__________________
1.
Αρχές Αυγούστου είχα γνωρίσει μια κοπέλα μέσω mail που είχαμε και οι δύο ένα κοινό. Διαβάζε λιφο. Η συνομιλία μας στην αρχή ήταν τελείως τυπική του στυλ: πόσο χρονών είσαι, που σπουδάζεις και τέτοια. Μετά από περίπου 2 μέρες αυτή η κοπέλα έκλεισε το mail της. Εγώ ήμουν προβληματισμένος και άφησα ένα μήνυμα στο Σε Είδα. Η ίδια κοπέλα το διάβασε και μου έστειλε μήνυμα. Εγώ όμως δεν ήξερα ότι ήταν η ίδια η κοπέλα που συνομιλήσαμε την πρώτη φορά. Είπαμε πάλι τα σχετικά και την επομένη σταμάτησε να μου μιλάει. Πριν από μια εβδομάδα η ίδια κοπέλα με αναζήτησε. Εγώ το είδα και της έστειλα. Μιλούσαμε μου είπε ότι ήταν η ίδια η κοπέλα που μιλήσαμε στην αρχή. Χάρηκα που την ξαναβρήκα γιατί είχε κάτι που μου άρεσε πολύ. Μου έβγαζε έναν ενθουσιασμό μια οικειότητα δεν ξέρω πως να το πω με έκανε πάντως να αισθάνομαι άνετα μαζί της. Είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα στο mail και μετά από 50 μηνύματα που ανταλλάξαμε μου πρότεινε να τα λέμε μέσω facebook για να είναι πιο εύκολη η επικοινωνία. Έτσι κι έγινε λοιπόν. Μου είπε ότι είχε θέματα ψυχολογικά, εν τω μεταξύ είχα κι εγώ, και ότι θέλει χρόνο για να πει αυτά που θέλει. Δηλαδή ήθελε μια χαλαρή συζήτηση και να στην πορεία η ίδια καταλάβαινε πως ήμουν άτομο εμπιστοσύνης θα μου μιλούσε . Εγώ είχα να πω τόσα πολλά μέσα μου και της είπα τα πάντα. Κι αυτή η κοπέλα με παρεξήγησε. Ίσως την πίεσα με τον τρόπο μου και την έκανα να νιώσει ότι ψάχνω λύσεις για τα προβλήματα μου. Δεν ήταν όμως έτσι. Της είχα πει στο mail να μου πει ότι την προβληματίζει εγώ θα την διαβάσω με μεγάλη προσοχή κι αν μου ζητήσει την γνώμη μου για ένα ζήτημα θα της την δώσω. Την δεύτερη μέρα και ενώ το πρωί είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, το απόγευμα μου είπε γιατί της τα είπα όλα αυτά γιατί επέλεξα εκείνη, θέλει να μου μιλήσει αλλά δεν της βγαίνει και ότι στεναχωριέται που της είπα αυτά που μ προβλημάτιζαν. Μου ζήτησε και συγγνώμη. Εγώ στεναχωρήθηκα γιατί την είχα συμπαθήσει και την ήθελα στην ζωή μου. Μου έχει ξανατύχει αυτό. Τι κάνω το ίδιο λάθος; Γιατί σχεδόν οι περισσότεροι με παρεξηγούν με αυτά που τους λέω; Και έχω τόση καλοσύνη μέσα μου... δεν είμαι χάπατο ξέρω τι μου γίνεται. Αλλά μπορεί κάποιος ή κάποια να σε προσεγγίζει με πολύ φιλικό τρόπο να είναι πολύ καλό παιδί και στην πορεία επειδή του είπες κάποια πράγματα να σε παρατήσει. Δεν το πάω στο κομμάτι "ανθρώπινες σχέσεις" γιατί εκεί η συζήτηση θα είναι ατελείωτη. Τι κάνω λάθος Α, μπα μου; Είναι λάθος που ανοίγω την καρδιά μου σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω;
- Γεια σου Α, μπα,
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Με λίγα λόγια: ναι.
Δεν σε παρεξηγούν. Μια χαρά καταλαβαίνουν. Απομακρύνονται επειδή παίρνουν πολύ στα σοβαρά αυτά που λες. Τα λες επειδή θέλεις συμπαράσταση. Είναι ανθρώπινο να θέλεις συμπαράσταση. Δεν σκέφτεσαι όμως ότι και οι άλλοι θέλουν να τα πουν επειδή κι αυτοί θέλουν συμπαράσταση. Δεν λέω ότι δεν μπορείς ή δεν θέλεις να δώσεις, αλλά όταν κάνεις εξομολογήσεις για βαριά δικά σου θέματα αναγκάζεις – ναι, αναγκάζεις – να αναλάβει ο άλλος ευθύνη απέναντί σου. Ή θα κάνει το νοσοκόμο, ή θα φύγει. Δεν μπορεί να κάνει ότι δεν τα άκουσε. Φυσικά και την πίεσες. Δεν αποφασίζεις εσύ αν ο άλλος νιώθει πίεση ή όχι.
Οπότε ναι, είναι λάθος να εξομολογείσαι προσωπικά θέματα σε αγνώστους. Πρώτα πρέπει να κάνεις τους άλλους να νιώθουν καλά. Αν τα καταφέρεις, μπορείς να σκεφτείς αν έχεις το δικαίωμα ή το περιθώριο να τους κάνεις να νιώθουν άσχημα.
__________________
2.
Ρε α, μπα... Πιστεύεις στη φράση «ο έρωτας της ζωής μου»; Πιστεύεις ότι πιο αντικειμενικά μπορείς να δώσεις έναν τέτοιο χαρακτηρισμό σε μια σχέση όταν έχεις κάνει την πορεία σου; Όταν έχεις φτάσει σε μια άλφα ηλικία, τύπου 70 χρόνων ας πούμε; Ή είναι δυνατό, να είσαι 23 και να λες ότι ήσουν με κάποιον που είναι ο έρωτας της ζωής σου; Είμαι 23 και ο έρωτας της ζωής μου με χώρισε. Η πρώτη σκέψη είναι ότι αν ήταν ο έρωτας της ζωής μου ενδεχομένως δε θα με χώριζε, αλλά εγώ γιατί δε μπορώ να το χωνέψω αυτό; Γιατί νομίζω ότι αύριο μεθαύριο, θα χτυπήσει το κινητό, θα βρεθούμε και όλα θα είναι όπως πριν; Για την ιστορία χωρίσαμε διότι υπήρχαν πολλοί τσακωμοί για λόγους ανύπαρκτους, αλλά προφανώς η ένταση των τσακωμών ήταν δυνατότερη από οτιδήποτε άλλο. Δε νομίζω ότι μπορώ να αλλάξω τη ζήλια μου ή την ανασφάλεια μου, αλλά μπορώ να τις παλέψω. Δε με άφησε δυστυχώς και εξαφανίστηκε. Ακόμα δυστυχέστερα έχουμε αρκετούς κοινούς γνωστούς και δουλεύαμε στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον, οπότε καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπη μαζί τους. Ευτυχώς, εδώ και κάποιους μήνες, πριν χωρίσουμε, εκείνος άλλαξε δουλειά, οπότε καθαρά από τύχη γλίτωσα από το μαρτύριο να έχουμε χωρίσει και να τον βλέπω καθημερινά. Έχω την αίσθηση πως τα πράγματα δε θα είχαν φτάσει στα άκρα αν ακόμα δουλεύαμε μαζί και εκείνος ο τσακωμός της 7ης Ιουλίου, θα είχε κάπως εξομαλυνθεί την επόμενη που θα βρισκόμασταν στη δουλειά. Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει σημασία πια, μιας και δυο τρεις προσπάθειες που έκανα για να έρθουμε σε επαφή έπεσαν στο κενό. Μόνο η μια καρποφόρησε, αλλά όχι τίποτα σπουδαίο: τα ίδια. Το ξέρω πως δε θέλει, είναι πασιφανές. Αλλά πως γίνεται να βγάλω από το μυαλό μου ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου; Γιατί δε μπορώ να αποκαθηλώσω την ταμπέλα που έβαλα και να αφήσω την ιστορία της ζωής να μου δείξει αν αυτό που λέω είναι αλήθεια ή όχι. Τελικά οι μεγάλοι έρωτες μένουν για πάντα μαζί ή είναι αυτοί που χωρίζουν ευκολότερα; Ξέρω απ' τις περιγραφές μου δε φαίνεται και πολύ μεγάλος έρωτας, πάρα για συνηθισμένος, αλλά δε μπορώ να περιγράψω σε λίγες γραμμές την ιστορία αυτή. Είμαι πολύ περίεργη για την άποψη σου κι ακόμα πιο περίεργη να δω, όταν ίσως δημοσιευτεί αυτό το post μετά από τέσσερις μήνες, αν θα έχω καταφέρει να κάνω την αποκαθήλωση που λέγαμε. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
- παρατημένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σίγουρα σου έχουν τύχει φίλοι ή φίλες που κλαίνε για χαμένους έρωτες που εσύ βλέπεις ολοκάθαρα ότι δεν ήταν απολύτως τίποτα σημαντικό ή υγιές. Όταν όμως το κάνεις εσύ, νομίζεις ότι έχεις συναντήσει το μεγαλύτερο υπαρξιακό πρόβλημα του κόσμου.
Αγαπητή φίλη, την ιστορία της ζωή σου δεν την γράφει ένας αντικειμενικός σεναριογράφος. Την ιστορία της ζωής σου την γράφεις εσύ. Αν εσύ πιστεύεις ότι έχασες τον έρωτα της ζωής σου, έτσι είναι. Αν αποφασίσεις να το δεις πιο ρεαλιστικά και να πιστέψεις ότι ο έρωτας της ζωής σου είναι αυτός που θα αποδειχτεί έρωτας και θα κρατήσει, τότε έτσι είναι. Θέλεις να χάσεις μήνες, χρόνια; Δική σου η ζωή για να την σπαταλήσεις. Θέλεις να μάθεις από τα λάθη σου για να μην τα επαναλάβεις; Και πάλι, το ίδιο.
__________________
3.
Ποιά η άποψη σου για την παράδοση που υπάρχει να αλλάζουν οι γυναίκες το επίθετο τους μετά τον γάμο σε αυτό του συζύγου τους? Επειδή είναι κάτι που απορρέει από την πατριαρχική κοινωνία που ζούμε δεν ξέρω πως νοιώθω για αυτό το ζήτημα και ήταν κάτι που προέκυψε σε συζήτηση με τον σύντροφο μου. Ξέρω ότι αυτός θα ήθελε να αλλάξω το επίθετο μου σε περίπτωση που παντρευτούμε, και ενώ ξέρω ότι οι λόγοι που το θέλει αυτό είναι το να έχουμε όλοι το ίδιο επίθετο με τα μελλοντικά παιδιά μας (να νιώθουμε σαν "ομάδα") και όχι επειδή θεωρεί πως "του ανήκω" δεν ξέρω αν νοιώθω άνετα με αυτή την πράξη ενώ ξέρω γενικά το από που πηγάζει. Ξέρω πως είναι προσωπική απόφαση, αλλά εσύ τι λες?- Χ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο φίλος σου ζει σε άλλη δεκαετία, όπως μάλλον κι εσύ, γιατί η ελληνική νομοθεσία ορίζει πλέον ότι για να αλλάξει μια γυναίκα το επώνυμο της πρέπει να κάνει την διαδικασία που ακολουθείται για οποιονδήποτε θέλει να αλλάξει το επώνυμο του για κάποιο λόγο.
Το επιχείρημα του ότι θέλει να αλλάξεις επώνυμο επειδή είσαστε «ομάδα» και όχι επειδή του ανήκεις είναι πολύ γλυκούλικο, σχεδόν δάκρυσα από τη συγκίνηση. Αν έχει τέτοιο αθώο και ρομαντικό νταλκά και αυτή η επιθυμία δεν πηγάζει από πουθενά αλλού, τότε μπορεί να αλλάξει το επώνυμο του και να πάρει το δικό σου, ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδικασία που ζητάει να κάνεις εσύ.
__________________
4.
Στα καλοκαιρινά τεύχη των περιοδικών «κοινωνικού σχολιασμού» (αλλιώς «κουτσομπολίστικα») μία σταθερά είναι το φωτογραφικό ρεπορτάζ παραλίας όπου απεικονίζονται επώνυμοι λουόμενοι. Οι φωτογραφίες είναι συνήθως οι ακόλουθες: Γυναίκα μπρούμυτα σε ξαπλώστρα με κατά προτίμηση μαγιώ που αφήνει από λίγο ως πολύ εμφανείς τους γλουτούς. Γυναίκα ημικλινής στην ξαπλώστρα με μισάνοικτα πόδια (το σεξουαλικό υποννοούμενο προφανώς δεν υπάρχει από την μεριά του φωτογραφιζόμενου, το «εκβιάζει» ο φωτογράφος για τον αναγνώστη), άντρες σε «δυναμική σκηνή» ενώ παίζουν κάποιο άθλημα πχ κάποια βουτιά ενώ παίζουν ρακέτες.
Η απορία μου αφορά τον επόμενο τύπο φωτογραφίας που συνηθίζεται σε αυτά τα ρεπορτάζ: Ο άντρας που βγαίνει από την θάλασσα. Η ελαφρά ανωφέρεια από την θάλασσα προς την ξηρά (ή και το ανώμαλο του εδάφους από βότσαλα μέχρι πέτρες), ή/και ο ελαφρύς κυματισμός οδηγούν στην εξής στάση: ελαφρύ σφίξιμο μυών, στάση τείνουσα σε «γονάτισμα πρότασης γάμου», ελαφρά στροφή του σώματος προς τα ¾. Λόγω συνθηκών την στάση αυτήν την παίρνουν όλοι βγαίνοντας από την θάλασσα. Εάν είσαι αθλητής, ή επώνυμος που το σώμα σου αποτελεί εργαλείο δουλειάς οι φωτογραφίες αυτές μπορεί να είναι καλές και ελκυστικές. Όμως ποιό είναι το νόημα να φωτογραφίζεις έτσι επωνύμους που το σώμα τους δεν είναι και τόσο γυμνασμένο και που το σφίξιμο των μυών είναι μάλλον αστείο, η κοιλίτσα ξεχειλίζει και είναι στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορο παρά ελκυστικό;- Οράτιος Γκρήλης
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το νόημα είναι το κουτσομπολιό που πυροδοτείται από ερωτήσεις σαν αυτή που μόλις έκανες.
__________________
5.
Σου γράφω σχετικά με κάτι που έγινε με μια φίλη μου.
Με την Α είμαστε φίλες 13 χρόνια. Γνωριστήκαμε στη δουλειά και λόγο της καθημερινής οκτάωρης επαφής δεθήκαμε πολύ. Μοιραζόμασταν τα καθημερινά μας προβλήματα, γελούσαμε, στηρίξαμε η μία την άλλη σε δύσκολες στιγμές. Μετά από 4 χρόνια εκείνη άλλαξε επαγγελματικό στέγη αλλά κρατήσαμε στενή επαφή. Δεν βρισκόμασταν συχνά αλλά μιλούσαμε στο τηλέφωνο και η σχέση συνέχιζε να είναι εγκάρδια και ουσιαστική. Μέχρι που...
Τον Μάιο έκανα μια εγχείρηση. Ήταν ξαφνική, παρόλο που το πρόβλημα προϋπήρχε χρόνια. Tης το είπα το βράδυ πριν την εγχείρηση και της διευκρίνισα ότι δεν χρειαζόταν να έρθει στο νοσοκομείο (είχε πολλά τρεξίματα με οικογενειακά της πρόσωπα εκείνο το διάστημα). Θα ήμουν με αναρρωτική στο σπίτι για ένα μήνα και μπορούσαμε να βρεθούμε όποτε θα τη βόλευε. Κλείσαμε το τηλέφωνο λέγοντας μου ότι θα προσπαθούσε αύριο να έρθει στο νοσοκομείο ή θα με έπαιρνε να δει πως είμαι.
Κάνω την εγχείρηση Πέμπτη πρωί. Περιμένω κάποιο μήνυμα ή τηλέφωνο μέχρι το βράδυ. Τίποτα. Την επόμενη, τίποτα. Για να μην τα πολυλογώ, μου τηλεφώνησε την Τρίτη. Έξι μέρες μετά! Δεν ήθελα να απαντήσω, είχα απογοητευτεί τόσο πολύ από τη στάση της αλλά της έδωσα μια ευκαιρία μήπως και της είχε συμβεί κάτι άσχημο. Αλλά όχι! Από μόνη της μου είπε ότι σκεφτόταν να μου στείλει μήνυμα και το ανέβαλε από μέρα σε μέρα και τελικά αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο.
Ήμουν πολύ τυπική στη συνομιλία μας, με ρώτησε γιατί και της είπα ότι ήμουν ακόμα ταλαιπωρημένη (δεν είχα διάθεση να το συζητήσω).
Με ξαναπήρε την Παρασκευή, ήμουν πάλι τυπική, με ρώτησε τι συμβαίνει, της είπα ότι με πείραξε πολύ κάτι στη συμπεριφορά της αλλά δεν είναι να τα πούμε από το τηλέφωνο, μου είπε να την πάρω όποτε θελήσω να βρεθούμε και.. αυτό ήταν!
Έχουν περάσει 2,5 μήνες και είναι εξαφανισμένη. Εγώ δεν την πήρα γιατί νομίζω ότι δεν έχει νόημα. Να της παραπονεθώ για τι; Επειδή δε νοιάστηκε;
Πώς είναι δυνατόν να κάνω επέμβαση και να μην ενδιαφερθεί για το αν ζω; Πρώτη φορά έκανα εγχείρηση. Ήταν με ολική νάρκωση, κράτησε 2 ώρες και χίλια δυο πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει στραβά: να μη συνέλθω από τη νάρκωση, να υπάρξουν επιπλοκές, να μείνω παράλυτη, να πεθάνω...
Έστω και αν δεχτούμε ότι εγώ θεωρούσα τη φιλία μας πολύ πιο σημαντική από ότι εκείνη, δεν μπορώ να το δικαιολογήσω. Είναι άνθρωπος που θα τρέξει για όποιον χρειαστεί τη βοήθεια της και ήταν από τους 2-3 φίλους που ήμουν 1000% σίγουρη ότι αν χρειαζόμουν ποτέ κάτι αυτή θα ήταν εκεί. Και αυτή δεν πήρε ούτε ένα τηλέφωνο τη μέρα της εγχείρησης!
Να προσθέσω ότι δεν είχε γίνει κάτι από πριν για να παρεξηγηθεί και δεν είμαι άνθρωπος που φορτώνομαι στους άλλους. Σχεδόν ποτέ δε ζητάω βοήθεια, το ξέρει και μου είχε πει να το αλλάξω αυτό (δηλ. δεν υπήρχε περίπτωση να φοβηθεί ότι θα έπρεπε να τρέξει για πρακτικά πράγματα)
Στεναχωρέθηκα και απογοητεύτηκα πάρα πολύ!
Τι κάνει τους ανθρώπους να αδιαφορούν; H έλλειψη συναισθημάτων;
Τι δεν είδα όλα αυτά τα χρόνια;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν υπάρχει τρόπος να σου χρυσώσω το χάπι: η κοπέλα αυτή δεν ήταν φίλη σου με τον τρόπο που νόμιζες ότι ήταν. Αυτό δεν σημαίνει ότι «όλα ήταν ένα ψέμα», ούτε ότι αδιαφορεί για όλους και τα πάντα. Αδιαφόρησε για την δική σου ιστορία, και αυτό που έγινε δεν προέκυψε τη μέρα που έκανες εγχείρηση. Υπήρχε, αλλά δεν το είχες καταλάβει. Ήσουν 1000% σίγουρη για μια σχέση που δεν ήταν όπως νόμιζες.
Όμως πρέπει να σου πω και κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι εγχείρηση έκανες, αλλά νομίζω ότι είσαι λίγο drama queen με το «θα μπορούσα να πεθάνω». Πρέπει να ξέρεις ότι όταν κάποιος κάνει κάτι που δεν είναι του χαρακτήρα του, τον πίεσες και τον απομάκρυνες. Αν είναι αυτή που πάντα τρέχει, και δεν έτρεξε για σένα, ήταν επειδή ήσουν σίγουρη ότι θα τρέξει για σένα και ήθελες να το εκμεταλλευτείς. Ήταν το τηλεφώνημα που περίμενες για να νιώσεις ότι είσαι σημαντική σε κάποιον. Μην απαιτείς προσοχή. Μην παραξενεύεσαι όταν την χάνεις. Να παραξενεύεσαι όταν την δέχεσαι.
__________________
6.
Αγαπητή αμπα,
Εδώ και ένα τρίμηνο ο δήμος εγκατέστησε στο πάρκο ακριβώς απέναντι μου μια παιδική χαρά. Ως εδώ καλά αλλά στην παιδική χαρά τοποθέτησε "ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ".Που σημαίνει συνεχείς επαναλαμβανομενοι μεταλλικοι ήχοι που παράγονται από τα παιδάκια που παιζουν.Μετά από διαμαρτυρίες καταφεραμε απλώς η χρήση τους να διακόπτεται τις ώρες κοινής ησυχιας. Ωστόσο οι ήχοι αυτοί που είναι φτιαγμένοι για μεγαλύτερες εκτάσεις μας έχουν τρελανει...Πως να περισωσω τα εναπομειναντα εγκεφαλικά μου κυτταρα; Ξερω οτι ζητάω βοήθεια για κάτι που κανονικά μόνο αν το ακούσει κάποιος μπορεί να με κατανοησει, αλλα ειμαι σε απογνωση.Ευχαριστω
- Βαλια
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Υπάρχει νομοθεσία για την ηχορύπανση. Νομίζω ότι χρειάζεστε δικηγόρο.
_________________
7.
Γεια σου Λενα,
με λενε Πετρο,
εχω μια φιλη, την Π. βγαινουμε, πινουμε τα ποτακια μας, μιλαμε για διακοπες, το camping που θα κανουμε, για τις δουλειες μας, τα ονειρα μας κ τι φταιει κ τι δε φταιει κτλ. Με συζητησεις που αφορουν απο το τι ειναι ο ερωτας κ η τεχνη μεχρι γιατι της αρεσει η μπυρα και μενα το κρασι, οκ, μεχρι εδω ολα καλα. Μεχρι να φτασουμε σε συζητησεις που για μενα χτυπανε νευρο. Αντιλαμβανομαι καποια στιγμη οταν αρχιζουμε κ μιλαμε για πιο σοβαρα θεματα, το προσφυγικο, τον μουσουλμανισμο στην Ευρωπη, χρυση αυγη που την θεωρει καλυτερη απο απο τον μουσουλμανισμο γιατι απλα γι αυτην σεβεται περισσοτερο τις γυναικες ( ισχυει (...?), απλα δεν σεβεται τον ανθρωπο αυτον καθ' αυτον). Καταληξαμε να φυγουμε απ το μπαρακι εγω ωρυομενος και αυτη θιγμενη γιατι εγινα υπερβολικος (εγινα). Η ερωτηση: πιστευεις και εσυ οτι αλλαζει ο κοσμος, προς το χειροτερο?
Δεν το λεω για μενα κ την Π. μονο, το λεω για τις μεμονωμενες αντιληψεις που τελικα δημιουργουν ενα συνολο.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μια εβδομάδα πριν θα σου απαντούσα με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο. Τώρα δεν ξέρω. Ευθυγραμμίζομαι με τα λόγια του Ζούκερμπεργκ, αν είναι δυνατόν, ο οποίος είπε ότι η εξέλιξη δεν ορίζεται από μια εκλογική αναμέτρηση ή από ένα γεγονός, και ότι δεν είναι ευθεία αλλά ενίοτε πηγαίνει σε ζιγκ ζαγκ (το τελευταίο το είπε και ο Ομπάμα. Στην αρχή ήθελε να πει «πηγαίνει προς τα πίσω» αλλά το σκέφτηκε καλύτερα και είπε «ζιγκ ζαγκ».)
Στις μεγάλες κρίσεις, και τώρα περνάμε παγκόσμια μια κρίση, φαίνεται τι πιστεύει ο καθένας, και με απανωτά σοκ συνειδητοποιούμε κάθε μέρα ότι «οι άλλοι» που υποστηρίζουν τον σεξισμό, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ομοφοβία, την αποστροφή στο Άλλο, δεν είναι εξωγήινοι, δεν είναι οι εξαθλιωμένες μάζες που πιστεύουν σε μαγικές λύσεις. Είναι πολλοί. Είναι οι άλλοι μισοί. Μπορεί να είναι και περισσότεροι. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Άρα είναι οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας, οι γονείς μας, τα αδέρφια μας, οι συνεργάτες μας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι κάποια μυστήρια ομάδα κακομοίρηδων, όπως έκανε το λάθος να πει δημόσια κοτζάμ Χίλαρι με τους υπερσύγχρονους αλγόριθμους και πάνσοφους συμβούλους και μετά δεν μπορούσε να το μαζέψει. Δεν της ξέφυγε, δεν πίστευε ότι θα πληρώσει αυτή τη δήλωση, το είπε επειδή το πίστευε. Κι εσύ το πιστεύεις. Κι εσύ το λάθος της Χίλαρι κάνεις. Κι εγώ το κάνω. Νομίζεις ότι επειδή η Π. είναι φίλη σου, επειδή είναι στο περιβάλλον σου, επειδή ξέρει από μουσική, και κρασιά και μπίρες, επειδή κλαίει για τον χαμό του Κοέν, θα σκαμπάζει από βασικότατες αρχές περί φασισμού και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Βγες από τη φούσκα σου. Από την αλφαβήτα, είμαστε στο Άλφα. Μην θεωρείς τίποτα δεδομένο. Μην πέφτεις από τα σύννεφα. Δεν δικαιολογείται πλέον. Δες τι γίνεται γύρω σου, μπροστά στα μάτια σου.
Παρεμπιπτόντως δεν πιστεύω ότι έγινες υπερβολικός. Μια εβδομάδα πριν θα γελούσα, αλλά τώρα μου φαίνεται υπερβολικά σοβαρό το θέμα. Δεν είσαι υπερβολικός που ωρύεσαι. Δεν γίνεται να ανεχτούμε άλλο την κανονικοποίηση του σκοταδισμού.
σχόλια