Χμμ..κατι μου θυμιζει αυτο που λες.. εμενα.Ειμαι φοιτητρια.. οταν ξεκινησα ειχα μια σχεση. Ηδη 3 χρονια..Οταν μπηκα στη σχολη τα χιλιομετρα π μας χωριζαν ηταν παρα πολλα..αρα επρεπε να σκεφτω τι θα γινει..θα ρθει να μεινει με εμενα... που σημαινει οτι δεν θα παω σε κανενα παρτυ σε κανενα σπιτι φοιτητων με αντροπαρεες κλπ.. οχι φλερτ οχι ξενυχτια ποτα κλπ. Αλλα ολα αυτα οχι, γιατι ηταν ο χαρακτηρας του τετοιος που θα μ δημιουργουσε προβλημα αν τα εκανα ολα αυτα. Οποτε εβαλα κατω τα πραγματα..ποσο τον θελω... κ ποσο θελω να ζησω αυτα τα χρονια.. στην δικη μ περιπτωση.. τον αγαπουσα παρα πολυ αλλα επειδη ειχαμε καποια προβληματα αλλου ειδους.. τα κατα βγηκαν περισσοτερα. Οποτε διαλεξα φοιτητικη ζωη. Και δε το μετανιωσα καμια στιγμη. Αλλα εγω δε το μετανιωσα γτ ξερω οτι δε θα περνουσα καλα μαζι τ λογω του χαρακτηρα του...Αν εσυ νομιζεις οτι σε καλυπτει αυτο π εχεις.. γτ να το αφησεις ; αλλωστε μπορεις να συνδιασεις φοιτητικη ζωη +ερωτα. εξαρταται κ απο τον χαρακτηρα του. αλλα απο την στιγμη π δν εισαι ανθρωπος των παρτυ κλπ.. τοτε τι το σκεφτεσαι ; μεινε μαζι του.. κ περνα καλα μαζι του.. εγω ειχα αναγκη απο αλλα πραγματα. :)
21.11.2016 | 22:26
Απορία
Είμαι 20 χρονών και έχω μια σχέση εδώ και 2 χρόνια,δηλαδή από τότε που μπήκα στη σχολή μου. Μου αρέσει η συντροφικοτητα,οι λίγοι και καλοί φίλοι,οι ταινίες,οι χαλαρές έξοδοι και το χουχουλιασμα στο σπίτι. Το πρόβλημα είναι ότι ακούω συχνά και ειδικά από τη μητέρα μου ότι όπως συμπεριφερομαι ουσιαστικά "χάνω τα φοιτητικά μου χρόνια".Δεν πηγαίνω σε πάρτι γιατί δεν μου αρέσουν και δεν κάνω συνέχεια βραδινές εξόδους γιατί δεν νιώθω να μου ταιριάζουν.Επισης αγαπάω το αγόρι μου και δε θέλω ούτε να τον απατησω,ούτε να τον χωρίσω και να είμαι με τον έναν και τον άλλον. Πραγματικά χάνω τα φοιτητικά μου χρόνια και κάποτε θα μετανιωσω που δεν έζησα πιο έντονα? Αν όμως είχα ανάγκη να ζήσω έτσι δεν θα το ένιωθα πρώτα εγώ η ίδια?
4
