ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μαζί με το αγόρι μου 3,5 χρόνια. Είμαστε και οι δυο από μια επαρχιακή πόλη αλλά εγώ μέχρι τον ιούνιο σπούδαζα Θεσσαλονίκη. Έτσι, για τρια χρόνια, εκείνος ερχοταν για μεγαλα χρονικα διαστηματα εκεί και όλα καλά. Τωρα όμως που εγώ γύρισα, δεν εχουμε στεγη, Και οι δυο μενουμε σε μικρα σπίτια με τις οικογενειες μας και ειναι αδυνατον να βρισκομαστε στα σπιτια μας, Μέχρι τωρα δεν με είχε απασχολήσει το θέμα γιατί μέχρι τον Σεπτεμβριο εκεινος είχε φύγει εξωτερικό για δουλεια. Στην ουσία, έχουμε να βρεθούμε μόνοι μας, οι δυο μας, από τέλη Μαιου. Αλλά εδώ και 3 περιπου μηνες που επεστρεψε, κι ενω όλο το καλοκαίρι σχεδίαζε να νοικιασει μονος του, παντα με τη συμφωνη γνωμη της οικογενειας του, τωρα δεν κανει καμια ουσιαστικη προσπαθεια, ουτε ψαχνει, ουτε τιποτα. Λέει πως ειναι σημαντικο και θελει να το σκεφτει καλά, αλλά τον Μάιο θα ξαναφυγει για δουλεια! Εχουμε υπεροχη επικοινωνια και γνωριζω πως το οικονομικο δεν ειναι θέμα, όχι οτι ειναι πλουσιος, αλλά αυτό ηταν προγραμματισμενο. Βρισκόμαστε καθημερινα, σε καφετεριες ή για βολτα, αλλά όσο να ναι, θελω πιο ιδιωτικές στιγμές με το αγόρι μου. Και δεν ειναι μόνο το σεξουαλικό, σε μια καφετερεια δεν εχεις την ιδιωτικοτητα να κανεις μια σοβαρη κουβεντα. Κουβεντιασαμε για ξενοδοχειο, αλλά δεν πολυθέλει λέει. Τι να κάνω? Δεν θέλω να του βάλω το χερι στο λαιμό, αλλά είναι δύσκολα τα πράγματα. Αυτοκίνητο δεν υπάρχει. Εγώ ψάχνω δουλεια, αλλά το να νοικιασω πάλι εγώ είναι αδύνατον, οι γονείς μου ανυπομονούσαν να τελειωσω τη σχολή λόγω των εξόδων.Εκείνος ακόμα σπουδάζει (στην πόλη που ζούμε). Πως να το χειριστώ?