ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Είμαι μια παράξενα περίπτωση στην οποία δεν ξέρω αν την μεγαλύτερη ευθύνη για την καταστροφή της ζωής μου την έχω εγώ ή αν με οδήγησε σε αυτή την κατάσταση η συμπεριφορά κάποιον ανθρώπων.Όσα σας γράψω θα τα γράψω περισσότερο για να προσπαθήσω να βοηθήσω ανθρώπους με παρόμοια προβλήματα και λιγότερο για να δω αν φταίω εγώ ή όχι για την κατάσταση μου.Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαι 30 χρονών, χωρίς πτυχίο και χωρίς εργασιακή εμπειρία. Από τα 19 περνάω μια φάση κατάθλιψης η οποία πλέον έχει εξελιχθεί σε αγοραφοβία.Το πτυχίο δεν κατάφερα να το πάρω επειδή το δεύτερο έτος τον σπουδών είχα ένα πρόβλημα υγείας το οποίο με κράτησε τρεις εβδομάδες μακρυά από την σχολή με αποτέλεσμα να μείνω στα μαθήματα. Θα μου πείτε ναι οκ να διάβαζες να πέρναγες. Δεν είναι τόσο απλό, η συγκεκριμένη ειδικότητα είναι όπως τα μαθηματικά δεν υπάρχει θεωρία συν ότι προσπαθούσαμε να μάθουμε ύλη τεσσάρων χρόνων σε δύο χρόνια, οι ίδιοι οι καθηγητές μας έλεγαν ότι αναγκάζονται και πιέζουν την ύλη για να βγει. Μην πολυλογώ προσπάθησα να φτάσω την ύλη δεν τα κατάφερα και απέτυχα. Προτίμησα αντί να δώσω του χρόνου να πάω στρατό. Εκεί για πρώτη φορά στη ζωή μου μίλησα με ψυχολόγο. Από την πρώτη στιγμή που με είδε μου ζήτησε να τον ξαναδώ λες και είδε κάτι. Μετά αρκετές συναντήσεις μαζί του και αφού του είχα πει πως ήμουν θύμα bullying σε γυμνάσιο και λύκειο και πως βλέπω πως αρκετοί άνθρωποι όταν με βλέπουν γελάνε μου είπε πως έχω συμπτώματα κατάθλιψης και κάθε μέρα είχα συζήτηση μαζί του.Μόλις απολύθηκα από φαντάρος νόμιζα πως θα φτιάξω τη ζωή μου και με τις συμβουλές του γιατρού θα τα έκανα όλα σωστά όμως συνάντησα την πραγματικότητα. Χωρίς πτυχίο στα χέρια μου δεν μπορούσα να βρω δουλειά. Οι φίλοι μου είχαν φτιάξει τη ζωή τους, κάποιοι δούλευαν, κάποιοι παντρεύτηκαν. Εγώ αποτυχημένος και χωρίς δουλειά ακόμα προσπαθούσα να φτιάξω τη ζωή μου.Όσο πέρναγε ο καιρός η κατάσταση γινόταν όλο και χειρότερη και έφτασα στο σημείο να μην βγαίνω από το σπίτι μου. Από εκείνη την περίοδο και μετά κλείστηκα στον εαυτό μου, δεν άκουγα κανέναν. Οι δικοί μου προσπαθούσαν να με κάνουν να βγω από το σπίτι όμως εγώ εκεί δεν έβγαινα από το σπίτι.Πιο είναι το αποτέλεσμα? Το αποτέλεσμα είναι πως έχασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου καθισμένος σε μια καρέκλα, φίλους πλέον δεν έχω μιας και ενώ μου έλεγαν να βγούμε εγώ δεν το έκανα γιατί κάτι με εμπόδιζε οπότε και εκείνοι με την σειρά τους σταμάτησαν να προσπαθούν μιας και δεν γνωρίζουν τον πραγματικό λόγο που δεν έβγαινα, κοπέλα είχα για πέντε χρόνια όμως ήμουν τόσο κλεισμένος στον εαυτό μου που ακόμα και σε σχέση δεν έβγαινα από το σπίτι. Η κοπέλα ερχόταν από Θεσσαλονίκη / Βόλο στην Αθήνα για εμένα όμως εγώ ήμουν σε τέτοια κατάσταση που δεν έβγαινα από το σπίτι, με άντεξε για πέντε χρόνια όμως όπως είναι λογικό με παράτησε.Που θέλω να καταλήξω? Είμαι σίγουρος πως κάποιοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο ίσως να περνάτε παρόμοια κατάσταση ή ίσως να γνωρίζεται κάποιον που περνάει εκείνος παρόμοια κατάσταση.Σε περίπτωση που περνάτε εσείς αυτή την κατάσταση πάρτε τη ζωή σας στα χέρια σας. Το να είσαι κλεισμένος στο σπίτι όλη μέρα και να φοβάσαι να βγεις έξω όχι μόνο δεν κάνει καλό αλλά το αντίθετο δημιουργεί πολλά προβλήματα τα οποία τώρα δεν τα βλέπετε όμως μαζεύονται και εμφανίζονται σαν βουνό. Για παράδειγμα, προβλήματα υγείας από την καθιστική ζωή, το χρώμα τους δέρματος σας γίνεται τόσο άσπρο που ντρέπεστε ακόμα περισσότερο να βγείτε έξω, φτάνετε σε σημείο να μην μπορείτε να μιλήσετε όπως πριν με τους ανθρώπους, χάνετε πολύτιμο χρόνο από την ζωή σας και το κυριότερο πληγώνεται τους δικούς σας ανθρώπους.Μπορεί να το έχετε πάρει απόφαση και να μην σας νοιάζει η ζωή σας όμως δεν είστε μόνοι. Υπάρχουν οι δικοί σας άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να μην το δείχνουν όμως να είστε σίγουροι ότι στεναχωριούνται να σας βλέπουν να είσαστε όλη μέρα σε ένα δωμάτιο και να μην ζείτε τα όνειρα σας. Κλαίνε κρυφά από εσάς. Νιώθουν και εκείνοι πολλά τα οποία με την σειρά τους δεν σας δείχνουν.Έχοντας καταστρέψει την δική μου ζωή και έχοντας πληγώσει τους δικούς μου αυτό που σας προτείνω για να μην βρεθείτε και εσείς σε αυτή την θέση είναι αυτή τη στιγμή που διαβάζετε το μήνυμα να κάνετε δύο πράγματα. Πρώτων αν φοβάστε να βγείτε έξω πολύ απλά κλείστε το ίντερνετ αυτή τη στιγμή και ανοίξτε την πόρτα, βγείτε έξω και περπατήστε, πηγαίνετε μια βόλτα, δεν έχει σημασία αν έχετε παρέα ή όχι απλά κάντε το. Σας τρομάζει η συμπεριφορά του κόσμου? Ντρέπεστε τον κόσμο? Γιατί? Ο κόσμος κρίνει και κοροιδεύει τα πάντα, ακόμα και ο πιο πετυχημένος να είσαι θα βρούνε κάτι για να το σχολιάσουν.Το άλλο που έχω να σας προτείνω είναι να αντιμετωπίσετε τους φόβους σας, μιλήστε ανοιχτά με τους δικούς σας, πείτε τους ότι σας απασχολεί. Οι δικοί σας άνθρωποι είναι αυτοί που σας νοιάζονται και θέλουν το καλό σας. Κάντε τα όνειρα σας πράξη. Σας τρομάζει να πείτε όσα νιώθετε στους δικούς σας? Γιατί? Κάτι σας εμποδίζει και ενώ έχετε στόχους και όνειρα δεν σας αφήνει να το κάνετε.Έχετε σκεφτεί ποτέ τι μπορεί να είναι αυτό? Το ίδιο σας το μυαλό είναι αυτό.Όσο το αφήνετε να φοβάται κάτι θα το φοβάται.Αυτά δεν μου τα έμαθε κάποιος ψυχολόγος, η ζωή μου τα έμαθε. Μέσα σε ένα χρόνο χάσαμε πέντε κοντινούς ανθρώπους, αυτά τα περιστατικά ήταν αυτά που με έκαναν να βλέπω την ζωή αλλιώς. Ακόμα το παλεύω με την κατάθλιψη και την αγοραφοβία όμως πλέον πολεμάω τους φόβους μου.Αυτό προτείνω να κάνετε και εσείς. Μην περιμένετε να έρθει η στιγμή που θα φτάσετε σε ηλικία που θα έχετε περιορισμένες δυνατότητες για να κάνετε όσα θέλετε.Κάντε τα ΤΩΡΑ!