ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρασκευή βράδυ σε μια όμορφη φοιτητική πόλη που σφύζει από νεολαία. Περίπου 1 τα μεσάνυχτα. Όλοι οι φοιτητές με τις παρέες τους, μαζεμένοι είτε σε μαγαζιά για κρασάκι και μεζεδάκι, είτε σε κάποιο κλαμπάκι να χορεύουν και να ακολουθούν το παλμό του dj ή ακόμη μαζεμένοι σε κάποιο σπίτι με μπύρες και σουβλάκια. Κάνουν αστεία μεταξύ τους, πειράγματα. Τους ακούω και χαίρομαι που χαίρονται και περνούν ωραία. Εγώ μόνη ένα ακόμη βράδυ Παρασκευής μακριά απο το σπίτι μου. Ένας δεν βρέθηκε να μου προτείνει να βγούμε. Γιατί κι εγώ θέλω να γελάσω, να διασκεδάσω, να φλερτάρω και το έχω τόσο ανάγκη. Είμαι ξαπλωμένη, αγκαλιά με το facebook και το insta να κοιτώ τι κάνουν άλλοι σήμερα και να νοσταλγώ. Μόνη μου παρηγοριά η αρχική σελίδα. Εκεί με κατάντησε η πλήξη και η ανιαρή μοναξιά μου. Μόνη, Μόνη, Μόνη.Αδεια η ζωή μου, γεμάτη με τοξίνες και μια μονότονη γκρίζα ρουτίνα χωρίς καμια άλλη απόχρωση, δίχως φίλους.Περνάνε οι μέρες και νιώθω ότι χάνω τη νιότη μου..Ένας φαύλος κύκλος. Καταραμένη καθημερινότητα.