Στο σημερινό «Α μπα»: σκοταδισμός

Στο σημερινό «Α μπα»: σκοταδισμός Facebook Twitter
101

__________________
1.


Αρχές Αυγούστου είχα γνωρίσει μια κοπέλα μέσω mail που είχαμε και οι δύο ένα κοινό. Διαβάζε λιφο. Η συνομιλία μας στην αρχή ήταν τελείως τυπική του στυλ: πόσο χρονών είσαι, που σπουδάζεις και τέτοια. Μετά από περίπου 2 μέρες αυτή η κοπέλα έκλεισε το mail της. Εγώ ήμουν προβληματισμένος και άφησα ένα μήνυμα στο Σε Είδα. Η ίδια κοπέλα το διάβασε και μου έστειλε μήνυμα. Εγώ όμως δεν ήξερα ότι ήταν η ίδια η κοπέλα που συνομιλήσαμε την πρώτη φορά. Είπαμε πάλι τα σχετικά και την επομένη σταμάτησε να μου μιλάει. Πριν από μια εβδομάδα η ίδια κοπέλα με αναζήτησε. Εγώ το είδα και της έστειλα. Μιλούσαμε μου είπε ότι ήταν η ίδια η κοπέλα που μιλήσαμε στην αρχή. Χάρηκα που την ξαναβρήκα γιατί είχε κάτι που μου άρεσε πολύ. Μου έβγαζε έναν ενθουσιασμό μια οικειότητα δεν ξέρω πως να το πω με έκανε πάντως να αισθάνομαι άνετα μαζί της. Είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα στο mail και μετά από 50 μηνύματα που ανταλλάξαμε μου πρότεινε να τα λέμε μέσω facebook για να είναι πιο εύκολη η επικοινωνία. Έτσι κι έγινε λοιπόν. Μου είπε ότι είχε θέματα ψυχολογικά, εν τω μεταξύ είχα κι εγώ, και ότι θέλει χρόνο για να πει αυτά που θέλει. Δηλαδή ήθελε μια χαλαρή συζήτηση και να στην πορεία η ίδια καταλάβαινε πως ήμουν άτομο εμπιστοσύνης θα μου μιλούσε . Εγώ είχα να πω τόσα πολλά μέσα μου και της είπα τα πάντα. Κι αυτή η κοπέλα με παρεξήγησε. Ίσως την πίεσα με τον τρόπο μου και την έκανα να νιώσει ότι ψάχνω λύσεις για τα προβλήματα μου. Δεν ήταν όμως έτσι. Της είχα πει στο mail να μου πει ότι την προβληματίζει εγώ θα την διαβάσω με μεγάλη προσοχή κι αν μου ζητήσει την γνώμη μου για ένα ζήτημα θα της την δώσω. Την δεύτερη μέρα και ενώ το πρωί είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, το απόγευμα μου είπε γιατί της τα είπα όλα αυτά γιατί επέλεξα εκείνη, θέλει να μου μιλήσει αλλά δεν της βγαίνει και ότι στεναχωριέται που της είπα αυτά που μ προβλημάτιζαν. Μου ζήτησε και συγγνώμη. Εγώ στεναχωρήθηκα γιατί την είχα συμπαθήσει και την ήθελα στην ζωή μου. Μου έχει ξανατύχει αυτό. Τι κάνω το ίδιο λάθος; Γιατί σχεδόν οι περισσότεροι με παρεξηγούν με αυτά που τους λέω; Και έχω τόση καλοσύνη μέσα μου... δεν είμαι χάπατο ξέρω τι μου γίνεται. Αλλά μπορεί κάποιος ή κάποια να σε προσεγγίζει με πολύ φιλικό τρόπο να είναι πολύ καλό παιδί και στην πορεία επειδή του είπες κάποια πράγματα να σε παρατήσει. Δεν το πάω στο κομμάτι "ανθρώπινες σχέσεις" γιατί εκεί η συζήτηση θα είναι ατελείωτη. Τι κάνω λάθος Α, μπα μου; Είναι λάθος που ανοίγω την καρδιά μου σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω;

- Γεια σου Α, μπα,


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Με λίγα λόγια: ναι.


Δεν σε παρεξηγούν. Μια χαρά καταλαβαίνουν. Απομακρύνονται επειδή παίρνουν πολύ στα σοβαρά αυτά που λες. Τα λες επειδή θέλεις συμπαράσταση. Είναι ανθρώπινο να θέλεις συμπαράσταση. Δεν σκέφτεσαι όμως ότι και οι άλλοι θέλουν να τα πουν επειδή κι αυτοί θέλουν συμπαράσταση. Δεν λέω ότι δεν μπορείς ή δεν θέλεις να δώσεις, αλλά όταν κάνεις εξομολογήσεις για βαριά δικά σου θέματα αναγκάζεις – ναι, αναγκάζεις – να αναλάβει ο άλλος ευθύνη απέναντί σου. Ή θα κάνει το νοσοκόμο, ή θα φύγει. Δεν μπορεί να κάνει ότι δεν τα άκουσε. Φυσικά και την πίεσες. Δεν αποφασίζεις εσύ αν ο άλλος νιώθει πίεση ή όχι.


Οπότε ναι, είναι λάθος να εξομολογείσαι προσωπικά θέματα σε αγνώστους. Πρώτα πρέπει να κάνεις τους άλλους να νιώθουν καλά. Αν τα καταφέρεις, μπορείς να σκεφτείς αν έχεις το δικαίωμα ή το περιθώριο να τους κάνεις να νιώθουν άσχημα.


__________________
2.


Ρε α, μπα... Πιστεύεις στη φράση «ο έρωτας της ζωής μου»; Πιστεύεις ότι πιο αντικειμενικά μπορείς να δώσεις έναν τέτοιο χαρακτηρισμό σε μια σχέση όταν έχεις κάνει την πορεία σου; Όταν έχεις φτάσει σε μια άλφα ηλικία, τύπου 70 χρόνων ας πούμε; Ή είναι δυνατό, να είσαι 23 και να λες ότι ήσουν με κάποιον που είναι ο έρωτας της ζωής σου; Είμαι 23 και ο έρωτας της ζωής μου με χώρισε. Η πρώτη σκέψη είναι ότι αν ήταν ο έρωτας της ζωής μου ενδεχομένως δε θα με χώριζε, αλλά εγώ γιατί δε μπορώ να το χωνέψω αυτό; Γιατί νομίζω ότι αύριο μεθαύριο, θα χτυπήσει το κινητό, θα βρεθούμε και όλα θα είναι όπως πριν; Για την ιστορία χωρίσαμε διότι υπήρχαν πολλοί τσακωμοί για λόγους ανύπαρκτους, αλλά προφανώς η ένταση των τσακωμών ήταν δυνατότερη από οτιδήποτε άλλο. Δε νομίζω ότι μπορώ να αλλάξω τη ζήλια μου ή την ανασφάλεια μου, αλλά μπορώ να τις παλέψω. Δε με άφησε δυστυχώς και εξαφανίστηκε. Ακόμα δυστυχέστερα έχουμε αρκετούς κοινούς γνωστούς και δουλεύαμε στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον, οπότε καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπη μαζί τους. Ευτυχώς, εδώ και κάποιους μήνες, πριν χωρίσουμε, εκείνος άλλαξε δουλειά, οπότε καθαρά από τύχη γλίτωσα από το μαρτύριο να έχουμε χωρίσει και να τον βλέπω καθημερινά. Έχω την αίσθηση πως τα πράγματα δε θα είχαν φτάσει στα άκρα αν ακόμα δουλεύαμε μαζί και εκείνος ο τσακωμός της 7ης Ιουλίου, θα είχε κάπως εξομαλυνθεί την επόμενη που θα βρισκόμασταν στη δουλειά. Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει σημασία πια, μιας και δυο τρεις προσπάθειες που έκανα για να έρθουμε σε επαφή έπεσαν στο κενό. Μόνο η μια καρποφόρησε, αλλά όχι τίποτα σπουδαίο: τα ίδια. Το ξέρω πως δε θέλει, είναι πασιφανές. Αλλά πως γίνεται να βγάλω από το μυαλό μου ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου; Γιατί δε μπορώ να αποκαθηλώσω την ταμπέλα που έβαλα και να αφήσω την ιστορία της ζωής να μου δείξει αν αυτό που λέω είναι αλήθεια ή όχι. Τελικά οι μεγάλοι έρωτες μένουν για πάντα μαζί ή είναι αυτοί που χωρίζουν ευκολότερα; Ξέρω απ' τις περιγραφές μου δε φαίνεται και πολύ μεγάλος έρωτας, πάρα για συνηθισμένος, αλλά δε μπορώ να περιγράψω σε λίγες γραμμές την ιστορία αυτή. Είμαι πολύ περίεργη για την άποψη σου κι ακόμα πιο περίεργη να δω, όταν ίσως δημοσιευτεί αυτό το post μετά από τέσσερις μήνες, αν θα έχω καταφέρει να κάνω την αποκαθήλωση που λέγαμε. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

- παρατημένη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σίγουρα σου έχουν τύχει φίλοι ή φίλες που κλαίνε για χαμένους έρωτες που εσύ βλέπεις ολοκάθαρα ότι δεν ήταν απολύτως τίποτα σημαντικό ή υγιές. Όταν όμως το κάνεις εσύ, νομίζεις ότι έχεις συναντήσει το μεγαλύτερο υπαρξιακό πρόβλημα του κόσμου.


Αγαπητή φίλη, την ιστορία της ζωή σου δεν την γράφει ένας αντικειμενικός σεναριογράφος. Την ιστορία της ζωής σου την γράφεις εσύ. Αν εσύ πιστεύεις ότι έχασες τον έρωτα της ζωής σου, έτσι είναι. Αν αποφασίσεις να το δεις πιο ρεαλιστικά και να πιστέψεις ότι ο έρωτας της ζωής σου είναι αυτός που θα αποδειχτεί έρωτας και θα κρατήσει, τότε έτσι είναι. Θέλεις να χάσεις μήνες, χρόνια; Δική σου η ζωή για να την σπαταλήσεις. Θέλεις να μάθεις από τα λάθη σου για να μην τα επαναλάβεις; Και πάλι, το ίδιο.

__________________
3.


Ποιά η άποψη σου για την παράδοση που υπάρχει να αλλάζουν οι γυναίκες το επίθετο τους μετά τον γάμο σε αυτό του συζύγου τους? Επειδή είναι κάτι που απορρέει από την πατριαρχική κοινωνία που ζούμε δεν ξέρω πως νοιώθω για αυτό το ζήτημα και ήταν κάτι που προέκυψε σε συζήτηση με τον σύντροφο μου. Ξέρω ότι αυτός θα ήθελε να αλλάξω το επίθετο μου σε περίπτωση που παντρευτούμε, και ενώ ξέρω ότι οι λόγοι που το θέλει αυτό είναι το να έχουμε όλοι το ίδιο επίθετο με τα μελλοντικά παιδιά μας (να νιώθουμε σαν "ομάδα") και όχι επειδή θεωρεί πως "του ανήκω" δεν ξέρω αν νοιώθω άνετα με αυτή την πράξη ενώ ξέρω γενικά το από που πηγάζει. Ξέρω πως είναι προσωπική απόφαση, αλλά εσύ τι λες?- Χ


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο φίλος σου ζει σε άλλη δεκαετία, όπως μάλλον κι εσύ, γιατί η ελληνική νομοθεσία ορίζει πλέον ότι για να αλλάξει μια γυναίκα το επώνυμο της πρέπει να κάνει την διαδικασία που ακολουθείται για οποιονδήποτε θέλει να αλλάξει το επώνυμο του για κάποιο λόγο.


Το επιχείρημα του ότι θέλει να αλλάξεις επώνυμο επειδή είσαστε «ομάδα» και όχι επειδή του ανήκεις είναι πολύ γλυκούλικο, σχεδόν δάκρυσα από τη συγκίνηση. Αν έχει τέτοιο αθώο και ρομαντικό νταλκά και αυτή η επιθυμία δεν πηγάζει από πουθενά αλλού, τότε μπορεί να αλλάξει το επώνυμο του και να πάρει το δικό σου, ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδικασία που ζητάει να κάνεις εσύ.

__________________
4.


Στα καλοκαιρινά τεύχη των περιοδικών «κοινωνικού σχολιασμού» (αλλιώς «κουτσομπολίστικα») μία σταθερά είναι το φωτογραφικό ρεπορτάζ παραλίας όπου απεικονίζονται επώνυμοι λουόμενοι. Οι φωτογραφίες είναι συνήθως οι ακόλουθες: Γυναίκα μπρούμυτα σε ξαπλώστρα με κατά προτίμηση μαγιώ που αφήνει από λίγο ως πολύ εμφανείς τους γλουτούς. Γυναίκα ημικλινής στην ξαπλώστρα με μισάνοικτα πόδια (το σεξουαλικό υποννοούμενο προφανώς δεν υπάρχει από την μεριά του φωτογραφιζόμενου, το «εκβιάζει» ο φωτογράφος για τον αναγνώστη), άντρες σε «δυναμική σκηνή» ενώ παίζουν κάποιο άθλημα πχ κάποια βουτιά ενώ παίζουν ρακέτες.
Η απορία μου αφορά τον επόμενο τύπο φωτογραφίας που συνηθίζεται σε αυτά τα ρεπορτάζ: Ο άντρας που βγαίνει από την θάλασσα. Η ελαφρά ανωφέρεια από την θάλασσα προς την ξηρά (ή και το ανώμαλο του εδάφους από βότσαλα μέχρι πέτρες), ή/και ο ελαφρύς κυματισμός οδηγούν στην εξής στάση: ελαφρύ σφίξιμο μυών, στάση τείνουσα σε «γονάτισμα πρότασης γάμου», ελαφρά στροφή του σώματος προς τα ¾. Λόγω συνθηκών την στάση αυτήν την παίρνουν όλοι βγαίνοντας από την θάλασσα. Εάν είσαι αθλητής, ή επώνυμος που το σώμα σου αποτελεί εργαλείο δουλειάς οι φωτογραφίες αυτές μπορεί να είναι καλές και ελκυστικές. Όμως ποιό είναι το νόημα να φωτογραφίζεις έτσι επωνύμους που το σώμα τους δεν είναι και τόσο γυμνασμένο και που το σφίξιμο των μυών είναι μάλλον αστείο, η κοιλίτσα ξεχειλίζει και είναι στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορο παρά ελκυστικό;- Οράτιος Γκρήλης

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το νόημα είναι το κουτσομπολιό που πυροδοτείται από ερωτήσεις σαν αυτή που μόλις έκανες.


__________________
5.


Σου γράφω σχετικά με κάτι που έγινε με μια φίλη μου.
Με την Α είμαστε φίλες 13 χρόνια. Γνωριστήκαμε στη δουλειά και λόγο της καθημερινής οκτάωρης επαφής δεθήκαμε πολύ. Μοιραζόμασταν τα καθημερινά μας προβλήματα, γελούσαμε, στηρίξαμε η μία την άλλη σε δύσκολες στιγμές. Μετά από 4 χρόνια εκείνη άλλαξε επαγγελματικό στέγη αλλά κρατήσαμε στενή επαφή. Δεν βρισκόμασταν συχνά αλλά μιλούσαμε στο τηλέφωνο και η σχέση συνέχιζε να είναι εγκάρδια και ουσιαστική. Μέχρι που...
Τον Μάιο έκανα μια εγχείρηση. Ήταν ξαφνική, παρόλο που το πρόβλημα προϋπήρχε χρόνια. Tης το είπα το βράδυ πριν την εγχείρηση και της διευκρίνισα ότι δεν χρειαζόταν να έρθει στο νοσοκομείο (είχε πολλά τρεξίματα με οικογενειακά της πρόσωπα εκείνο το διάστημα). Θα ήμουν με αναρρωτική στο σπίτι για ένα μήνα και μπορούσαμε να βρεθούμε όποτε θα τη βόλευε. Κλείσαμε το τηλέφωνο λέγοντας μου ότι θα προσπαθούσε αύριο να έρθει στο νοσοκομείο ή θα με έπαιρνε να δει πως είμαι.
Κάνω την εγχείρηση Πέμπτη πρωί. Περιμένω κάποιο μήνυμα ή τηλέφωνο μέχρι το βράδυ. Τίποτα. Την επόμενη, τίποτα. Για να μην τα πολυλογώ, μου τηλεφώνησε την Τρίτη. Έξι μέρες μετά! Δεν ήθελα να απαντήσω, είχα απογοητευτεί τόσο πολύ από τη στάση της αλλά της έδωσα μια ευκαιρία μήπως και της είχε συμβεί κάτι άσχημο. Αλλά όχι! Από μόνη της μου είπε ότι σκεφτόταν να μου στείλει μήνυμα και το ανέβαλε από μέρα σε μέρα και τελικά αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο.
Ήμουν πολύ τυπική στη συνομιλία μας, με ρώτησε γιατί και της είπα ότι ήμουν ακόμα ταλαιπωρημένη (δεν είχα διάθεση να το συζητήσω).
Με ξαναπήρε την Παρασκευή, ήμουν πάλι τυπική, με ρώτησε τι συμβαίνει, της είπα ότι με πείραξε πολύ κάτι στη συμπεριφορά της αλλά δεν είναι να τα πούμε από το τηλέφωνο, μου είπε να την πάρω όποτε θελήσω να βρεθούμε και.. αυτό ήταν!
Έχουν περάσει 2,5 μήνες και είναι εξαφανισμένη. Εγώ δεν την πήρα γιατί νομίζω ότι δεν έχει νόημα. Να της παραπονεθώ για τι; Επειδή δε νοιάστηκε;
Πώς είναι δυνατόν να κάνω επέμβαση και να μην ενδιαφερθεί για το αν ζω; Πρώτη φορά έκανα εγχείρηση. Ήταν με ολική νάρκωση, κράτησε 2 ώρες και χίλια δυο πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει στραβά: να μη συνέλθω από τη νάρκωση, να υπάρξουν επιπλοκές, να μείνω παράλυτη, να πεθάνω...
Έστω και αν δεχτούμε ότι εγώ θεωρούσα τη φιλία μας πολύ πιο σημαντική από ότι εκείνη, δεν μπορώ να το δικαιολογήσω. Είναι άνθρωπος που θα τρέξει για όποιον χρειαστεί τη βοήθεια της και ήταν από τους 2-3 φίλους που ήμουν 1000% σίγουρη ότι αν χρειαζόμουν ποτέ κάτι αυτή θα ήταν εκεί. Και αυτή δεν πήρε ούτε ένα τηλέφωνο τη μέρα της εγχείρησης!
Να προσθέσω ότι δεν είχε γίνει κάτι από πριν για να παρεξηγηθεί και δεν είμαι άνθρωπος που φορτώνομαι στους άλλους. Σχεδόν ποτέ δε ζητάω βοήθεια, το ξέρει και μου είχε πει να το αλλάξω αυτό (δηλ. δεν υπήρχε περίπτωση να φοβηθεί ότι θα έπρεπε να τρέξει για πρακτικά πράγματα)
Στεναχωρέθηκα και απογοητεύτηκα πάρα πολύ!
Τι κάνει τους ανθρώπους να αδιαφορούν; H έλλειψη συναισθημάτων;
Τι δεν είδα όλα αυτά τα χρόνια;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν υπάρχει τρόπος να σου χρυσώσω το χάπι: η κοπέλα αυτή δεν ήταν φίλη σου με τον τρόπο που νόμιζες ότι ήταν. Αυτό δεν σημαίνει ότι «όλα ήταν ένα ψέμα», ούτε ότι αδιαφορεί για όλους και τα πάντα. Αδιαφόρησε για την δική σου ιστορία, και αυτό που έγινε δεν προέκυψε τη μέρα που έκανες εγχείρηση. Υπήρχε, αλλά δεν το είχες καταλάβει. Ήσουν 1000% σίγουρη για μια σχέση που δεν ήταν όπως νόμιζες.

 

Όμως πρέπει να σου πω και κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι εγχείρηση έκανες, αλλά νομίζω ότι είσαι λίγο drama queen με το «θα μπορούσα να πεθάνω». Πρέπει να ξέρεις ότι όταν κάποιος κάνει κάτι που δεν είναι του χαρακτήρα του, τον πίεσες και τον απομάκρυνες. Αν είναι αυτή που πάντα τρέχει, και δεν έτρεξε για σένα, ήταν επειδή ήσουν σίγουρη ότι θα τρέξει για σένα και ήθελες να το εκμεταλλευτείς. Ήταν το τηλεφώνημα που περίμενες για να νιώσεις ότι είσαι σημαντική σε κάποιον. Μην απαιτείς προσοχή. Μην παραξενεύεσαι όταν την χάνεις. Να παραξενεύεσαι όταν την δέχεσαι.

__________________
6.


Αγαπητή αμπα,
Εδώ και ένα τρίμηνο ο δήμος εγκατέστησε στο πάρκο ακριβώς απέναντι μου μια παιδική χαρά. Ως εδώ καλά αλλά στην παιδική χαρά τοποθέτησε "ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ".Που σημαίνει συνεχείς επαναλαμβανομενοι μεταλλικοι ήχοι που παράγονται από τα παιδάκια που παιζουν.Μετά από διαμαρτυρίες καταφεραμε απλώς η χρήση τους να διακόπτεται τις ώρες κοινής ησυχιας. Ωστόσο οι ήχοι αυτοί που είναι φτιαγμένοι για μεγαλύτερες εκτάσεις μας έχουν τρελανει...Πως να περισωσω τα εναπομειναντα εγκεφαλικά μου κυτταρα; Ξερω οτι ζητάω βοήθεια για κάτι που κανονικά μόνο αν το ακούσει κάποιος μπορεί να με κατανοησει, αλλα ειμαι σε απογνωση.Ευχαριστω

- Βαλια


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Υπάρχει νομοθεσία για την ηχορύπανση. Νομίζω ότι χρειάζεστε δικηγόρο.

_________________
7.


Γεια σου Λενα,
με λενε Πετρο,
εχω μια φιλη, την Π. βγαινουμε, πινουμε τα ποτακια μας, μιλαμε για διακοπες, το camping που θα κανουμε, για τις δουλειες μας, τα ονειρα μας κ τι φταιει κ τι δε φταιει κτλ. Με συζητησεις που αφορουν απο το τι ειναι ο ερωτας κ η τεχνη μεχρι γιατι της αρεσει η μπυρα και μενα το κρασι, οκ, μεχρι εδω ολα καλα. Μεχρι να φτασουμε σε συζητησεις που για μενα χτυπανε νευρο. Αντιλαμβανομαι καποια στιγμη οταν αρχιζουμε κ μιλαμε για πιο σοβαρα θεματα, το προσφυγικο, τον μουσουλμανισμο στην Ευρωπη, χρυση αυγη που την θεωρει καλυτερη απο απο τον μουσουλμανισμο γιατι απλα γι αυτην σεβεται περισσοτερο τις γυναικες ( ισχυει (...?), απλα δεν σεβεται τον ανθρωπο αυτον καθ' αυτον). Καταληξαμε να φυγουμε απ το μπαρακι εγω ωρυομενος και αυτη θιγμενη γιατι εγινα υπερβολικος (εγινα). Η ερωτηση: πιστευεις και εσυ οτι αλλαζει ο κοσμος, προς το χειροτερο?
Δεν το λεω για μενα κ την Π. μονο, το λεω για τις μεμονωμενες αντιληψεις που τελικα δημιουργουν ενα συνολο.


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μια εβδομάδα πριν θα σου απαντούσα με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο. Τώρα δεν ξέρω. Ευθυγραμμίζομαι με τα λόγια του Ζούκερμπεργκ, αν είναι δυνατόν, ο οποίος είπε ότι η εξέλιξη δεν ορίζεται από μια εκλογική αναμέτρηση ή από ένα γεγονός, και ότι δεν είναι ευθεία αλλά ενίοτε πηγαίνει σε ζιγκ ζαγκ (το τελευταίο το είπε και ο Ομπάμα. Στην αρχή ήθελε να πει «πηγαίνει προς τα πίσω» αλλά το σκέφτηκε καλύτερα και είπε «ζιγκ ζαγκ».)


Στις μεγάλες κρίσεις, και τώρα περνάμε παγκόσμια μια κρίση, φαίνεται τι πιστεύει ο καθένας, και με απανωτά σοκ συνειδητοποιούμε κάθε μέρα ότι «οι άλλοι» που υποστηρίζουν τον σεξισμό, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ομοφοβία, την αποστροφή στο Άλλο, δεν είναι εξωγήινοι, δεν είναι οι εξαθλιωμένες μάζες που πιστεύουν σε μαγικές λύσεις. Είναι πολλοί. Είναι οι άλλοι μισοί. Μπορεί να είναι και περισσότεροι. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Άρα είναι οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας, οι γονείς μας, τα αδέρφια μας, οι συνεργάτες μας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι κάποια μυστήρια ομάδα κακομοίρηδων, όπως έκανε το λάθος να πει δημόσια κοτζάμ Χίλαρι με τους υπερσύγχρονους αλγόριθμους και πάνσοφους συμβούλους και μετά δεν μπορούσε να το μαζέψει. Δεν της ξέφυγε, δεν πίστευε ότι θα πληρώσει αυτή τη δήλωση, το είπε επειδή το πίστευε. Κι εσύ το πιστεύεις. Κι εσύ το λάθος της Χίλαρι κάνεις. Κι εγώ το κάνω. Νομίζεις ότι επειδή η Π. είναι φίλη σου, επειδή είναι στο περιβάλλον σου, επειδή ξέρει από μουσική, και κρασιά και μπίρες, επειδή κλαίει για τον χαμό του Κοέν, θα σκαμπάζει από βασικότατες αρχές περί φασισμού και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Βγες από τη φούσκα σου. Από την αλφαβήτα, είμαστε στο Άλφα. Μην θεωρείς τίποτα δεδομένο. Μην πέφτεις από τα σύννεφα. Δεν δικαιολογείται πλέον. Δες τι γίνεται γύρω σου, μπροστά στα μάτια σου.

Παρεμπιπτόντως δεν πιστεύω ότι έγινες υπερβολικός. Μια εβδομάδα πριν θα γελούσα, αλλά τώρα μου φαίνεται υπερβολικά σοβαρό το θέμα. Δεν είσαι υπερβολικός που ωρύεσαι. Δεν γίνεται να ανεχτούμε άλλο την κανονικοποίηση του σκοταδισμού.

101

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
#3.Δεν είναι παράδοση.Δεν ξέρω να σπεύδουν οι γυναίκες,να αλλάζουν το επίθετό τους και να επιλέγουν εκείνο του συζύγου,αφού εδώ και δεκαετίες πια δε γίνεται αυτόματα με το νόμο,για να είναι συνεπείς σε κάποιο πατροπαράδοτο έθιμο.Αν κάποιες το αλλάζουν,είναι για προσωπικούς λόγους.Μια χαρά ομάδα μπορεί να είναι μια οικογένεια είτε στο κουδούνι γράφει,ας πάρω δυο τυχαία επώνυμα,Ιωαννίδη είτε Ιωαννίδη-Γεωργίου.Άλλωστε οι οικογένεια από δυο άτομα ξεκινάει.Μαζί τη φτιάχνουν από κοινού.Δεν είναι η οικογένεια του τάδε ή της τάδε,αλλά η οικογένεια του τάδε και της τάδε.Μια φορά κι έναν καιρό η Ελενίτσα περίμενε η καημένη,να γίνει κυρία Κοκοβίκου,για να κυκλοφορεί στην κοινωνία με δόξα και τιμή.Η ταινία (η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα) έγινε πρόσφατα έγχρωμη.Μήπως να κάνατε κι εσείς ένα βήμα προς το σήμερα;
#5 Ότι βλέπετε κάποια βασικά πράγματα τελείως διαφορετικά. Σαφώς είσαι πιο συναισθηματική από αυτήν.Είναι φίλη σου μ ένα τρόπο πιο αποστασιοποιημένο.Αν σου κάνει,καλώς.Θα μπορούσες να την ρωτήσεις ευθέως γιατί δεν σου τηλεφώνησε την πρώτη μέρα.Θα έβγαζες το σωστό συμπέρασμα από την αντίδρασή της.Είναι εξαιρετικά βολικό για τους άλλους να αποσύρεσαι και να μασάς την ώρα σου,λυπημένη,σε μια γωνία.Ας την έφερνες σε δύσκολη θέση ρωτώντας την ευθέως και μη επιθετικά.Και τώρα μπορείς να το κάνεις αν θες.
#3 Νομίζω πως η νομοθεσία έχει αλλάξει. Παλιότερα, η γυναίκα κρατούσε υποχρεωτικά το επίθετο της στο γάμο. Τελευταία δεν ξέρω πότε αλλά σίγουρα το 2011 ήταν σε ισχύ δόθηκε πάλι το "δικαίωμα" της επιλογής. Κι εξηγούμαι γιατί το βάζω σε παρένθεση. Γιατί μόλις έγινε εφικτό πολλές γυναίκες άρχισαν πάλι να δέχονται αφόρητες πιέσεις να αλλάξουν επώνυμο. Έχω παρευρεθεί η ίδια σε πολιτικό γάμο που την ώρα που ο αντιδήμαρχος ζήτησε να δηλωθεί το επίθετο ο γαμπρός έκανε φασαρία όταν η νύφη ζήτησε να κρατήσει το δικό της. Δεν ήμουν καλεσμένη είχα πάει για να δω το χώρο και δεν ξέρω πως εξομαλύνθηκε η κατάσταση και συνεχίστηκε ο γάμος. Πλην όμως νομίζω πως αυτό που παρουσιάστηκε ως δικαίωμα επιλογής η κοινωνία μας δεν ήταν έτοιμη να το διαχειριστεί με τη δέουσα ωριμότητα. Εξάλλου υπάρχει διαδικασία όπως λέει η Λένα αν κάποιος θέλει να αλλάξει επίθετο σώνει και ντε. Η μέσω γάμου διευκόλυνση όμως εμπεριέχει κινδύνους.
#3 Ο νόμος προβλέπει το δικαίωμα της πρόσθεσης του επωνύμου του ή της συζύγου και τη δημιουργία έτσι διπλού/σύνθετου επωνύμου. Δεν δίνει το δικαίωμα επιλογής το επωνύμου του ή της συζύγου μόνο και αποβολής του πατρικού επωνύμου. Σύμφωνα με το ΝΟΜΟ 3719/2008 - ΦΕΚ 241/Α'/26.11.2008Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις. Στο άρθρο 28 αναφέρει ότι«Με συμφωνία των συζύγων ο καθένας από αυτούς μπο­ρεί να προσθέτει στο επώνυμό του το επώνυμο του άλλου. Η προσθήκη γίνεται με κοινή δήλωση ενώπιον του ληξιάρχου και ισχύει μέχρι να ανακληθεί ενώπιον του ληξιάρχου με κοινή δήλωση των συζύγων ή με μονομερή δήλωση οποιουδήποτε των συζύγων, η οποία κοινοποιείται στον άλλο σύζυγο. Αν ο γάμος λυθεί με διαζύγιο, η δήλωση θεωρείται ότι ανακλήθηκε. Αν ο γάμος λυθεί λόγω θανάτου, η προσθήκη εξακολουθεί να ισχύει, εκτός εάν ο επιζών σύζυγος συνάψει νέο γάμο ή προβεί σε ανακλητική δήλωση ενώπιον του ληξιάρχου.»
#2 Ανεξάρτητα από το αν ξαναχτυπήσει το κινητό και τα ξαναβρείτε,ούτως ή άλλως δεν μπορείς να γνωρίζεις αν ήταν ο έρωτας της ζωής σου.Ο απολογισμός γίνεται προς το τέλος,του οποίου την έλευση οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε, όποτε δικαιολόγησε ένα μίνιμουμ διάστημα γκρίνιας στον εαυτό σου αν δεν επανασυνδεθείτε και προχώρα παρακάτω,πιο σοφή και πιο δυνατή.Φιλοσοφίες τέτοιου τύπου σε κρατάνε πολύ( και άσκοπα) πίσω.Ζούμε την ζωή γεμάτοι περιέργεια για να δούμε τι άλλο θα συμβεί!
6. Ηχορρύπανση.. απ τα χειρότερα δυστυχώς. Πχ εγώ έχω την απορία πως γίνεται να κυλοφορούν αυτα τα αμάξια που κάνουν τόσο θόρυβο, τη στιγμή που περνάνε κτεο. Γιατί επιτρέπεται να πωλούνται αυτές οι εξατμίσεις που τις βάζουν για να κάνουν θόρυβο. Ακόμα καλύτερα, γιατί επιτρέπεται να πωλούνται αυτά τα ραδιόφωνα αυτοκινήτου που έχουν τόοοοοοσο δυνατα ηχεία, που τα 20χρονα νομίζουν ό΄τι κάνουν μάθημα καλής μουσικής στις 4 το πρωί σε όλο το μαχαλά.Τα καλοκαίρια γίνονται εκδηλώσεις (του δήμου;) σε σχολεία και τα μεγάφωνα παίζουν δυνατά μουσική μέχρι το πρωί σε μόνιμη βάση. Ένα μαρμαράδικο ανάμεσα σε σπίτια που όλη μέρα κάνει απίστευτο θόρυβο και σου σπάει τα νέυρα. Μου φαίνεται ότι κανείς δε δίνει σημασία στο θέμα της ηχορρύπανσης, σα να είναι πολυτέλεια η ησυχία.
Έχει να κάνει με το σεβασμό. Ως Έλληνες δεν δίνουμε δεκάρα για τον διλπανό μας κάνοντας (μεταξύ άλλων) απίστευτο θόρυβο. Σε τραίνο στην Ιταλία είδα διαφήμιση για το ότι δεν είναι ευγενικό να μιλάνε δυνατά οι επιβάτες, διότι ενοχλούνται οι υπόλοιποι. Στην ελλάδα, εκνευρίζομαι και μονο που σκέφτομαι οτι μερικοι θα γελαγαν με τετοιου ειδους διαφημίσεις.
7. Χειροκροτώ την απάντηση της Λένας. Είναι τρομακτικό, το συνειδητοποιώ λίγο λίγο, με ύστατο χτύπημα βέβαια την εκλογή Τραμπ, ότι είναι πολλοί, μπορεί να είναι οι περισσότεροι, είναι οι φίλοι μας, όπως γράφει η Λένα. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που λατρεύω τη στήλη, μια μικρή όαση λογικής στον κόσμο τούτο.
#1 Αυτό που κάνεις( το ίδιο) λάθος ειναι ότι δεν απλώνουμε βεντάλια την προσωπική μας ζωή σε αγνώστους.Τρομάζουν (δικαιολογημένα) και εξαφανίζονται. Χαρακτηριστικό των ενηλίκων είναι ότι διαφυλάττουν τον προσωπικό τους χώρο(κυρίως τον ψυχολογικό)με κάθε τρόπο διότι έτσι προστατεύουν στοιχειωδώς τον εαυτό τους.Εξαιρουμένης της περίπτωσης όπου είσαι 18 ή πρωτοετής στο Πανεπιστήμιο, μεθυσμένος σε πάρτυ,δεν είναι σκόπιμο ,ούτε λογικό να ξεναγείς ανθρώπους με το καλημέρα σας στον ιδιωτικό σου κόσμο.Γιατί να το κάνεις αυτό;Αν αισθάνεσαι τέτοια αφόρητη πίεση ,αν έχεις βιώσει πράγματα που νιώθεις ότι δεν μπορείς να τα διαχειριστείς,να αποτανθείς σε ειδικό,θα σε βοηθήσει να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά.Οι διαπροσωπικές σχέσεις απαιτούν χρόνο για να θεμελιωθούν.Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις στις οποιες δεν φαίνεται όμως να εμπίπτουν οι περιπτώσεις που περιγράφεις.
#7 οχι Α,μπα. Η κανονικοποιηση της οικονομικης εξαθλιωσης μας φταιει. Αυτη γενναει ανασφαλεια που στη συνεχεια μετατρεπεται σε ρατσισμο. Ο εθνικισμος σαν αντιπαλο δεος στην παγκοσμιοποιηση ειναι μια χαρα εργαλειο για περαιτερω ξεζουμισμα μας.Την επομενη φορα που θα ακουσεις τετοιες αποψεις μην φωναξεις μην τσαντιστεις. Απλα δειξε ποσο πολυ ΘΥΜΑΤΑ ειμαστε ολοι, και οι "Δυτικοι" και οι "ξένοι"Αυτες τις μερες αισθανομαι τον κοσμο σαν να βρισκομαστε ολοι σε μια φυλακη συγκρατουμενοι και σφαζομαστε μεταξυ μας... ΤΟΣΟ ματαιο
Όχι, δεν έιμαστε όλοι θύματα και δεν ανατρέχουμε στον εθνικισμό λόγω ανασφάλειας. Ο κομπλεξικός γέιτονας που αντιλαμβάνεται την ζωη και τον κόσμο επίπεδο με πάχος free press εφημερίδας απλά ανακάλυψε και άλλους σαν αυτόν και ξεπετάχτηκαν λόγω της σιγουριάς του όχλου. Αυτά έφερε στην επιφάνεια η κρίση, δεν τα δημιούργησε.
Με συγχωρείς, αλλά όχι. Νισάφι με αυτό το επιχείρημα -ξέρεις, όλοι πάνω-κάτω τις ίδιες οικονομικές δυσκολίες αντιμετωπίζουμε, δεν γίναμε όλοι ρατσισταριά του κερατά. Η οικονομική εξαθλίωση απλώς βγάζει στην επιφάνεια αυτό που ο καθένας είναι μέσα του. Και, τελος πάντων, τον δισεκατομμυριούχο Τραμπ η κανονικοποίηση της οικονομικής του εξαθλίωσης τον έκανε ρατσιστη, σεξιστή κι αναίσθητο;
#5 Πολλές φορές οι άνθρωποί δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν σε περιπτώσεις αρρώστιας και εγχείρησης. Δεν ξέρουν αν ο φίλος τους προτιμά να μην ενοχληθεί ή αν προτιμά την επικοινωνία. Δεν είναι απαραίτητο πως η φίλη σου κατάλαβε τι περίμενες από αυτήν.
Σ αυτήν την περίπτωση,ανιχνεύουν την υπάρχουσα διάθεση μέσω τηλεφωνήματος.Όποιος δεν επιθυμεί επικοινωνία ,την διακόπτει,ή την περιορίζει με ευγενικό τρόπο.
Εγώ πιστεύω πως και η άλλη σκέφτηκε πως την άφησε στην απ' έξω η φίλη μας αφού δεν της είπε τίποτα για το χειρουργείο. Και σιγά μην πίστεψε πως κανονίστηκε τελευταία στιγμή. Εν ολίγοις... ωραία φιλία ρε παιδιά που δεν μπορείτε να σηκώσετε ένα τηλέφωνο να πείτε καλά μαρή έκανα χειρουργείο και δεν με πήρες ένα τηλέφωνο; να σου πει και η άλλη κι εσύ δεν μου είχες πει και τίποτα και θεώρησα πως θες να με κρατήσεις μακρυά. Και να τελειώσει εκεί το θέμα. Πωπωωω έλα πια!
#3 Το πρόβλημα είναι ότι μια γυναίκα είτε έχει το επίθετο του πατέρα της ή το επίθετο του άντρα της, πάντα το επίθετό της είναι στη γενική κτητική του αρσενικού και όχι στην ονομαστική. Δηλαδή αν ο μπαμπάς λέγεται κος Γάτος, η κόρη λέγεται κα Γάτου και όχι κα Γάτα. Είναι δηλαδή η Μαρία (του) Γάτου. Γίνεται σε άλλη χώρα και γλώσσα αυτό; Νομίζω ότι γίνεται και στα ρωσσικά. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό; Εδώ σας θέλω! Μήπως όταν δηλώνουμε το επίθετο που παίρνουν τα παιδιά θα πρέπει να δηλώνουμε -με συμβουλή φιλόλογου;- ποιο είναι το γραμματικά σωστό επίθετο όταν είναι κορίτσι; Στο ερώτημα προς την Α μπα θα έλεγα ότι ναι μεν προκύπτουν ίσως κάποιες μικροπαραξηγήσεις όταν η μαμά έχει διαφορετικό επίθετο από την υπόλοιπη οικογένεια, αλλά θα προκύψουν πιο σημαντικά προβλήματα στην ίδια όταν εκείνη αλλάξει το επίθετο της ξαφνικά στα 30 και στα 40 κλπ είτε στην επαγελματική είτε στην κοινωνική της ζωή.
Η αχρηστη πληροφορια της ημερας: Στο Βυζαντιο τα επιθετα ηταν αυτο που λεει η λεξη: επιθετα, με γενη. Αννα Κομνηνη, οχι Κομνηνου. Αλεξια Ιγερινη, οχι Ιγερινου. Φανταζομαι οτι καπου στην τουρκοκρατια χαθηκε η μπαλα, και καταληξαμε στη γενικη κτητικη (μεχρι και το συντακτικο, για να μας χρυσωσει το χαπι, την ονομαζει ''γενικη της καταγωγης'')
ναι, αλλα δεν μπαινει το αρθρο, απλα υπονοειται.δλδ λεμε γατου, δεν λεμε 'του γατου", αλλα υπονοειται το "του".τα ονοματα μας, κλινονται.σε αλλες γλωσσες οπως τα αγγλικα, η κλιση δεν φαινεται, αν δεν μπει αρθρο.ο τομ, του τομ, ω! τομ.για να γινει "του" τομ, πρεπει να γινει tom's
@Franny τα ανδρικά επίθετα κλίνονται,όχι τα γυναικεία. Λέμε ο Γάτος του Γάτου τον Γάτο, Γάτε, αλλά η Γάτου, της Γάτου, την Γάτου κλπ. Τα γυναικεία επίθετα είναι πάντα σε γενική.@Μάνα Κουράγιο όντως στο Βυζάντιο οι γυναίκες είχαν επίθετο γένους θηλικού. Τι έγινε όμως στην τουρκοκρατία και άλλαξε αυτό; Οι Οθωμανοί δεν είχαν καν επίθετα.
@νεροτο ξερω βρε, εγω σου λεω οτι ΟΛΑ τα ονοματα στα αγγλικα δεν κλινονται, οποτε και σε γενικη να το εννοουν, δεν μπορουν να το δειξουν αν δεν βαλουν αρθρο!! τα δικα μας ουσιαστικα και ονοματα κλινονται ,γιαυτο και εχουν την κλιση και τα γυναικεια επιθετα.για να καταλαβεις, αν ηθελαν και οι αγγλοι να κανουν το ιδιο, και ο ανδρας λεγοταν στο επιθετο ΤΟΜ ,ακομα και να ηθελαν να βαλουν στην γενικη το γυναικειο επιθετο παλι ΤΟΜ θα λεγοταν η τομαινα!!!το καταλαβες τωρα?
Πολύ ενδιαφέρουσα σκέψη. Σε όλα αυτά να προσθέσω τί γίνεται στις προσκλήσεις γάμου ή βάπτισης.Το 99% θέλει το όνομα ή την οικογένεια του άντρα πρώτα. Μάλιστα πολλές γυναίκες που έχουν κρατήσει το πατρικό τους όνομα και όλοι τις γνωρίζουν στον επαγγελματικό χώρο με αυτό, στην πρόσκληση βάζουν ψευδές όνομα, δηλαδή αυτό του συζύγου, "για να μην το σχολιάσει ο κόσμος". Μιλάμε πάντα για τη νέα γενιά, 25-35 κι όχι για 65 και βάλε.
Ναι. Κι όταν πας μετά στην Αγγλία πρέπει να τους εξηγήσεις πως γίνεται να είναι μπαμπάς σου ο κύριος που λέγεται Gatos ενώ εσυ λέγεσαι Gatou. Αφου είναι άλλο όνομα φορ γκαντ σέικ
Οι καταλήξεις στα ρωσικά επίθετα διαφέρουν ανάλογα με το φύλο αλλά δεν δηλώνουν κτήση π.χ. Βλαντίμιρ Πούτιν,Μαρία Πούτινα.Οι ρώσοι όμως μαζί με τε επώνυμο χρησιμοποιούν και το πατρώνυμο.Δηλαδή αν τον πατέρα της Μαρίας τον λένε Γιούρι τότε εκείνη θα γράφεται ως Μαρία Πούτινα Γιούριεβνα (δηλαδή του Γιούρι).Αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα.Ο Βλαντίμιρ θα είναι Βλαντίμιρ Πούτιν Γιούριεβιτς (του Γιούρι).Αλλά και πάλι το άτομο στο οποίο "ανοίκουν" είναι άντρας.Ο πατέρας τους.
@Scarlett7 Σίγουρα; Κάποιος φίλος μου είχε πει ότι και εκεί το Πούτινα σημαίνει του Πούτιν. Και κοιτάζω στο google translate μεταφράζει ως εξής: Vladimir Putin's job --> Rabota Vladimira Putina (Работа Владимира Путина). Ενδιαφέρον αυτό που λες για το πατρώνυμο δεν το ήξερα.
Αυτό το θέμα με απασχολεί από το δημοτικό, το θεωρούσα ΠΟΛΥ σημαντικό υπαρξιακό, "εγώ γιατί δεν έχω δικό μου όνομα;;;"Μετά από πολλή σκέψη έχω καταλήξει ότι το καλύτερο είναι να είναι ΟΛΑ τα επίθετα στη γενική, είτε είναι το επίθετο της μητέρας είτε του πατέρα. Σαν, ας πούμε, το επίθετο της οικογένειας. Η Μαρία (του/της) Παπαδόπουλου, ο Γιάννης (του/της) Πετράκου, η Χρύσα Δημόπουλου (ναι, θέλω να καταργηθεί ο τονισμός στην παραλήγουσα), ο Αντώνης Διαμαντίδη. Ακούγεται ίσως λίγο παράξενο με μερικά επίθετα όταν πρόκειται για άντρες, αλλά γλυτώνουμε από τον πονοκέφαλο να βρίσκουμε θηλυκούς τύπους επιθέτων οι οποίοι δεν υπάρχουν ή δεν είναι εύκολο να δημιουργηθούν. Έτσι θα είμαστε όλοι τέκνα της οικογένειάς μας, του πατέρα μας ή της μητέρας μας ή και των δύο, το όνομα θα είναι της οικογένειας.
#1για να εχεις ενα μετρο σε αυτο το πραγμα, γιατι προφανως δεν το ελεγχεις, μπορεις να εκμυστηρευεσαι στον ιδιο βαθμο που το κανει και ο απεναντι.δλδ, αν ξερεις μονο τονομα του, εσυ μην λες ολα τα εσωψυχα σου.δεν παει ετσι, ειναι φορτικο για τον αλλον.ισως δεν το αντιλαμβανεσαι οτι φορτιζεις καποιον,επειδη ειναι κατι ψυχικο και κατι δικο σου.για να το αντιληφεθις αμεσα, σκεψου οτι ειναι σαν να συναντας εναν αγωνστο, να αποφασιζετε να πιειτε εναν καφε στα γρηγορακαι να αρχιζεις να του εξηγεις ποσα χρωστας, σε ποιοςυ χρωστας κι οτι αυριο σου παιρνουν το σπιτι.δηλαδη, wtf??
#7φίλε Πέτροδίπλα στην λέξη "ισχύει" τοποθέτησες ένα ερωτηματικό.«Εμείς οι Ελληνίδες, μέλη του Λαϊκού Συνδέσμου, έχοντας βαθύτατη συναίσθηση της καταστροφής που επιφέρει το φεμινιστικό πνεύμα της εποχής μας, είμαστε ενάντια σε κάθε λογής διακηρύξεις για την ισότητα των δύο φύλων».«Η υποτιθέμενη απελευθέρωση της γυναίκας την αποπροσανατόλισε και από την πραγματική ουσία του υψίστου ρόλου της, την Μητρότητα. Δηλαδή την υποχρέωση και την ύπατη τιμή, να φέρει στον κόσμο και ν’ αναθρέψει τα νέα βλαστάρια στον κορμό της Φυλής, ώστε να γεφυρώσει μέσω του παρόντος , το παρελθόν και το μέλλον. Πιστεύουμε ότι η Μητρότητα είναι ένα ιερότατο καθήκον».«Η Φυλή αποτελεί υπέρτατη Αξία του Κινήματός μας. Αυτή καθορίζει την έννοια της εθνικότητος. Πολιτισμός, ομογλωσσία, θρησκεία δεν είναι παρά δευτερεύοντα εποικοδομήματα, που βρίσκουν την πνευματική τους ολοκλήρωση μόνο μέσα στην κοινότητα των ομόαιμων ατόμων».Όσον αφορά τις γυναίκες, η έννοια της «φυλής» έχει ιδιαίτερο βάρος γιατί συνδέεται με το βασικό τους -σύμφωνα με τη ΧΑ- καθήκον, τη μητρότητα.«Το πρώτιστο καθήκον που πράττει κάποιος για το Έθνος του είναι αυτό που έχει ορίσει η Φύση και για τα δύο φύλα, δηλαδή η τεκνοποιία και η σωστή διαπαιδαγώγηση των τέκνων αυτών».«Η έκτρωση είναι έγκλημα κατά της φυλής» και για το λόγο αυτό η ΧΑ υποστηρίζει την απαγόρευσή της με νόμο. Έτσι, αν ήταν κυβέρνηση η ΧΑ, οι μέθοδοι αντισύλληψης θα ήταν απαγορευμένες κι οι εκτρώσεις παράνομες. Αν μια γυναίκα έμενε έγκυος δε θα είχε την επιλογή να κάνει έκτρωση».________________Ως γνωστόν οι Ναζί χρησιμοποιούσαν, για τις γυναίκες, το τρίπτυχο: Kinder, Küche, Kirche (παιδιά, κουζίνα, εκκλησία). Καληνύχτα και καλή τύχη.(Έχω περισσότερη πίστη στους ανθρώπους που όντας "πίσω", προσπαθούν να πάνε "μπροστά" έστω και με μικρά βήματα, παρά σε αυτούς που βρίσκονται "μπροστά" και θέλουν να γυρίσουν "πίσω" και με τεράστια άλματα, μάλιστα).
…δεν βαριέστε αδέρφια, αφού ακούσετε μερικές δεκάδες φορές το «heil Hitler» από παιδικά στοματάκια, θα σταματήσετε ακόμη και να ανατριχιάζετε, με δαύτους:https://www.youtube.com/watch?v=wU-4Wgv_2cI
#7 Δεν ξέρω αν ο κόσμος γίνεται καλύτερος ή χειρότερος. Ξέρω όμως ότι οι περισσότεροι έχουν αμετακίνητες θέσεις για θέματα που δεν γνωρίζουν και που δεν έχουν τη διάθεση να έχουν άμεση επαφή. Η φίλη σου πχ. πόσους μουσουλμάνους έχει γνωρίσει; Με ποσους χρυσαυγίτες έχει συναναστραφεί πραγματικά; Τι έχει διαβάσει για το τι συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο; Έχει ασχοληθεί με το προσφυγικό επί της ουσίας ή απλά βλέπει ορδές από "τέτοιους" ; Είναι σοκαριστικό το πόσοι πολλοί άνθρωποι αγνοούν ακόμα και το ποιά είναι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Προσωπικά δουλεύω με πρόσφυγες και έχω βαρεθεί σε όποιον λέω πού δουλεύω, όλοι μα όλοι να με ρωτάνε "αυτοί πότε θα φύγουν;". Αν τυχόν βήξω δε, σίγουρα κόλλησα κάτι από αυτούς. Τέλος πάντων αυτό που θέλω να πω είναι ότι θέλει πολλή δουλειά και ανοιχτά μυαλά για να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε όλοι μας. Και εγώ το παλεύω καθημερινά. Πιστεύω ότι αυτές οι συζητήσεις όπως έκανε ο 7 με τη φίλη του βοηθάνε. Ακόμα και αν καταλήγουν σε ένταση, σπέρνουν τον σπόρο. Δεν θα βρει πάντα γόνιμο έδαφος, όμως από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.
#3 Ομάδα δε γίνεσαι από το επίθετο. Ακόμα γελάω με το επιχείρημα. Δηλαδή ο φίλος θέλει να είστε οι γουόλτονς; είναι από τα θέματα που μου πατάνε τον κάλο γιατί έφαγα πολλή πίεση από τον πεθερό μου για το όνομα. Ευτυχώς το κράτος φρόντισε γι'αυτό και το ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Ακόμα περισσότερο δε, με νευριάζουν αυτές που σώνει και καλά κοτσάρουν και του συζύγου από πίσω. Και ρε παιδιά είναι και πρακτικό το θέμα. Σκέψου τώρα να κάνεις παραπάνω από έναν γάμους. Κι άντε ξανά μανά αλλαγή ταυτότητας. Κι όταν πας να βγάλεις σύνταξη άντε να βρούνε ποια είσαι. Ουφ. Απλά πράγματα.
εγω ειμαι υπερ αυτης της λυσης παντως, καθως ενω σωστα ο συγχρονος νομοθετης μεριμνησε ωστε να κρατα η γυναικα το επιθετο της, δεν υποχρεωνει την διπλη ονοματοδοσια των τεκνων .. κι ετσι στην πραξη αυτο που γινεται ειναι να μενουν τα τεκνα στο ονομα του πατερα και να μενει μονο η γυναικα με το περηφανο δικο της επιθετο, λες και ειναι παρενθετη!!θα επρεπε να φαινεται ΚΑΙ ΠΟΙΑΝΗΣ ειναι τα παιδα, οχι να χρεωνονται στον πατερα.
Ο νομοθέτης πολύ σωστά μερίμνησε ώστε το ζευγάρι να δίνει στα παιδιά όποιο όνομα θέλει. Όπως όμως λέω και παραπάνω στην ελληνική κινωνία ακόμη και άνθρωποι νέοι γελάνε μ' αυτό. Άρα δεν αρκεί ο νομοθέτης είναι θέμα ωρίμανσης της κοινωνίας.
Ο άντρας μου έχει επίθετο με 12 γραμματα και δύο συνδυασμούς συμφώνων στη μέση, είναι αδύνατο να μεταφραστεί σε οποιαδήποτε γλώσσα χωρίς να υπάρξει κάποια δυσκολία, δεν έχουμε πάρει ούτε ενα έγγραφο σωστό με την πρώτη, κάνουμε διαρκώς πράξεις διόρθωσης για ΟΛΑ (πιστοποιητικά/διαβατήρια κλπ).Το δικό μου επιθετο εχει πέντε γραμματα και μεταφράζεται απευθείας. Τα παιδιά μας έχουν ΚΑΙ των δύο, όταν ενηλικιωθούν θα διαλέξουν (αν και όποτε το αποφασίσουν) και θα κάνουμε την πράξη για να μείνουν με ένα επίθετο αυτό που θα διαλέξουν. Δεν είναι πια τόσο δύσκολο όσο παλιότερα ευτυχώς.
Μου κάνει εντύπωση που πολλοί φαίνεται να χλευάζετε το #3 και να μην συνειδητοποιείτε τα προβλήματα που προκύπτουν όταν η μητέρα έχει άλλο επίθετο από το παιδί της. Νομίζω πως όποιος έχει παιδιά και κυρίως όποιος ταξιδεύει συχνά με τα παιδιά στο εξωτερικό, καταλαβαίνει απόλυτα την ανάγκη για κοινό όνομα. Για τους κατοίκους Ελλάδας που πάνε ταξίδια μόνο στα πλαίσια οικογενειακών διακοπών, ούτε που φαντάζονται το πρόβλημα. Και μην πούμε καν πόσο πιο έντονο γίνεται για όλους τους παντρεμένους σε διάσταση ή τους χωρισμένους.
#3 Πολύ καλή ιδέα να είστε μια ομάδα μετά το γάμο. Αλλά η συζήτηση επρεπε να ξεκινήση ακριβώς από το ποιο από τα δύο ονόματα θα διαλέξετε, για να μην υποκινείται από την πατριαρχία. Δικό μου ανέκδοτο, όταν ρωτησαμε τον ληξίαρχο μετά το γάμο αν μπορεί ο σύζυγος να πάρει το επίθετο της συζύγου, αυτός γέλασε και είπε: γιατί, χαζός είναι; όχι μόνο δεν θεώρησε άξια προς απάντηση την ερώτηση μας, αλλά μας χλεύασε. Τώρα για πιο πολιτισμένες χώρες, θεωρώ εξαιρετικό παράδειγμα την Γερμανία. Εκεί το ζευγάρι πρέπει να επιλέξει ένα επίθετο που θα θεωρείται το επίθετο της οικογένειας, για να αποφεύγονται τα διπλά και τετραπλά επίθετα. Μπορεί να είναι το άνδρα ή της γυναίκας. Οι σύζυγοι μετά έχουν την επιλογή ανάμεσα στο να κρατήσουν το επίθετο τους, να προσθέσουν του ή της συζύγου, ή να το αλλάξουν τελείως. Ο νόμος προβλέπει απόλυτη ισότητα. Στην πράξη το όνομα του συζύγου επικρατεί, αλλά ξέρω πολλά ζευγάρια που έχουν επιλέξει να κρατήσουν αυτό της συζύγου και να αλλάξει ο άντρας το δικό του επίθετο. Αντε και στα δικά μας!
Ο νόμος επιτρέπει ωραιότατα να πάρουν τα παιδιά το επίθετο της συζύγου. Αλλά κάντο κι έλα να συζητήσουμε τι καζούρα έχει να πέσει από τους φίλους μετά που ακόμα λέμε σώγαμπρο όποιον πάει να μείνει στο σπίτι της κοπέλας
εμείς δηλώσαμε το δικό μου. Παιδιά δεν κάναμε βέβαια αλλά τότε είχαμε σκοπό να κάνουμε. Είμαστε στο 3%. Τόσα ζευγάρια δηλώνουν στην ΕΛλάδα το επώνυμο της συζύγου για επώνυμο των παιδιών. Που θα πάει; Σιγά σιγά θα αλλάξει και αυτό. Δεν είναι κρίμα ανάμεσα σε δύο επώνυμα να επιλέγεται αυτό του άντρα ενώ της γυναίκας μπορεί να είναι ωραιότερο ή πιο σπάνιο;
Παντρεύτηκε πρόσφατα ένα πολύ κοντινό μου φιλικό ζευγάρι.Δηλώσανε ότι τα παιδιά θα πάρουν το επίθετο της γυνάικας. Ο παπάς στραβομουτσούνιασε και τους στροβοκοίταξε. Κανένας φίλος ή φίλη δεν έκανε καζούρα στο γαμπρό. Βέβαια είναι η μοναδικη περίπτωση που ξέρω.
χα! Μετά το γάμο ο σύζυγός μου επέλεξε να κάνει μεταδημότεσυη στο δικό μου δήμο (Θεσσαλονίκης). Οπότε, μιας και ο γάμος έγινε επίσης εκεί, πήγαμε στο ληξιαρχείο να δηλώσουμε το γάμο και να γίνει η μεταδημότευση λόγω γάμου και να εγγραφεί στη μερίδα ΜΟΥ. Την ώρα της υπογραφής ο ληξίαρχος κάλεσε τον σύζυγο να υπογράψει. Στην μερίδα ΜΟΥ. Όταν τον ρώτησα γιατί αυτός κι όχι εγώ απάντησε "έτσι είθισται".
Από τέτοια περιστατικά άπειρα, και όχι μόνο στην ΕΛλάδα. Φίλη στην Αγγλία έλαβε γράμμα από τον εργοδότη της μετά το γάμο, που την καλούσε να του στείλει τα χαρτιά για να κανονίσει το θέμα του ονόματος που φυσικά υπέθεσε ο εργοδότης είχε αλλάξει. Η γυναίκα βέβαια δεν είχε αλλάξει τίποτα.Και η εφορία στη Γερμανία επιμένει πως αυτός που έχει το μεγαλύτερο εισόδημα είναι αυτόματως ο σύζυγος, σε σημείο να μπερδεύει τα ονόματα και τα εισοδήματα μας διαρκώς.
Συμφωνώ μαζί σου αμύριστο λουλούδι. Το δικό μου επίθετο είναι πολύ σπάνιο και ωραίο, του άντρα μου πολύ συνηθισμένο. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα να αλλάξω εγώ ή αυτός επίθετο μετά το γάμο, δεν μας πέρασε ποτέ από το μυαλό. Αλλά συμφωνήσαμε ότι αν κάνουμε παιδί αν είναι αγόρι θα πάρει το δικό του επίθετο και αν είναι κορίτσι το δικό μου. Αν κάνουμε αγόρι και κορίτσι θα έχουν δηλαδή διαφορετικά επίθετα. Δεν ξέρω αν είναι τρελό αλλά εμάς μας φάνηκε δίκαιο.
Έχω ωραίο επίθετο κι ο σύντροφός μου πολύ συνηθισμένο και αδιάφορο. Πριν γεννηθεί η κόρη μας τον είχα ζαλίσει πως θέλω να πάρει το μωρό το επίθετό μου, τελικά δέχτηκε με τα πολλά να πάρει και των δυο μας. Πριν τη γέννα κάναμε σύμφωνο συμβίωσης, οι όροι του λένε πως το επίθετο των παιδιών είναι αμετάκλητο άπαξ το δηλώσεις, δεν αλλάζει αν ακολουθήσει θρησκευτικός γάμος και δε γίνεται τα παιδιά να έχουν διαφορετικά επίθετα μεταξύ τους. Αν θελήσεις ως ενήλικας να αλλάξεις επίθετο, αυτό γίνεται πολύ δύσκολα με δικαστική απόφαση.
Στην Κύπρο δεν είναι ασυνήθιστο τα αδέρφια να έχουν διαφορετικά επίθετα. Βασικά, ειδικά λίγο παλιότερα ήταν εντελώς σύνηθες τα παιδιά να έχουν διαφορετικό επίθετο και από τη μαμά και από τον μπαμπά, δεν ξέρω λεπτομέρειες για το πώς και το γιατί, κάποια παιδιά έπαιρναν το όνομα του παππού ως επίθετο ίσως... Κάτι τέτοιο. Είχα συμμαθητές δίδυμους με διαφορετικό επίθετο. Δεν νομίζω στην Κύπρο να απαγορεύει ο νόμος να δηλώσεις διαφορετικά επίθετα για τα παιδιά σου.