ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.11.2016 | 14:37

χωρίς έλεγχο.....

Παντρεμένος με παιδιά εσύ.... μακροχρόνια σχέση εγώ..... Παρέα σε καθημερινή βάση πλέον..... Ξέρω ότι δεν είναι σωστό να σε σκέφτομαι αλλά συμβαίνει....διαβάζω κατά καιρούς εδώ μέσα παρόμοιες ιστορίες και τα σχόλια που ακολουθούν είναι συνήθως αρνητικά, επικριτικά ή και υβριστικά κάποιες φορές.... Αλλά ρε παιδιά....μερικές φορές η λογική δεν μπορεί να πρυτανεύσει, πώς να το κάνουμε.....δε λέω για αυτούς που διαλύουν οικογένειες (αν και αυτό πάλι σηκώνει συζήτηση για το κατά πόσο ισρροπημένες ήταν πριν τη διάλυση, αλλά ας το αφήσουμε για την ώρα..), αλλά για αυτό το γ....μένο το συναίσθημα που δε ρωτάει, δε λογαριάζει και δεν ακούει κανέναν καμιά φορά, ούτε το πιο ώριμο και σοβαρό μυαλό.... Που δεν το ελέγχεις όσο και αν προσπαθείς γιατί.....έτσι! Αισθάνομαι επίσης ότι όλο αυτό δεν είναι μονόπλευρο... Και οι δύο όμως αγαπάμε πολύ τους ανθρώπους μας... Και έτσι θα μέινουμε στο κρυφό αυτό συναίσθημα, "κουκουλωμένο" κάτω από πολλούς τόννους λογικής.... Απλά θέλω να σας πω ότι συμβαίνει καμιά φορά.....μπορεί να μην το θες, να μην το εύχεσαι, να μην το ζητάς, αλλά συμβαίνει..... Ήθελα κάπου να το πώ... Ευχαριστώ όσους με κατανοήσουν αλλά και όσους με επικρίνουν! Καλή σας ημέρα :)
4
 
 
 
 
σχόλια
Όταν διαβάζω τέτοιες εξομολογήσεις, δεν νιώθω καμία απέχθεια. Αισθάνομαι θλίψη που δεν μπορείτε να ζήσετε αυτό που θέλετε. Νιώθω λυπη, που σκέφτομαι τις ζωές σας μοιρασμένες στα δύο. Είναι ξέρεις λίγο ανθρώπινο όλο αυτό που περνάς από άποψη λαθών. Γνωρίζω οτι δεν συμφωνούν πολλοί μαζί μου. Είναι εκείνοι που δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν αυτή την κατάσταση. Δεν το έχω ζήσει ποτέ μου, ωστόσο είδα ανθρώπους να διχάζονται γύρω μου. Είδα την χαρά του έρωτα αλλά είδα και την πτώση. Την πτώση των δύο, των τριών ή και των τεσσάρων.Ας ελπίσουμε πως ξέρεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις. Εσύ, εκτός γάμου και παιδιών, μπορεί ωστόσο να κάνεις την υπέρβαση. Ο άνθρωπος που αγαπάς, αν τον χωρίσεις δεν θα πεθάνει. Δεν θα πεθάνεις ούτε εσύ. Η μοναξιά κάποιες φορές, εκτός από μίρλα, είναι και ελευθερία. Γιατί φοβάσαι την ελευθερία σου άραγε;
Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και το χρόνο σου... Δε φοβάμαι τη μοναξιά, ίσα - ίσα... Αγαπάω όμως πολύ τον άνθρωπό μου για να τον αφήσω...Δεν είμαι ερωτευμένη πια, και αυτό ίσως με στενοχωρεί λίγο - πάντα νόμιζα ότι θα είμαι αιώνια ερωτευμένη μαζί του...- αλλά η αγάπη μου γι' αυτόν είναι τόσο βαθιά που μου είναι υπερβολικά δύσκολο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν... Το ότι σκέφτομαι και κάποιον άλλο, είναι κάτι που ήθελα να μοιραστώ, γιατί μου συμβαίνει και δεν μπορώ να το παραβλέψω ή να το αρνηθώ...απλά δεν μπορώ να το πω σε κάποιον δικό μου άνθρωπο...το παραδέχτηκα στον εαυτό μου τουλάχιστον και σε εσάς και αυτό ειναι μια αρχή... Κατά τ'άλλα δεν θεωρώ ότι θα έχει συνέχεια η συγκεκριμένη ιστορία.... Ήθελα απλά να τονίσω πως όσο και αν προσπαθούμε δεν μπορούμε πάντα να ελέγξουμε την καρδιά μας...αυτό! Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ και πάλι για το σχόλιο σου :)
Scroll to top icon