αποδεχτει...Δεν θελω καβγαδες στη ζωη μου... θελω ξηγημενους ανθρωπους, να σεβονται τα ορια και του αλλου ατομου απεναντι τους...ενας φιλος μου λεει πως οταν δεν θα υπαρχουν οι δικοι μας, δεν θα μπορω καν να μπω στο πατρικο μου... καμια ιδεα για το πως μπορω να χειριστω την κατασταση;
-Αδελφοπληκτη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να καταφέρεις να σταματήσεις να ζητάς την αποδοχή της.
Η αδερφή σου έχει το λιγότερο πρόβλημα διαχείρισης θυμού, και τα υπόλοιπα πρέπει να τα βρει με έναν ψυχίατρο. Αυτά είναι τα δικά της προβλήματα. Εσύ, πρέπει να λύσεις τα δικά σου, και ένα από αυτά είναι το πώς θα καταφέρεις να περιφρουρήσεις τον εαυτό σου. Αυτό δεν το καταφέρνεις ελπίζοντας, δεν το καταφέρνεις με τη ήρεμη φωνή, δεν τα καταφέρνεις αλλάζοντας τον εαυτό σου για να μην τραβάς την προσοχή των άλλων. Τα καταφέρνεις όταν εσύ μέσα σου νιώσεις ότι αξίζεις τον σεβασμό των άλλων. Τότε αλλάζει η συμπεριφορά σου, και αυτή η αλλαγή αναγκάζει και τον άλλον να προσαρμοστεί: ή να αλλάξει το τροπάρι του όταν είναι με σένα, ή να απομακρυνθεί, γιατί δεν θέλει να απαρνηθεί τις ευκολίες που είχε.
Αυτά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και παίρνουν χρόνο. Γι'αυτό, πήγαινε εσύ σε έναν θεραπευτή, και ξεκίνα διαδικασίες ώστε να αποκτήσεις κάποτε τον δικό σου χώρο, την δική σου πόρτα με το δικό σου κλειδί, που θα ανοίγεις μόνο σε όποιον σε σέβεται.
__________________
5.
Αμπα μου, τα σκάτωσα και τώρα άντε να τα μαζέψω! Με λίγα λόγια, έγινα BFFE με την αδερφή του άντρα μου, με την οποία πλέον μένουμε κοντά (ήταν εξωτερικό χρόνια), έχουμε κοντινή ηλικία (γύρω στα 30) και πολλά κοινά ενδιαφέροντα (νόμιζα, επιφανειακά ήταν). Όμως: το κορίτσι αυτό είναι πολύ όμορφο και χαρισματικό, αλλά δυστυχώς το μεγάλωσαν ως τέτοιο. Που σημαίνει ότι με τα χρόνια έγινε μια κακομαθημένη πριγκίπισσα, μια ξεχωριστή χιονονιφάδα, μια που τα λέει 'χύμα, γιατί είναι αληθινή' και το χειρότερο απ' όλα τύπος του 'εγώ έτσι είμαι, αφού με ξέρεις, είναι δυνατόν να με παρεξηγείς;' Είναι φοβερά κουραστική, κάτι που αντιλήφθηκα μόνο αφού κάναμε πιο στενή παρέα (ξέρω, καλά να πάθω)! Και όχι δεν είμαι υπερβολική, σκέψου ότι παρά τα εμφανή της χαρίσματα φίλοι και σύντροφοι την κάνουν πέρα και βασικά φεύγουν τρέχοντας, γιατί πραγματικά δεν αντέχεται, είναι όλο 'εγώ,εγώ, εγώ' και δράμα. Στο ζουμί τώρα: αφού έδωσα 1,2,3 ...83 ευκαιρίες, τελικά έκανε κάτι χοντρό που με εξέθεσε σε φίλες και τσακωθήκαμε και το λήξαμε πολιτισμένα. Όλα καλά μέχρι εκεί και μιλάμε κανονικά σε οικογενειακές συγκεντρώσεις κλπ. Ωστόσο, ο άντρας μου έχει εκνευριστεί πάρα πολύ. Τα' χει βάλει μαζί μου, γιατί ήξερα πως είναι και παρολ'αυτά την έκανα παρέα και έπρεπε να έχω προβλέψει πως όλα θα έφταναν σ'αυτό το σημείο και γενικά να κάνω ακόμη μία φορά πίσω 'αφού έτσι είναι' κλπ κλπ. Κυρίως, όμως, πιστεύω ότι έχει αγχωθεί γιατί τώρα πρέπει να ασχοληθεί αυτός κ η οικογένεια του μαζί της και τα ατελείωτα ναρκισσιστικά της θέματα, ευθύνη που μέχρι τώρα είχα εγώ. Δηλαδή, κάθισα με χαρά στο θρόνο του 'μην ανησυχείτε, την αναλαμβάνω εγώ', χάρηκαν όλοι στην οικογένεια και τώρα το πήρα πίσω! Πόσο σκατά τα έκανα, πες μου! Στον άντρα μου εξήγησα ότι το μόνο που πρέπει να τον ενδιαφέρει είναι να είμαι τυπική και ευγενική μαζί της, αλλά δεν λέει να το χωνέψει και με λέει υπερευαίσθητη και υπερβολική. Φοβάμαι ότι αυτό θα είναι θέμα για χρόνια. Τι κάνουμε τώρα;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Όταν κάποιος σου λέει ότι είσαι υπερευαίσθητη και υπερβολική ή δεν έχει καταλάβει, ή δεν θέλει να καταλάβει, ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Εσύ πιστεύεις ότι συμβαίνει το τρίτο, και συμφωνώ, αλλά προσπάθησε να σιγουρευτείς πρώτα ότι δεν συμβαίνει το πρώτο.
Μίλησε του. Πες του γιατί δεν μπορείς να είσαι φίλη της. Όχι κατηγορώντας την, προσπάθησε να εξηγήσεις τα πράγματα από τη μεριά σου: τι περιμένεις από μια φιλία, και τι έζησες ως φίλη της. Αν συνεχίσει να σε λέει υπερευαίσθητη και υπερβολική, μάλλον συμβαίνει αυτό που υποψιάζεσαι, οπότε δυστυχώς τότε πρέπει να τον ξεμπροστιάσεις. Πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να σου επιβάλλει με ποιον θα κάνεις παρέα, όπως δεν μπορείς να του το επιβάλλεις εσύ, και ότι καταλαβαίνεις ότι δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη της αδερφής του μόνος του. Δεν θα είναι μόνος του, θα συμμετέχεις, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο.
Δεν θα κρατήσει χρόνια αυτό, αν δεν το αφήσεις. Τέτοιοι άνθρωποι-ρουφήχτρες βρίσκουν πάντα κάποιον άλλον για να εξαντλήσουν. Δήλωσε τις προθέσεις σου και μην υποχωρείς.
__________________
6.
Αγαπητή άμπα τα λες υπέροχα,σε διαβαζω καιρό τώρα κ θέλω τη γνώμη σου για ένα θέμα. πως καταληγεις στο τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις όταν έχεις φτάσει 22? Τελειώσα τη σχολή μου στην ώρα της με άριστα, την αγαπησα αλλα τώρα δε μου κάνει αίσθηση το επαγγελματικό της κομμάτι. Πως βρίσκεις τι σου αρέσει ,τι θα σε γεμίζει σε συνδυασμό όμως που να μπορείς να βγαλεις τα προς το ζην? ζηλεύω τους ανθρώπους που ηξεραν από μικροί τι θα γινόντουσαν κ εγώ πάντα ήμουν αναποφάσιστη γιατι μου άρεσαν όλα άλλα όχι αρκετα για να τους αφιερωσω το υπόλοιπο 1/3 της ζωής μου που θα περάσω δουλεύοντας.γίνεται να δουλευεις κάπου που να μη σε γεμίζει κ να έχεις χόμπυ την υπόλοιπη μερα για να σε κάνουν να αντεχεις τη ζωή σου?ούτε χρόνο δε δουλεύω και ηδη νιώθω απαισια :-(
Tldr : πως βρίσκεις την ιδανική σου δουλειά? ευχαριστώ εκ των προτέρων!
-σβουρα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Για να βρεις ποια είναι η δουλειά που σου ταιριάζει πρέπει να δουλέψεις. Είναι μερικοί που λόγω του χαρακτήρα τους ξέρουν από μικρή ηλικία με μεγάλη σιγουριά και δεν έχουν ποτέ αμφιβολία· δεν είναι πιο ικανοί ή πιο έξυπνοι, είναι η κατασκευή τους τέτοια. Οι υπόλοιποι καταλαβαίνουν τι τους ταιριάζει ενώ γνωρίζουν και τον εαυτό τους, δοκιμάζοντας, κάνοντας λάθη, διορθώνοντας.
Βρες με ακρίβεια τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει, αν είναι επιφανειακό, συστημικό, ή τυχαίο – διαπραγματεύσου τις συνθήκες, ψάξε την ίδια δουλειά αλλού, ή ψάξε άλλη δουλειά. Δεν είναι εγκεφαλική η διαδικασία. Χρειάζεται κόπος και χρόνος και δοκιμές, ενώ παράλληλα δεν αμελείς να γίνεσαι όλο και καλύτερη σε αυτό που κάνεις. Αλλιώς, θα μείνεις με τις επιθυμίες μόνο.
__________________
7.
Δουλεύω σε μεγάλη εταιρεία με εγκαταστάσεις εκτός Αθήνας αλλά εντός Αττικής. Μέσα στις εγκαταστάσεις υπάρχει ένα εκκλησάκι. Την προηγούμενη εβδομάδα έβγαλαν ανακοίνωση ότι θα γίνει λειτουργία σήμερα. Στο κυλικείο που πήγα επέστρεφαν όλοι από την λειτουργία, αρκετοί από αυτούς μετάλαβαν. Δεν είναι γελοίο να υπάρχει εκκλησία μέσα στον χώρο εργασίας, να γίνεται λειτουργία ενώ βρίσκεται μέσα σε ιδιοκτησία εταιρείας και να πηγαίνουν οι εργαζόμενοι σα να πήγαιναν στην εκκλησία της γειτονιάς τους;- επειδή τους αρέσει ο εαυτός τους νομίζουν ότι είναι καλοί (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια)
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Οι άνθρωποι πάντα ήθελαν να αφιερώνουν έναν συγκεκριμένο χώρο στην λατρεία του Θεού, και από πολύ νωρίς οι πλούσιοι φρόντιζαν να έχουν ένα τέτοιο δωμάτιο, ενώ οι φτωχοί μια γωνία ή έναν τοίχο (όπως ξέρεις και από την δική σου, ελληνική εμπειρία). Η αριστοκρατία ξεχώριζε από τον λαό χτίζοντας ολόκληρους ναούς μέσα στα κτήματα τους, συχνά τόσο μεγαλοπρεπείς όσο ήταν οι καλύτεροι ναοί της επίσημης εκκλησίας. Η συνήθεια αυτή δεν έχει εκλείψει μέχρι σήμερα – υπάρχουν πολλοί που χτίζουν εκκλησάκια ή κανονικές εκκλησίες στα κτήματα τους, για να μην χρειάζεται να συγχρωτίζονται με την πλέμπα όταν θέλουν να προσευχηθούν.
Οπότε το να υπάρχει εκκλησία μέσα σε γραφεία δεν μου φαίνεται περισσότερο ή λιγότερο γελοίο από αυτό που γίνεται τώρα. Αν μια ιδιωτική εταιρεία αποφασίσει ότι μπορεί να θυσιάσει εργατοώρες σε μετάληψη, δικαίωμα της (με την προϋπόθεση ότι ο εκκλησιασμός είναι προαιρετικός, φυσικά). Το πρόβλημα νομίζω ότι είναι αλλού: ότι οι παπάδες που λειτουργούν σε αυτή την εκκλησία κατά πάσα πιθανότητα πληρώνονται από την εταιρεία, ενώ πληρώνονται παράλληλα και από το δημόσιο, και δε νομίζω ότι δηλώνουν αυτά τα χρήματα στην εφορία.
Όλα καλά είναι, όλοι πρέπει να έχουν την ελευθερία να ζήσουν όπως θέλουν και να λατρεύουν όποιον θέλουν να λατρεύουν εκεί που τους έρχεται να τον λατρέψουν, αρκεί να υπάρχουν σαφείς κανόνες, και να ισχύουν οι ίδιοι κανόνες για όλους. Όμως εκεί σκαλώνουμε.
σχόλια