ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το φαγητό αρχίζει να μου γίνεται έμμονη ιδέα. Κάθε τι που καταναλώνω, κάθε μπουκιά που τρώω, σκέφτομαι πόσες θερμίδες έχει. Από τη στιγμή που ξυπνάω μέχρι το βράδυ που κοιμάμαι προσθέτω τις θερμίδες ώστε να μη ξεπεράσω το όριο που έχω εγώ ορίσει. Είμαι 44 κιλά, και έχω ύψος 1.68. Έχω φτάσει και σε χαμηλότερα κιλά, αλλά "ξαναέβαζα" λόγω πίεσης από οικογένεια και φίλους. Αστεία τύπου "η τσάντα σου είναι πιο βαριά από εσένα, βρε κορίτσι μου" είναι αρκετά συχνά. Γυμνάζομαι 3 φορές την εβδομάδα, και επιδιώκω να καίω αρκετές από τις θερμίδες που έχω πάρει μέσα στη μέρα. Τα πράγματα ρχίζουν και χειροτερεύουν. Στέκομαι συνεχώς μπροστά από τον καθρέφτη, κοιτιέμαι, έχω βάλει τα κλάμματα, και νιώθω ότι δε μου αρέσει αυτό που βλέπω. Νιώθω ότι δεν είμαι όσο αδύνατη θα ήθελα, νιώθω τύψεις αν φάω κάτι με περισσότερο από 300 θερμίδες, έχω κατεβάσει εφαρμογές πως να χάσω κιλά, και οταν ακούω σχόλια τύπου "αδυνάτισες κι άλλο;" ενώ παλιότερα θα αγανακτούσα, τώρα νιώθω ότι πετυχαίνω αυτό που θέλω και με ενθουσιάζει. Δεν έχω το έχω συζητήσει ποτέ με ψυχολόγο, δεν έχω διαγνωστεί με διατροφική διαταραχή. Έχω διαβάσει αρκετά άρθρα, και παρουσιάζω αρκετά από τα συμπτώματα. Από την άλλη σκέφτομαι ότι αν διαγνωστώ με κάτι, θα με αναγκάσουν να πάρω τα κιλά που είναι το φυσιολογικό για το ύψος μου, και με τραβάει πίσω. Δεν ακούγεται τόσο σημαντικό, αλλά πραγματικά με επηρεάζει ψυχολογικά και σωματικά.