Το σκηνικό σε παλιά ασπρόμαυρη ταινία:Πάνω στο παθιασμένο φιλί εκείνη απλώνει το χέρι της στο πόδι του πολύ κοντά στο σημείο,που σε εκείνες τις ταινίες δεν αναφέρεται.Εκείνος απομακρύνεται ταραγμένος.Πλάτη στην κοπέλα,πρόσωπο στην κάμερα,σταυρωμένα χέρια,το πηγούνι ψηλά όλο αξιοπρέπεια."Σε παρακαλώ,να με σεβαστείς.Δεν είμαι άντρας της μια βραδιάς".Μα αλήθεια τώρα αυτό περιμένεις;Όταν θέλουμε κάποιον και του το δείχνουμε,απολύτως αναμενόμενο είναι να ανταποκριθεί εκτός κι αν δεν του αρέσουμε.Κρατάει το "πολυτιμότερο" για την πρώτη νύχτα του γάμου;Μπορεί να νομίζεις ότι βαριέσαι,που είναι τόσο ευκολάκι για σένα να ρίξεις κάποιον στο κρεβάτι.Μάντεψε,για καμιά δεν είναι και τόσο δύσκολο.Στο κρεβάτι μπορούμε να φτάσουμε όλοι και όλες εύκολα.Το θέμα είναι,αν μπορέσουμε να γίνουμε και ζευγάρι.
11.11.2016 | 16:58
Οκ ίσως είμαι περίεργη αλλά...
ξενερωνω όταν ένα αγόρι μου έρχεται τόσο εύκολα... Θέλω πολύ να μου κάνει τον δύσκολο και να τον κυνηγάω... νιώθω ότι μου αφήνει χώρο να κάνω τα βήματα που θέλω...οτι θέλω να τον κάνω δικό μου... Δεν θέλω κατευθείαν να είναι έτοιμος για κρεβάτι... Δεν μου αρέσει όταν δεν παλεύω για αυτό... ποτέ δεν μου άρεσε να μου έρχονται γενικότερα όλα τόσο εύκολα...
8