__________________
1.
Πόσες γυναίκες μέσης ηλικίας χωρισμένες με παιδί, όμορφες, μορφωμένες και με επαγγελματική δράση ερωτεύονται και βρίσκουν μια καλή καινούρια σχέση με διάρκεια? Πόσες πραγματικά ισότιμες σχέσεις ξέρετε? Πόσες ισότιμες σχέσεις ξέρετε στις οποίες η γυναίκα είναι δυναμική και επιτυχημένη? Πόσο διαφορετικά μέτρα και σταθμά για τον δυναμισμό και την επιτυχία ανά φύλο? Πόσα προβλήματα μόνο απ'αυτό? Μου φαίνεται θέλω μόνο τίποτα. Θα είμαι μαμά και επαγγελματίας / καλλιτέχνης / πανεπιστημιακός. Χωρίς έρωτες. Και στο κάτω-κάτω αυτό ήτανε η ζωή μου. Τί λες α μπα μου, βγάζεις νόημα από τις ασυναρτησίες?
-Irena
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δηλαδή πιστεύεις ότι δεν υπάρχει άντρας που έχει τα ίδια, ή περισσότερα προσόντα από σένα, ώστε να μην νιώθει απειλή;
Αν θέλεις ΜΙΑ ισότιμη σχέση, ΕΝΑΝ άντρα χρειάζεται να πετύχεις. Οι κοινωνιολογικές αναλύσεις δεν σε αφορούν όσο νομίζεις. Αφού είσαι και πανεπιστημιακός, επαγγελματίας, όμορφη και καλλιτέχνης είναι λίγο κρίμα να ερμηνεύεις τα βιώματα σου με το σιχαμένο στερερότυπο "οι π****ς και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές".
__________________
2.
Δουλεύω σε ένα μικρό γραφείο και μια συνάδερφος με την οποία έχω τυπικές (αναγκαστικές) σχέσεις παντρεύεται σε οικογενειακό κύκλο εκτός Αθηνών και δεν είμαι καλεσμένη. Πρέπει να της πάρω δώρο;
Πως πρέπει να λειτουργούμε στο θέμα του δώρου όταν συνάδερφοι παντρεύονται ή βαφτίζουν και δεν είσαι καλεσμένος αλλά σου φέρνουν μπομπονιέρα; Τι λέει το savoir vivre συναδέρφων σε καιρούς κρίσεις;
Ευχαριστώ
-Working Girl
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Νομίζω ότι το καλύτερο είναι να κάνεις κάτι περισσότερο από το αναμενόμενο, γιατί ο κόπος είναι ελάχιστος, αλλά το αποτέλεσμα μέγιστο. Δεν είσαι υποχρεωμένη να πάρεις δώρο, αλλά αν πάρεις κάτι, έστω και πολύ λίγο, θα το θυμάται για πάντα, γιατί είναι λεπτή χειρονομία που θα βελτιώσει, πιστεύω, τις σχέσεις σας.
Μια κάρτα με ευχές, συνοδευόμενη από ένα μπουκάλι κρασί, νομίζω ότι σε καλύπτει.
__________________
3.
Ήθελα να μιλήσω για τον Ψ, τον πιο ενδιαφέροντα καταθλιπτικό άνθρωπο στον κόσμο, τον πιο εύστροφο ανόητο, τον πιο αστείο μεταδομιστή του χιούμορ, τον πιο ευαίσθητο εγωιστή και πιο οικεία απόμακρο άνθρωπο που έχω γνωρίσει. Που ξέρω ελάχιστα και πολύ βαθιά, που είναι πάντα μακριά αλλά κοντά.
Μα σκέφτομαι πόσο εμετικά ακούγονται όλα αυτά και σήμερα το στομάχι μου δεν είναι και πολύ καλά.
Έχω τελειοποιήσει την εξιδανίκευση εν μέσω απόρριψης, δεν είναι αυτό μια ιδιαίτερα άχρηστη δεξιότητα;
Θέλω να εξασκηθώ στην αποδόμηση και στην προσγείωση, όχι την κυριολεκτική, δυστυχώς δε πετάω αεροπλάνα, με πετάνε αυτά.
Είναι τόσα χρόνια που το επιχειρώ και άλλα τόσο που αποτυγχάνω. Εμφανέστατα, είμαι ατάλαντη.
Έχεις εσύ Λένα, διαθέσιμη κάποια συμβουλή; Δεκτά επίσης τα σκαμπίλια και οι προσβόλες, εξάλλου δεν μαθαίνω με τίποτα.
-χι ψι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Η συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι να αρχίσεις κάποτε να απολαμβάνεις λιγότερο τον εαυτό σου, γιατί βρίσκεις επικίνδυνα εύκολα ευχαρίστηση και στις βλαβερές ασχολίες.
Κατά τα άλλα, ψάχνω εδώ και μισή ώρα ένα αντρικό όνομα που να αρχίζει από Ψ.
__________________
4.
Πριν λίγο καιρό έχασα τον πατέρα μου. Ζω στο εξωτερικό και η μητέρα μου στην Ελλάδα. Θέλει να γυρίσω Ελλάδα, αλλά εμένα η δουλειά και το μέλλον μου είναι στο εξωτερικό. Δείχνει ότι αν και πέρασε ήδη ένας χρόνος δεν το έχει ξεπεράσει. Πώς μπορώ να τη βοηθήσω να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή δεν σταματάει εδώ και να συνεχίσει τη ζωή της; Φοβάμαι ότι επειδή δεν έχω αδέρφια, όλο αυτό θα της δημιουργήσει συναισθηματική εξάρτηση από μένα. Ευχαριστώ πολύ!
-Δήμητρα Π.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Η μητέρα σου ζητάει να γυρίσεις στην Ελλάδα για να την γιατρέψεις από την απώλεια – αυτό που φοβάσαι έχει ήδη γίνει.
Μου κάνει εντύπωση που λες «πέρασε ήδη ένας χρόνος». Ήδη; Είναι προσωπικά τα θέματα, αλλά ένας χρόνος για κάτι τέτοιο δεν είναι πολύς καιρός. Επίσης, αυτό δεν «ξεπερνιέται». Εσύ μπορεί να λειτουργείς έτσι, αλλά δεν είναι όλοι άνθρωποι ίδιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς καταφέρνουν να ζουν με την απώλεια, δεν μπορούν όμως να την προσπεράσουν. Νομίζω ότι διαφέρετε πάρα πολύ στην αντιμετώπιση του θέματος. Όμως έτσι κι αλλιώς, η λύση δεν είναι να αφήσεις τη ζωή σου για να κάνεις παρέα με τη μητέρα σου.
Θα είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να καταλάβει ότι δεν θα γυρίσεις. Όταν σταματήσει να ελπίζει, ίσως καταφέρει να βρει κάποια άλλη ασχολία εκτός από την αναμονή της επιστροφής σου. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα, ούτε από μακριά, ούτε από κοντά. Το πένθος είναι πολύ προσωπική υπόθεση, και η μαμά σου έχει την ευθύνη του εαυτού της. Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ είναι να βοηθάς όσο μπορείς στα πρακτικά θέματα, να της λύνεις όσο καλύτερα γίνεται τα καθημερινά της προβλήματα, ώστε να έχει τον χρόνο και την ηρεμία να επεξεργαστεί στη ζωή της.
__________________
5.
Γιατί δεν αντέχω τη μοναξιά ; Είμαι φοιτητής 20 ετών σε μεγάλη πόλη αν και από επαρχία και εδώ καλούς φίλους και οικογένεια που με στηρίζει. Αλλά όταν δεν είμαι σε σχέση νιώθω χάλια. Όταν τυχαίνει και γνωρίζω κάποιον περνάω συνήθως ένα με δύο μήνες απόλυτης ευτυχίας αμοιβαίας θα έλεγα , δηλαδή νιώθω και βλέπω ότι και ο άλλος περνάει πολύ καλά μαζί μου , αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο μετά όλοι κάνουν το ίδιο πράγμα : σιγά σιγά σταματούν να μου μιλάνε και εν τέλει κόβουν ανεξήγητα επαφή . Και με σκοτώνει αυτό γιατί δε ξερω τι έχει γίνει τι έχει πάει στραβά τι μπορεί να έχω κάνει . Τι μου συμβαίνει α μπα ;
ΥΓ σορρυ για το σεντόνι είσαι το αγαπημένο μου κομμάτι της λαιφο ❤
-νεκι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν αντέχεις τη μοναξιά γιατί δεν έχεις νιώσει (ακόμα;) μέσα σου ότι είσαι μια χαρά τύπος και αξίζεις την προσοχή των άλλων, οπότε χρειάζεσαι μια συνεχή, έντονη υπενθύμιση από ερωτικές σχέσεις για να νιώσεις ασφαλής με τον εαυτό σου: αφού αρέσω σε αυτόν, κάτι καλό θα έχω.
Αυτή η ανάγκη για επιβεβαίωση φαίνεται, και φαίνεται πολύ, και οι άλλοι σιγουρεύονται στον ένα μήνα ότι δεν τους διάλεξες, αλλά τους χρειάζεσαι. Οι άλλοι όμως είναι ουσιαστικά άγνωστοι, και τους ζητάς να αναλάβουν έναν ρόλο που είναι πολύ πέρα από τις δυνατότητες της σχέσης σας. Κι αυτοί να επιβεβαιωθούν θέλουν. Όχι να γίνουν το συναισθηματικό αποκούμπι κάποιου που ξέρουν ένα μήνα.
Πρέπει να μάθεις πώς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, πώς να τον συμπαθήσεις, και πώς να τον αποδεχτείς. Είσαι μικρός, και η ανασφάλεια σου πάει με την ηλικία, αλλά κάτι πρέπει να κάνεις για να κινηθείς προς αυτή την κατεύθυνση, και οι έρωτες είναι το χειρότερο όχημα από όλα.
__________________
6.
Αγαπητή Α, μπα και αναγνώστες, ζήτω τη βοήθειά σας για να ξεπεράσω το δυσκολότερο χωρισμό που είχα ποτέ μου, αυτόν με την καλύτερή μου φίλη. Πρόκειται για παιδικές φίλες με ίδιο τόπο καταγωγής, σπουδάσαμε στην ίδια πόλη και ζήσαμε αχώριστες μια έξαλλη φοιτητική ζωή και πλέον ζούμε στον τόπο καταγωγής μας, αλλά χωρίς καμία ουσιαστική επαφή. Όπως το βλέπω τώρα, πρόκειται για κλασσική περίπτωση phasing out διάρκειας τριών ετών, η οποία διήρκεσε και διαρκεί τόσο πολύ γιατί εγώ δεν έλεγα να καταλάβω αυτό που τώρα μου φαίνεται προφανές, ότι η φίλη μου δεν θέλει πια να είμαστε φίλες. Ερχόμουν στο χωριό, λέγαμε να βγούμε και μόλις έπιανε να βραδιάζει έκλεινε το κινητό της. Την άλλη μέρα μου έλεγε μια δικαιολογία του τύπου ' με πήρε ο ύπνος, ξέχασα το κινητό μου, ήμουν βαθύτατα άρρωστη'. Εγώ πάντα θύμωνα για λίγο, αλλά μόλις μου έδειχνε λίγο ενδιαφέρον, ξεπερνούσα τα νεύρα μου, γιατί το σημαντικό είναι ότι 'τώρα άλλαξε συμπεριφορά'. Όμως πλέον δεν χωράει αμφιβολία ότι αυτό το κεφάλαιο έκλεισε για εμάς, καθώς η φίλη μου έμεινε έγκυος και πρόκειται σύντομα να παντρευτεί τον φίλο της, ο οποίος, για να είμαστε ειλικρινείς, δε με συμπαθεί και τόσο. Όταν μου ανακοίνωσε το μεγάλο νέο (σημείωση, το ειχα ήδη μάθει από άλλους φίλους στους οποίους το ειχε ανακοινώσει νωρίτερα) χάρηκα ειλικρινά πάρα πολύ και ήθελα να είμαι παρούσα σε όλο αυτό το σπουδαίο στάδιο της εγκυμοσύνης. Τις πρώτες μέρες αναθερμάνθηκε η σχέση μας κατά το γνωστό μοτίβο, μάλιστα υπήρχαν σαφείς αναφορές ότι θέλουν να γίνω και νονά της μικρούλας τους. Μετά πάλι άρχισε η κάθοδος, μα αποκορύφωμα το βράδυ των γενεθλίων της, όπου με κάλεσε στη μάζωξη που έκανε, στην οποία ήμουν ένα από τα δύο μόνο ανύπαντρα άτομα, για να μου ανακοινώσει με χαρά οτι ' Ο Κώστας θα βαφτίσει τελικά τη μικρή'. Για μένα αυτό το βράδυ μου έδειξε ξεκάθαρα οτι πια δεν είμαστε οι καλύτερες φίλες, δεν είμαστε καν φίλες, οι ζωές μας διαφέρουν και η φίλη μου δεν έχει πια κανένα ενδιαφέρον να με συμπεριλάβει στη ζωή της. Καταλαβαίνω ότι προσπαθούσα να εκβιάσω μια θέση στη ζωή τους με το να αποκτήσω δυναμικό ρόλο στη ζωή του μωρού, και ότι πράγματι καλύτερα να γίνει νονός κάποιος που είναι φίλος και με τους δυο γονείς. Ξέρω όμως ότι πια σχέση μας έχει τελειώσει και πρέπει να το ξεπεράσω και να μη βγάζω πίκρα στους κοινούς μας γνωστούς, στους περισσότερους από τους οποίους κανει το ίδιο phasing out, όπως μου έχει εξομολογηθεί η ίδια παλαιότερα. Καμία ιδέα;
-Μαρία
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Οι χωρισμοί από τους φίλους είναι από τις σκληρές δοκιμασίες της ζωής.
Τι ιδέα να δώσω; Ό,τι ιδέα είναι σε θέση να κατεβάσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος για το θέμα, έχει ήδη ειπωθεί. Είναι δύσκολες οι χυλόπιτες. Είναι πολύ δύσκολη η απόρριψη. Χρειάζεται χρόνος για να χωνευτεί, για να μπει στα σωστά πλαίσια, χωρίς υπερβολές και πικρία. Θα σου πάρει κι εσένα χρόνο, όπως παίρνει σε όλο τον κόσμο, και όλος ο κόσμος κουτσά στραβά τα καταφέρνει, βγαίνοντας με σημάδια από την πάλη.
Τώρα, στο χέρι σου είναι αν θα κάνεις αυτά τα σημάδια τραύματα ή παράσημα. Κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από τη ζωή. Ο καθένας χρησιμοποιεί αλλιώς τις ευκαιρίες, αλλά λίγοι καταφέρνουν να χρησιμοποιήσουν και τα χτυπήματα. Νομίζω ότι έμαθες κάτι από αυτή την ιστορία, ενώ είναι φρέσκια και πονάει, και αυτό είναι καλό σημάδι για τη συνέχεια. «Καταλαβαίνω ότι προσπαθούσα να εκβιάσω μια θέση στη ζωή τους με το να αποκτήσω δυναμικό ρόλο στη ζωή του μωρού». Μπράβο σου που το κατάλαβες, δεν είναι καθόλου εύκολο.
Αυτό που θα ήθελα να συμπληρώσω είναι το εξής: δεν πείθεις τους άλλους να σε αγαπήσουν, αγαπώντας τους. . Οι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί αγαπούν αυτούς που αγαπούν, όπως δεν ξέρεις κι εσύ γιατί επέμενες να αγαπάς μια γυναίκα που σταμάτησε να ανταποδίδει το συναίσθημα. Οι συνεχείς υποχωρήσεις δεν σε κάνουν απαραίτητη. Σε κάνουν εύκολη, αδιάφορη, και στην καλύτερη περίπτωση μόνο προκαλούν οίκτο. Να το θυμάσαι αυτό για το μέλλον σου, γιατί μπορεί να ξαναβρεθείς σε αυτή τη θέση, και όταν λέω «μπορεί» εννοώ «πιθανότατα». Μην εφαρμόσεις την ίδια τακτική περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα.
__________________
7.
A μπαΛένα, στις περισσότερες απαντήσεις σου, σχετικά με θέματα επιστημονικής/ιατρικής φύσης, βλέπω ότι υποστηρίζεις σθεναρά την Δυτική επιστήμη. Χωρίς βέβαια να φέρνω κάποιο αντίλογο σε αυτό ( διότι δεν είμαι κάποιου είδους spirituaλοbeing). Αλλά, θα ήθελα να ρωτήσω γιατί δεν αναφέρεσαι ή δεν έχει αναφερθεί κάποιος βρε αδερφέ, στην Ανατολική Ιατρική; Ο βελονισμός για παράδειγμα, σπουδάζεται κανονικά σε Ιατρική σχολή στην Κίνα κλπ (βγάζουμε εκτός κάτι τσαρλατάνους που το παίζουν βελονιστές με το έτσι θέλω. Έχει πολλούς τέτοιους η χώρα μας). Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά, λοιπόν, ότι έχει αποτέλεσμα. Θέλω να δηλώσω, πως μου φαίνεται περίεργο να ακούω απο ανθρώπους "Εγώ πιστεύω ή δεν πιστεύω στο βελονισμό", διότι δεν τίθεται θέμα κύριε εάν πιστεύετε ή όχι. Είναι ιατρική, απλά ανατολική ιατρική, την οποία για κάποιο λόγο δεν την αποδέχεται η Δύση και τη θεωρεί εναλλακτική/κατώτερη. Μου φαίνεται λίγο γελοιο να μην αποδεχόμαστε ιατρικές μεθόδους από έναν τεράστιο πολιτισμό, με μερικά χιλιάδες χρόνια στην πλάτη του! Και για να ολοκληρώσω με την αποψάρα μου, όπως λες κι εσύ, οι βελονιστές ειναι απόφοιτοι ιατρικής σχολής -από καποια Ασιατική χώρα- ή τουλάχιστον έτσι θα πρεπε. Οι θεραπεία τους έχει σώσει κόσμο με ορθοπεδικά & μυικά θέματα (αυχενικά, τενοντιτιδες,χιαστούς κλπ), σε γυναικολογικά (δυσμηνόρροια, πολυκυστικές ωοθηκες και άστατη περίοδος ακόμα και σε δυσκολία σύλληψης). Ε δεν είναι η Δύση το κέντρο του κόσμου σε όλα! ΝΙσάφι πια! Ποο, βλέπω το παραληρημά μου και σκέφτομαι ότ πρέπει να πάω επειγόντως διακοπές! Τέλος, σου παραθέτω κι ένα link, το οποίο παραθέτει και διάφορες επιστημονικές πηγές. http://www.healthcmi.com/Acupuncture-Continuing-Education-News/1230-new-ct-scans-reveal-acupuncture-points
-Westernization Everywhere
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Αχ, θέλεις να υποστηρίξεις την θέση σου, και το λινκ που μου στέλνεις είναι από ένα σάιτ που έχει υπότιτλο: «Acupuncture Continuing Education».
Ας ξεκινήσουμε από εδώ: ό,τι και να πιστεύεις, από ότι ο βελονισμός θεραπεύει, μέχρι ότι ο Tupac ζει, κάποιο λινκ θα υπάρχει για να στηρίξει την πίστη σου. Το ίντερνετ δεν είναι η παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια. Το ίντερνετ είναι μια αποτύπωση της ανθρώπινης σκέψης κάθε στιγμή, και η ανθρώπινη σκέψη δεν αποτελείται μόνο από Αϊνστάιν. Έχει και Τραμπ μέσα.
Οι διάφορες επιστημονικές πηγές που βρίσκονται στο τέλος του λινκ δεν είναι επιστημονικές πηγές. Έτσι κι αλλιώς όλες αναφέρονται στεγνές, άρα δεν ξέρεις τι γράφουν μέσα και με ποιο τρόπο έχουν χρησιμοποιηθεί τα στοιχεία τους (μη μου πεις ότι τις έψαξες και τις διάβασες). Η επιστήμη έχει πολύ αυστηρά κριτήρια για να δεχτεί κάτι ως έρευνα, και ως τώρα τα έχει καταφέρει καλά με αυτά τα κριτήρια. Αν μη τι άλλο, δεν έχει εμφανιστεί άλλη σχολή με καλύτερα κριτήρια για να την αντικαταστήσει.
Οι επιστημονικές πηγές δεν έχουν βρει τρόπο να αποδείξουν ότι ο βελονισμός λειτουργεί. Δεν έχουν βρει ούτε τρόπο να αποδείξουν ότι ΔΕΝ λειτουργεί, αλλά είναι πολύ δύσκολο να αποδείξεις ότι κάτι ΔΕΝ λειτουργεί, και η επιστήμη δεν λειτουργεί έτσι.
Έχω πίστη στην δυτική ιατρική γιατί καταλαβαίνω με ποιον τρόπο είναι οργανωμένη. Δεν είναι δόγμα. Δεν απαιτεί «πίστη». Κάτι ισχύει μόνο αν αποδειχτεί. Αν δεν αποδειχτεί, δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει, αλλά ούτε ότι ισχύει. Ό,τι δεν αποδεικνύεται παραμένει στο limbo της γνώσης, μέχρι να έρθει η σειρά του να κουμπώσει σε κάτι άλλο, ήδη γνωστό και αποδεδειγμένο, και όσο δεν μπαίνει, ειδικά όσο ερευνάται η ισχύς του και τα χρόνια περνάνε, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται η πιθανότητα να προστεθεί στην ανθρώπινη γνώση. Είναι πολύ απλή, συμπαγής, έντιμη, και κατανοητή σκέψη, και γι'αυτό την δέχομαι.
Ο βελονισμός και η ανατολική ιατρική είναι ένας τεράστιος όγκος γνώσης και παράδοσης, με άπειρες σχολές και πρακτικές μέσα. Είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να τις σχολιάσεις συλλήβδην (σε αντίθεση με την δυτική ιατρική που έχει ένα σταθερό πρωτόκολλο ανάλυσης εδώ και πολλούς αιώνες, οπότε δέχεται εύκολα έλεγχο και κριτική, και γι'αυτό κάνει τις προόδους που κάνει). Έχουν γίνει απόπειρες να κατανοηθεί ο μηχανισμός λειτουργίας του βελονισμού, και δεν έχει βρεθεί κάτι που σπρώχνει τη γνώση προς μια κατεύθυνση. Τα αποτελέσματα δεν έχουν συνέπεια, είναι αντικρουόμενα, και αν ο βελονισμός ισχύει, ισχύει σε μικρό βαθμό, και για την ώρα κατατάσσεται στα placebo.
Ελπίζω από την απάντηση μου να φαίνεται το εξής: δεν είμαι οπαδός μιας σχολής. Πιστεύω σε ό,τι αποδεικνύεται, γιατί αυτός ο τρόπος με ικανοποιεί, μου δίνει την αίσθηση της πλήρωσης. Ξέρω ότι δεν ανακουφίζει πολύ κόσμο. Ίσως οι περισσότεροι θέλουν εξηγήσεις για τα πάντα, και δεν αντέχουν το αβέβαιο, το limbo της γνώσης. Στα κενά αυτά ξεπηδούν πάρα πολλές παραφυάδες που εξηγούν, παρηγορούν, βοηθούν, ερμηνεύουν, καθησυχάζουν, και το ανθρώπινο μυαλό έχει μεγάλες ικανότητες στο να τεντώνει και να χαλαρώνει σωματικά συμπτώματα. Και αν κάποτε βρεθεί ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί ο βελονισμός (εκτός της θεωρίας της «ενέργειας» που είναι μπλοκαρισμένη), θα είμαι η πρώτη που θα πάει για να μου περάσει ο πόνος στον αριστερό καρπό.
ΥΓ. Ότι ο βελονισμός υπάρχει χιλιάδες χρόνια είναι εντυπωσιακό, ναι. Άλλο τόσο εντυπωσιακό είναι ότι (και σε αντίθεση με την δυτική ιατρική) υπάρχει χιλιάδες χρόνια και δεν έχει αλλάξει, δεν έχει βελτιωθεί, δεν έχει εξελιχθεί καθόλου.
σχόλια