ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχε κόσμο, ήταν βράδυ γέλαγε και με τράβαγε από τον καρπό να πάμε κάπου, εγώ ήθελα και δεν ήθελα να πάω μαζί του. Έκανα να φύγω αλλά θυμήθηκα πως δεν ήξερα καν που είμαστε και έτσι τον ακολούθαγα και σκεφτομουν ''αντε πάλι''. Δεν πρόλαβα καν να δω που πηγαίναμε γιατί ξύπνησα, ρώταγα και δεν μου απάνταγε... Τέλος πάντων ,σήμερα ήταν συνέχεια στην άκρη του μυαλού μου. Και τώρα που βρήκα λίγο χρόνο κάθομαι και μας ζωγραφίζω. Δεν ξέρω αλλά μου την δίνει που από τα τόσα όμορφα θέματα ήθελα απεγνωσμένα να φτιάξω αυτό. Γενικά μου την δίνει που με νοιάζει τόσο. Πάντως θέλω να το δει όταν το τελειώσω. Μπορεί να του είπα να μην μιλάμε για λίγο αλλά δεν γίνεται να φτιάξω κάτι και να μην το δει! Πω πω... Δεν θυμάμαι πως είναι η μύτη του. Αλήθεια δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ! Πως στο καλό λοιπόν γίνεται να μου λείπει κάποιος που δεν θυμάμαι τι σχήμα έχει η μύτη του? Αυτός άραγε θυμάται τι σχήμα έχει η μύτη μου? Ανυπομώνω να τον δω και αυτόν και την μυτη του μια φορα...Θέλω και δεν θέλω. Θέλω δηλαδή αλλά θα ήθελα να μην ήθελα..! Νυσταξα κιολας!