ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν με ενδιαφέρει πια να προσποιουμαι ότι είμαι καλα. Ούτε να σε πείσω πως σε ξεπέρασα. Ούτε εσένα ούτε κανέναν άλλον γύρω μου. Και νοιωθω ελεύθερη πλέον. Ναι δεν είμαι καλά και το παραδέχομαι. Ναι ποναω και το παραδέχομαι. Προσπάθησα να φερθω σαν να ισχύει το αντίθετο. Προσπάθησα να βγω, να γελάσω, να φλερτάρω. Με άτομα που υπό οποιαδήποτε άλλη συνθήκη θα γούσταρα τρελά. Με άτομα που αν γνώριζα 2 χρονια πριν (η 2 χρονια μετα) θα ήμουν full on. Όμως ότι κι αν κάνω εσύ είσαι εκεί. Και έτσι παω σπιτι και εύχομαι να ξυπνησω και να σε βρω δίπλα μου. Και μου λείπουν οι "βαρετές" μας συνήθειες, μου λείπει η βόλτα μας στο σούπερ μάρκετ και δεν έχω ανάγκη να νοιωθω ποθητή από κανέναν άλλον. Αρκεί να είμαι από εσένα. Και έτσι εύχομαι να γυρνούσα πίσω το χρόνο και να ήμασταν όπως πριν. Και ίσως να μη βρω το θάρρος να στο πω αυτό ποτέ. Αλλά ίσως το κάνω...